ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Διάβασα την πρόσφατη επιστολή του Σεβαστού μας Δεσπότη. Τίποτα δεν έχω να πω γι’ αυτήν, ως αναρμόδιος. Όμως σε ένα σημείο άπτεται της Ιατρικής μου ιδιότητας και υπάρχει ανάγκη διευκρίνησης. Θεωρώ ότι αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε δεν πρέπει να σιωπώ κι ας δεν έχω να πω κάτι διαφορετικό από όσα μας λέει, κάθε μέρα στις 6 το απόγευμα, ο αρμόδιος λοιμωξιολόγος, κορυφαίος επιστήμονας και Άνθρωπος, που και η ίδια η Ιερά Σύνοδος εμπιστεύεται και συμβουλεύτηκε. Αναφέρομαι στη φράση του Δεσπότη μας: «Πρόσωπα υπερήλικα υψηλού κινδύνου δύνανται συμβουλευόμενα τους ιατρούς των να περιορίζονται εις τη οικίαν των άχρι καιρού». Πολύ σωστό… μα δεν είναι όλη η αλήθεια, γιατί οι γιατροί έχουν συμβουλεύσει όλους μας να μένουμε στην οικία μας. Εξήγησαν πολύ παραστατικά ότι για να σωθούν οι υπερήλικοι και οι υψηλού κινδύνου συνάνθρωποί μας πρέπει και οι νεότεροι και οι υγιείς να υποστούν μια θυσία. Να στερηθούν κι αυτοί την ελευθερία της εξόδου τους και να αποδεχτούν τον εγκλεισμό τους, γιατί, τώρα, επείγει να σπάσει η αλυσίδα της εξάπλωσης της νόσου, γιατί έτσι εξαλείφεται η νόσος, γιατί έτσι θα πεθάνουν λιγότεροι συνάνθρωποί μας. Πρέπει λοιπόν να αποδεχτούμε τον εγκλεισμό μας όλοι, μικροί, μεγάλοι. Αυτή η αποδοχή ισοδυναμεί με μερική στέρηση της ελευθερίας μας και δεν είναι εύκολη για μας τους Έλληνες. Όμως υπάρχει και η αγάπη. Η αγάπη προς τους ηλικιωμένους και εξασθενημένους συνανθρώπους μας. Όσο πιο μεγάλη είναι, τόσο αποδεχόμαστε τη θυσία της στέρησης των δικών μας επιθυμιών και ωφελημάτων, όποια και αν είναι αυτά. Εν ονόματι της ανόθευτης αγάπης μένουμε στο σπίτι. Με την υπομονή μας θα σωθούν άλλοι συνάνθρωποί μας. Οι γιατροί μας είπαν να φερόμαστε σαν ασθενείς που φροντίζουν να μη μεταδώσουν την αρρώστια σε συνανθρώπους μας. Χωριά δέχτηκαν, χωρίς τη διαμαρτυρία των απλών ανθρώπων τους, να μπουν σε καραντίνα και ας είναι γνωστό πως οι περισσότεροι δεν έχουν πάνω τους τον ιό. Αφού επικαλούμαστε τις ιατρικές συμβουλές, είναι ορθό να μη γίνεται επιλεκτικά, αλλά να λέμε όλη την ιατρική αλήθεια. Η εξάπλωση της νόσου είναι τόσο μεγάλη, ώστε δυνητικά θα μπορούσε ο καθένας μας να είναι φορέας και να τη μεταδίδει. Γι’ αυτό ο καθένας μας πρέπει να θεωρεί τον εαυτόν του μολυσμένο και ανάλογα με την αγάπη του προς τον πλησίον, να αυτοπεριορίζεται. Τονίζω και πάλι: Κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα γίνει φορέας και ότι ο καθένας πολλές μέρες πριν νοσήσει μεταδίδει τον ιό… Το προλαμβάνειν κάλλιον του θεραπεύειν μάθαμε εμείς οι γιατροί, γι' αυτό και η ενασχόληση μου με το θέμα.
Μια απάντηση από
τον Δεσπότη μας, μια απάντηση – συμβουλή, θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη: Ήδη
στη μάχη κατά του Κορονοϊου πολλοί γιατροί έπεσαν θύματα. Ο μη γένητο…
ίσως μολυνθεί και κάποιος ιερέας. Ποια θα ήταν η εντολή του; Να σημάνει
τις καμπάνες και να καλέσει τους ενορίτες του, ή να παραμείνει
κλεισμένος σπίτι του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου