Κύθηρα Αντικύθηρα Μένουμε εδώ.Απάντηση σε άρθρο του κ.Θ.Μαυρίδη

Να τελειώνουμε με το αστείο της Τήνου αλλά και των Κυθήρων
Πριν από μια εβδομάδα ο κύριος Θ.Μαυρίδης, σε άρθρο του, καταπιάστηκε με το “αστείο της Τήνου”.Έτσι ονομάζει τις πρόσφατες αντιδράσεις των νησιωτών που στέκονται απέναντι στην τοποθέτηση ανεμογεννητριών. 
Αρχίζει με τους Τηνιακούς και καταλήγει στους Κυθήριους τονίζοντας ότι ξέρει το θέμα και δεν είναι “έξω από το χορό” αφού έχει “μια μικρή καμάρα στα Κύθηρα”.
Ταυτόχρονα, με άκρως ειρωνικό ύφος, επιτίθεται σε όσους δήθεν ανθρωπιστές τολμούν να αντιδρούν φτιάχνοντας το προφίλ του κακομαθημένου και αναίσθητου νησιώτη που φοβάται μήπως “κοπεί το γάλα στις κατσίκες” αλλά δε νοιάζεται για τους κατοίκους της Μεγαλόπολης. Παρουσιάζει τον βολεμένο οικολόγο στο νησί που απολαμβάνει τα οφέλη του ηλεκτρικού αλλά δε θέλει “να κοπεί ο ορίζοντας από ανεμογεννήτριες”.
Στα Κύθηρα όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι όπως τα παρουσιάζει αυτός ο κύριος. Όσα λάθη, όσες ασάφειες και ανακρίβειες επιστρατεύει ο αρθρογράφος, τόσο περισσότερο αποδεικνύει την άγνοιά του για το θέμα αλλά κυρίως για το νησί των Κυθήρων και τους κατοίκους του.

Γράφει, λοιπόν, ο κύριος Μαυρίδης: “Υπάρχει ένας τρόπος για να λήξει το θέμα με τις ΑΠΕ στα νησιά.
Αν οι τοπικοί φορείς και οι κάτοικοι δεν θέλουν τις
ανεμογεννήτριες, τότε ας αναλάβουν οι ίδιοι το πραγματικό κόστος της ηλεκτροδότησής τους.” Συμφωνούμε κύριε Μαυρίδη. Όντως, υπάρχει ένας τρόπος για να λήξει το θέμα με τις Α.Π.Ε στα νησιά. Οι τοπικοί φορείς και οι κάτοικοι που θέλουν τις ανεμογεννήτριες, να δημιουργήσουν ενεργειακές κοινότητες με συμμετοχή του τοπικού Ο.Τ.Α ώστε να αναλάβουν το πραγματικό κόστος της ηλεκτροδότησης τους και μέρος ή και το σύνολο των
πλεονασμάτων χρήσης μετά την πώληση της περισσευούμενης ηλεκτρικής ενέργειας να διατίθεται για δράσεις κοινής ωφέλειας τοπικού χαρακτήρα. Το θεσμικό πλαίσιο για τις ενεργειακές κοινότητες δίνεται με το νόμο Ν.4513/2018: Ενεργειακές Κοινότητές και άλλες διατάξεις.
Γράφει επίσης ο αρθρογράφος: “θα πρέπει να δεχτούμε, επίσης, ότι η ανάπτυξη των ΑΠΕ θα είναι ήπιας μορφής και ότι οι όροι της επένδυσης θα πρέπει να συμφωνούνται με την τοπική κοινωνία και κυρίως με την τοπική αυτοδιοίκηση.” Άραγε σε ποιο νησί αναφέρεται; Η ανάπτυξη των Α.Π.Ε, που σχεδιάζεται, δεν είναι ήπιας μορφής. Επιχειρείται από τρεις πολύ μεγάλους εγχώριους επιχειρηματικούς κολοσσούς. 
Από όλες τις εναλλακτικές ενεργειακές λύσεις που υπάρχουν, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την χειρότερη δυνατή για το νησί. Τα δε ανταποδοτικά οφέλη που προβλέπει η νομοθεσία (3% από τα
ακαθάριστα έσοδα των αιολικών πάρκων) και η αγορά για την πώληση και εκμίσθωση εκτάσεων είναι πολύ μικρά. Η επιλογή της παραγωγής ενέργειας μέσω μιας ενεργειακής κοινότητας θα ήταν μια ιδανική λύση. Δυστυχώς στην παρούσα φάση έχουμε απέναντι μας μία εκ διαμέτρου αντίθετη λύση και πολιτικές παραλογισμού.
Συνεχίζει ο αρθρογράφος: “γιατί μας ενοχλεί η θέα της
ανεμογεννήτριας στο απέναντι βουνό και όχι ο καπνός από το φουγάρο του παλαιού εργοστασίου της ΔΕΗ;” και “Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνει αυτό το αστείο με τις αντιδράσεις στις ΑΠΕ”. Ας γνωρίζει λοιπόν ο αρθρογράφος ότι κανένας Τσιριγώτης δεν θα είχε κανένα πρόβλημα στο να παράγει το νησί την ενέργεια που του αναλογεί και αρκετά παραπάνω. 
Ας πούμε δύο και τρεις φορές παραπάνω. Όχι όμως τριάντα. Το δημοτικό συμβούλιο του νησιού που εκπροσωπεί τον κάθε Δημότη των Κυθήρων ομόφωνα πήρε στις 25 Φλεβάρη πολύ σημαντικές αποφάσεις προς την κατεύθυνση της ενεργειακής αυτονομίας του νησιού μέσω ενεργειακής κοινότητας, την ανάπτυξη εναλλακτικών λύσεων (υβριδικός σταθμός, καύση σκουπιδιών). Το νησί θέλει να αναλάβει το βάρος που του αναλογεί ενεργειακά, δεν θέλει να ζει εις βάρος κανενός και θέλει να συνεισφέρει και με το παραπάνω στον εθνικό κουμπαρά ενέργειας. Η ευημερία των νησιών επιβάλει την ενεργειακή τους αναβάθμιση πάντοτε όμως με γνώμονα τη βιώσιμη ανάπτυξη και περιβαλλοντική προστασία. Αυτά λένε οι Κυθήριοι και ίσως να το ξανασκεφτεί κανείς πριν τους αποκαλέσει “παρανοϊκούς”.
Είναι άξιο απορίας το γιατί πριν αποφασίσει να λοιδορήσει τους Κυθήριους, δεν έκανε τον κόπο να ρωτήσει για το θέμα τον Δήμαρχο Κυθήρων που πρόσφατα αρθρογράφησε στο ίδιο σάιτ και
ευχαρίστησε προσωπικά τον κύριο Μαυρίδη για την φιλοξενία.

ΥΓ: Θεωρούμε απαράδεκτο να “φωτογραφίζει” κατοίκους του νησιού με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη ζωή και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στον μικρό μας τόπο.
______________________________________________________
 

Να τελειώνει το αστείο της Τήνου!

Θανάσης Μαυρίδης

Υπάρχει ένας τρόπος για να λήξει το θέμα με τις ΑΠΕ στα νησιά. Αν οι τοπικοί φορείς και οι κάτοικοι δεν θέλουν τις ανεμογεννήτριες, τότε ας αναλάβουν οι ίδιοι το πραγματικό κόστος της ηλεκτροδότησής τους. Κι εν πάση περιπτώσει, δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι κάτοικοι στην Τήνο έχουν πιο «οικολογική» άποψη από τους κατοίκους στην Μεγαλόπολη.

Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνει αυτό το αστείο με τις αντιδράσεις στις ΑΠΕ. Και μην πει κανείς ότι έξω από τον χορό λέμε πολλά τραγούδια. Έχω στην ιδιοκτησία μου μία μικρή καμάρα στα δυτικά Κύθηρα. Πριν λίγες εβδομάδες, λοιπόν, με πήρε τηλέφωνο ένας οικολόγος για να με... «προσηλυτίσει» στις δυνάμεις αντίστασης απέναντι στο τέρας. Μηχανικός στο επάγγελμα, άρχισε να μου απαριθμεί τα αρνητικά της επένδυσης, με κορυφαία όλων την μείωση της αξίας της ιδιοκτησίας μου, λόγω της οπτικής... ρύπανσης, καθώς θα έχω άμεση θέα από την αυλή μου...

Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί μας ενοχλεί η θέα της ανεμογεννήτριας στο απέναντι βουνό και όχι ο καπνός από το φουγάρο του παλαιού εργοστασίου της ΔΕΗ. Πόσο «οικολόγους» μας κάνει αυτό; Κι ακόμη χειρότερα, πόσο «προοδευτικοί» και «ανθρωπιστές» είμαστε όταν θέλουμε να μην μας κόβει τον ορίζοντα του ματιού μας μία ανεμογεννήτρια, αλλά δεν φαίνεται να ανησυχούμε για τις ασθένειες που ταλαιπωρούν τους κατοίκους περιοχών όπου η ΔΕΗ διατηρεί ακόμη ρυπογόνες μονάδες.

Να μην μπούμε στη συζήτηση για το αν οι ανεμογεννήτριες «κόβουν» το γάλα στις κατσίκες. Ας ακολουθήσουμε όμως την κοινή λογική και ας δεχτούμε ότι το αυξημένο κόστος της ηλεκτροδότησης των νησιών θα πρέπει να το πληρώσουν όσοι νησιώτες αρνηθούν πραγματικά οικολογικές λύσεις, όπως είναι τα αιολικά πάρκα. Την ίδια ώρα θα πρέπει να δεχτούμε, επίσης, ότι η ανάπτυξη των ΑΠΕ θα είναι ήπιας μορφής και ότι οι όροι της επένδυσης θα πρέπει να συμφωνούνται με την τοπική κοινωνία και κυρίως με την τοπική αυτοδιοίκηση. Και αντισταθμιστικά οφέλη θα πρέπει να υπάρχουν και διαβεβαιώσεις ότι τα νησιά αυτά θα καλύπτουν απόλυτα τις ανάγκες τους σε ηλεκτροδότηση.

Αυτά έχει ο σύγχρονος πολιτισμός μας. Δεν μπορεί να θέλουμε να έχουμε κινητό, αλλά να μην έχουμε κεραίες κινητής τηλεφωνίας. Ούτε να έχουμε ρεύμα στο νησί και να μας ενοχλεί η θέα μιας ανεμογεννήτριας. Δεν μπορεί να θέλουμε να «απολαμβάνουμε» και το κόστος να το αναλαμβάνουν πάντοτε οι «άλλοι». Κι είναι κουραστικό να αντιμετωπίζει κανείς καθημερινά αυτή την παράνοια.

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr