Καί δικαίως. Διότι ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶχε ἀποδειχθεῖ ἥρωας ἀληθινός. Μάρτυρας. Ὁμολογητής τῆς πίστεως.
Τόν εἶχε συναντήσει ὁ Χριστός μαζί μέ τούς μαθητές Του νά κάθεται καί νά ζητεῖ ἐλεημοσύνη ἀπ' τούς περαστικούς. Ἦταν τυφλός ἐκ γενετῆς. Ὁ Χριστός τότε μέ τό πτύσμα Του ἔκανε πηλό καί μ' αὐτόν ἔχρισε τά μάτια του λέγοντας του συγχρόνως νά πάει στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ καί νά νιφθῆ. Πῆγε ὁ τυφλός, νίφθηκε καί γύρισε. Τώρα πιά ἔβλεπε!
Ἀπό δῶ καί μπρός ἀρχίζει ὁ ἀγώνας γιά τόν πρώην τυφλό. Ὅσοι τόν ἔβλεπαν δέν μποροῦσαν νά πιστεύσουν στό θαῦμα πού ἔγινε. Ἐκεῖνος διαβεβαίωνε ὅτι κάποιος λεγόμενος Ἰησοῦς τόν θεράπευσε. Προκειμένου λοιπόν νά διαπιστωθεῖ ἡ θεραπεία του, τόν ὁδηγοῦν στούς θρησκευτικούς τους ἀρχηγούς, τούς Φαρισαίους.
Ἐκεῖνοι τόν ὑποβάλλουν σέ ἐξονυχιστική ἀνάκριση. Καί μόνο τό ὄνομα Ἰησοῦς πού ὁμολογεῖ ὁ πρώην τυφλός τούς ἀναστατώνει. Πιό πολύ τούς ταράζει τό γεγονός ὅτι ἦταν Σάββατο -ἡμέρα θρησκευτικῆς ἀργίας- ὅταν ὁ Χριστός ἔκανε τό θαῦμα. Φωνάζουν καί τούς γονεῖς του. Ἐκεῖνοι διαβεβαιώνουν ὅτι αὐτός εἶναι ὁ γιός τους καί ὅτι ἦταν τυφλός, ἀλλά δέν λένε τίποτε ἄλλο. Φοβοῦνται.
Ἀκολουθεῖ ἡ δεύτερη ἀνάκριση. Πάλι ἡ ἴδια ἐρώτηση:
-Πῶς σοῦ ἄνοιξε τα μάτια;
-Σᾶς τό εἶπα, ἀπαντᾶ ἐκεῖνος, καί δέν πιστεύετε. Λέτε ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι ἁμαρτωλός. Πῶς ὅμως εἶναι δυνατόν ἕνας ἁμαρτωλός νά κάνει τέτοιο θαῦμα νά δώσει μάτια σ' ἕναν πού δέν ἔχει; Ἄν δέν ἦταν τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, δέν θά μποροῦσε νά κάνει τίποτε.
Νικημένοι πλέον οἱ Φαρισαῖοι ἀπό τήν ἐπιχειρηματολογία τοῦ πρώην τυφλοῦ, δέν ἔχουν πιά ἄλλο μέσο νά ἀντιτάξουν παρά τό γνωστό: Τόν βρίζουν καί τόν πετοῦν ἔξω ἀπό τή Συναγωγή. Ὁ πρώην τυφλός ἔξω στό δρόμο…
Ἄκουσε ὁ Κύριος ὅτι τόν πέταξαν ἔξω καί τότε τόν συνάντησε καί τόν ρώτησε:
-Ἐσύ πιστεύεις στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ;
-Καί ποιός εἶναι Κύριε γιά νά πιστεύσω;
-Αὐτή τή στιγμή Τόν βλέπεις μέ τά μάτια σου καί σοῦ μιλάει.
- Πιστεύω Κύριε.
Καί τόν προσκύνησε.
«Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτόν ἔξω καί εὗρεν αὐτόν».
Ὅταν κάποιος ἀθλητής ἀγωνίζεται σ' ἕνα δύσκολο ἄθλημα -ἄς ποῦμε στήν πάλη- ὁ προπονητής του στέκεται ἔξω ἀπ’ τόν ἀγωνιστικό χῶρο μέ τά μάτια προσηλωμένα πάνω του. Ἀθέατος ὁ ἴδιος παρακολουθεῖ ὅλος ἔνταση τόν ἀθλητή του πού ἀγωνίζεται. Κι ὅταν ἐκεῖνος νικήσει στό δύσκολο, κοπιαστικό ἀγώνισμα καί βγεῖ ἀπ’ τόν ἀγωνιστικό χῶρο στά ἀποδυτήρια, αὐτός πού πρῶτος τόν συναντᾶ γιά νά τόν ἀγκαλιάσει εἶναι ὁ προπονητής του. Ἱκανοποιημένος ἀπόλυτα ἀπό την ἐπίδοση τοῦ ἀθλητή του ἔχει τώρα νά τοῦ πεῖ καί κάποια νέα μυστικά πάνω στό ἄθλημα. Ὁ ἀθλητής εἶναι πιά ἱκανός νά καταλάβει περισσότερα…
Καταλαβαίνεις τώρα, ἀδελφέ, τή βαθύτερη σημασία ὅλων αὐτῶν. Ὁ Χριστός σέ παρακολουθεῖ. Παρακολουθεῖ τόν ἀγώνα σου, τήν καθημερινή σου πάλη μέσα στόν ἀποστατημένο κόσμο. Παρακολουθεῖ μέ τεταμένο ἐνδιαφέρον τήν ὁμολογία πού δίνεις γι’ Αὐτόν στό περιβάλλον πού κινεῖσαι. Καί σημειώνει. Σημειώνει καί τό παραμικρό πού δέχεσαι νά ὑποστεῖς γι’ Αὐτόν: μιά εἰρωνεία, ἕνα χαμόγελο περιφρονητικό, ἀκόμα περισσότερο μιά ἀπόρριψη ἀπό τόν φιλικό σου κύκλο…
Τά σημειώνει, γιά νά μπορέσει νά σέ συναντήσει. Ὅπως τόν πρώην τυφλό. Νά ἔλθη διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στήν καρδιά σου καί νά τή γεμίσει ἀπ’ τή δική Του Χάρη, παρηγοριά, χαρά καί εὐλογία. Ἀπ’ τήν παρουσία Του!
Πρεσβ. π. Παῦλος Καλλίκας
Ἐκεῖνοι τόν ὑποβάλλουν σέ ἐξονυχιστική ἀνάκριση. Καί μόνο τό ὄνομα Ἰησοῦς πού ὁμολογεῖ ὁ πρώην τυφλός τούς ἀναστατώνει. Πιό πολύ τούς ταράζει τό γεγονός ὅτι ἦταν Σάββατο -ἡμέρα θρησκευτικῆς ἀργίας- ὅταν ὁ Χριστός ἔκανε τό θαῦμα. Φωνάζουν καί τούς γονεῖς του. Ἐκεῖνοι διαβεβαιώνουν ὅτι αὐτός εἶναι ὁ γιός τους καί ὅτι ἦταν τυφλός, ἀλλά δέν λένε τίποτε ἄλλο. Φοβοῦνται.
Ἀκολουθεῖ ἡ δεύτερη ἀνάκριση. Πάλι ἡ ἴδια ἐρώτηση:
-Πῶς σοῦ ἄνοιξε τα μάτια;
-Σᾶς τό εἶπα, ἀπαντᾶ ἐκεῖνος, καί δέν πιστεύετε. Λέτε ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι ἁμαρτωλός. Πῶς ὅμως εἶναι δυνατόν ἕνας ἁμαρτωλός νά κάνει τέτοιο θαῦμα νά δώσει μάτια σ' ἕναν πού δέν ἔχει; Ἄν δέν ἦταν τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, δέν θά μποροῦσε νά κάνει τίποτε.
Νικημένοι πλέον οἱ Φαρισαῖοι ἀπό τήν ἐπιχειρηματολογία τοῦ πρώην τυφλοῦ, δέν ἔχουν πιά ἄλλο μέσο νά ἀντιτάξουν παρά τό γνωστό: Τόν βρίζουν καί τόν πετοῦν ἔξω ἀπό τή Συναγωγή. Ὁ πρώην τυφλός ἔξω στό δρόμο…
Ἄκουσε ὁ Κύριος ὅτι τόν πέταξαν ἔξω καί τότε τόν συνάντησε καί τόν ρώτησε:
-Ἐσύ πιστεύεις στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ;
-Καί ποιός εἶναι Κύριε γιά νά πιστεύσω;
-Αὐτή τή στιγμή Τόν βλέπεις μέ τά μάτια σου καί σοῦ μιλάει.
- Πιστεύω Κύριε.
Καί τόν προσκύνησε.
«Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτόν ἔξω καί εὗρεν αὐτόν».
Ὅταν κάποιος ἀθλητής ἀγωνίζεται σ' ἕνα δύσκολο ἄθλημα -ἄς ποῦμε στήν πάλη- ὁ προπονητής του στέκεται ἔξω ἀπ’ τόν ἀγωνιστικό χῶρο μέ τά μάτια προσηλωμένα πάνω του. Ἀθέατος ὁ ἴδιος παρακολουθεῖ ὅλος ἔνταση τόν ἀθλητή του πού ἀγωνίζεται. Κι ὅταν ἐκεῖνος νικήσει στό δύσκολο, κοπιαστικό ἀγώνισμα καί βγεῖ ἀπ’ τόν ἀγωνιστικό χῶρο στά ἀποδυτήρια, αὐτός πού πρῶτος τόν συναντᾶ γιά νά τόν ἀγκαλιάσει εἶναι ὁ προπονητής του. Ἱκανοποιημένος ἀπόλυτα ἀπό την ἐπίδοση τοῦ ἀθλητή του ἔχει τώρα νά τοῦ πεῖ καί κάποια νέα μυστικά πάνω στό ἄθλημα. Ὁ ἀθλητής εἶναι πιά ἱκανός νά καταλάβει περισσότερα…
Καταλαβαίνεις τώρα, ἀδελφέ, τή βαθύτερη σημασία ὅλων αὐτῶν. Ὁ Χριστός σέ παρακολουθεῖ. Παρακολουθεῖ τόν ἀγώνα σου, τήν καθημερινή σου πάλη μέσα στόν ἀποστατημένο κόσμο. Παρακολουθεῖ μέ τεταμένο ἐνδιαφέρον τήν ὁμολογία πού δίνεις γι’ Αὐτόν στό περιβάλλον πού κινεῖσαι. Καί σημειώνει. Σημειώνει καί τό παραμικρό πού δέχεσαι νά ὑποστεῖς γι’ Αὐτόν: μιά εἰρωνεία, ἕνα χαμόγελο περιφρονητικό, ἀκόμα περισσότερο μιά ἀπόρριψη ἀπό τόν φιλικό σου κύκλο…
Τά σημειώνει, γιά νά μπορέσει νά σέ συναντήσει. Ὅπως τόν πρώην τυφλό. Νά ἔλθη διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στήν καρδιά σου καί νά τή γεμίσει ἀπ’ τή δική Του Χάρη, παρηγοριά, χαρά καί εὐλογία. Ἀπ’ τήν παρουσία Του!
Πρεσβ. π. Παῦλος Καλλίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου