Αφού κατέλαβαν τα προ της Κέρκυρας νησιά, τα πρώτα πλοία τους αγκυροβόλησαν στα Κερκυραϊκά νερά στις 5 Νοεμβρίου 1798. Οι Γάλλοι αρνήθηκαν να παραδοθούν. Στις 19 με 20 Νοεμβρίου, έφθασε και ο υπόλοιπος συμμαχικός στόλος, έκανε απόβαση, κατέλαβαν τα περίχωρα και η πολιορκία άρχισε ασφυκτική. Οι Γάλλοι είχαν να αντιμετωπίσουν συγχρόνως και την εχθρική στάση των ντόπιων. Εγιναν σκληρές μάχες. Τέλος στις 21 Φεβρουαρίου / 3 Μαρτίου 1799 η Γαλλική φρουρά παραδόθηκε.
Το πρωτόκολλο υπογράφεται από τους ναυάρχους Ουσακώφ και Κατήρ Μπέη στην ρωσική ναυαρχίδα, Άγιος Παύλος. Ο Ουσακώφ γίνεται κύριος της Κέρκυρας, αποκατέστησε την τάξη των ευγενών, επέτρεψε την εγγραφή νέων μελών, στους οποίους δόθηκε η λεγόμενη συνταγματική ευγένεια και διόρισε προσωρινή Κυβέρνηση. Στις 24 Απριλίου 1799 κάνει γνωστό ότι συνενώνει όλα τα νησιά του Ιονίου σε μια Ελληνική και ανεξάρτητη πολιτεία με δική της κυβέρνηση και πρωτεύουσα την Κέρκυρα. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος με το όνομα Επτάνησος Πολιτεία.
Την 1 Ιουνίου εκλέγεται και ο πρώτος Μητροπολίτης. Λίγο αργότερα ψηφίζεται και το σύνταγμα του 1800, το οποίο αναθεωρήθηκε το 1803 και το 1806.
Πρόεδρος του νεοσύστατου Κράτους διορίζεται ο Γ. Θεοτόκης και γραμματέας ο Ιωάννης Καποδίστριας, μετέπειτα Κυβερνήτης της Ελλάδας. Ακόμη ο Ουσακώφ διορίζει τον Σ. Καρούζο αρχίατρο του ρωσικού στόλου. (Αρχείο Κερκύρας, Μητροπολίτες Τ. 15, σελ. 77).
Ο Καποδίστριας ίδρυσε σχολεία στις πρωτεύουσες των νησιών. Στην Κέρκυρα συνεργάστηκε με δύο φωτισμένους δασκάλους, τον ιερέα Ανδρέα Ιδρομένο και τον Χριστόφορο Περραιβό. Αξίζει ν' αναφέρω την επιστολή των δύο αυτών δασκάλων, που απευθύνουν στους απανταχού ευρισκομένους Έλληνας.
"- 1 Μαίου 1804, ύστερα από 4 σχεδόν αιώνες οπού το γένος μας υποφέρει λυπηράν τύχην χωρίς να ιδή εν τω μεταξύ παραμικράν παρηγορίαν και ελπίδα από κανένα ομογενές και γειτονικό μέλος, έξαφνα σήμερον ας ίδη βεβαιουμένην, γνωριζομένην και τιμομένην μιαν νέαν Ελληνικήν και της Ρωσίας κατά της Γαλλίας. Ρωσικός και τουρκικός στόλος με αρκετά ισχυρή στρατιωτική δύναμη, πλέει στα νερά του Ιονίου Πελάγους.
Αφού κατέλαβαν τα προ της Κέρκυρας νησιά, τα πρώτα πλοία τους αγκυροβόλησαν στα Κερκυραϊκά νερά στις 5 Νοεμβρίου 1798. Οι Γάλλοι αρνήθηκαν να παραδοθούν. Στις 19 με 20 Νοεμβρίου, έφθασε και ο υπόλοιπος συμμαχικός στόλος, έκανε απόβαση, κατέλαβαν τα περίχωρα και η πολιορκία άρχισε ασφυκτική. Οι Γάλλοι είχαν να αντιμετωπίσουν συγχρόνως και την εχθρική στάση των ντόπιων. Έγινα σκληρές μάχες. Τέλος στις 21 Φεβρουαρίου / 3 Μαρτίου 1799 η Γαλλική φρουρά παραδόθηκε.
Το πρωτόκολλο υπογράφεται από τους ναυάρχους Ουσακώφ και Κατήρ Μπέη στην ρωσική ναυαρχίδα, Άγιος Παύλος. Ο Ουσακώφ γίνεται κύριος της Κέρκυρας, αποκατέστησε την τάξη των ευγενών, επέτρεψε την εγγραφή νέων μελών, στους οποίους δόθηκε η λεγόμενη συνταγματική ευγένεια και διόρισε προσωρινή Κυβέρνηση. Στις 24 Απριλίου 1799 κάνει γνωστό ότι συνενώνει όλα τα νησιά του Ιονίου σε μια Ελληνική και ανεξάρτητη πολιτεία με δική της κυβέρνηση και πρωτεύουσα την Κέρκυρα. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος με το όνομα Επτάνησος Πολιτεία.
Την 1 Ιουνίου εκλέγεται και ο πρώτος Μητροπολίτης. Λίγο αργότερα ψηφίζεται και το σύνταγμα του 1800, το οποίο αναθεωρήθηκε το 1803 και το 1806.
Πρόεδρος του νεοσύστατου Κράτους διορίζεται ο Γ. Θεοτόκης και γραμματέας ο Ιωάννης Καποδίστριας, μετέπειτα Κυβερνήτης της Ελλάδας. Ακόμη ο Ουσακώφ διορίζει τον Σ. Καρούζο αρχίατρο του ρωσικού στόλου. (Αρχείο Κερκύρας, Μητροπολίτες Τ. 15, σελ. 77).
Ο Καποδίστριας ίδρυσε σχολεία στις πρωτεύουσες των νησιών. Στην Κέρκυρα συνεργάστηκε με δύο φωτισμένους δασκάλους, τον ιερέα Ανδρέα Ιδρομένο και τον Χριστόφορο Περραιβό. Αξίζει ν' αναφέρω την επιστολή των δύο αυτών δασκάλων, που απευθύνουν στους απανταχού ευρισκομένους Έλληνας.
"- 1 Μαίου 1804, ύστερα από 4 σχεδόν αιώνες οπού το γένος μας υποφέρει λυπηράν τύχην χωρίς να ιδή εν τω μεταξύ παραμικράν παρηγορίαν και ελπίδα από κανένα ομογενές και γειτονικό μέλος, έξαφνα σήμερον ας ίδη βεβαιουμένην, γνωριζομένην και τιμομένην μιαν νέαν Ελληνικήν και Επτάνησον Πολιτείαν κατά το Ιόνιον πέλαγος, δηλ. Κέρκυρα - Κεφαλληνία - Ζάκυνθο - Λευκάδα - Ιθάκη - Κύθηρα και Παξοί".
"... Δια τούτο ουδέ εβράδυναν να θεμελιώσωσι τους σκοπούς των
ανακαλούσαι θερμώς τας των προγόνων αρετάς, δηλ. την φιλοσοφίαν των
Αθηναίων, την μεγαλοψυχίαν των Σπαρτιατών και την τόλμην των
Μακεδόνων".
(Αρχείο Ιονίου Γερουσίας Κυβώτιο 4 φάκελος 25)
Η Επτάνησος Πολιτεία, προσπάθησε να μείνει έξω από τους πολέμους και τις αναταραχές της εποχής, μένουσα σε ουδετερότητα.
Έγγραφο του Ιστορικού Αρχείου Κερκύρας, Ρωσοτούρκοι Τ. 39, από το παλάτι της Γερουσίας τις 5/17 Ιουνίου 1806, αναφέρει ότι:
Με δύο κηρύγματα, το ένα εις τας δέκα και το άλλο εις τας 27 Ιουνίου 1803, εφανέρωσε τούτην την ουδετερότητα εις τας μαχομένας δυνάμεις και εις την Ευρώπην...
Τώρα ετοιμαστείτε δια όσον είναι δυνατόν να αντισταθείτε εις την βίαν...
Ας ενοείτε λοιπόν υπό τούτην, την στιγμήν ασηκομένον κάθε εμπόδιον, βαλμένο από την ουδετερότητα, εις ενέργειαν της εμπορίας και εις εκείνην των αρματώρων (sic) των Βρετανικών ή Ρώσων, εις τους τόπους της Πολιτείας.
Το μέρος οπού θέλει λάβετε εις βοήθειαν τούτων των δύω Δυναστειών είναι ακόλουθον και σύμφωνον εις την νέαν τάξιν πραγμάτων και καταλήγει
Η Ρωσία ενωμένη σας εσύστησε Γένος και σας θέλει ελευθέρους, θέλει διατηρηθείναι, το έργον των χειρών της, εις τον Μεγαλόψυχον, εις τον Μέγαν, εις τον Αθάνατον Αλέξανδρον, ας είναι αιωνίως, καθώς είναι πραγματικώς προσκολλημέναις οι καρδίαις κι η ευτυχής Μοίρα της Πολιτείας τούτης ίνα ασφαλής.-
Εις την επτάχρονη περίοδο της Επτανήσου Πολιτείας, έχουμε την καταστροφή του Σουλίου το 1803 και την μετακίνηση ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού στην Κέρκυρα, που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Λευκίμμης.
Στις 14 Ιουνίου 1807 στην μάχη των Γάλλων κατά των Ρώσων, που διεύθυνε ο ίδιος ο Μέγας Ναπολέων, ο ρωσικός στρατός έχασε 80 πυροβόλα και 25 χιλιάδες νεκρούς και πληγωμένους.
Οι Ρώσοι τότε αναγκάστηκαν στην πόλη Τιλσίτ παρά τον ποταμό Νιεμεν, να υπογράψουν την ομώνυμη συνθήκη, την οποίαν παραδέχτηκαν και οι Πρώσσοι. Δια των μυστικών άρθρων της συνθήκης παραχωρούνται στην Γαλλία το στόμιο του Κατάρου και οι Επτανησιακές κτήσεις της Ρωσίας. (Ιστορία Γερ. Μυρογιάννη σελ. 173).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου