Γράφει ο κ.Αναστάσιος Πήλιας
Επίκαιρη δοξαστική ,λαογραφική άναγωγή πρό 70 χρόνων περίπου μέ μελαγχολικές συγκρίσεις....
Σήμερα πανηγυρίζει καί ό ναός τού Αγίου Χαραλάμπους Καραβά Κυθήρων τό ένσυνείδη το καύχημα τών πιστών Καραβιτών καί μή,αύ τό πού άπό μαθητής Γυμνασίου έγραφα καί άποκαλούσα ""Εγκαλώπισμα σεπτόν Αγίου Χαραλάμπους πού καθικέτευε είς Χριστόν τούς πιστούς Καραβίτες"" Τό ρολόι τού χρό νου άδήριτο μέ κάποιες έξαιρέσεις, είδικά όταν κάνεις άναγωγή σέ νοσταλγικές περιό δους τού τόπου σου Κάπου μέσα περίπου τής δεκαετίας.τού 50 καί άπό τήν παραμονή τής σημερινής γιορτής οί πιστοί Καραβίτες βρίσκο νταν σέ έργώδεις προετοιμασίες.Οί γυναίκες άπό τό σχολόβραδο, είχαν σταματήσει κάθε έργασία άκόμη καί τό προσφιλές τους έργόχει ρο.Μόνο σιδέρωμα τών ρούχων,συζύγου,γονέ ων καί παιδιών .
Οί άνδρες έχουν άνάψει τούς παραδοσιακούς φούρνους καί ψήνουν άπό τό βράδυ, τό ψητό ,τήν παραδοσιακή σπανακόπι τα καί τό άπό Ενετικής έποχής παραδοσιακό παστίτσιο. Τό φώς τής έπόμενης ήμέρας φωτί ζει φωτίζει τούς οίκισμούς τού Επτάλοφου χωριού,περιμένοντας τήν ώραιότητα τής τελε τουργικής καί πνευματικής άνύψωσης τού Αγίου. Τού Αγίου πού λίγο μετά τά θυρανοίξια του τό 1800μΧ, έξαναγκάσε κάτω άπό τό τηλαυγές φώς του, έκών άκων ν'άποχωρήσει ό άπό δεκαετίας ξωμείνας, άλλόθρησκος τυνήσιος πειρατής άποκαλούμενος Αράπης τών Μαυρογιωργιανίκων δυνάστης τών νοικο κυραίων Καραβιτών(Κάποια ήμέρα τόν άκου σαν οί περίοικοι νά κλαίει γοερά ,..ήλθε ό Χαραλάμπης...έγώ πρέπει νά.φύγω...) όπως καί έφυγε μετά τίς διάπυρες δεήσεις των πιστών στόν Αγιο νά τούς άπαλλάξει άπό τόν Βαραββά τού χωριού τους. Μαζί μέ τόν πανηγυρίζοντα ναό καί τούς Καραβίτες πανηγυρίζει καί ή φύση μέ τίς άνθισμένες άχλαδιές καί άμυγδαλιές τού κυρίως χωριού ,άλλά καί τίς ρειχιές τού Πετρουνιού καί τίς κουμαριές τού Γερακαρίου.
Αποσπερής μέ τήν βοήθεια τού Αποσπερίτη οί Κλαδίτες (έτσι όνομάζονται οί κάτοικοι Προγγιού, Πε τρουνιού, Γερακακαρίου) έπίτροποι ,μαζί μέ τούς βατραχολόγους έπιτρόπους(οί κάτοικοι τού κυρίως χωριού καί τών κάτω οίκισμών) στόλισαν τόν ναό τού Αγίου. Πρωί τής γιορ τής τού Αγίου ,καί άπό τό πρόβγμαλμα τής στροφής τού Νίκου Βενάρδου, φάνηκε τό στρατιωτικό τζίπ τού Αρχιερέως μέ τό κομ βόι τής κουστωδίας του. Τό καμπαναριό παίρ νει φωτιά, μέ χαρμόσυνους έορταστικούς ήχους. Οί ίερείς τών 2 !!! ένοριών περιοχής Αγίου Χαραλάμπους καί Αγίου Ιωάννη Γερακα ρίου....μέ τά παιδιά τών 2!! δημοτικών σχολεί ων Καραβά καί Γερακαρίου καί λοιποί έπίτρο ποι μέ πιστούς κατέρχονται στήν μικρή πλα τεία τών άνθρώπων μέ τήν ζεστή καί μεγάλη καρδιά νά ύποδεχτούν τόν προκαθήμενο τού τόπου τους. Είσέρχεται στό ναό καί οί δεξιοί καί άριστεροί ψάλτες μαζί μέ τήν γυναικεία χορωδία καί τήν ψαλμωδία τών ίερέων σέ άρμονική μέθεξη άνυψώνουν αύτόν καί τό έκκλησίασμα μέχρι τήν θριαμβεύουσα κατοι κία τού Αγίου Χαραλάμπους,όταν ψάλουν τό μεγαλυνάρι-τροπάριο του.""Ως στύλος άκλόνη τος...έδείχθης Χαράλαμπες" Η έθιμοτυπία έν άπολύτω εκκλησιαστική τάξει .
Οί κατ'εύθείαν γραμμή άπόγονοι συναδελφοί τών ίδρυτών κτητόρων τού ναού κατά τό έθος τής ήμέρας κάθονται στό στασίδι τους μέ έλαφρά προβε βλημένη μία άναμμένη λευκή λαμπάδα. Η άπόλυση μέσα σέ πανηγυρικό βυζαντινό τελε τουργικό μέ τήν άρτοκλασία, τίς καμπάνες νά άνυμνούν τόν Αγιο, καί τά παραπλέοντα πλοία μέ συνεννόηση τών Καραβιτών άξιωματικών τού Φάρου τού προαιώνιου βράχου, σφυρίζουν δοξαστικά..δίνοντας τά διαπιστευτήρια, χαράς δόξας καί πίστης στόν Καραβίτη Αγιο Χαράλα μπο. Η συνέχεια όπως πάντα στό Νιοχώρι στό σπίτι τού ίερέα, μέ συνδαιτυμόνες τόν Αρχιε ρέα, τούς άκολούθους του ,τόν Πρόεδρο τής κοινότητας, τούς διδάσκαλους, τόν Διοικητή τής Χωροφυλακής, τόν εύεργέτη αείμνηστο Παναγιώτη Κορωναίο-Πουλάκη καί άλλους. Τό πλούσιο γευμα ,έληγε πάντα μέ τό έπιδό ρπιο που προτιμούσε ό λιτοδίαιτος Αρχιερέας φρεσκια μυζήθρα μέ άγνό μέλι Καραβά,παρα σκευής τού άδελφού του Γιώργου Κορωναίου- Βασιλιόπουλου, όπως καί του οίνου καί φυσι κά μέ προσευχή.
Τό βράδυ τό χωριό γιόρταζε μέ τρείς χορο σπερίδες στά τρία μαγαζιά.τού Καραβά, τού Γιάννη Σούγιαννη,τού Παναγιώτη Βενάρδου καί τού θεόδωρου Μαυρογιώργη μέ τρείς δια φορετικές τοπικές όρχήστρες. Από κάθε ένα .μαγαζί πρό τής ένάρξεως, περνούσε, ό ίερέας τής έποχής καί πρώτα ολοι οί θαμώνες έψαλλαν τό τροπάριο τού Αγίου. Κατά τό εθος τού ποιμνίου του τραγουδούσε μετά άπό άπαί τηση τους, τρία τραγούδια. 1) Μού παρήγγει λε τό αηδόνι μέ τό πετροχελιδόνι2) Κυνηγός πού κυνηγούσε στά δάση μιά φορά,..άντικρύ ζει μία καλογριά, καλογρια μου τίς λέγω..καί 3) λόγω τών πολλών ναυτικών, Καπετά νιο χαμογέλα ...ένας λύκος καπετάνιος άπό τό Τσιρίγο..Αύτός ήταν ό Παπα Γιάννης μέ τά ροζιασμένα χέρια, ένα μέ τό ποίμνιο του σέ κάποιεςάλλες έποχές πού ή έκκλησία(λαός καί ίερείς ήταν ένα καί τό αύτο πράγμα). Οί συγκρίσεις γιά τόν πληθυσμό ,τά δύο σχολεία, το έξαγωγικό έμπόριο τά 3 έλαιοτρι βεια, Κορωναίων, Μεγαλοκονόμου στίς παρυ φες τού Γαλλικού Καραβά ,μόνο θλίψη μάς γε μίζουν.
Αλλά λόγω τής ήμέρας... Χρόνια μας πολλά..!!!
