ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕ ΤΟ ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΛΟΥΚΑ (1-11-2020)

 ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

     Τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου ἀκούσαμε σήμερα στήν Εὐαγγελική Περικοπή.
     Πρέπει τώρα ὅλοι νά ἀναρωτηθοῦμε φταίει ὁ πλοῦτος γιά τήν αἰώνια καταδίκη τοῦ πλουσίου ἤ μήπως ἡ φτώχεια ἔσωσε τόν Λάζαρο;
   
Ὅμως ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό εἶναι ἡ ἑξῆς, ἀδελφοί μου. Οὔτε ὁ πλοῦτος, οὔτε ἡ φτώχεια εἶναι ἡ αἰτία γιά τήν σωτηρία ἤ τήν καταδίκη κάποιου. Ἀλλά, εἶναι ἡ στάση ζωῆς πού θά κρατήσει κάποιος ἀπέναντι στίς δύο αὐτές διαφορετικές καταστάσεις, πού θά τόν ὁδηγήσει στήν σωτηρία του ἤ στήν καταδίκη του.
     Τί ἐννοοῦμε ὅμως μέ αὐτήν τήν διαπίστωση;

     Ὁ πλούσιος τῆς σημερινῆς παραβολῆς δέν ἔχασε τόν Παράδεισο ἐξαιτίας καί μόνο τοῦ πλούτου του, ἀλλά ἐξαιτίας τῆς ἀλαζονείας του. Δέν ἔδωσε ποτέ ἐλεημοσύνη στόν πτωχό Λάζαρο πού στεκόταν ἔξω ἀπό τήν πόρτα τῆς αὐλῆς του. Δέν τόν ἔνοιαξε καθόλου γιά τήν τραγική κατάσταση στήν ὁποία εἶχε περιέλθει ὁ συνάνθρωπός του καί κλεισμένος στό καβούκι τῆς κενοδοξίας καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ του ἀπολάμβανε τά πλούτη του.
     Ἀπό τήν ἄλλη μεριά, ὁ φτωχός Λάζαρος δέν κέρδισε τόν Παράδεισο ἐξαιτίας καί μόνο τῆς φτώχειας του, ἀλλά ἐπειδή δέν δυσανασχετοῦσε, οὔτε διαμαρτυρόταν στόν Θεό γιά τήν κατάστασή του αὐτή. Δέν μισοῦσε τόν πλούσιο, δέν τόν κατέκρινε πού δέν τοῦ ἔδωσε ποτέ, οὔτε ἕνα πιάτο φαγητό. Ἀνεχόταν ὅλη αὐτή τήν τραγική του κατάσταση χωρίς νά ἀπαιτεῖ τίποτα.
     Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά τονίσουμε, ὅτι στή συνέχεια τῆς παραβολῆς γίνεται ἕνας διάλογος μεταξύ δύο πλουσίων ἀνδρῶν τοῦ πλουσίου τῆς παραβολῆς καί τοῦ Ἀβραάμ, ἑνός ἀνθρώπου πού ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς πλουσιότερους ἀνθρώπους στήν ἐποχή του, σύμφωνα μέ τό κείμενο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὁ Ἀβραάμ, ὅμως, ἄν καί ἦταν πολύ πλούσιος, ἦταν ἄνθρωπος ἐλεήμων καί φιλόξενος. Ὁ πλοῦτος του δέν τόν ἔκανε ἀλαζόνα καί ἀδιάφορο ἀπέναντι στό φτωχό συνάνθρωπό του, ἀντίθετα ἦταν τό μέσο γιά νά ἀσκήσει τήν φιλανθρωπία του.
     Ἄρα, τό μήνυμα τελικά πού παίρνουμε ἀπό τήν σημερινή Εὐαγγελική Περικοπή εἶναι ὅτι, ἐκεῖνο πού μπορεῖ νά μᾶς χωρίσει ἀπό τόν Θεό καί τήν ἀγάπη του εἶναι ἡ ἀλαζονεία μας, μιά ἀλαζονεία παρόμοια μέ αὐτήν τοῦ πλούσιου τῆς παραβολῆς καί ὄχι ἡ καθ’ αὐτή κατοχή πλούτου. Ἄλλωστε, καί οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι, πού ἑορτάζουμε σήμερα κέρδισαν τήν αἰωνιότητα λόγῳ τῆς ἄκρατης φιλανθρωπίας τους, πού ἔδειξαν στή ζωή τους, ἀπέναντι στόν συνάνθρωπό τους. Ἦταν ἰατροί ψυχῶν καί σωμάτων, θεράπευαν ἀσθενεῖς χωρίς νά παίρνουν καθόλου χρήματα. Λόγῳ τῆς ἀφιλαργυρίας τους καί τήν ἔλλειψη ἀλαζονείας τους κέρδισαν τόν Παράδεισο.
     Ἅρα, ἀδελφοί μου, τελειώνοντας, θέλω νά ἐπισημάνω, ὅτι ἀπό τήν Παραβολή αὐτή παίρνουμε ὅλοι μας ἕνα δίδαγμα, ὅτι ὁ τόπος τῆς αἰώνιας κατοικίας μας προσδιορίζεται ἀπό τίς ἐπίγειες ἐπιλογές μας. Τίς ἐπιλογές τίς ξέρουμε. Οἱ προορισμοί εἶναι ξεκάθαροι. Ἄς ἑτοιμαζόμαστε γιά τό αἰώνιο ταξίδι μας.

π.Διον. Μάλλιος