Δευτέρα 29 Ιουλίου 2019

1999: Ο ηρωικός Άγγελος Μπαρμπαγιάννης και η θυσία των δύο εποχικών πυροσβεστών

Η άνιση μάχη με τις φλόγες στη Χίο στοίχισε δύο ζωές και σημάδεψε για πάντα τον ανθυποπυραγό

Στο ταλαιπωρημένο πρόσωπο του ανθυποπυραγού Άγγελου Μπαρμπαγιάννη «καθρεφτίζονται» η αυτοθυσία και ο ηρωισμός ολόκληρου του Πυροσβεστικού Σώματος, που από το 1998, όταν ανέλαβε την δασοπυρόσβεση, έχει δώσει εκατοντάδες μάχες στα πύρινα μέτωπα. Μετά από 18 χειρουργεία, και αφού η ζωή του άλλαξε δραματικά, ο Άγγελος Μπαρμπαγιάννης δεν δίστασε να δηλώσει ότι εάν αντιμετώπιζε ξανά το ίδιο περιστατικό, όπως εκείνο το καλοκαίρι στη Χίο, θα είχε ακριβώς την ίδια αντίδραση. Πάλι θα έπεφτε στη φωτιά για να σώσει ζωές, πάλι θα περνούσε μέσα από τις φλόγες, πιστός στον όρκο του. Μπορεί να μην τα κατάφερε, αλλά ήξερε ότι η μόνη χαμένη μάχη είναι η μάχη που δεν δόθηκε…

Η Ιωάννα Τασσοπούλου ήταν μόλις 27 χρόνων, πτυχιούχος δασοπόνος. Βρέθηκε ως εποχική στο Πυροσβεστικό Σώμα, όπως και ο 31χρονος συνάδελφός της Σταύρος Καρβουνιάρης. Χάθηκαν και οι δύο στη μάχη με την πυρκαγιά που ξέσπασε στις 28 Ιουλίου 1999, κοντά στο χωριό Μελανιός, στα βορειοδυτικά παράλια του νησιού…

Ήταν λίγο μετά τις 3 το μεσημέρι, όταν οι πρώτες φλόγες ξεπήδησαν πιθανότατα από καλώδια της ΔΕΗ, αν και στην περιοχή ακούστηκαν και καταγγελίες για εμπρησμό με στόχο τη δημιουργία βοσκοτόπων. Λόγω των ισχυρών ανέμων, που έπνεαν με ταχύτητα 7-8 μποφόρ, η πυρκαγιά επεκτάθηκε γρήγορα σε χορτολιβαδικές εκτάσεις. Τα πληρώματα δύο πυροσβεστικών οχημάτων, τέσσερα αεροπλάνα και ένα ελικόπτερο ρίχτηκαν στη μάχη, ζητώντας παράλληλα ενισχύσεις. Τις επόμενες ώρες έφτασαν άλλα πέντε οχήματα και ένα ελικόπτερο που μετέφερε στο νησί ένα πεζοπόρο τμήμα της ΕΜΑΚ με 40 δασοκομάντος.

Η προσπάθεια πυρόσβεσης ήταν δύσκολη, αλλά οι δυνάμεις κατάφεραν πριν πέσει το σκοτάδι να περιορίσουν το μέτωπο. Ο υποδιοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Χίου Άγγελος Μπαρμπαγιάννης πήρε μια ομάδα εποχικών πυροσβεστών από έντεκα άτομα και ανέβηκαν στην πλαγιά ενός υψώματος, όπου ήταν αδύνατον να φτάσουν οι μάνικες των πυροσβεστικών οχημάτων, για να σβήσουν και τις τελευταίες εστίες με ό,τι μέσον διέθεταν, καθώς τα εναέρια μέσα αποσύρονταν.
Ξαφνικά με μια δυνατή «ριπή» του ανέμου η πυρκαγιά «θέριεψε» και πάλι. Ο υποδιοικητής άκουσε τη μοναδική γυναίκα της ομάδας, την Ιωάννα Τασσοπούλου, να καλεί σε βοήθεια και τρέχοντας προς το μέρος της την βρήκε λιπόθυμη. Προσπάθησε να την συνεφέρει για να την μεταφέρει σε ασφαλές σημείο, φωνάζοντας ταυτόχρονα στην ομάδα να οπισθοχωρήσει για να σωθεί. Ο Σταύρος Καρβουνιάρης έμεινε δίπλα του, κι ας έβλεπε τη φωτιά να «τρέχει». Με τον ανατριχιαστικό της ήχο, τους περικύκλωσε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, αλλά αυτοί προτίμησαν να παλέψουν έως την τελευταία στιγμή για να σώσουν την συνάδελφό τους, παρά να την εγκαταλείψουν αβοήθητη. Δεν τα κατάφεραν… Η Ιωάννα άφησε την τελευταία της πνοή στη φωτιά, ενώ ο Άγγελος Μπαρμπαγιάννης και ο Σταύρος Καρβουνιάρης υπέστησαν σοβαρά εγκαύματα στην προσπάθειά τους να περάσουν μέσα από τις φλόγες και να βρεθούν στο έδαφος που είχε ήδη καεί.

Αργά το βράδυ μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο στην Αθήνα. Ο 31χρονος εποχικός πυροσβέστης πάλευε σχεδόν μία εβδομάδα για τη ζωή του στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών, αλλά δεν κατάφερε να βγει νικητής από την άνιση μάχη. Τη μοιραία ημέρα είχε ρεπό, αλλά δεν μπορούσε να λείψει από το πλευρό των συναδέλφων του… Ο αγώνας του υποδιοικητή θα κρατούσε πολύ περισσότερο. Μπήκε 18 φορές στο χειρουργείο για την αποκατάσταση του προσώπου του και ζωτικών λειτουργιών του οργανισμού του, αλλά ακόμη και σήμερα δηλώνει ότι σε περίπτωση που χρειαζόταν, πάλι με τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσε. Όπως ο καπετάνιος που εγκαταλείπει τελευταίος το καράβι, έτσι κι εκείνος θα έφευγε τελευταίος από τον τόπο του συμβάντος. Και ας ήξερε ότι αυτό ίσως του κόστιζε τη ζωή.

Περίπου χίλια στρέμματα χορτολιβαδικής έκτασης έγιναν στάχτη, όπως τα όνειρα των τριών πυροσβεστών. Είχαν δώσει έναν όρκο και τον τίμησαν.

«Όποιος πυροσβέστης και αν ήταν στη θέση μου, το ίδιο θα έκανε», έλεγε ο Άγγελος Μπαρμπαγιάννης. Μετά από σχεδόν τέσσερις μήνες στη μονάδα εντατικής θεραπείας στάθηκε και πάλι στα πόδια του. Όμως θα θυμάται για πάντα τις εφιαλτικές στιγμές που σημάδεψαν ανεπανόρθωτα το κορμί και την ψυχή του, τα δύο χρόνια που αναγκάστηκε να ζήσει στην Αμερική μακριά από την οικογένειά του για να υποβληθεί σε αλλεπάλληλα χειρουργεία, και την αγαπημένη του σύζυγο, που έχασε πρόωρα από καρκίνο, το καλοκαίρι του 2017…

/astinomiko.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου