ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΖΑΧΑΡΟΥΛΑΣ
Ζαχαρούλα Ταϊφάκου
Το σπίτι της Ζαχαρούλας.
Ένα διαμάντι στην καρδιά της Νεάπολης είναι το σπίτι της αείμνηστης Ζαχαρούλας Ταϊφάκου! Με κήπο! Σαν την Ζαχαρούλα! Που κουβαλούσε αγκαλιές τα λουλούδια που βρίσκονταν μονίμως στην ψυχή της. Ευγενική και ολίγον αριστοκρατική απέπνεε την δροσιά ενός ιδιαίτερου ανθρώπου!
Μία Τετάρτη, 16 Οκτωβρίου 2002 ανέβηκε τα σκαλιά του Συμβολαιογραφείου για να φτιάξει την διαθήκη της. Άφηνε το σπίτι της στον Δήμο για να γίνει Πνευματικό Κέντρο με την σημείωση πως αν ποτέ χτιστεί το Πνευματικό Κέντρο να δοθεί μία αίθουσα στον Πολιτιστικό Σύλλογο Νεάπολης!
Επίσης τα 2 κτήματα που κατείχε τα προσέφερε στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος.
Μετά από ένα έτος περίπου άλλαξε την διαθήκη μόνο σε ένασημείο, στην θέση του Δήμου ως κληροδόχου της οικίας, έβαλε τον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος…
Τι συνέβη και άλλαξε γνώμη και έφτιαξε νέα Διαθήκη η Ζαχαρούλα; Πικράθηκε από κάποια συμπεριφορά του Δήμου; Ή μήπως μαθεύτηκε η βούληση της αείμνηστης και κάποιοι την έπεισαν να αλλάξει τον κληροδόχο; Ο Θεός γνωρίζει…
Όμως, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το τι συνέβη. Αυτό που έχει σημασία είναι να σεβαστούμε τη μνήμη της και την θέλησή της.
Να γίνει Πνευματικό Κέντρο – Λαογραφικό Μουσείο και να δοθεί το όνομά της: «Ζαχαρούλα Ταϊφάκου».
Δεν έχει σημασία αν είναι ιδιοκτήτης η εκκλησία ή ο Δήμος! Γιατί τι είναι η εκκλησία παρά ο ο ίδιος λαός… Και εν προκειμένω εκκλησία είναι οι Νεαπολίτες…
Επειδή όμως τα οικονομικά της εκκλησίας δεν είναι τόσο ισχυρά όσο του Δήμου θα πρέπει την συντήρηση του σπιτιού και τα έξοδα του στησίματος του Μουσείου να βαρύνουν τον Δήμο. Θα μπορούσαν βεβαίως και κάποιοι συμπατριώτες να βοηθήσουν προς τον σκοπό αυτόν και να γραφούν τα ονόματά τους σε μαρμάρινη πλάκα για να τους θυμούνται και να τους ευγνωμονούν οι επερχόμενοι…
Έτσι θα διαφυλαχθεί ένας χώρος «ΔΙΑΜΑΝΤΙ» της παλιάς Νεάπολης (Βροντάς) και το ήθος των Βατικιωτών γιατί θα σεβασθούμε την θέληση, την επιθυμία, την βούληση της μεγάλης ευεργέτου της Πόλης μας.
Και βέβαια θα υπάρξει ένας χώρος για διάφορες εκδηλώσεις αλλά και για την στέγαση του Λαογραφικού Μουσείου της Νεάπολης. Θα ευγνωμονούμε εμείς και οι απόγονοί μας την «γλυκιά» Ζαχαρούλα που φεύγοντας από τον μάταιο τούτο κόσμο σκέφτηκε τους Νεαπολίτες, τους Βατικιώτες και πιο πολύ τους νέους που τους υπεραγαπούσε.
Ο σεβασμός προς τον άλλον είναι αυτό που χρειάζεται η σημερινή κοινωνία. Γιατί αυτό της λείπει… Γιατί χάθηκε, σχεδόν από όλους, ο σεβασμός προς όλους… Οι αξίες και οι αρχές έχουν πάει περίπατο! Ο «Μαμωνάς» σήμερα είναι πιο κυρίαρχος από ποτέ!
Ο σεβασμός αυτών που μας αποχαιρετούν και συνάμα μας ευεργετούν είναι αυτονόητος και έχει ιερή νομική και ηθική κάλυψη!
Μία Τετάρτη, 16 Οκτωβρίου 2002 ανέβηκε τα σκαλιά του Συμβολαιογραφείου για να φτιάξει την διαθήκη της. Άφηνε το σπίτι της στον Δήμο για να γίνει Πνευματικό Κέντρο με την σημείωση πως αν ποτέ χτιστεί το Πνευματικό Κέντρο να δοθεί μία αίθουσα στον Πολιτιστικό Σύλλογο Νεάπολης!
Επίσης τα 2 κτήματα που κατείχε τα προσέφερε στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος.
Μετά από ένα έτος περίπου άλλαξε την διαθήκη μόνο σε ένασημείο, στην θέση του Δήμου ως κληροδόχου της οικίας, έβαλε τον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος…
Τι συνέβη και άλλαξε γνώμη και έφτιαξε νέα Διαθήκη η Ζαχαρούλα; Πικράθηκε από κάποια συμπεριφορά του Δήμου; Ή μήπως μαθεύτηκε η βούληση της αείμνηστης και κάποιοι την έπεισαν να αλλάξει τον κληροδόχο; Ο Θεός γνωρίζει…
Όμως, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το τι συνέβη. Αυτό που έχει σημασία είναι να σεβαστούμε τη μνήμη της και την θέλησή της.
Να γίνει Πνευματικό Κέντρο – Λαογραφικό Μουσείο και να δοθεί το όνομά της: «Ζαχαρούλα Ταϊφάκου».
Δεν έχει σημασία αν είναι ιδιοκτήτης η εκκλησία ή ο Δήμος! Γιατί τι είναι η εκκλησία παρά ο ο ίδιος λαός… Και εν προκειμένω εκκλησία είναι οι Νεαπολίτες…
Επειδή όμως τα οικονομικά της εκκλησίας δεν είναι τόσο ισχυρά όσο του Δήμου θα πρέπει την συντήρηση του σπιτιού και τα έξοδα του στησίματος του Μουσείου να βαρύνουν τον Δήμο. Θα μπορούσαν βεβαίως και κάποιοι συμπατριώτες να βοηθήσουν προς τον σκοπό αυτόν και να γραφούν τα ονόματά τους σε μαρμάρινη πλάκα για να τους θυμούνται και να τους ευγνωμονούν οι επερχόμενοι…
Έτσι θα διαφυλαχθεί ένας χώρος «ΔΙΑΜΑΝΤΙ» της παλιάς Νεάπολης (Βροντάς) και το ήθος των Βατικιωτών γιατί θα σεβασθούμε την θέληση, την επιθυμία, την βούληση της μεγάλης ευεργέτου της Πόλης μας.
Και βέβαια θα υπάρξει ένας χώρος για διάφορες εκδηλώσεις αλλά και για την στέγαση του Λαογραφικού Μουσείου της Νεάπολης. Θα ευγνωμονούμε εμείς και οι απόγονοί μας την «γλυκιά» Ζαχαρούλα που φεύγοντας από τον μάταιο τούτο κόσμο σκέφτηκε τους Νεαπολίτες, τους Βατικιώτες και πιο πολύ τους νέους που τους υπεραγαπούσε.
Ο σεβασμός προς τον άλλον είναι αυτό που χρειάζεται η σημερινή κοινωνία. Γιατί αυτό της λείπει… Γιατί χάθηκε, σχεδόν από όλους, ο σεβασμός προς όλους… Οι αξίες και οι αρχές έχουν πάει περίπατο! Ο «Μαμωνάς» σήμερα είναι πιο κυρίαρχος από ποτέ!
Ο σεβασμός αυτών που μας αποχαιρετούν και συνάμα μας ευεργετούν είναι αυτονόητος και έχει ιερή νομική και ηθική κάλυψη!
πηγή http://www.tabatika.gr/
Στον κήπο…
Σκαλοπάτια στην εσωτερική αυλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου