Για την Εγχώριο. Τι και γιατί; του Δημήτρη Κοντολέοντος

Με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές για την Επιτροπή της Εγχωρίου Περιουσίας, έχω να παραθέσω κάποια ερωτήματα και να διατυπώσω ένα συμπέρασμα.

Δυστυχώς, ο θεσμικός θησαυρός αυτού του μικρού τόπου, αυτό το εξαιρετικό εργαλείο άσκησης κοινής ιδιοκτησίας και συλλογικής οικονομικής δράσης παραμένει ανενεργός. Για κάποιους ένα μυθικό καθεστώς χωρίς καμία ισχύ, για κάποιους άλλους ένα προβληματικό κατάλοιπο του παρελθόντος και για κάποιους ελάχιστους (οι οποίοι όμως τελικά κινούν τα νήματα) ένα φαιό νταμάρι, ένα πεδίο βολής ιδιωτικών συμφερόντων, μεσίτευσης και καταπάτησης της λαϊκής περιουσίας. Το πρόβλημα συνεχίζεται και μεγεθύνεται διότι ακόμα και τώρα, σε αυτές τις δύσκολες και ισχνές εποχές που βιώνουμε, δεν κάνουμε την παραμικρή προσπάθεια να συ-ζητήσουμε από κοινού προτάσεις και να βρούμε τους τρόπους για την συλλογική και βιώσιμη εκμετάλλευση αυτής της μεγάλης περιουσίας, με βραχυπρόθεσμους αλλά και μακροπρόθεσμους στόχους, προς το συμφέρον όλου του νησιού και φυσικά των ανθρώπων που ζουν σε αυτό. Αντιθέτως, ορισμένοι συνεχίζουν να καταρρακώνουν αυτόν τον τόπο και ιδίως τους νέους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη και το συγκεκριμένο όραμα να ζήσουν σε καλύτερες συνθήκες. Ρωτάω, λοιπόν, όλους αυτούς που διοίκησαν τόσα χρόνια και συνεχίζουν απρόσκοπτοι, ανεξέλεγκτοι και ανενόχλητοι –με νωπή την επιτυχή ψηφοσυλλογή– να διοικούν:

Ποια είναι στο σύνολό της η Εγχώριος Περιουσία; Έχει γίνει ποτέ προσπάθεια ακριβούς καταγραφής;

Γιατί γίνονται απευθείας αναθέσεις έργων και γιατί δεν παρουσιάζονται δημοσίως οι ισολογισμοί;

Γιατί, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, άλλο τόσο θυμάμαι την ελάχιστη δραστηριοποίηση και εκμετάλλευση της περιουσίας, που περιορίζεται μονάχα στην ενοικίαση παραλιών και αλυκών, και μάλιστα χωρίς τις απαραίτητες προδιαγραφές και ελέγχους;

Γιατί ποτέ το εκάστοτε Συμβούλιο δεν ανακοινώνει δημοσίως τις συνεδριάσεις του, ώστε κάθε δημότης, που είναι συμμέτοχος και συνιδιοκτήτης αυτής της περιουσίας, να μπορεί να τις παρακολουθήσει;

Γιατί, ποτέ μα ποτέ, καμία απόφαση δεν έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση;

Γιατί ιδιώτες αναγκάζονται να καταφύγουν στην δικαιοσύνη για να διεκδικήσουν κομμάτια γης που θεωρούν δικά τους;

Είναι ερωτήματα, που ξέρω ότι δεν θα απαντηθούν ποτέ. Και δεν θα απαντηθούν, όχι γιατί δεν υπάρχουν απαντήσεις, αλλά γιατί δεν υπάρχουν άξια στόματα να ξεστομίσουν τις αλήθειες. Ξέρετε, είμαστε λίγοι σε αυτόν τον τόπο και είναι πασίγνωστοι ποιοι φλερτάρουν και σαλιαρίζουν με καρέκλες εξουσίας και συμφέροντα.

Ο Αντόνιο Γκράμσι έλεγε ότι ‘‘όταν το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί, ζούμε την εποχή των τεράτων’’. Ελπίζω αυτή η εποχή να φτάνει στο τέλος της!

Πηγή  http://dragonerarossa.gr/