4 χρόνια δίχως τον δικό μας Μανόλη ......(Μανόλης Στάθης Σπιθέας)
Υπάρχουν φορές, που η μοίρα παίζει παιχνίδια, που δεν τα χωράει ανθρώπινος νους.
Υπάρχουν φορές, που συμβαίνουν γεγονότα, που μας βιάζουν να αποδεχτούμε μία κατάσταση που είναι μη αναστρέψιμη και τελεσίδικη.
Ξαφνικά η σιωπή είναι εχθρός και το «γιατί» μία λέξη, που στη συγκεκριμένη περίπτωση, πάντα θα κάνει τα μάτια να βουρκώνουν.
Είναι τρομερά δύσκολο και ούτε είχα φανταστεί, ότι θα έφτανε μία τέτοια στιγμή που θα έπρεπε να μιλήσω ή να γράψω για έναν άνθρωπο που συνδέθηκα στενά μαζί του σε μία αληθινή φιλία, σε μία πολύτιμη συνεργασία, που πορεύτηκα και θα συνεχίζω να πορεύομαι μέσα από μνήμες και αμέτρητες συζητήσεις, που ταυτίστηκα και θα συνεχίζω να ταυτίζομαι μέσα από ιδέες και σκέψεις με απόλυτη αφοσίωση.
Έζησε χωρίς να προσποιείται, αγάπησε χωρίς να εξαρτάται, άκουγε χωρίς να δυσανασχετεί, μιλούσε χωρίς να προσβάλλει. Ήταν επιεικής για τους άλλους αλλά ταυτόχρονα απαιτητικός και αυστηρός για τον εαυτό του.
Σωστός οικογενειάρχης, πιστός και αληθινός φίλος, ένας ξεχωριστός άνθρωπος, σεμνός, έντιμος που με τον καλό του λόγο και το χαμόγελο έδινε μια άλλη διάσταση στις ανθρώπινες σχέσεις. Ανήσυχο πνεύμα, ατίθαση ψυχή δεν επαναπαυόταν ποτέ, έψαχνε πάντα να βρει πράγματα να δημιουργήσει. Αγωνιστής και ασυμβίβαστος ως την τελευταία του στιγμή. Η ενασχόλησή του με τα κοινά δεν ήταν καριέρα, ούτε μέσον ανάδειξης και πλούτου. Πιστός σε αρχές και αξίες, που χτίζουν σχέσεις ζωής. Δεν επέτρεψε ποτέ στις αντίθετες ιδεολογίες να φέρουν προβλήματα στις φιλίες του. Αυτό ήταν και ένα από τα χαρακτηριστικά του, που τον έκανε κοινά αποδεχτό στον κόσμο της πολιτικής και όχι μόνο. Είχε σεβασμό από πολιτικούς και ανθρώπους ανεξαρτήτων αντιλήψεων. Το έχω ξαναπεί, ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε καλά να διδάσκει πολιτικό πολιτισμό. Υπήρξε πάντοτε ξεκάθαρος και είχε μια μοναδική σχέση με την εντιμότητα, την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Υπήρξε ένας ευπρεπής συνοδοιπόρος αλλά και ένας ευπρεπής αντίπαλος.
Δηλώνω αδύναμη να απαριθμήσω και τόσες άλλες αρετές του, τα λόγια μοιάζουν φτωχά και ανήμπορα να περιγράψουν το ανάστημα και τις διαστάσεις της προσωπικότητας και της προσφοράς του Μανόλη.
Έδωσε πολλά με ψυχή και αγάπη για τον άνθρωπο γνωστό ή άγνωστο, για την ιδιαίτερη πατρίδα μας, για τα δικά του Κύθηρα, όπως έλεγε…
Εκλεγμένος το 1998-2002 Δημοτικός Σύμβουλος Κυθήρων, εκλεγμένος Νομαρχιακός Σύμβουλος στις εκλογές του Οκτώβρη το 2006, το 2014 Εμπνευστής και Δημιουργός της παράταξης «ΚΥΘΗΡΑ-ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ» και ξανά εκλεγμένος Δημοτικός Σύμβουλος Κυθήρων, εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Στελεχών του ΕΣΠΑ, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Κυθηραϊκής Αδελφότητας Πειραιώς-Αθηνών και παλιότερα υπήρξε μέλος του Τριφυλλείου Ιδρύματος Κυθηρίων και τόσα άλλα, με τις αρμοδιότητες που είχε υπήρξε πάντα ανιδιοτελής, ένας αφανής ήρωας μέσα από τις δράσεις του και πόσα άλλα, που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν.
Βαθύς γνώστης των προβλημάτων, δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μπορούσε να προσφέρει κάτι και να μην σκεφτεί το Τσιρίγο και να το καταγράψει.
Εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς τότε το κενό που άφησε ο θάνατος του Μανόλη είναι τεράστιο. Και είναι πράγματι γιατί επιτελούσε με επιτυχία τα θεσμικά του καθήκοντα αλλά ταυτόχρονα τα πήγαινε κι ένα βήμα μπροστά. Με την υπερβατική του προσωπικότητα, το έκανε σε απόλυτο βαθμό, γιατί ξεπερνούσε τα εσκαμμένα της επιστήμης του και με αυτόν τον τρόπο διεύρυνε τους ορίζοντες της πολιτικής και της κοινωνίας μας.
Τις δημόσιες παρεμβάσεις του, τις είχαμε τόσο ανάγκη. Ειδικά στις μέρες μας.
Η σιωπή από την απουσία του σε μείζονα τοπικά, θεσμικά, πολιτικά, επιστημονικά και κοινωνικά θέματα θα ακούγεται πολύ ηχηρή στ’ αυτιά μας.
Δεν μπορεί να υπάρχει πια συζήτηση για την τοπική αυτοδιοίκηση της ευθύνης, χωρίς αναφορά στον δικό του θεσμικό λόγο των τελευταίων είκοσι ετών.
Η φυσική του σιωπή θα αναδεικνύει διαρκώς το μέγεθος του έργου και της προσωπικότητας του, το εύρος των αισθημάτων του και το περίσσευμα της διάνοιας και της ψυχής του.
Εμείς όμως υπήρξαμε τυχεροί που ζήσαμε κοντά του ως συμπατριώτες, φίλοι, συνεργάτες και συνοδοιπόροι.
Τον ευχαριστούμε για αυτό και ζητούμε συγνώμη γιατί ακόμη και τώρα μας διαφεύγει όλο το μέγεθός του.
Υπάρχουν φορές, που συμβαίνουν γεγονότα, που μας βιάζουν να αποδεχτούμε μία κατάσταση που είναι μη αναστρέψιμη και τελεσίδικη.
Ξαφνικά η σιωπή είναι εχθρός και το «γιατί» μία λέξη, που στη συγκεκριμένη περίπτωση, πάντα θα κάνει τα μάτια να βουρκώνουν.
Είναι τρομερά δύσκολο και ούτε είχα φανταστεί, ότι θα έφτανε μία τέτοια στιγμή που θα έπρεπε να μιλήσω ή να γράψω για έναν άνθρωπο που συνδέθηκα στενά μαζί του σε μία αληθινή φιλία, σε μία πολύτιμη συνεργασία, που πορεύτηκα και θα συνεχίζω να πορεύομαι μέσα από μνήμες και αμέτρητες συζητήσεις, που ταυτίστηκα και θα συνεχίζω να ταυτίζομαι μέσα από ιδέες και σκέψεις με απόλυτη αφοσίωση.
Έζησε χωρίς να προσποιείται, αγάπησε χωρίς να εξαρτάται, άκουγε χωρίς να δυσανασχετεί, μιλούσε χωρίς να προσβάλλει. Ήταν επιεικής για τους άλλους αλλά ταυτόχρονα απαιτητικός και αυστηρός για τον εαυτό του.
Σωστός οικογενειάρχης, πιστός και αληθινός φίλος, ένας ξεχωριστός άνθρωπος, σεμνός, έντιμος που με τον καλό του λόγο και το χαμόγελο έδινε μια άλλη διάσταση στις ανθρώπινες σχέσεις. Ανήσυχο πνεύμα, ατίθαση ψυχή δεν επαναπαυόταν ποτέ, έψαχνε πάντα να βρει πράγματα να δημιουργήσει. Αγωνιστής και ασυμβίβαστος ως την τελευταία του στιγμή. Η ενασχόλησή του με τα κοινά δεν ήταν καριέρα, ούτε μέσον ανάδειξης και πλούτου. Πιστός σε αρχές και αξίες, που χτίζουν σχέσεις ζωής. Δεν επέτρεψε ποτέ στις αντίθετες ιδεολογίες να φέρουν προβλήματα στις φιλίες του. Αυτό ήταν και ένα από τα χαρακτηριστικά του, που τον έκανε κοινά αποδεχτό στον κόσμο της πολιτικής και όχι μόνο. Είχε σεβασμό από πολιτικούς και ανθρώπους ανεξαρτήτων αντιλήψεων. Το έχω ξαναπεί, ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε καλά να διδάσκει πολιτικό πολιτισμό. Υπήρξε πάντοτε ξεκάθαρος και είχε μια μοναδική σχέση με την εντιμότητα, την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Υπήρξε ένας ευπρεπής συνοδοιπόρος αλλά και ένας ευπρεπής αντίπαλος.
Δηλώνω αδύναμη να απαριθμήσω και τόσες άλλες αρετές του, τα λόγια μοιάζουν φτωχά και ανήμπορα να περιγράψουν το ανάστημα και τις διαστάσεις της προσωπικότητας και της προσφοράς του Μανόλη.
Έδωσε πολλά με ψυχή και αγάπη για τον άνθρωπο γνωστό ή άγνωστο, για την ιδιαίτερη πατρίδα μας, για τα δικά του Κύθηρα, όπως έλεγε…
Εκλεγμένος το 1998-2002 Δημοτικός Σύμβουλος Κυθήρων, εκλεγμένος Νομαρχιακός Σύμβουλος στις εκλογές του Οκτώβρη το 2006, το 2014 Εμπνευστής και Δημιουργός της παράταξης «ΚΥΘΗΡΑ-ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ» και ξανά εκλεγμένος Δημοτικός Σύμβουλος Κυθήρων, εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Στελεχών του ΕΣΠΑ, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Κυθηραϊκής Αδελφότητας Πειραιώς-Αθηνών και παλιότερα υπήρξε μέλος του Τριφυλλείου Ιδρύματος Κυθηρίων και τόσα άλλα, με τις αρμοδιότητες που είχε υπήρξε πάντα ανιδιοτελής, ένας αφανής ήρωας μέσα από τις δράσεις του και πόσα άλλα, που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν.
Βαθύς γνώστης των προβλημάτων, δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μπορούσε να προσφέρει κάτι και να μην σκεφτεί το Τσιρίγο και να το καταγράψει.
Εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς τότε το κενό που άφησε ο θάνατος του Μανόλη είναι τεράστιο. Και είναι πράγματι γιατί επιτελούσε με επιτυχία τα θεσμικά του καθήκοντα αλλά ταυτόχρονα τα πήγαινε κι ένα βήμα μπροστά. Με την υπερβατική του προσωπικότητα, το έκανε σε απόλυτο βαθμό, γιατί ξεπερνούσε τα εσκαμμένα της επιστήμης του και με αυτόν τον τρόπο διεύρυνε τους ορίζοντες της πολιτικής και της κοινωνίας μας.
Τις δημόσιες παρεμβάσεις του, τις είχαμε τόσο ανάγκη. Ειδικά στις μέρες μας.
Η σιωπή από την απουσία του σε μείζονα τοπικά, θεσμικά, πολιτικά, επιστημονικά και κοινωνικά θέματα θα ακούγεται πολύ ηχηρή στ’ αυτιά μας.
Δεν μπορεί να υπάρχει πια συζήτηση για την τοπική αυτοδιοίκηση της ευθύνης, χωρίς αναφορά στον δικό του θεσμικό λόγο των τελευταίων είκοσι ετών.
Η φυσική του σιωπή θα αναδεικνύει διαρκώς το μέγεθος του έργου και της προσωπικότητας του, το εύρος των αισθημάτων του και το περίσσευμα της διάνοιας και της ψυχής του.
Εμείς όμως υπήρξαμε τυχεροί που ζήσαμε κοντά του ως συμπατριώτες, φίλοι, συνεργάτες και συνοδοιπόροι.
Τον ευχαριστούμε για αυτό και ζητούμε συγνώμη γιατί ακόμη και τώρα μας διαφεύγει όλο το μέγεθός του.
Αγγελική Κασιμάτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου