ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
«Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἡμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».
Σέ αὐτόν τόν ἕνα καί σύντομο λόγο συμπεριέλαβε ὁ Κύριος κάθε ἀρετή, κάθε ἐντολή, σχεδόν κάθε καλή πράξη καί γνώμη. Καί μάλιστα, ὄχι μόνο συμπεριέλαβε, ἀλλά καί ἔδειξε ὅτι κάθε μία ἀπό τίς ἐντολές πού δόθηκαν ἀπό Αὐτόν ὑπάρχει ἔμφυτη μέσα μας. Καί ὄχι μόνο ἔμφυτη, ἀλλά καί δίκαιη καί εὔκολη καί συμφέρουσα καί κατανοητή σέ ὅλους καί εὐνόητη ἀπό μόνη της.
Πώς συμβαίνει αὐτό; Εἶναι ὄντως ἁπλό ἄν τό σκεφτοῦμε. Τί δηλαδή; δέν γνωρίζεις ὅτι τό νά ὀργίζεσαι ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ σου καί νά τόν προσβάλλεις καί μάλιστα χωρίς λόγο εἶναι κακό; Καί βέβαια τό γνωρίζεις. Ἀφοῦ καί σύ δέν θέλεις νά ὑποστεῖς τήν ὀργή καί τήν προσβολή του. Ὅταν συμβεῖ κάτι τέτοιο ἐναντίον σου τό καταλαβαίνεις ἀμέσως, καί δυσανασχετεῖς πρός τήν ἐναντίον σου ὀργή καί προσβολή καί μέ κάθε τρόπο τήν ἀποφεύγεις καί δέν τήν καταδέχεσαι. Ἔτσι συμβαίνει ἐπίσης καί γιά τό ψέμα πού λέγεται ἀπό κάποιον γιά σένα ἤ πρός ἐσένα. Σέ ἐνοχλεῖ. Καί γενικά αὐτή τήν ἐσωτερική στάση κρατᾶμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀπέναντι σέ κάθε τί ἀπαγορευμένο ἀπό τήν εὐαγγελική ἐντολή, πού γίνεται εἰς βάρος μας. Ἀλλά, ἀκόμη καί ἀπό τήν ἄλλη πλευρά νά τό δοῦμε. Πόσο πολύ μᾶς ἀρέσει, μᾶς εὐχαριστεῖ καί μᾶς χαροποιεῖ νά χρησιμοποιοῦν οἱ ἄλλοι τίς ἀρετές στήν συμπεριφορά τους πρός ἐμᾶς;
Τό νά θέλουμε, λοιπόν, νά ἀγαπιόμαστε καί νά μᾶς εὑεργετοῦν ὅλοι, εἶναι ἔμφυτο καί εὔκολο σέ μᾶς. Ἑπομένως, νά θεωρήσουμε ὅτι, καί τό νά θέλουμε νά ἀγαθοποιοῦμε καί νά ἔχουμε καλή διάθεση πρός ὅλους, ὅπως καί πρός τούς ἑαυτούς μας, εἶναι καί αὐτό ἔμφυτο, ἐπειδή ὅλοι ἔχουμε γίνει κατ’ εἰκόνα τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ.
Τί συμβαίνει ὅμως καί ἐνῶ τό πρῶτο τό θεωροῦμε εὔκολο, τό δεύτερο τό θεωροῦμε βαρύ; Αὐτό συμβαίνει διότι ὅταν εἰσῆλθε μέσα μας ἡ ἁμαρτία καί πλήθυνε, δέν ἔσβησε τήν ἀγάπη πρός τόν ἑαυτό μας, γιατί ἡ ἀγάπη αὐτή δέν ἐναντιώνεται στήν ἁμαρτία. Τήν ἀγάπη ὅμως, πού πρέπει νά δείχνουμε πρός τούς ἄλλους, αὐτή τήν ἀγάπη πού εἶναι ἡ κορυφή τῶν ἀρετῶν, αὐτή τήν ἀγάπη ἡ ἁμαρτία τήν κατέψυξε, τήν ἀλλοίωσε καί τήν ἀχρήστευσε.
Νά εἶσαι, λοιπόν, ἀντικειμενικός κριτής καί ἐκεῖνα πού δέν θέλεις νά παθαίνεις ἀπό ἄλλους ὡς κακά, μέ κανένα τρόπο μήν τά κάνεις στόν ἄλλο. Καί ἐκεῖνα τά καλά καί ἀγαθά πού θέλεις νά σοῦ γίνονται ἀπό τόν ἄλλο, αὐτά νά τοῦ κάνεις καί ἐσύ.Μή, λοιπόν, ὅταν ἐσύ κακοπαθεῖς ἀπό ἄλλον, ὅταν βρίζεσαι, ἐξαπατᾶσαι καί ζημιώνεσαι συνηγορεῖς καί παίρνεις τό μέρος τοῦ ἑαυτοῦ σου, ἐνῶ ὅταν ἐσύ βρίζεις καί ἀδικεῖς καί ἐπιχειρεῖς νά ἐξαπατήσεις τόν πλησίον σου καί τόν καταδικάζεις, θέλεις νά ἰσχύουν ἄλλα μέτρα καί σταθμά. Ζητᾶς, γιά παράδειγμα, ἀπό κάποιον βοήθεια ἤ ἴσως κάποια ἄλλη ἐξυπηρέτηση καί θέλεις ὁπωσδήποτε νά τή λάβεις ἐπειδή τό θεωρεῖς καλό;Ὅταν λοιπόν κάποιος ἄλλος σοῦ ζητᾶ κάτι σπεῦσε νά τοῦ φερθεῖς φιλικά καί νά θεωρήσεις καλό τό νά λάβει καί κεῖνος κάτι ἀπό σένα. Θέλεις νά ἀγαπᾶσαι ἀπό ὅλους καί νά ἀξιώνεσαι συγγνώμης καί θεωρεῖς βαρύ καί ἀνυπόφορο τό νά κατακρίνεσαι καί μάλιστα ἐνῶ ἔχεις φταίξει ἔστω καί λίγο; Ἀγάπα τότε καί σύ τούς πάντες, νά εἶσαι συγχωρητικός καί νά ἀπέχεις ἀπό τήν κατάκριση βλέποντας κάθε ἄνθρωπο σάν τόν ἑαυτό σου.
Ὁ Κύριος θέλει καί παραγγέλλει νά ἀγαποῦμε καί νά ἀγαθοποιοῦμε καί τούς ἐχθρούς μας καί νά δανείζουμε σ΄ ἐκείνους πού δέν ἔχουν νά μᾶς ἀνταποδώσουν χωρίς νά ἀποβλέπουμε σέ τίποτε. Καί τί λοιπόν; Θά χάσουμε τά δικά μας; Ὄχι. Ἀλλά νά σκεφθοῦμε ὅτι τώρα εἶναι καιρός σπορᾶς καί ἀγαθοεργίας ὁ δέ καιρός τοῦ θερισμοῦ εἶναι ἡ ἄλλη ζωή. Μήν ἀπελπιζόμαστε λοιπόν γιά τόν χρόνο πού ἔχει ὁρισθεῖ μεταξύ σπορᾶς καί θερισμοῦ, ἀλλά ἄς γνωρίζουμε ὅτι ἡ συγκομιδή τῶν ἀγαθῶν θά ἀποβεῖ πολλαπλάσια, ὅπως ἀπεναντίας καί οἱ ἐδῶ κακοποιοῦντες θά συγκομίσουν τά κακά πού τούς ἁρμόζουν. Διότι ὅ,τι σπείρει κανείς ἐδῶ, ἀνάλογα καί θά θερίσει ἐκεῖ μέ μεγάλη προσθήκη. Ἄν φανοῦμε οἰκτίρμονες ἐδῶ, τότε κερδίσαμε τά πάντα, ἀφοῦ προτρέπει καί συγχρόνως διαβεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος «γίνεσθε οἰκτίρμονες ὅτι καί ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς οἰκτίρμων ἐστί».
Πρεσβ.π.Παῦλος Καλλίκας
