Τους συνεργάτες μου επιτρόπους, τους ιεροψάλτες που έψαλλαν με την καρδιά τους το προσωπικό του Ναού που υπερέβαλλαν εαυτόν λόγω και της εναλλαγής των γεγονότων, το Δήμο μας με τους αντιδημάρχους μας για την άψογη συνεργασία μας και για τον ευπρεπισμό του αυλίου του Ναού, τις κυρίες που επιμελήθηκαν και στόλισαν κι εφέτος όμορφα τον επιτάφιο, την κυρία Φανή με τις χορωδίες των παιδιών και των κυριών της ενορίας μας για την άψογη εκτέλεση των εγκωμίων, τα παιδιά που βοηθούν στο Ιερό Βήμα, τα σώματα ασφαλείας της πόλεώς μας. Το πλήθος των πιστών που συνέρευσαν στον Ναό μας όλες αυτές τις ημέρες με τάξη και ευπρέπεια όπως και κατά την περιφορά του επιταφίου που έγινε κατά τρόπο υποδειγματικό, όλους τους ευχαριστώ και τους εύχομαι παντοτινή τη χαρά της Αναστάσεως στη ζωή τους. Η σκέψη μου και η προσευχή μου πάντοτε αλλά εντονότερα τώρα αυτές τις άγιες και μεγάλες ημέρες είναι κοντά στους θλιβομένους, σε όσους για κάθε λόγω σηκώνουν τον δικό τους σταυρό, τον σταυρό του χρέους, του καθήκοντος, του πειρασμού. Μετά τη σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση! Είναι κοντά επίσης στα νιάτα μας που αγωνίζονται σε δύσκολους και χρεωκοπημένους πνευματικά ηθικά και οικονομικά καιρούς. Έχει ο Θεός! Κοντά στους γονείς που αγωνίζονται να ανατρέψουν τα παιδιά τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». (http://pmeletios.com/ar_meletios/apostoloi/goneis_paidia_kaini_diathiki.html)
Κοντά στους ομογενείς μας, γιατί το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό! Εύχομαι την επάνοδο στη χώρα των πατέρων τους! Κοντά σε όλους!
Μακάρι η αναστάσιμη ψυχική διάθεσή μας που βιώσαμε στις εκκλησιές, να είναι κάτι το μόνιμο στην ψυχή μας! δηλαδή μια χαρά χωρίς όρια, μια χαρά που δεν έχει τίποτα το γήινο. Ακριβώς επειδή η αναστάσιμη χαρά δεν έχει τίποτα το γήινο. Δεν περιέχει κάποια ευχαρίστηση με την έννοια της ηδονής. Είναι μια συναίσθηση αυστηρώς ψυχική.
Επίσης η αναστάσιμη ψυχική διάθεση προυποθέτει την απουσία οποιουδήποτε φόβου και την παρουσία ενός τρελού θάρρους-πνευματικά μιλώντας. Επίσης είναι έκπληξη και απορία. Είναι όμως και υποχρέωση.
«Αφού νήστεψες,εξομολογήθηκες,κοινώνησες,αφού πήρες το άγιο φως και έψαλλες ''Χριστός Ανέστη εκ νεκρών'''η ζωή σου δεν μπορεί να είναι η ίδια. Έλαβες πολλά, πρέπει να επιστρέψεις έστω και λίγα»
Ας χάρουμε αδελφοί ως άνθρωποι για την Ανάσταση. Και αυτό αγαπητοί μου επειδή μόνο ο Θεός και μόνο οι άνθρωποι ξέρουν τι έιναι αυτό! Αυτό το Μυστήριο δεν αφορά στους αγγέλους αφού αυτοί είναι άυλοι και δεν θα πέρασουν από την κρίση του Αδέκαστου Κριτού. Μόνο για εμάς αναστήθηκε ο Χριστός
Συνεπώς από όλοκληρο το σύμπαν, απ'όλα τα δημιουργήματα Του-ορατά ή μη-μόνο σε μια γωνιά του ,σε κάποια μακρινή «Παλαιστίνη»του Σύμπαντος, όπου ονομάζεται πλανήτης γη, κάποιοι κάτοικοί της(ούτε καν όσοι θα μπορούσαν)χαίρονται με την Ανάσταση. Η υπόλοιπη δημιουργία στέκεται προς στιγμήν σε κάποια γωνία και κοιτάει.
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ απευθυνόνταν σε κάθε άνθρωπο-ανεξάρτητα από την λειτουργική περίοδο-με τον χαιρετισμό:«Χριστός Ανέστη, χαρά μου!»Κι αυτό επειδή ζούσε συνεχώς την αναστάσιμη χαρά. Αυτήν την αναστάσιμη χαρά σας εύχομαι παντοτινά στην ζωή σας!
Μεγάλη η δύναμή Σου Κύριε, αλλά πιο μεγάλη η αγάπη Σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου