Τα «αυγά-έκπληξη» περιείχαν ναρκωτικά!

Σε περιοχή της Θήβας συνελήφθη, την Τρίτη (25-05-2021) το απόγευμα από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Θηβών, ένας 40χρονος, ο οποίος κατηγορείται για κατοχή, καλλιέργεια και διακίνηση ναρκωτικών, καθώς και για παράβαση της νομοθεσίας περί όπλων.

Οι αστυνομικοί αξιοποιώντας πληροφορίες παρακολούθησαν τον 40χρονο τον οποίο και αιφνιδίασαν έξω από το σπίτι του. Ακολούθησε νομότυπη έρευνα εντός όπου βρέθηκαν και κατασχέθηκαν μεταξύ άλλων και πολλές κενές συσκευασίες από γνωστό παιχνίδι «αυγό - έκπληξη» που φαίνεται ότι τα χρησιμοποιούσε για να συσκευάζει και να διαθέτει προς πώληση τα ναρκωτικά!

Συνολικά κατασχέθηκαν  801,4 γραμμάρια ακατέργαστης κάνναβης, εντός 10 αυτοσχέδιων συσκευασιών, 3 φυτά κάνναβης, ύψους έως 20 εκατοστών, ποσότητα χασισελαίου, βάρους 74 γραμμαρίων, εντός γυάλινου βάζου, μικροποσότητα ναρκωτικής ουσίας MDMA, 2 ηλεκτρονικές ζυγαριές ακριβείας, και διάφορες άλλες κενές συσκευασίες βάζα, νάιλον σακούλες που θα μπορούσε να βάλει ναρκωτικά.

Επίσης, εντός της οικίας του συλληφθέντα, βρέθηκαν και ομοίως κατασχέθηκαν ένα κυνηγετικό όπλο και ένα μηχάνημα ανίχνευσης μετάλλων, τα οποία κατείχε παράνομα αφού δεν είχε κάποια σχετική άδεια.

Την προανάκριση διενήργησε το Τμήμα Ασφαλείας Θηβών, ενώ ο συλληφθείς οδηγήθηκε στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θηβών και παραπέμφθηκε για να απολογηθεί ενώπιον του Ανακριτή Θηβών.

Ξεκίνησε η δίκη της γυναίκας που παρέσυρε τον Αν. Τσάκο

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Στο δικαστήριο του Κουίνς για να απολογηθεί βρέθηκε το μεσημέρι της Τρίτης η Τζέσικα Μποβέ (Jessica Beauvais), η οποία αντιμετωπίζει 13 κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων της ανθρωποκτονίας σε δεύτερο βαθμό, εγκληματική αμέλεια και εγκατάλειψη και εάν καταδικαστεί θα φυλακιστεί για τουλάχιστον 15 χρόνια για τον θάνατο του αστυνομικού Αναστάσιου Τσάκου.

Φορώντας μια χακί φόρμα και χειροπέδες, η 32χρονη κατηγορούμενη, από το Χέμπστεντ, ήταν σιωπηλή καθώς ο εισαγγελέας εξιστορούσε τα όσα συνέβησαν τη μοιραία νύχτα όταν εκείνη έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα με αποτέλεσμα το σώμα του αστυνομικού να εκτοξευτεί 100 μέτρα μακριά. Σύμφωνα με την Αστυνομία, ο Τσάκος, εκείνη την ώρα ρύθμιζε την κυκλοφορία μετά από προηγούμενο θανατηφόρο τροχαίο που είχε συμβεί στον πολυσύχναστο αυτοκινητόδρομο Λονγκ Αϊλαντ Εξπρεσγουέι (Long Island Expressway - LIE) στο Κουίνς, λίγο μετά τις 2 τα ξημερώματα της Τρίτης 27 Απριλίου.

H Mποβέ αγνόησε τους κώνους για την κυκλοφορία που είχαν τοποθετηθεί στο σημείο και τα φώτα που αναβόσβηναν, χτύπησε με το αυτοκίνητο της τον Τσάκο και συνέχισε την πορεία της.

Συγκεκριμένα, ο Τσάκος βρισκόταν στην λωρίδα ανατολικής κατεύθυνσης του LIE, κοντά στο Φράνσις Λούις Μπούλεβαρντ, όταν παρασύρθηκε από το αυτοκίνητο τύπου «Volkswagen» της Μποβέ, η οποία είχε πιεί και βρισκόταν υπό την επήρεια ουσιών και της είχε αφαιρεθεί η άδεια.

Ο δικηγόρος της Μποβέ ανέφερε ότι δεν είναι ένοχη η πελάτισσά του. Εκείνη την ώρα μέσα στη δικαστική αίθουσα βρίσκονταν οι γονείς της, ο 13χρονος γιος της και τα αδέλφια της, ενώ στην άλλη πλευρά κάθονταν οι γονείς του ομογενή αστυνομικού.

Ο πρόεδρος του Patrolmen Benevolent Association, Πατ Λιντς (Pat Lynch), μίλησε για λογαριασμό τους. «Φανταστείτε να φεύγετε μια μέρα για την δουλειά σας και να μην επιστρέψετε ποτέ ξανά στο σπίτι. Φανταστείτε τα σχέδια που είχατε για τα παιδιά σας για εκείνη τη μέρα και δεν θα επιστρέψετε ποτέ για να τα κάνετε πραγματικότητα. Λοιπόν, έτσι αισθάνονται οι δικοί του άνθρωποι. Ομως αυτό που τους φοβίζει περισσότερο, είναι ότι ξέρουν πως δεν θα τελειώσει ποτέ. Ξέρουν ότι ο πόνος δεν θα φύγει ποτέ, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει σε αυτό το δικαστήριο».

Ο Αναστάσιος Τσάκος, ο οποίος υπηρετούσε επί 14 χρόνια στο NYPD, είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, με καταγωγή από τη Λακωνία, ενώ μεγάλωσε στη Νεάπολη. Στις ΗΠΑ βρέθηκε για πρώτη φορά την δεκαετία του '90. Είχε φοιτήσει στο σχολείο του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια, ήταν παντρεμένος με την Ειρήνη Τσάκου, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά.

Από την πλευρά της οικογένειας της 32χρονης δεν έγινε κανένα σχόλιο. Η επόμενη ακρόαση θα γίνει στα τέλη Ιουλίου.

.ekirikas.com

ΕΠΙΣΚΕΨΗ κας ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΝΗΣΩΝ ΣΤΟΝ ΧΥΤΥ ΚΥΘΗΡΩΝ

 ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΧΥΤΥ ΚΥΘΗΡΩΝ

Η δοκιμαστική λειτουργία του ΧΥΤΥ Κυθήρων συνεχίζεται κανονικά. Αυτή ήταν η κοινή διαπίστωση της Αντιπεριφερειάρχη Νήσων Αττικής κας. Βασιλικής Θεοδωρακοπούλου Μπόγρη και του Δημάρχου Κυθήρων κ. Ευστρατίου Χαρχαλάκη που επισκέφθηκαν το χώρο την Τετάρτη 26/5/2021 μαζί με τους Αντιδημάρχους του Δήμου Κυθήρων. Το έργο "Διαχείριση Απορριμμάτων Κυθήρων και Αντικυθήρων" με συνολικό π/υ 6,3 εκατομμύρια Ευρώ χρηματοδοτείται από το ΠΕΠ Αττικής και έχει ολοκληρωθεί, ενώ στις 12 Ιουλίου θα ολοκληρωθεί και η δοκιμαστική λειτουργία. Τα πρόστιμα για τους πρώην ανεξέλεγκτους ΧΑΔΑ που επί δεκαετίες επιβάρυναν τη Χώρα μας (320.000€ το χρόνο μόνο για τα Κύθηρα και Αντικύθηρα) έχουν εδώ και 3 χρόνια αρθεί.

Ήδη ο Δήμος έχει προετοιμάσει την Β΄ Φάση των έργων και θα υποβάλει σχετική πρόταση χρηματοδότησης ύψους 9,43 εκατομμυρίων Ευρώ όπως προβλέπεται στο επικαιροποιημένο Τοπικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων Δήμου Κυθήρων που εγκρίθηκε πρόσφατα από τον ΕΔΣΝΑ. Το έργο αυτό αφορά κάθε σπίτι πάνω στο νησί, κάθε οικογένεια και κάθε δημότη ξεχωριστά, σχετίζεται άμεσα με την προστασία του περιβάλλοντος και τον τουρισμό. Είναι έργο ουσίας, έργο πρότυπο για κάθε νησί.

Η δοκιμαστική λειτουργία του ΧΥΤΥ Κυθήρων συνεχίζεται κανονικά. Αυτή ήταν η κοινή διαπίστωση της Αντιπεριφερειάρχη Νήσων Αττικής κας. Βασιλικής Θεοδωρακοπούλου Μπόγρη και του Δημάρχου Κυθήρων κ. Ευστρατίου Χαρχαλάκη που επισκέφθηκαν το χώρο την Τετάρτη 26/5/2021 μαζί με τους Αντιδημάρχους του Δήμου Κυθήρων. Το έργο "Διαχείριση Απορριμμάτων Κυθήρων και Αντικυθήρων" με συνολικό π/υ 6,3 εκατομμύρια Ευρώ χρηματοδοτείται από το ΠΕΠ Αττικής και έχει ολοκληρωθεί, ενώ στις 12 Ιουλίου θα ολοκληρωθεί και η δοκιμαστική λειτουργία. Τα πρόστιμα για τους πρώην ανεξέλεγκτους ΧΑΔΑ που επί δεκαετίες επιβάρυναν τη Χώρα μας (320.000€ το χρόνο μόνο για τα Κύθηρα και Αντικύθηρα) έχουν εδώ και 3 χρόνια αρθεί.

Ήδη ο Δήμος έχει προετοιμάσει την Β΄ Φάση των έργων και θα υποβάλει σχετική πρόταση χρηματοδότησης ύψους 9,43 εκατομμυρίων Ευρώ όπως προβλέπεται στο επικαιροποιημένο Τοπικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων Δήμου Κυθήρων που εγκρίθηκε πρόσφατα από τον ΕΔΣΝΑ. Το έργο αυτό αφορά κάθε σπίτι πάνω στο νησί, κάθε οικογένεια και κάθε δημότη ξεχωριστά, σχετίζεται άμεσα με την προστασία του περιβάλλοντος και τον τουρισμό. Είναι έργο ουσίας, έργο πρότυπο για κάθε νησί.

Γ. Κασιμάτης : Αντίσταση στην Εποχή της Τεχνολογικής Φεουδαρχίας

 

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΕΞΟΧΙΚΟΥ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΣΕ ΤΑ ¨ΔΕΝΤΡΑΚΙΑ¨Ο ΗΜΕΔΑΠΟΣ

Συνελήφθη ημεδαπός σε περιοχή της Ηλείας για υδροπονική καλλιέργεια κάνναβης

Κατασχέθηκαν (40) δενδρύλλια και (15) φυντάνια κάνναβης, καθώς και (21) γραμμάρια της ίδιας ναρκωτικής ουσίας

Συνελήφθη, χθες το πρωί, σε περιοχή του Κατακόλου, από αστυνομικούς του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Πύργου, ένας ημεδαπός άνδρας, σε βάρος του οποίου σχηματίσθηκε δικογραφία για καλλιέργεια και κατοχή ναρκωτικών.

Ειδικότερα, οι αστυνομικοί του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών Πύργου, στο πλαίσιο αξιοποίησης πληροφοριών, πραγματοποίησαν έρευνα σε εξοχική οικία του άνδρα, όπου βρήκαν και κατέσχεσαν (40) δενδρύλλια κάνναβης, που καλλιεργούσε μέσα σε γλάστρες στην αυλή και στο πατάρι της οικίας του, (15) φυντάνια κάνναβης και (17,6) γραμμάρια της ναρκωτικής ουσίας.

Ο συλληφθείς καλλιεργούσε 22 από τα φυτά κάνναβης, με την μέθοδο της υδροπονικής καλλιέργειας, σε πατάρι της οικίας του, το οποίο είχε επενδύσει με νάιλον, ενώ είχε εγκαταστήσει ηλεκτρονικό μετρητή υγρασίας – θερμοκρασίας και λαμπτήρα για την ανάπτυξη των φυτών .

Σε έρευνα που ακολούθησε στην οικία του άνδρα στον Πύργο, οι αστυνομικοί του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών Πύργου βρήκαν και κατέσχεσαν μικροποσότητα κάνναβης.

Ο συλληφθείς οδηγήθηκε στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ηλείας.

Η τερατώδης αγγλική βία στα Επτάνησα με τα μάτια και την πένα του Φρανσουά Λένορμαν

Αν ο Καρλ Μαρξ με το ευρύτερα γνωστό πια άρθρο του το 1859 για τα Ιόνια Νησιά σε εφημερίδα της Νέας Υόρκης με εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστε και στις δύο όχθες του Ατλαντικού είναι, λόγω της φήμης του, ο πιο διάσημος Ευρωπαίος απ’ όλους όσοι ύψωσαν τη φωνή τους για να καταγγείλουν στη διεθνή κοινή γνώμη την καταπίεση των προγόνων μας στα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα την περίοδο της υποτιθέμενης βρετανικής «Προστασίας», κάθε άλλο παρά μικρότερη ήταν η συμβολή ενός σπουδαίου Γάλλου διανοούμενου.

Φρανσουά Λένορμαν, το όνομά του. Με αρκετά πιο συντηρητικές πολιτικές απόψεις, μα εξίσου θερμός, τολμηρός, φλογερός υποστηρικτής των δικαίων του λαού των Ιονίων Νήσων στην Ευρώπη, είναι ο μακράν σημαντικότερος, πολυγραφότερος κι εγκυρότερος Ευρωπαίος μάρτυρας των βρετανικών φρικαλεοτήτων και κήρυκας της ακατάβλητης γενναιότητας και της θέλησης των προγόνων μας για την ένωση των Εφτά Νησιών με την υπόλοιπη, ελεύθερη Ελλάδα.

Είναι απίστευτο, φίλες και φίλοι, πόσα έγραψε, πόσα αποκάλυψε στην Ευρώπη, πόσα έφερε στο φως εκείνα τα χρόνια ο Φρανσουά Λένορμαν, που μια προτομή του κανένα πλούσιο «Ίδρυμα Κερκυραϊκής Κληρονομιάς», σαν αυτό που εμάθαμε από την καλή και την ανάποδη τις τελευταίες ημέρες, δεν εφιλοτιμήθηκε ακόμη να φτιάξει. Αυτός, ο Φρανσουά Λένορμαν, όπως έχει επικρατήσει να αποδίδουμε στην Ελλάδα το επίθετό του, αντί Λενορμάν, ήταν ο καλύτερος πρεσβευτής των δικαίων του λαού μας στην Ευρώπη, σε μια περίοδο που «παιζόταν» για τα καλά η υπόθεση της αποτίναξης του βρετανικού ζυγού από τα Επτάνησα και η ένωσή μας με την Ελλάδα.

Οπαδός της διακρατικής συνεργασίας Γαλλίας-Βρετανίας και ιδεολογικά τοποθετημένος μάλλον στο συντηρητικό στρατόπεδο της εποχής ήταν, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ως πνευματική και πολιτική προσωπικότητα. Ήταν αντίθετος ίσως και προς το ιταλικό δημοκρατικό κίνημα των οπαδών του Μαντσίνι, που όχι λίγοι τους είχαν καταφύγει κυνηγημένοι στα Επτάνησα και αρκετοί έτυχαν της υποστήριξης του κύκλου του Διονύσιου Σολωμού στην Κέρκυρα. Ακριβώς όμως για τους λόγους αυτούς, η εγκυρότητα των θέσεών του πολύ δύσκολα μπορούσε να αμφισβητηθεί. Αν οι επτανησιακές καταγγελίες αντιμετωπίζονταν συχνά ως υπερβολικές και οι θέσεις του Μαρξ για την κατάσταση στα Επτάνησα γίνονταν επιφυλακτικά δεκτές στον κυρίαρχο ευρωπαϊκό Τύπο, λόγω της επαναστατικής φιλοσοφίας του και της πάγιας τοποθέτησής του στο πλευρό των λαών που αγωνίζονταν για τα δίκαιά τους, οι απόψεις του Λένορμαν συναντούσαν, όπως ήταν φυσικό, μεγαλύτερη απήχηση σε ευρύτερο ίσως κοινό.

Για έναν ακόμη, ακαταμάχητο λόγο. Γιος του εικονιζόμενου Γάλλου αρχαιολόγου και ερευνητή-μελετητή της αρχαίας ελληνικής τέχνης Σαρλ Λένορμαν που πέθανε στην Αθήνα το 1859 και το όνομά του έχει δοθεί σε λεωφόρο της Αθήνας, ο γεννημένος στο Παρίσι το 1837 Φρανσουά Λένορμαν, αρχαιολόγος και ιστορικός της τέχνης σαν τον πατέρα του, μα συνάμα και ιστορικός και ανθρωπολόγος, συγκέντρωσε στα ίδια τα Επτάνησα τις γνώσεις του γι’ αυτά.

Από «πρώτο χέρι».

Αν ο Μαρξ στο Λονδίνο εβασίστηκε για τις κρίσεις του σε επτανησιακές πηγές εκ του μακρόθεν, καθώς και σε «βγαλμένες» από τα βρετανικά αρχεία πηγές για να μας τείνει αλληλέγγυα το χέρι, ο Λένορμαν την ίδια χρονική περίοδο ήρθε από την Αθήνα στα νησιά μας. Συνέγραψε το διεθνώς σημαντικότερο ίσως ανεξάρτητο, μη επτανησιακό και μη βρετανικό, ιστορικό κείμενο-ντοκουμέντο για τη βρετανική βία στα νησιά μας.

Εμίλησε με τους προγόνους μας.

Έγραψε από τα χείλη τους αυτά που ετράβαγαν.

Αναζήτησε επιτόπιες πηγές στοιχείων και -για να παραφράσουμε κάπως τα λόγια του εξαίρετου Κερκυραίου δημοκράτη φιλόλογου Γιώργου Π. Στεριώτη που το 1961 μετέφρασε κάποια από τα κείμενά του για λογαριασμό των «Κερκυραϊκών Χρονικών» του έτους 1962- το ανθρωπιστικό, ουμανιστικό πολιτικό πνεύμα του επαναστάτησε.

Ως «τίμιο τέκνο της Γαλλίας» εκάθησε κι έγραψε κι εδημοσίευσε, μεταξύ άλλων, μια μακροσκελέστατη αναφορά-καταγγελία προς το υπουργείο Εξωτερικών του βρετανικού Στέμματος. «Στα Εφτάνησα είδε τις καταπιέσεις του πληθυσμού από τους προστάτες του, είδε τους διωγμούς που δοκίμαζαν όσοι δεν παραδέχονταν αδιαμαρτύρητα να είναι υποτελείς μιας μεγάλης δύναμης, προτιμώντας να είναι πολίτες ενός μικρού και αδύνατου μα λεύτερου κράτους, είδε τον οικονομικό μαρασμό στον οποίο η κακή Αγγλική διαχείριση είχε καταδικάσει αυτό το λαό, τον άξιο για καλλίτερη μεταχείριση, και δε βάσταξε», συμπέρανε ο Γ. Π. Στεριώτης. «Η αγανάκτηση του τίμιου ανθρώπου έβρασε μέσα του».

Ήταν «τερατώδης» σύμφωνα με τον Φρανσουά Λενορμαν και το γράμμα του προς τον λόρδο υπουργό Εξωτερικών και μετέπειτα πρωθυπουργό της Βρετανίας John Russel με τον τίτλο «Η Διοίκηση των Νησιών του Ιονίου», φίλες και φίλοι, η βία και η λεηλασία που αντιμετώπισαν οι πρόγονοί μας από τους τοποτηρητές του βρετανικού Στέμματος.

Σαν να ‘ξερε μάλιστα, θα ‘λεγε κανείς, ότι 150 χρόνια μετά θα βρεθούν Έλληνες ιστορικοί αναλυτές να διδάσκουν τα παιδιά μας ότι η ένωση των νησιών μας με την Ελλάδα δήθεν ήταν δώρο του βρετανικού Θρόνου στην Ελλάδα, σημείωνε ότι με την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί «καταντά αδύνατο στη Βρεττανική Κυβέρνηση (…) να διατηρήση στα Ιόνια νησιά, παρά τη θέληση του λαού και τις αποφάσεις της βουλής, τη δεσποτική εξουσία που η Αγγλία ασκεί εκεί εδώ και 45 χρόνια με τ’ όνομα της Προστασίας, και την αφόρητη διαχείριση που βαραθρώνει αυτή την όμορφη χώρα». Όπως εξηγούσε, «τα πραγματικά γεγονότα πρέπει να βγουν στο φως».

Με στοιχεία τον κατηγορούσε, μεταξύ άλλων, για μια πολύ λίγο σωσμένη στη συλλογική μνήμη εξέγερση στην εικονιζόμενη Ζάκυνθο γύρω στα 1850: «Όταν μια αιματηρή σύρραξη που την προκάλεσαν οι Βρεττανοί στρατιώτες ξέσπασε στη Ζάκυνθο, εξουσιοδοτήσατε τον Λόρδο Αρμοστή να κηρύξη, όταν θα έκρινε σκόπιμο, το στρατιωτικό νόμο σ’ όλη την έκταση της Επτανήσου και να πνίξη στο αίμα με την πιο άγρια καταπίεση, όπως στα 1849, την εκδήλωση των φρονημάτων», καθώς στην Κέρκυρα οι Ριζοσπάστες της Ιονίου Βουλής είχαν καταθέσει ψήφισμα για την ένωση των νησιών και ο Βρετανός αρμοστής «ανέβαλε τις εργασίες της βουλής για έξη μήνες».

Του έγραφε του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών:

«Με κάποια στενοχώρια βέβαια και με μεγάλη συστολή, απευθύνομαι, νέος άνθρωπος άγνωστος, σ’ έναν πολιτικό σας και σας, που άπρισαν τα μαλλιά του από τις έγνοιες της κυβέρνησης, και δικαιολογημένα ξακουστό. Χρειάστηκε για να τ’ αποφασίσω το θάρρος που δίνει το πάθος να υπερασπίσω την παραγνωρισμένη και παραμορφωμένη αλήθεια. Δε θα τολμούσα βέβαια να το κάνω αν επρόκειτο ν’ αντιτάξω στα λόγια σας πολιτικές κρίσεις. Θα εκθέσω όμως αποκλειστικά σ’ αυτό μου το γράμμα γεγονότα και για να παρουσιάση κανείς γεγονότα δε χρειάζεται νάναι πολιτικός. Αρκεί νάναι τίμιος».

Η έρευνά του τον εσυγκλόνισε:

«Πριν ακόμα υπάρξη μια μικρή γωνιά γης ελεύθερης, που ωνομάστηκε Βασίλειο της Ελλάδας, πόσο αίμα δεν αναγκάστηκε να χύση ο Sir Tomas Maitland για να κάμη τους κατοίκους των 7 νησιών να δεχτούν τη μετατροπή της Αγγλικής Προστασίας σε πραγματική και τυραννική κυριαρχία; Αν η Μεγάλη Βρεττανία λησμόνησε αυτά τα γεγονότα που τα παραδέχεται η Ιστορία, ας ρωτήση τη Ζάκυνθο και την Κεφαλλωνιά. Δεν θα της απαντήσουν μόνο οι άνθρωποι, αλλά και οι ίδιοι οι βράχοι, που τόσον καιρό έμειναν φορτωμένοι με τ’ άταφα πτώματα όσων μαρτύρησαν την ολέθριαν αυτή εποχή (…) Ύστερ’ από λίγα χρόνια ξέσπασε ο αγώνας για την Ελληνικήν Ανεξαρτησία. Πόσο πάλι αίμα τότε για δεύτερη φορά δεν αναγκάστηκε να χύση ο ίδιος ο Θωμάς Maitland για να πνίξη την ακατάσχετη ροπή της κοινής γνώμης που ξεσήκωναν στα Επτάνησα οι κρότοι του πολέμου που ο αέρας έφερνε από τη γειτονική στεριά, για να ‘μποδίση τους επτανήσιους να υποστηρίξουν τ’ αδέρφια τους του Μωρηά και της Ηπειρωτικής Ελλάδας στην προσπάθεια της εθνικής απελευθέρωσης; Και εν τούτοις, μ’ όλες τις εκτελέσεις, τις εξορίες, τις φυλακίσεις, τις δημεύσεις που χρησιμοποίησε ο Λόρδος Ύπατος Αρμοστής, μεγάλη και δοξασμένη στάθηκε η συμμετοχή των Ιονίων σ’ αυτό τον αγώνα που προκάλεσε τη συμπάθεια ολόκληρης της Ευρώπης».

Ο Φρανσουά Λένορμαν αναφέρεται με ονοματεπώνυμα σε, ας το πούμε με αλφαβητική σειρά, Ζακύνθιους, Κερκυραίους, Κεφαλονίτες, Λευκαδίτες και άλλους Επτανήσιους προγόνους μας αγωνιστές-ήρωες που υπέφεραν τα πάνδεινα, ειδικότερα τις δεκαετίες 1840 και 1850, στον αγώνα τους για τις ελευθερίες, τα δικαιώματα και ένα φωτεινό μέλλον του λαού μας, ενωμένου με τον υπόλοιπο ελληνικό λαό.

Τέτοιαν ημέρα, χαρμόσυνη, δεν θέλουμε να κουράσουμε με γεγονότα λεπτομερή και στοιχεία πολλά που παραθέτει στο συγκλονιστικό δεκάδων σελίδων κείμενό του ο Φρανσουά Λένορμαν και που, δυστυχώς, το όνομά του και το έργο του δεν ξανακούστηκε στα Επτάνησα, εξ όσων γνωρίζουμε, μετά το σχετικό δημοσίευμα του 1962 σ’ εκείνα τα πολλά χρόνια τώρα δυσεύρετα πια «Κερκυραϊκά Χρονικά» του Κώστα Δαφνή.

Θα παραθέσουμε, εδώ, μόνο μια μοναδική, αφού δεν γνωρίζουμε καμιάν άλλη με τόση δύναμη, περιγραφή όσων ετράβηξαν πολλοί πρόγονοί μας απ’ όλα τα Επτάνησα, αντιμετωπίζοντας πραγματική «Ιερή Εξέταση», όπως αναφέρει, εξορισμένοι το 1851 κι επί πολλά χρόνια από τους τοποτηρητές του βρετανικού Στέμματος στα εικονιζόμενα Αντικύθηρα:

«Πιάστηκαν από την αστυνομία στα σπίτια τους
και ρίχτηκαν χωρίς δίκη στο νησάκι των Αντικυθήρων. Ήταν ανάμεσα σ’ αυτούς αγρότες και αστοί, γεωργοί και έμποροι που η εξορία αυτή τους τσάκισε ανεπανόρθωτα (…) Βουλευτές πιάστηκαν και εξορίστηκαν κατά την διάρκεια της θητείας τους (…) Σε κάθε πολιτισμένη χώρα η κυβέρνηση θεωρεί τουλάχιστον σαν ένα από τα πρώτα ανθρωπιστικά της καθήκοντα, να φροντίση για στέγη και τροφή των καταδίκων που φυλακίζει ή εξορίζει, και για την ιατρική τους περίθαλψη σε περίπτωση αρρώστειας και ζητάει με κάθε μέσο ν’ αποφύγη τη φοβερήν ηθικήν ευθύνη που θα την βάραινε αν από ανάγκη πέθαιναν οι κρατούμενοι όσο βρίσκονταν στα χέρια της. Δεν έγινε όμως αυτό για τους εξόριστους των Αντικυθήρων. Τους έριξαν σ’ ένα νησί σχεδόν έρημο, που κατοικείται μόλις από καμιά τριανταριά σε άθλια κατάσταση οικογένειες ψαράδων, που το έδαφός του δεν σηκώνει κανενός είδους καλλιέργεια και τους είπαν: Τραφήτε και στεγαστήτε όπως θέλετε, αυτό δεν μας ενδιαφέρει. Έτσι αυτούς τους ανθρώπους που τους κατέστρεφαν απομακρύνοντάς τους άξαφνα από τις περιουσίες τους και τις δουλειές τους, τους υποχρέωναν ν’ αγοράζουν μόνοι τους, όταν μπορούσαν, τα λίγα τρόφιμα που κάπου κάπου έφταναν πανάκριβα από τη στεριά, πούταν αρκετά μακρυά, ή να τα στερηθούν αν δεν είχαν τα μέσα να τ’ αγοράσουν. Πολλές φορές, όταν η κακοκαιρία εμπόδιζε τα καΐκια νάρθουν και τους ψαράδες του νησιού να ξανοιχτούν, οι εξόριστοι, και απ’ αυτούς μερικοί είχαν ζήσει πλούσια ως τότε, τράβηξαν για πολλές μέρες όλα τα μαρτύρια της πείνας».

Εξεγέρθηκε η συνείδησή του. Τους συνάντησε όλους!

«Σ’ ένα τόπο που η σύγκρουση των ανέμων της Αδριατικής και του Αρχιπελάγους τον κάνουν σταθερά βροχερό συσσωρεύοντας τα σύννεφα που έρχονται από τη μια ή την άλλη μεριά, σ’ ένα βράχο όπου φτωχοκάλυβα στεγάζουν τις τριάντα οικογένειες που αποτελούν τον πληθυσμό, χωρίς άλλα υλικά για να χτίσουν καλύβες παρά λίγη λάσπη και λίγες πέτρες, τους καλούσαν να στεγαστούν όπως μπορούσαν, αλλά στέγη δεν τους έδιναν, αυτό δεν αφορούσε την Κυβέρνηση. Και έτσι όλο τον πρώτο χειμώνα, γιατί στην καρδιά του χειμώνα τους εγκατέλειψαν χωρίς καμιά βοήθεια, οι εξόριστοι αναγκάστηκαν να στεγαστούν, όλοι μαζί, σε μια στάνη, όπου η βροχή έμπαινε παντού από τις χαραμάδες της στέγης. Τους είδα όλους στο ταξείδι μου στα Ιόνια νησιά και μπορώ να βεβαιώσω πως δεν υπάρχει ένας τους που να μην έχη χάσει την υγεία του ανεπανόρθωτα. Εξάλλου, αν κανείς τους αρρώσταινε, μόνο η φύση μπορούσε να τον σώση. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε γιατρός στ’ Αντικύθηρα και η Υψηλή Αστυνομία εμπόδιζε νάρθη κανείς από τα Κύθηρα ή από την Ελλάδα. Αυτό το τελευταίο εκλεπτυσμένο μαρτύριο εστάθηκε υπερβολικά βδελυρό. Ένας από τους εξόριστους, ο κ. Πυλαρινός, ήταν άρρωστος από βαρειά οφθαλμία όταν τον ξεσήκωσαν από το σπίτι του. Ο πρώτος γυιός πιάστηκε ταυτόχρονα και ρίχτηκε στη φυλακή όπου τον κρατούν δέκα οκτώ ολόκληρους μήνες χωρίς να τον δικάζουν, χωρίς καν να τον ανακρίνουν. Ο δεύτερος γυιός του εξόριστου, κ. Όθων Πυλαρινός, ξεχωριστός νέος που δεν ανακατευόταν καθόλου στην πολιτική και που, τον τελευταίο χρόνο κέρδισε ύστερ’ από λαμπρό διαγωνισμό, μίαν από τις έδρες του δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Κερκύρας, ζήτησε να μοιραστή την εξορία του πατέρα του για να μπορέση να τον περιποιηθή. Σκαιά του αρνήθηκαν αυτό το θλιβερό προνόμιο και από έλλειψη περιποίησης ο κ. Πυλαρινός έχασε ανεπανόρθωτα την όρασή του στο νησάκι όπου τον εξώρισαν. Το βλέπετε, μιλόρδε, η σκληρή φυλακή της Αυστρίας ήταν σχεδόν παιγνίδι αν την συγκρίνη κανείς με τη μοίρα των εξόριστων των Αντικυθήρων (…) Από καιρό σε καιρό έρχονταν από μέρος του Λόρδου Ύπατου Αρμοστή να προσφέρουν στους καταδικασμένους τη λευτεριά, αν δέχονταν ν’ αναλάβουν ενυπόγραφα την υποχρέωση να μην ανακατευτούν άλλο στην πολιτική. Πάντα η απάντησή τους στάθηκε η ίδια, μιά άρνηση».

Η γνωστή ως χειρότερη ευρωπαϊκή φυλακή, μία στην Αυστρία για την οποία εβοούσε η Ευρώπη, κατά τον Λένορμαν ήταν σχεδόν παιγνίδι μπροστά σ’ αυτά στα Ανικύθηρα! «Η φιλελεύθερη Αγγλία δεν μπορούσε να κατηγορήση σε τίποτε τις δύο δεσποτικώτερες κυβερνήσεις της Ευρώπης» της Αυστρίας και της Ρωσίας, εκείνη την εποχή.

Μέχρι και γυναίκες και παιδιά πρόγονοί μας εμαστιγώνονταν, όπως έγραψε ο Καρλ Μαρξ από το Λονδίνο στις ΗΠΑ και όπως ο Φρανσουά Λένορμαν με τον μοναδικό δικό του τρόπο έφερε στο φως στην Ευρώπη, καταγγέλλοντας και ότι στα 1849 σε νησιά μας «οι περιουσίες των πολιτικών καταδίκων δημεύτηκαν, τα σπίτια τους γκρεμίστηκαν, τα δέντρα από τους δεντρόκηπους και τ’ αμπέλια τους ξερριζώθηκαν».

Να το τρομερό συμπέρασμά του:

«Η Αγγλία, και μόνο αυτή, φέρνει μπροστά στον πολιτισμένο κόσμο την βαρειάν ευθύνη πως διατηρεί στα Εφτάνησα την πιο καταπιεστική αντισυνταγματικότητα, που ξεπερνάει τη μοσχοβίτικη απολυταρχία και τον ασιατικό δεσποτισμό»!

Ο Λένορμαν εξεσκόνισε τους προϋπολογισμούς και τους λογαριασμούς εσόδων και εξόδων της Αρμοστείας, αποκαλύπτοντας όσο κανείς πριν από αυτόν, μια τρομερή λεηλασία του λαού των νησιών μας, όπως και ότι την ενδιέφεραν μόνον υποδομές συνυφασμένες με την καλοπέραση της ίδιας και του παχυλά αμειβόμενου από την ίδια πολιτικού και γραφειοκρατικού μηχανισμού της στην Κέρκυρα. Με συντριπτικά στοιχεία το αποκάλυψε.

Χρειάζονται όμως και λίγα λόγια του Λένορμαν που θα ενδιαφέρουν ίσως ειδικά τον ηρωικό Κλήρο στα νησιά μας, μα και τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Κέρκυρας που δεν ξέρουμε για ποιους λόγους και με ποιες ιστορικές μνήμες εδοξολόγησε τις προάλλες το βρετανικό Στέμμα στα γνωστά άθλια τρισάγια, δεδομένου ότι ο Γάλλος ουμανιστής επιστήμονας στο ίδιο κείμενό του αναφέρεται και στον εικονιζόμενο αείμνηστο Αθανάσιο Πολίτη:

«Ένας νόμος, που ξεφύτρωσε κάτω από την τυραννία του Sir Thomas Maitland, δίνει στους Επισκόπους το δικαίωμα, ανεξέλεγκτα και με μιάν απλή διαταγή, που δεν είναι υποχρεωμένοι να αιτιολογήσουν, να εξορίζουν τους παπάδες της Επισκοπής τους. Άλλος ένας τρόπος διαδικασίας που αρμόζει σε Υψηλήν Αστυνομία. Γιατί οι Λόρδοι Ύπατοι Αρμοστές ξέρουν πάντα να βολεύωνται, ώστε οι Επίσκοποι νάναι πειθήνια όργανα των θελήσεών τους. Στα Ιόνια Νησιά, όπως σ’ όλα τ’ άλλα μέρη που επικρατεί το Ελληνικό Δόγμα, ακολουθούν ακόμα την αρχαία τάξη της εκλογής των Επισκόπων από τους ιερείς. Ο Λόρδος Ύπατος Αρμοστής όμως έχει το δικαίωμα του αποκλεισμού των υποψηφίων που δεν του αρέσουν. Ακόμα, όταν ο υποψήφιος που εκλέγεται, δεν έχει την τύχη να του αρέση, δε διστάζει να χρησιμοποιήση τα μέσα που χρησιμοποίησε για τον τωρινόν Αρχιεπίσκοπο της Κεφαλωνιάς (Σπυρίδων Κοντομίχαλος, που αφώρισε τον Λασκαράτο). Πέτυχε ένας υποψήφιος που δεν τον ήθελε ο Βρεττανός υπάλληλος. Ο Λόρδος Ύπατος Αρμοστής δε δίστασε να πλαστογραφήση, όταν έγραφε στην Κωνσταντινούπολη και ζητούσε από τον Πατριάρχη την έγκρισή του. Ανάγγειλε λοιπόν την εκλογή τού δικού του υποψηφίου που είχε καταψηφιστή, και με τον τρόπον αυτόν διώρισε άλλον και όχι εκείνον που διάλεξε ο κλήρος. Τέλος όταν ένας Επίσκοπος δεν είναι πολύ πειθήνιος, οι Ύπατοι Αρμοστές παραβιάζουν με θρασύτητα τους κανόνες της Εκκλησίας, διώχνουν από την έδρα τους με τη βία τον απείθαρχο στις θελήσεις τους ιεράρχη και υποχρεώνουν τους Παπάδες να διαλέξουν άλλο χωρίς παραίτηση του πραγματικού Επισκόπου. Αυτό έκανε ο Maitland στα 1821 στον Αρχιεπίσκοπο της Κεφαλωνιάς Αγαθάγγελο Τυπάλδο, επειδή εύρισκε πως ευνοούσε πολύ τους επαναστάτες της Ελλάδας. Κάτω από τέτοιες συνθήκες απέναντι της εξουσίας, οι Επίσκοποι των νησιών του Ιονίου (μ’ όλο που ο ελληνικός κλήρος αυτής της χώρας διαθέτει μερικούς ιεράρχες πολύ αξιοσέβαστους, όπως ο τωρινός Αρχιεπίσκοπος της Κέρκυρας Αθανάσιος Πολίτης), ασκώντας το δικαίωμά τους της εξορίας δεν μπορεί να θεωρηθούν παρά σαν απλοί πράκτορες της Υψηλής Αστυνομίας του Λόρδου Ύπατου Αρμοστή».

Τι λέτε, φίλες και φίλοι, να βρούμε και να προσφέρουμε στην περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων και στη δήμαρχο της πόλης της Κέρκυρας δύο αντίτυπα με το έργο αυτό του Λένορμαν μήπως άλλη φορά επιδείξουν διαφορετικά αντανακλαστικά από ‘κείνα που είδαμε με τα πρόσφατα θλιβερά τρισάγια;

Αλλά οφείλουμε, μια που το μοναδικό και στην πραγματικότητα ψευδές επιχείρημα των διαφόρων απολογητών της δήθεν «προώθησης των αγγλοελληνικών σχέσεων» είναι ότι με τη γνωστή έμμεση εξύμνηση της βαρβαρότητας στα Ιόνια Νησιά φροντίζουν τάχα για να ενισχύσουν το τουριστικό ρεύμα των Βρετανών προς τα νησιά μας, να σημειώσουμε ότι ο ίδιος ο Λένορμαν ξεχωρίζει τον βρετανικό λαό από την ηγεσία του. Οφείλουμε ναι, οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον βρετανικό λαό που άξιοι γιοι του εστράφηκαν εναντίον της ηγεσίας του και θαρραλέα κατήγγειλαν μέσα στο Λονδίνο τα εγκλήματά της εις βάρος των προγόνων μας και την απίστευτη λεηλασία!

Από τίμιο μέλος της βρετανικής στρατιωτικής δύναμης στα Ιόνια Νησιά έμαθε η Ευρώπη ότι στα Επτάνησα της εποχής με τους πόρους του λαού «η Κέρκυρα συντηρεί τον Αρμοστή, η Κεφαλονιά πληρώνει το ράφτη του και η Ζάκυνθος τον αμαξοποιό του». Οι ίδιοι οι πρόγονοί μας με ομιλίες τους στην Ιόνιο Βουλή και με δημοσιεύματά τους εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους στους διαλεχτούς ανώνυμους και επώνυμους εκπροσώπους των λαών της Ευρώπης που υποστήριζαν τα δίκαιά τους. Ήξεραν κι εκείνοι πολύ πριν από εμάς, όπως ξέρουμε πια κι εμείς καλά, πως κανένας δεν μπορεί μοναχός του! Η αλληλεγγύη των λαών, έλεγαν, είναι ανεκτίμητης αξίας. Χαιρόμαστε αφάνταστα ανακαλύπτοντας όλο και περισσότερα δείγματα εκείνης της αλληλεγγύης ανεπίσημων εκπροσώπων του βρετανικού λαού κι αισθανόμαστε αιώνια ευγνωμοσύνη στον βρετανικό λαό για τη βοήθειά του, που μάλιστα εκφράστηκε γενναιόδωρη και σε άλλες, επίσης πολύ δύσκολες φάσεις της Ιστορίας μας!

Τίποτα δεν έχουμε να χωρίσουμε!

Χαιρόμαστε πολύ που με σεβασμό στην Ιστορία μας νιώθουν και σαν το σπίτι τους στα νησιά μας ως τουρίστες!

Σιγά μην έρχονται γιατί έγιναν τα γνωστά άθλια τρισάγια ή για να θαυμάσουν τον οβελίσκο του τυράννου Αρμοστή Ντούγκλας! Ποιον νομίζουν ότι μπορούν να «παραμυθιάσουν» οι οργανωτές και χορηγοί των αχαρακτήριστων τρισάγιων και παραχαράκτες της Ιστορίας που διαδίδουν κιόλας ότι δήθεν η ένωση των νησιών μας με την Ελλάδα ήταν… «δώρο» του βρετανικού Στέμματος στην Αθήνα; Σε ποιους νομίζουν ότι απευθύνονται;

Μόνον γνωστούς και μη εξαιρετέους βαρόνους του πλούτου και της πολιτικής που χρυσοπληρώνουμε την αθέατη παραμονή τους στις γνωστές πολυτελείς και απρόσιτες βίλες εκατοντάδων στρεμμάτων μεγιστάνων στη βορειοανατολική Κέρκυρα μπορούν να φέρνουν τα τρισάγια αυτού τους είδους και οι συναφείς δραστηριότητες μιας εξόφθαλμα αγγλολαγνικής οικονομικής και πολιτικής φατρίας.

Νομίζουν πως δεν είναι γνωστό, πως δεν καταλαβαίνει ο λαός πόσο μας στοιχίζουν, τι εμφανής και αφανής δαπανηρή και διαρκής κινητοποίηση αστυνομικών και μη κατονομαζόμενων δυνάμεων γίνεται κάθε τόσο για την «προστασία» τους από ανεπιθύμητα βλέμματα σε μια περιοχή που μερικοί τοπικοί παράγοντες ανερυθρίαστα αποκαλούν χώρο «ποιοτικού τουρισμού» και υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι πηγή τεράστιων λαϊκών εισοδημάτων!

Είναι λυπηρό, φίλες και φίλοι, το γεγονός ότι ολόκληρες ΗΠΑ έχουν ζητήσει με κάποιον τρόπο συγγνώμη απ’ τον ελληνικό λαό για όσα εις βάρος του διέπραξαν με τη στάση τους τον καιρό της Χούντας των συνταγματαρχών, αλλά η Βρετανία, δύο αιώνες περίπου μετά από τις φρικαλεότητες της ιθύνουσας τάξης της στα Επτάνησα, δεν έχει εκφράσει ποτέ ούτε μία «λύπη» υποκριτική έστω, εξ όσων γνωρίζουμε, για όσα στυγερά οι εκπρόσωποι του βρετανικού Στέμματος διέπραξαν τότε εις βάρος των προγόνων μας. Ποτέ όμως δεν είναι αργά!

Εξάλλου όχι μόνο για τους φίλους Βρετανούς μα για όλους τους λαούς του κόσμου τα φιλειρηνικά νησιά μας είναι τόποι φιλίας. Τα Επτάνησα και κυρίως η Κέρκυρα, ως κέντρο τους, είναι το μεγαλύτερο μη ηπειρωτικό ελληνικό «χωνευτήρι» λαών. Πρώτ’ απ’ όλα εδώ βρήκαν καταφύγιο και θέρμη Έλληνες κυριολεκτικά από κάθε γωνιά της χώρας. Κυνηγημένοι. Διωγμένοι. Πρόσφυγες. Άνθρωποι χωρίς πατρίδα και από κατεχόμενες πατρίδες. Ξένοι, από πόσες και πόσες χώρες! Είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό. Δεχθήκαμε χέρι βοήθειας από άλλες χώρες και το ανταποδίδουμε!

Μόνο θλίψη μας έρχεται, ας προσθέσουμε, καθώς αναλογιζόμαστε τη διεθνή αλληλεγγύη που συνάντησε ο αιματοβαμμένος αγώνας των προγόνων μας για την ένωση με την Ελλάδα, το γεγονός ότι ένας Επτανήσιος πολιτικός, ο υπουργός των Εξωτερικών μας, μπόρεσε αυτές τις ημέρες να εξισώσει περίπου θύτες και θύματα στο Ισραήλ και την κατεχόμενη Παλαιστίνη. Βαθειά θλίψη. Χαιρετίζουμε τους Παλαιστίνιους στον αγώνα τους για Πατρίδα! Η διεθνής αλληλεγγύη οφείλεται πολύ περισσότερο απ’ όσους τη δέχθηκαν γενναιόδωρα!

Ας κλείσουμε όμως την αναφορά μας αυτή σε πλευρές του έργου του Φρανσουά Λένορμαν για τα Επτάνησα με τους χαρούμενους τόνους που δικαιολογούν οι ώρες, οι ημέρες, όπως και ο ερχομός της αγαπητής Προέδρου της Δημοκρατίας μας κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Λυπούμαστε πολύ για τις αθλιότητες με την ανάρτηση βρετανικής σημαίας και τις συναφείς μεθοδεύσεις που επιχειρήθηκαν από αμετανόητους, φαίνεται, επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους. Τέλος καλό όλα καλά ας ευχηθούμε!

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα μας αγαπήσει κιόλας, θα εκτιμήσει δεόντως τις θυσίες των προγόνων μας και θα θελήσει, με κάποιαν ευκαιρία, να επισημάνει στο υπουργείο Παιδείας ότι αποτελεί όνειδος η Ελλάδα να μαθαίνει τους γιους και τις θυγατέρες της στα σχολεία ότι η ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα ήταν… δώρο των τυράννων της.

Έχουμε την τιμή άλλωστε και στην Κέρκυρα, ας μας επιτρέψει να το θυμίσουμε και ας μην υπάρχουν ορατοί συγγενικοί οικογενειακοί δεσμοί, να έχουμε αναδείξει λαμπρές προσωπικότητες με το δικό της οικογενειακό επίθετο. Ο οικογενειακός αυτός κλάδος στην Κέρκυρα είχε ρίζες από την Άρτα, με πρώτον εκπρόσωπό του τον καθηγητή της Ιονίου Ακαδημίας στην Κέρκυρα Κωνσταντίνο Σακελλαρόπουλο (1789-1856). Κερκυραίοι, γιοι του, υπήρξαν ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, δεινός μελετητής της λατινικής φιλολογίας και πολυγραφότατος πρόεδρος του αθηναϊκού Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» Σπυρίδων Σακελλαρόπουλος (1846-1919) και ο εξαιρετικός εκπαιδευτικός στα Ιόνια νησιά Μιχαήλ Σακελλαρόπουλος (1851-1928), ενώ εγγονός του υπήρξε ο λαμπρός διπλωμάτης και συγγραφέας με έργο βραβευμένο και από την Ακαδημία Αθηνών Κωνσταντίνος Μ. Σακελλαρόπουλος (1884-1970).

Είναι τιμή για όλους μας η παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας μας στην Κέρκυρα αυτές τις ώρες.

Καθώς αναλογιζόμαστε τον ηρωικό αγώνα των προγόνων μας, ας κλείσουμε έτσι:

Ευχαριστούμε Φρανσουά!

ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΡΦΗΣ

corfupress.com

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΝΗΣΩΝ κας ΜΠΟΓΡΗ ΣΤΟΝ ADELIN 107,3 FM ΚΥΘΗΡΑ

Η Αντιπεριφερειάρχης Νήσων κα. Βάσω Θεοδωρακοπούλου Μπόγρη επισκέφθηκε το νησί μας όπου παρευρέθηκε στην υπογραφή της σύμβασης του έργου: «Ίδρυση Δημοτικών Σφαγείων Κυθήρων» και πραγματοποίησε μια σειρά συναντήσεων με τον Δήμαρχο και τους τοπικούς φορείς.

Εμείς την συναντήσαμε και κάναμε μια συζήτηση σχετικά με όλα τα έργα τα οποία πραγματοποιούνται στο νησί μας. Με ευθύτητα και ειλικρίνεια, μας απάντησε αμέσως σε όλες τις ερωτήσεις σχετικά με τον τομέα ευθύνης της.

Αναφερόμενη στην υπογραφή της σύμβασης η κα.Μπόγρη τόνισε: « Το θεωρούμε ένα πάρα πολύ σημαντικό έργο το οποίο θα βοηθήσει τον πρωτογενή τομέα . Μια κοινωνία δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στον τουρισμό. Ειδικά τα Κύθηρα που είναι ένα πανέμορφο παραδοσιακό νησί , θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στον πρωτογενή τομέα και να δώσουμε ολα τα κίνητρα στους νέους να ασχοληθούν και με τη γεωργία και με την κτηνοτροφία». Η Αντιπεριφερειάρχης αφού αναφέρθηκε στα έργα υπογράμμισε την διπλής σημασίας διάνοιξη του δρόμου που βρίσκεται κάτω από το Γερακάρι αλλά και του δρόμου στην Αγία Αναστασία αφού έτσι βελτιώνεται η πρόσβαση στα γύρω χωριά. Οι δρόμοι αυτοί πλέον αποτελούν ένα δίκτυ ασφαλείας,ένα γρήγορο τρόπο διαφυγής των πολιτών προς τη θάλασσα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης . «Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε κάποιο έργο το που να μας απασχολεί,που να το έχουμε σταματήσει εκτός από το γεφύρι του Μάκρωνα ,το οποίο θεωρώ ότι πολύ γρήγορα θα συνεχιστεί» , σημείωσε η κα.Μπόγρη Παράλληλα προσέθεσε ότι σε φάση ολοκλήρωσης βρίσκονται το τοιχίο της Αγίας Πελαγίας , οι αθλητικοί χώροι στο Μανιτοχώρι και το ΧΥΤΥ Κυθήρων το οποίο βρίσκεται σε δοκιμαστική λειτουργία η οποία θα ολοκληρωθεί 12 Ιουλίου. Ενώ μεταξύ άλλων επισήμανε ότι πολύ γρήγορα ο δήμος θα βγει σε διαγωνισμό για τις αφαλατώσεις στην Αγία Πελαγία και στο Διακόφτι. Έχει ήδη κατατεθεί η μελέτη για τον παιδικό σταθμό στα Λογοθετιάνικα ενώ τον Ιούνιο θα κατατεθεί η μελέτη για τα αντιπλημμυρικά στον Αυλαίμωνα . Στη συνέχεια υπογράμμισε την σημασία του να ενταχθεί η εκκλησία των Μητάτων στο ΕΣΠΑ Αττικής, το οποίο θα γίνει στον επόμενο προγραμματισμό αλλά και την σημασία του έργου που αφορά την πληθυσμιακή ενίσχυση των Αντικυθήρων με πέντε πολύτεκνες οικογένειες. Όσον αφορά τον τουρισμό και την ασφάλεια στα νησιά μας επισήμανε : « Θεωρώ ότι θα είναι πολύ καλύτερα από την περσινή χρονιά. Είμαι πάρα πολύ αισιόδοξη και θεωρώ ότι και ως κοντινοί προορισμοί και εύκολα προσβάσιμοι τα νησιά της Αττικής αλλά και ως πράσινα νησιά πια γιατί είναι όντως ασφαλείς προορισμοί,θα έχουμε μεγάλη αύξηση του τουρισμού». Τελος η Αντιπεριφερειάρχης κατέληξε με ένα αισιόδοξο μήνυμα: « Θέλω να συγχαρώ όλους τους Έλληνες πολίτες,καταφέραμε να είμαστε μια χώρα που κρατήσαμε πολύ χαμηλά τα κρούσματα, κυρίως στο πρώτο κύμα πανδημίας αλλά και στο δεύτερο κοιτάζοντας συγκριτικά την Ευρώπη. Θέλω να τους συγχωρώ για τον τρόπο που αντιμετώπισαν την πανδημία ,το ποσό ώριμα,το ποσό έσπευσαν να εμβολιαστούν χωρίς δεύτερες σκέψεις και να τους πω ότι οι Έλληνες όταν είναι ενωμένοι τίποτα δεν πάει στραβά. Επομένως ενωθήκαμε το αντιμετωπίσαμε και είμαστε όλοι μαζί και την επόμενη ημέρα»

Γιώτα Πολίτη

¨Ευχαριστούμε πολύ το ξενοδοχείο ¨ΑΠΟΣΠΕΡΙΔΕΣ¨ στο Λιβάδι για τον φιλόξενο χώρο που μας παραχώρησε για τις ανάγκες της συνέντευξης.¨

ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ (2) ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ (38) ΚΙΛΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΣΕ ΔΥΣΒΑΤΗ ΔΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

Στο πλαίσιο οργανωμένης επιχείρησης αστυνομικών του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Ιωαννίνων συνελήφθησαν, σε δύσβατη - δασική περιοχή του Μαυροβουνίου Ιωαννίνων, δύο αλλοδαποί, οι οποίοι μετέφεραν πεζοί, περισσότερα από -38- κιλά ακατέργαστης κάνναβης

Συνελήφθησαν, σήμερα (27-05-2021) το πρωί σε δύσβατη - δασική περιοχή του Μαυροβουνίου Ιωαννίνων, στο πλαίσιο οργανωμένης επιχείρησης αστυνομικών του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Ιωαννίνων, δύο αλλοδαποί, οι οποίοι κατηγορούνται για τα αδικήματα της εισαγωγής, μεταφοράς, κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών καθώς και της παράνομης εισόδου στη χώρα.

Συγκεκριμένα, κατόπιν αξιολόγησης πληροφοριών και στοιχείων και στο πλαίσιο διασυνοριακής συνεργασίας με τις Αλβανικές Αρχές, οι αστυνομικοί εντόπισαν και συνέλαβαν τους δύο αλλοδαπούς, οι οποίοι, μαζί με έναν ακόμη συνεργό τους που αναζητείται, μετέφεραν πεζοί δύο ταξιδιωτικούς σάκους, που περιείχαν (24) δέματα με ακατέργαστη κάνναβη, συνολικού βάρους -38- κιλών και -350- γραμμαρίων.

Επίσης, από τον έλεγχο των στοιχείων των παραπάνω αλλοδαπών, οι οποίοι στερούνται νομιμοποιητικών εγγράφων εισόδου και παραμονής στη χώρα, εξακριβώθηκε ότι σε βάρος τους εκκρεμούσαν μέτρα απαγόρευσης εισόδου στη χώρα.
Κατασχέθηκαν:

•  η παραπάνω ποσότητα ναρκωτικών,
•  χρηματικά ποσά -350- ευρώ και -6.500- λεκ Αλβανίας,
•  -2- κινητά τηλέφωνα και διάφορες κάρτες κινητής τηλεφωνίας.

Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ιωαννίνων ενώ το προανακριτικό έργο διενεργεί το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Ιωαννίνων.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:Σύλληψη ατόμου για εμπορία ναρκωτικών Κατασχέθηκαν περισσότερα από 5 κιλά κάνναβης και ποσότητα κοκαΐνης

Σύλληψη ατόμου για εμπορία ναρκωτικών Κατασχέθηκαν περισσότερα από 5 κιλά κάνναβης και ποσότητα κοκαΐνης

Στον εντοπισμό και στη σύλληψη ατόμου που δραστηριοποιούταν στη διακίνηση ψυχοτρόπων ουσιών προχώρησαν έπειτα από συντονισμένες ενέργειες αστυνομικοί του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών Ανατολικής Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για 21χρονο ημεδαπό σε βάρος του οποίου σχηματίσθηκε δικογραφία για παράβαση του Νόμου περί εξαρτησιογόνων ουσιών.

Συγκεκριμένα, μεσημβρινές ώρες χθες (26-05-2021) στην περιοχή της Πολίχνης, συνελήφθη ο 21χρονος, καθώς στην κατοχή του βρέθηκαν και κατασχέθηκαν:

• 1 δέμα κάνναβης βάρους 23 γραμμαρίων ,
• 1 κινητό τηλέφωνο που χρησιμοποιούσε για τις παράνομες συναλλαγές του και
• χρηματικό ποσό προερχόμενο από εμπορία ναρκωτικών.

Επιπλέον, στην οικία του στην ίδια περιοχή, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν:

• Ποσότητα κάνναβης συνολικού βάρους 4 κιλών και 599 γραμμαρίων,
• 2 δέματα κάνναβης (σοκολάτα) συνολικού βάρους 576 γραμμαρίων και
• 1 δέμα κοκαΐνης βάρους 55 γραμμαρίων.

Ο συλληφθείς θα οδηγηθεί στον αρμόδιο Εισαγγελέα.

Πως και γιατί έπεσε η Πόλη το 1453. Δίδαγμα για την Ελλάδα του 2021

Ο Μυστράς στις 29 Μαίου θρηνεί την Άλωση της Πόλης. Αποδίδει τιμή στους μαχητές της και κάνει μνημόσυνο στον τελευταίο Αυτοκράτορα. Γιατί όμως έπεσε η Πόλη; Τα γεγονότα μέσα κι έξω από τα τείχη της Βασιλεύουσας.

ΟΙ ΧΡΟΝΙΚΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ

Οι χρονικογράφοι, που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες της πολιορκίας, είναι: ο Γεώργιος Φραντζής, ο επίσκοπος Λεονάρδος της Χίου, ο καρδινάλιος Ισίδωρος, ο Βενετσιάνος Νικολό Μπάρμπαρο, ο Φλωρεντίνος Ιάκωβος Τεντάρντι, ο σερβικής καταγωγής γενίτσαρος Μιχαήλ Κονσταντίνοβιτς, κι ο Ιταλός Πούσκουλους.

Οι πιο σημαντικοί ιστορικοί της εποχής εκείνης, που δεν βρέθηκαν στην πολιορκία και την άλωση της Πόλης αλλά έγραψαν γι' αυτή, είναι: ο Μιχαήλ Δούκας, ο Νικόλαος Χαλκοκονδύλης, ο Κριτόβουλος, ο Τζόρτζι Ντόλφιν,ο άγνωστος συγγραφέας του Βαρβερινού Κώδικα καθώς και ο έμμετρος "Θρήνος της Κωνσταντινουπόλεως", τον δημιουργό του οποίου δεν γνωρίζουμε.

Οι πληροφορίες που μας δίνουν όλοι αυτοί, είναι συχνά αντιφατικές, με αποτέλεσμα να επιτείνεται η σύγχυση για κάποια γεγονότα. Ο Φραντζής, ήταν φίλος και σύμβουλος του αυτοκράτορα και προσπαθεί να μην εκθέσει καθόλου του Κωνσταντίνο. Ο Δούκας, που ήταν ενωτικός, εκθειάζει τον Ιουστινιάνη και προσπαθεί να μειώσει τον αυτοκράτορα. Ο Κριτόβουλος, ήταν "Γραικύλος", όπως λέει ο Ι. Κορδάτος. Όχι μόνο αφιέρωσε την ιστορία του στον Μωάμεθ, αποκαλώντας τον «μέγιστον αυτοκράτορα και βασιλέα βασιλέων», αλλά εστιάζει περισσότερο στις επιτυχίες των Τούρκων!

Ο Χαλκοκονδύλης, έγραψε γενικά την ιστορία της τουρκικής αυτοκρατορίας και σ' αυτή δεν αναφέρει πολλά στοιχεία για την άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Αντίθετα, οι Δυτικοί που έγραψαν για την άλωση της Κωνσταντινούπολης, εκθειάζουν τον Πάπα και κατηγορούν τους Βυζαντινούς που δεν δέχτηκαν την "ένωση" των δύο Εκκλησιών.

Σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν ο επίσκοπος Χίου Λεονάρδος, ο καρδινάλιος Ισίδωρος και ο Ιταλός Πούσκουλος.

Μια ακόμα μαρτυρία, η πλέον αξιόπιστη, είναι του Βενετού Νικολό Μπάρμπαρο (Nicolo Barbaro). Το "Ημερολόγιό" του, είναι πολύτιμη πηγή πληροφοριών, κυρίως για τη χρονολογική σειρά των γεγονότων.

Μια άλλη ιστορία, γράφτηκε από τον ρωσικής καταγωγής Νέστορα Ισκαντέρ, ο οποίος πολέμησε με τους Τούρκους και χρησιμοποίησε την αρχαία σλαβική γλώσσα.

Από τουρκικής πλευράς, όσοι ιστορικοί έγραψαν για την άλωση της Κωνσταντινούπολης, αρκούνται σε διθύραμβους για τον Μωάμεθ και παραποίηση των γεγονότων.

Ξεχωρίζουν μόνο, τα όσα γράφει ο χρονογράφος Εβλιγιά Τσελεμπή. Ίσως, γράφει ο Ι. Καρδάτος τα τουρκικά συγγράμματα για την άλωση, χάθηκαν ή τα σχετικά χειρόγραφα έμειναν ανέκδοτα.

Σύμφωνα με τον Ι. Κορδάτο, ο Έλληνας Ιωάννης Χότζης, που είχε μεγάλη θέση στα χρόνια του σουλτάνου Χαμίτ είδε και διάβασε πολλά επίσημα έγγραφα στα εμπιστευτικά αρχεία της Πόλης, που ανέφεραν ότι οι ανθενωτικοί παρέδωσαν την Κωνσταντινούπολη στον Μωάμεθ…

Ο ΦΛΑΝΤΑΝΕΛΑΣ

Ο ναύαρχος Φλαντανελάς, πρωταγωνίστησε στο σπάσιμο του τουρκικού αποκλεισμού της Πόλης και ήταν ο επικεφαλής των τεσσάρων πλοίων που μετέφεραν στην Βασιλεύουσα σιτάρι.

Τι εθνικότητας ήταν όμως ο Φλαντανελάς;

Ο ιστορικός της άλωσης, Γεώργιος Φραντζής, γράφει:

"…και μάλιστα ο ναυάρχης της βασιλικής νηός τούνομα Φλαντανελάς εκ πρύμνης εις πρώραν διερχόμενος και ως λέων μαχόμενος και φωνές τους ετέρους διεγείρων…"

Στο διαδίκτυο βέβαια, υπάρχουν πολλά άρθρα που τον αναφέρουν ως Γενουάτη που λεγόταν Φραγκίσκος Λεκανέλλα, το όνομα αυτό, αναφέρει ο Λατίνος Επίσκοπος Χίου Λεονάρδος, σε μια αναφορά του στον Πάπα στις 26 Αυγούστου 1453. Ο ίδιος, αναφέρει και τα ονόματα των πλοιάρχων των άλλων τριών καραβιών που πήραν μέρος στην συγκλονιστική αυτή ναυμαχία: ήταν οι Γενοβέζοι Μαουρίτσιο Κατανέο, Ντομένικο ντε Νοβάρα και Μπατίστα ντε Φελιτσιάνο. Στην "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", την εγκυκλοπαίδεια "ΠΑΠΥΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ – ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ" και την εγκυκλοπαίδεια "ΔΟΜΗ", ο Φλαντανελάς αναφέρεται ως "βυζαντινός ναύαρχος"

Ο Λεονάρδος, δεν αναφέρει όμως τον Λεκανέλλα ως κυβερνήτη του βυζαντινού πλοίου. Γράφει χαρακτηριστικά:

"Το αυτοκρατορικό πλοίο αμυνόταν έξοχα. Σε βοήθειά του έσπευσε ο πλοιοκτήτης Φραγκίσκος Λεκανέλλα".

Συνεπώς η ταύτιση Φλαντανελά – Λεκανέλλα, τουλάχιστον με βάση τα όσα γράφει ο Λεονάρδος, μάλλον είναι εσφαλμένη. Ο Αλέξανδρος Γ. Πασπάτης στο βιβλίο του "Πολιορκία και Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Οθωμανών εν έτει 1453", γράφει:

"Εν τω διάπλω αυτών συνήντησαν πλοίον πολεμικόν Ελληνικόν εκ Σικελίας προερχόμενον και πλοιαρχούμενον υπό του πλοίαρχου Φλαντανέλλα. Τα πλοία ταύτα, έφερον φόρτον σίτου, οίνου, όπλα και πολεμοφόδια"

Και αν ο Φλαντανελάς ήταν ο κυβερνήτης του αυτοκρατορικού πλοίου, είναι λογικό να καταγόταν από τη Γένοβα;

Μπορεί να μην είμαστε απόλυτα σίγουροι για την εθνικότητα του Φλαντανελά, ξέρουμε όμως πώς αντέδρασε ο Μωάμεθ όταν είδε ότι τα δεκάδες πλοία του δεν μπορούν να καταναυμαχήσουν 4 γαλέρες.

"Ξάφνου, μη μπορώντας να κρατήσει πια την οργή του, σπιρούνισε το άτι του και χώθηκε μ' αυτό στη θάλασσα.

Όταν το νερό έφτασε στο λαιμό του αλόγου, στάθηκε και μανιασμένος έβριζε τον Μπαλτάογλου, τους καπεταναίους των καραβιών του και τους γκεμιτζήδες (ναύτες), ονομάζοντάς τους λαγόκαρδους, κιοτήδες, γυναικούλες"

(Δ. Φωτιάδης, "Η Επανάσταση του 1821")

Ο ΜΕΓΑΣ ΒΕΖΙΡΗΣ ΧΑΛΗΛ

Ένας αξιωματούχος πολύ κοντά στον Μωάμεθ, ήταν ο μέγας βεζίρης Χαλήλ. Ήταν επιρρεπής στις δωροδοκίες. Παίρνοντας χρήματα από τους βυζαντινούς, τους ενημέρωνε για τα σχέδια του Μωάμεθ, τον οποίο μάλιστα κάποια στιγμή, προσπάθησε να πείσει να λύσει την πολιορκία της Πόλης.

Οι ομόθρησκοί του, τον αποκαλούσαν πειραχτικά "γκιαούρ ορταγί" , δηλαδή σύντροφο των απίστων. Ο, σχεδόν πάντα βλοσυρός κι αγέλαστος Μωάμεθ,που ήξερε ότι ο Χαλήλ ήταν επιρρεπής στις δωροδοκίες και υποψιαζόταν τις συνεννοήσεις του με τους Βυζαντινούς, λέγεται ότι κάποτε που είδε μια αλεπού δεμένη της είπε: "Ανόητο ζώο, γιατί δεν πήγες μερικά χρήματα στο βεζίρη Χαλήλ, για να σωθείς, αντί να βρίσκεσαι σ' αυτή την κακή κατάσταση;"

Μετά την άλωση, ο Μωάμεθ βεβαιώθηκε (πιθανότατα από τον Λουκά Νοταρά), για την προδοτική συμπεριφορά του Χαλήλ και τον σκότωσε. Δήμευσε δε την περιουσία του, που ανερχόταν σε 120.000 χρυσές, δηλαδή 4-5 εκατομμύρια δραχμές, της εποχής που γράφτηκε η "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους" από τον Κ. Παπαρρηγόπουλο (1860 -1872) και ο οποίος αναφέρει τα γεγονότα αυτά.

ΤΟ ΚΑΝΟΝΙ ΤΟΥ ΟΥΡΒΑΝΟΥ

Το τεράστιο κανόνι είχε κατασκευάσει ο Ούγγρος Ουρβανός (Ουρμπάν) και το οποίο με τις βολές του, προξένησε τεράστιες φθορές στα τείχη της Κωνσταντινούπολης.

Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος, γράφει όμως ότι μετά από σύντομη χρήση, το κανόνι αυτό έσπασε, σκοτώνοντας πολλούς, ανάμεσά τους και τον ίδιο τον Ουρβανό. Ο Μωάμεθ, έδωσε εντολή να φτιάξουν ένα άλλο, παρόμοιο.

Μάλιστα δόθηκαν, άγνωστο από ποιους, οδηγίες για προφύλαξη του νέου πυροβόλου, από καταστροφή. Μετά από κάθε βολή, το σκέπαζαν με μάλλινα υφάσματα και του έριχναν μέσα λάδι. Και πάλι όμως δεν θα ήταν τόσο καταστροφικό για τα τείχη της Πόλης, αν δεν καθοδηγούσε τους Τούρκους ένας Ούγγρος! Αυτός, ήταν απεσταλμένος του Ουνυάδη και είχε εντολή να λύσει την τριετή ειρήνη που είχε υπογραφεί πριν ενάμιση χρόνο, καθώς τη διακυβέρνηση είχε αναλάβει ο Βλαδισλάος και ο Ουνυάδης, δεν μπορούσε να εγγυηθεί την τήρησή της. Ο απεσταλμένος αυτός, βλέποντας το πυροβόλο να σκοπεύει πάντα στο ίδιο σημείο, είπε στον Μωάμεθ, ότι μετά την πρώτη βολή πρέπει να στρέφεται σε άλλο σημείο, σε απόσταση 5-6 οργιές (περίπου 9-11 μέτρα) και τέλος, αφού τα δύο αυτά σημεία προσβληθούν, να ρίξει τρίτη βολή, με τρόπο ώστε οι τρεις βολές να σχηματίσουν τρίγωνο. Και συνέχισε, λέγοντας στον Μωάμεθ: "Και τότε θα δεις πώς πέφτουν τα τείχη". Ο σουλτάνος ακολούθησε τη συμβολή του και τα τείχη έπεσαν…

ΕΝΑΣ ΔΙΟΛΚΟΣ… ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ-Η ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΠΥΡΠΟΛΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΤΟΛΟΥ

Η μεταφορά των τουρκικών πλοίων μέσω ξηράς, στον Κεράτιο Κόλπο.

Ο Μωάμεθ, είχε μάθει από τους Γενοβέζους του Γαλατά για τον τρόπο με τον οποίο μπορούσε να περάσει τα πλοία στον Κεράτιο Κόλπο μέσω ξηράς. Κάτι ανάλογο, είχε γίνει από τον βυζαντινό ναύαρχο Νικήτα Ωορύφα (9ος αιώνας) και, όπως είδαμε, από τους Βενετούς με την καθοδήγηση του Κρητικού Νικόλαου Σόρβολου (Καραβίτη), γύρω στο 1438. Όπως μάλιστα αναφέρει ο Ανδρέας Μουστοξύδης, η απόσταση που διάνυσε στη στεριά ο βενετσιάνικος στόλος, ήταν 240 μίλια και χρειάστηκαν 3 μήνες για να ανοιχτεί ο δρόμος σε κακοτράχαλη και ορεινή περιοχή.

Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφει, και πιθανότατα έχει δίκιο, ότι ο Μωάμεθ, καθοδηγούμενος από κάποιον Γενοβέζο, είχε διατάξει να καθαριστεί νωρίτερα από θάμνους και δενδρύλλια και να στρωθεί με σανίδες ο δρόμος που θα ακολουθούσαν τα πλοία. Θεωρεί δε, ότι το βράδυ της 21ης Απριλίου, έγινε μόνο η μεταφορά των πλοίων.

Οι πολιορκημένοι, μετά την αρχική έκπληξη και τον πανικό αντέδρασαν.

Αποφάσισαν λοιπόν να επιχειρήσουν την πυρπόληση των τουρκικών πλοίων και ανέθεσαν την αποστολή στον Ενετό κυβερνήτη Ιάκωβο Κόκκο. Στις 24 Απριλίου, δύο μεγάλα πλοία, με χωρητικότητα 500 τόνων το καθένα, καλύφθηκαν εξωτερικά με σάκους, γεμάτους μαλλί και βαμβάκι, για να προφυλαχθούν από τις εχθρικές σφαίρες.

Μαζί μ' αυτά, θα ξεκινούσαν δυο μπρίκια με πίσσα, υγρό πυρ, πυρίτιδα και άλλα εύφλεκτα υλικά και θα συνοδεύονταν από μικρότερες πολεμικές γαλέρες και βάρκες για τη ρυμούλκηση των μεγαλύτερων πλοίων και τη σωτηρία των πληρωμάτων μετά την πυρπόληση. Όπως γράφει ο Παπαρρηγόπουλος: "Παρατηρούμε εδώ ότι τα πυρπολικά χρησιμοποιούνταν από τότε στις ελληνικές θάλασσες"

Αποφασίστηκε ότι όλα έπρεπε να είναι έτοιμα το ίδιο βράδυ και γύρω στα μεσάνυχτα να ξεκινήσει η επιχείρηση. Όμως οι προδότες Γενοβέζοι του Γαλατά, έμαθαν το σχέδιο και ζήτησαν από τον λιμενάρχη Αλοΐσιο Διέδο, να γίνει την επόμενη, για να βοηθήσουν, δήθεν, κι αυτοί. Δυστυχώς ο Διέδος τους άκουσε και οι Γενοβέζοι, που είχαν εμπορικές δοσοληψίες με τους Τούρκους, ενημέρωσαν του Μωάμεθ, ο οποίος οργάνωσε αμέσως την άμυνά του.

Η επιχείρηση, έγινε στις 28 Απριλίου. Ο Ιάκωβος Κόκκος, που επέβαινε σε μια ελαφρότερη γαλέρα, επιτέθηκε πρώτος στα τουρκικά πλοία. Όμως, δέχτηκε ομοβροντία πυροβολισμών και η γαλέρα βυθίστηκε αύτανδρη .18 αξιωματικοί και στρατιώτες πνίγηκαν. Από τους 72 κωπηλάτες, άλλοι πνίγηκαν κι άλλοι αιχμαλωτίστηκαν. Τα υπόλοιπα πλοία, μετά από σκληρές μάχες με τους Τούρκους, κατάφεραν να επιστρέψουν στο λιμάνι. Την επόμενη μέρα, ο Μωάμεθ διέταξε να θανατωθούν οι αιχμάλωτοι μπροστά στην πόλη και ο Κωνσταντίνος, για αντίποινα, διέταξε κι αυτός να θανατωθούν περισσότεροι από 200 Τούρκοι αιχμάλωτοι πάνω στους πύργους των τειχών.

Ο ΥΠΟΓΕΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Στα μέσα Μαΐου, οι Οθωμανοί επιχείρησαν να μπουν στην Πόλη μέσα από υπονόμους που ανοίχτηκαν όλοι στους Καλιγάριους. Το τμήμα δηλαδή εκείνο του περιβόλου όπου υπήρχε ένα μόνο τείχος και μπροστά του υψωνόταν λόφος που έκρυβε και διασφάλιζε τους "υπονομευτές". Επικεφαλής της φρουράς των πολιορκημένων εκεί ήταν όπως γράψαμε, ο Ιωάννης Γκραντ. Σκωτσέζος αναφέρουν κάποιοι, φαίνεται όμως ότι ήταν Γερμανός όπως γράφουν οι περισσότερες πηγές.

Στις 15 Μαΐου, ανακαλύφθηκε το πρώτο υπόγειο πέρασμα, μήκους μισού μιλίου. Είχε μάλιστα διαπεράσει τη βάση του τείχους. Ο Ιωάννης Γκραντ έσκαψε άλλη υπόγεια διάβαση και με τη βοήθεια των εργατών του Λουκά Νοταρά, βρήκε τον εχθρικό υπόνομο κι έκαψε τις υποστυλώσεις του. Οι Τούρκοι που ήταν μέσα σκοτώθηκαν.

Άλλοι, από τα χώματα που έπεσαν και άλλοι από τη φωτιά και τον καπνό. Στις 21 Μαΐου ανακαλύφθηκε άλλος υπόνομος, απ' όπου οι εχθροί διώχτηκαν με τον ίδιο τρόπο. Δύο ακόμα υπόνομοι καταστράφηκαν στις 22 Μαΐου και άλλοι στις 23 και τις 24 του μήνα. Αυτοί ήταν και οι τελευταίοι, γιατί οι Τούρκοι κατάλαβαν ότι ο υπόγειος αγώνας ήταν μάταιος.

Ο ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΗΣ

Για τον γενναίο Γενοβέζο Ιουστινιάνη, όλες σχεδόν οι πηγές συμφωνούν ότι πολέμησε ηρωικά και τήρησε στο ακέραιο τις συμφωνίες που είχε κάνει με τον Παλαιολόγο. Παλιότερα, επικρατούσε η άποψη ότι η συμπεριφορά του ήταν προδοτική. Το μίσος των Βενετών για τους Γενοβέζους και η έχθρα των Ελλήνων για τους ξένους αδίκησαν τον Ιουστινιάνη.

Χαρακτηριστικό είναι, ότι κάποια μέρα, πιθανότατα στις 21 Μαΐου, κοντά στην πύλη του Ρωμανού, ανοίχτηκαν μεγάλες τρύπες από τα εχθρικά πυρά. Τότε, ο Ιουστινιάνης ζήτησε από τον πρωθυπουργό Λουκά Νοταρά να του στείλει πυροβόλα για να κρατήσει τους Τούρκους μακριά από την Πόλη, όμως εκείνος αρνήθηκε. Τότε ο Ιουστινιάνης του είπε: "O traditor et che me tien che adesso non te scanna cum questo pugnal", δηλαδή: "Ε προδότη δεν ξέρω τι με κρατά να σε σφάξω με αυτό το μαχαίρι".

Ο Μωάμεθ εκτιμούσε πολύ την μαχητική ικανότητα του Ιουστινιάνη και τον χαρακτήρα του. Προσπάθησε να τον δωροδοκήσει για να τον πάρει με το μέρος του. Ο Γενοβέζος αρνήθηκε κατηγορηματικά.

Ο τραυματισμός του ήταν μοιραίος για την Πόλη. Υπάρχει μάλιστα η άποψη ότι χτυπήθηκε από βυζαντινά πυρά. Διαβάζουμε στο "Χρονικόν" (Κ. Σάθα, "Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη", τ. Α', σελ. 265):

«Προ πάντων δε ην πρόμαχος αυτός (ο Ιουστινιάνης) εν ταις χαλάτραις, ως έδει τε εμάχετο στερρώς εν τω πολέμω αλλά γε βάσκανος ανήρ δια τουφεκιού βάλλει επί τω ήρωϊ και πλήττει τον γενναίον και φόνον προξένησεν εις άνδρα τηλικούτον. Λέγεται δε εκ των εντός Ρωμαίων ην ο δράσας…».

Γράφτηκε ακόμα ότι η πληγή του δεν ήταν σοβαρή. Όμως, όπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο, ο Ιουστινιάνης, που κατάφερε να διαφύγει στη Χίο, πέθανε εκεί δύο μήνες αργότερα από γάγγραινα…

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Το ηρωικό τέλος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και των συμπολεμιστών του. Κατά μία εκδοχή, το πτώμα του δεν βρέθηκε ποτέ, ενώ σύμφωνα με μια άλλη, βρέθηκε ακέφαλο και ο Μωάμεθ διέταξε να ταφεί.

Ο Φραντζής προσπάθησε να δραπετεύσει, δεν τα κατάφερε όμως. Απελευθερώθηκε με καταβολή λύτρων, αφού πρώτα είδε τις όμορφες κόρες του στο χαρέμι. Ο καρδινάλιος Ισίδωρος πουλήθηκε σαν κοινός δούλος στον Γαλατά, απ' όπου αργότερα κατάφερε να ξεφύγει. Ο Βενετός πρόξενος Ιερώνυμος Μινότος και ο Ισπανός πρόξενος Πέτρος Ιουλιανός αιχμαλωτίστηκαν και αργότερα θανατώθηκαν.

Ο Τούρκος πρίγκιπας Ορχάν μεταμφιέστηκε σε καλόγερο και πηδώντας από μια πολεμίστρα του πύργου όπου κρυβόταν προσπάθησε να διαφύγει. Αιχμαλωτίστηκε όμως. Όταν άλλοι αιχμάλωτοι πρόδωσαν την ταυτότητά του, αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του στάλθηκε στο σουλτάνο. Ο Λουκάς Νοταράς που μετά την άλωση έλαβε υποσχέσεις από τον Μωάμεθ ότι θα καταλάβει μεγάλο αξίωμα, αποκεφαλίστηκε με τους δύο μεγαλύτερους γιους του, όταν αρνήθηκε να στείλει τον 14χρονο, όμορφο γιο του στον Μωάμεθ (αμφιφυλόφιλο, θυμίζουμε…).

Ο Φραντζής (σ. 287) γράφει πως τελευταίοι παραδόθηκαν μερικοί Κρητικοί που υπερασπίζονταν ένα πύργο του κάστρου, συγκεκριμένα τον πύργο του Βασιλείου, Λέοντα και Αλεξίου που βρισκόταν κοντά στην Ωραία Πύλη και πολέμησαν ως την τελευταία στιγμή. Κάποιοι άλλοι, θεωρούν ότι πρόκειται για μύθο…

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σύμφωνα με τον Α. Πασπάτη, που επικαλείται τον Jacques Tetaldi, το 1453 η Κωνσταντινούπολη είχε 36.000 μάχιμους άντρες (20-50 ετών). Άρα, συνολικά, αν πάρουμε υπόψη μας ότι οι μάχιμοι άντρες αποτελούν το 1/5 του πληθυσμού, φαίνεται ότι στη Βασιλεύουσα ζούσαν συνολικά 180.000 άνθρωποι.

Εκτός από τους Τούρκους, ο Παλαιολόγος είχε να αντιμετωπίσει λιποταξίες, διαμάχες ενωτικών και ανθενωτικών, κυρίως μετά τη λειτουργία της 12ης Δεκεμβρίου 1452 στην Αγία Σοφιά όπου ουσιαστικά επισφραγίστηκε η ένωση των Εκκλησιών αλλά και φαινόμενα αισχροκέρδειας, από τους εμπόρους και όχι μόνο.

Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο περιστατικό:

Όταν ο Παλαιολόγος ζήτησε να επιδιορθωθεί το κάστρο σε κάποιο σημείο που είχε γκρεμιστεί από το τουρκικό πυροβολικό, ο Μανουήλ Ιαγάρης και ο μοναχός Νεόφυτος ο Ρόδιος που ανέλαβαν να το επισκευάσουν, καταχραστήκαν τα χρήματα που πήραν και έκαναν "μουρδοδουλειές", όπως γράφει ο επίσκοπος Χίου Λεονάρδος!

Οι υπερασπιστές της Πόλης ήταν λίγοι, οι συνεχείς επιθέσεις των Τούρκων τους καταπονούσαν, άλλωστε οι Τούρκοι είχαν χιλιάδες άνδρες που αντικαθιστούσαν όσους σκοτώνονταν, τα τείχη της Πόλης, όπως αναφέραμε, είχαν ηλικία 1.000 και πλέον ετών και τα πολεμικά μέσα που είχαν στη διάθεση τους οι βυζαντινοί ήταν πρωτόγονα μπροστά στα τουρκικά.

Έμοιαζε λοιπόν νομοτελειακή η άλωση της Πόλης. Η παρακμή, που οδήγησε στην κατάληψή της από τους Λατίνους το 1204 είχε καταστήσει το μέλλον της προβλέψιμο και προδιαγεγραμμένο. Το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει και απλά, ο Μωάμεθ το 1453, έδωσε το μοιραίο, τελειωτικό χτύπημα.

notospress.gr