ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α' ΕΝ ΝΙΚΑΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
(12-6-2016)
ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Οἱ Θεοφόροι Πατέρες
Οἱ Θεοφόροι Πατέρες
Ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει σήμερα τήν μνήμη τῶν τριακοσίων δεκαοκτώ Πατέρων τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Γιατί ὅμως τούς ὀνομάζει «Θεοφόρους;».
Ἡ ἴδια ἡ λέξη «Θεοφόρος» σημαίνει ἐκεῖνον πού «φέρει τόν Θεόν. Ἐκεῖνον πού ἔχει ἐντός του τήν Χάρι καί τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Τόν ἄνθρωπο, πού διαθέτει τόσο βαθειά πίστη, ὥστε νά μαρτυρεῖ γιά τόν Θεό.
Καί πῶς οἱ Θεοφόροι Πατέρες «ἐμαρτύρησαν» γιά τόν Θεό; Μερικοί ἀπό αὐτούς - οἱ λιγότεροι - ὁδηγήθηκαν στό Μαρτύριο καί στόν θάνατο. Οἱ περισσότεροι, ὅμως, παρ' ὅτι εἶχαν ἀφήσει τήν ζωή τους στά χέρια τοῦ Κυρίου, μέ ἄλλον τρόπο ἔδειξαν τήν Πίστη.
Ὁ τρόπος τους ἦταν κηρυγματικός. Καί τό κήρυγμά τους δέν μποροῦσε νά εἶναι ἄλλο ἀπό τήν «μαθητεία τῶν Ἐθνῶν». Μιά μαθητεία στηριγμένη στήν ἐντολή τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἀλλά καί στήν ἐμπειρία τῶν ἁλιέων - Μαθητῶν, παραδομένη ἀπό γενεά σέ γενεά. Ὅπως εἶχε πεῖ ὁ Πέτρος «δέν μποροῦμε νά μή μαρτυροῦμε ὅσα εἶδαν τά μάτια μας, ὅσα ἄκουσαν τά αὐτιά μας καί ὅσα τά χέρια μας ἐψηλάφησαν». Κι εἶχαν βιώσει οἱ Μαθητές τήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου τους, τήν γνώση τοῦ Πατέρα μέσῳ τοῦ Υἱοῦ, τήν φλογερή πνοή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στό ὑπερῶον.
Ὅμως, κάθε διδάσκαλος δέν πείθει ἀραδιάζοντας λόγια ἤ λογικά ἐπιχειρήματα. Αὐτά ἀποκτοῦν ἀξία καί ἔχουν ἀντίκρυσμα, ὅταν ἡ ζωή τοῦ διδασκάλου εἶναι ὑπόδειγμα ἀλήθειας, ταιριασμένη μέ τό κήρυγμά του. Ὅπως δηλαδή μέ ἄλλα λόγια εἶπε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «ἁλιευτικῶς» καί ὄχι «ἀριστοτελικῶς».
Γἰ αὐτό καί συνοικοδόμησαν μαζί μέ τούς Ἀποστόλους τήν Ἐκκλησία μας ἐπί τήν «Χριστοῦ πέτραν».
Τήν ἐποχή μάλιστα τῶν πρώτων Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἡ Ἐκκλησία κλυδωνιζόταν ἀπό φοβερές αἱρέσεις, μέ πιό ἐπικίνδυνη τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, πού κήρυσσε τόν Χριστό κτῖσμα. Συνῆλθε τότε ἡ Ἐκκλησία ἀπ΄ ὅλα τά μέρη τοῦ κόσμου μέ πρωτοβουλία τοῦ Θεοκινήτου Αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου. Καί ἄρθρωσε λόγο Θεϊκόν. Ὁμολόγησε τόν Χριστό Υἱό τοῦ Θεοῦ, ἀποθησαυρίζοντας τήν Ἀλήθεια στά 7 πρῶτα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως (τοῦ «πιστεύω», πού ὅλοι οἱ βαπτισμένοι Χριστιανοί ψελλίζουμε ἀπό νήπια).
Δέν θά εἶχαν ὅμως αὐτά τά κείμενα τήν διαχρονική, τήν αἰώνια ἀξία τους, ἄν οἱ Πατέρες τό 325 μ.Χ. στήν Νίκαια δέν ἔδιναν μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς τους, τό παράδειγμα τῆς ἁγιότητας. Δηλαδή τῆς πίστεως, τῆς ταπεινώσεως, τῆς εἰρήνης, καί τῆς ἀγάπης στόν προσωπικό τους βίο.
Δέν τιμοῦμε τούς Θεοφόρους Πατέρες γιά τήν εὐφυΐα τους, οὔτε γιά τήν κοσμική τους σοφία. Τούς τιμοῦμε ἐπειδή μαρτυροῦσαν μέ τό λόγο καί τό ἔργο τους αὐτό πού εἶχαν ἐντός τους: Τήν πίστη στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, «Θεόν ἀληθινόν, ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ»... «ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ».
Πρωτ. π. Πέτρος. Μαριᾶτος.
----------------------------------
Πηγή: imkythiron.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου