Η κατάσταση με την πρόσληψη του προσωπικού ορισμένου χρόνου στους Δήμους
έχει πλέον γίνει ανυπόφορη. Δυστυχώς, η φετινή αργοπορία έχει υπερβεί
κάθε προηγούμενο. Μπήκαμε στον Ιούνιο και δεν έχουμε ακόμα προσλάβει το
προσωπικό των ανταποδοτικών υπηρεσιών (καθαριότητα, ύδρευση,
ηλεκτροφωτισμός), ενώ δεν μας έχει έρθει καν η έγκριση για το υπόλοιπο
ανταποδοτικό προσωπικό (διοικητικές και τεχνικές υπηρεσίες) παρά το
γεγονός ότι έχουμε στείλει τα σχετικά αιτήματα από το Μάρτιο! Παράλληλα,
μόλις σήμερα ανακοινώθηκαν τα προσωρινά αποτελέσματα για την κοινωφελή
εργασία του ΟΑΕΔ, γεγονός που σημαίνει ότι μέχρι την ανακοίνωση των
οριστικών αποτελεσμάτων και την πρόσληψη του προσωπικού (12 θέσεις για
το Δήμο Κυθήρων) θα περάσει τουλάχιστον 1 μήνας. Ερωτώ: είναι κατάσταση
αυτή; Είναι δυνατόν ένας νησιωτικός, τουριστικός, ορεινός, μειονεκτικός
Δήμος να μπορέσει να λειτουργήσει με τέτοια απαράδεκτη αργοπορία; Γιατί
όλα γίνονται τελευταία στιγμή; Γιατί να μην γίνεται ο προγραμματισμός
των συμβασιούχων από το Γενάρη; Οι συμβασιούχοι έπρεπε να ξεκινάνε να
εργάζονται την 1η Απριλίου και όχι τον Ιούλιο. Η κατάσταση είναι στο μη
περαιτέρω χωρίς καμία ευθύνη των Δήμων, αλλά με αποκλειστική ευθύνη των
αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών. Ας είναι ενήμεροι οι πολίτες και ας κάνουν
υπομονή για όποια προβλήματα παρουσιαστούν στους τομείς της
καθαριότητας, της ύδρευσης και του ηλεκτροφωτισμού μέχρι την πρόσληψη
του προσωπικού ορισμένου χρόνου.Πηγή
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015
Ο ΜΑΘΟΥΣΑΛΑΣ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ
Απ’ όσο γνωρίζομε ο μακροβιότερος άνθρωπος στα Κύθηρα ήταν ο Προκόπης
Σουρής από το Γερακάρι, που το 1925 ήταν 117 ετών, δηλ. γεννήθηκε το
1808. Φορούσε την παραδοσιακή βράκα, φέσι και παντόφλες βακετένιες. Ήταν
αυτοεξυπηρετούμενος στο πατρικό του σπίτι στο Γερακάρι, με άριστη
όραση, μαγείρευε, μπάλωνε και περνούσε την κλωστή. Βάδιζε ελεύθερα,
έσκαβε, κλάδευε, θειάφιζε το αμπέλι του και περιποιόταν τα γουρουνάκια
και τις κότες του. Δεν γνώριζε φάρμακα,
έτρωγε απ’ όλα, δεν τον έβλαπτε τίποτα και το πιο συνηθισμένο φαγητό του
ήταν η φάβα, τα χόρτα και οι πατάτες. Κοιμόταν νωρίς και ξυπνούσε πριν
φέξει. Στην Ελληνική επανάσταση ήταν έφηβος και θυμόταν περιστατικά από
πρόσφυγες που κατέφυγαν στα αγγλοκρατούμενα Κύθηρα από τη γειτονική
Πελοπόννησο. Δεν ταξίδεψε ποτέ εκτός Κυθήρων, και δεν στρατεύθηκε ποτέ,
διότι στη στρατεύσιμη ηλικία του ήταν αγγλοκρατία στα Κύθηρα. Δεν
φοίτησε σε σχολείο και γνώριζε μόνο το «Πιστεύω» και το «Πάτερ ημών» Οι
κατιόντες συγγενείς του (παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα) ήταν περί τους 350.
Δεν γνωρίζομε σε ποια ηλικία πέθανε. Η μακροβιότητά του αποδίδεται στη
ζωή που έζησε κοντά στη φύση, στην υγιεινή διατροφή και στην άσκηση και
στο ότι η ζωή, του τα έφερε έτσι, ώστε να ζήσει ήρεμα στο χωριό του
χωρίς στενοχώριες και ανατροπές.