Το Συμβούλιο της Επικρατείας καλείται να αποφασίσει αν θα συνεχιστεί η διενέργεια αλιείας με βιντζότρατες στις ελληνικές θάλασσες, έπειτα από προσφυγή που κατέθεσε το Σωματείο Ψαράδων Νεάπολης Λακωνίας.
Στην προσφυγή ζητείται η ακύρωση της απόφασης που υπογράφτηκε στις 18/12/2015 από τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Βαγγέλη Αποστόλου, που επανέφερε την αλιεία με βιντζότρατες με το πρόσχημα των «ερευνητικών σκοπών».
Οπως, δηλαδή, πράττει η Ιαπωνία, που με το πρόσχημα των αναγκών της «επιστημονικής έρευνας» επιτρέπει τα τελευταία χρόνια, διά της πλαγίας οδού, τη φαλαινοθηρία.
Στην ελληνική πραγματικότητα, αυτό που καταδεικνύεται σε ό,τι αφορά τη νομιμοποίηση ή μη της αλιείας με βιντζότρατες είναι ότι η εκάστοτε πολιτική ηγεσία υποκύπτει στις συνεχείς πιέσεις των κατόχων των συγκεκριμένων αλιευτικών σκαφών, παρ’ όλο που επιφέρουν μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο θαλάσσιο οικοσύστημα, που αντιτίθενται στις αρχές της βιώσιμης αλιείας και τη διατήρηση των ιχθυοαποθεμάτων.
Με το τίμημα, επίσης, να είναι βαρύ για τους αλιείς της παράκτιας, ήπιας αλιείας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μία μόλις μέρα μετά την προκήρυξη των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015, ο τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιώργος Καρασμάνης, καταργώντας την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία, επανέφερε ένα βασιλικό διάταγμα του 1966 για την αλιεία με βιντζότρατα.
Με αυτό –και στο όνομα της «επιστημονικής έρευνας»– έδωσε τη δυνατότητα στις 267 ελληνικές βιντζότρατες να ψαρεύουν επί ένα εξάμηνο μέσα στο 2015 σε όλη την επικράτεια και χωρίς περιορισμούς σε ό,τι αφορά την απόσταση από τις ακτές.
Αυτή η απόφαση, που εξυπηρετούσε τα σκάφη βιομηχανικής αλιείας, εις βάρος των 16.000 παράκτιων ψαράδων και των 35.000 και πλέον οικογενειών που εξαρτώνται από την αλιεία, παραβίαζε ευθέως απόφαση του ΣτΕ με την οποία έμπαινε φρένο σε προηγούμενη απόφαση του ίδιου υπουργού που επέτρεπε το ψάρεμα με βιντζότρατα.
Στην προσφυγή ζητείται η ακύρωση της απόφασης που υπογράφτηκε στις 18/12/2015 από τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Βαγγέλη Αποστόλου, που επανέφερε την αλιεία με βιντζότρατες με το πρόσχημα των «ερευνητικών σκοπών».
Οπως, δηλαδή, πράττει η Ιαπωνία, που με το πρόσχημα των αναγκών της «επιστημονικής έρευνας» επιτρέπει τα τελευταία χρόνια, διά της πλαγίας οδού, τη φαλαινοθηρία.
Στην ελληνική πραγματικότητα, αυτό που καταδεικνύεται σε ό,τι αφορά τη νομιμοποίηση ή μη της αλιείας με βιντζότρατες είναι ότι η εκάστοτε πολιτική ηγεσία υποκύπτει στις συνεχείς πιέσεις των κατόχων των συγκεκριμένων αλιευτικών σκαφών, παρ’ όλο που επιφέρουν μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο θαλάσσιο οικοσύστημα, που αντιτίθενται στις αρχές της βιώσιμης αλιείας και τη διατήρηση των ιχθυοαποθεμάτων.
Με το τίμημα, επίσης, να είναι βαρύ για τους αλιείς της παράκτιας, ήπιας αλιείας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μία μόλις μέρα μετά την προκήρυξη των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015, ο τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιώργος Καρασμάνης, καταργώντας την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία, επανέφερε ένα βασιλικό διάταγμα του 1966 για την αλιεία με βιντζότρατα.
Με αυτό –και στο όνομα της «επιστημονικής έρευνας»– έδωσε τη δυνατότητα στις 267 ελληνικές βιντζότρατες να ψαρεύουν επί ένα εξάμηνο μέσα στο 2015 σε όλη την επικράτεια και χωρίς περιορισμούς σε ό,τι αφορά την απόσταση από τις ακτές.
Αυτή η απόφαση, που εξυπηρετούσε τα σκάφη βιομηχανικής αλιείας, εις βάρος των 16.000 παράκτιων ψαράδων και των 35.000 και πλέον οικογενειών που εξαρτώνται από την αλιεία, παραβίαζε ευθέως απόφαση του ΣτΕ με την οποία έμπαινε φρένο σε προηγούμενη απόφαση του ίδιου υπουργού που επέτρεπε το ψάρεμα με βιντζότρατα.
