200 ΧΡΟΝΙΑ ΟΡΘΟ!!! ΑΣ ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ
Το γεφύρι των Μυρτιδίων κλείνει εφέτος τα 200 χρόνια ζωής. Ας το γιορτάσουμε. Είναι το πρώτο από τα μεγάλα γεφύρια που έφτιαξαν οι πρόγονοί μας. Αυτό είναι και το πιο ιστορικό. Φτιάχτηκε, το 1821 με τον μόχθο και τη θέληση των Κυθηρίων. Με δικά τους σχέδια, Κυθήριο αρχιμάστορα και Κυθήριους χτίστες. Τους Άγγλους ούτε που τους ένοιαζε ένα τέτοιο έργο, μόνο την άδεια έδωσαν. Μα σαν είδαν τι μπορούν να κάνουν οι Τσιριγώτες, τους άνοιξε η όρεξη και αφού με την αγγαρεία δεν θα έδιναν λίρα τσακιστή, τους έβαλαν να φτιάξουν τα άλλα γεφύρια και τον μεγάλο δρόμο. Η πινακίδα που πρόσφατα τοποθετήθηκε και αναφέρει «Αγγλικό έργο» πρέπει άμεσα να διορθωθεί. Δυστυχώς η εγωιστική άποψη ότι ένας μόνο δικαιούται να έχει γνώμη, βλάπτει την ιστορία μας. Στο Ιστορικό - Ηθογραφικό Μυθιστόρημα «Κόρης της Μοίρας - Η γιαγιά η Μηνού) γράφω σχετικά: «Από παλιά, εμείς οι Τσιριγώτες, θέλαμε να χτίσουμε λαμπρό και μεγάλο ναό για να τιμήσουμε την Κυρά μας, την Παναγιά Μυρτιδιώτισσα. Μαζί με μας κι ούλος ο κόσμος του Μοριά και των νησιών του Αιγαίου, του Αρχιπελάγους. Βλέπετε είναι παντού ακουστά τα θάματά Της κι η μεγαλοσύνη Της και τη σεβάζονται σ’ ανατολή και δύση. Έστελναν παράδες για το χτίσιμο, μα οι τεχνίτες λέγανε πως δίχως δρόμο δεν μπορεί να γίνει τίποτα, γιατί χωρίς κάρα δεν κουβαλιούνται ούτε οι πέτρες, ούτε οι πωρόλιθοι, ούτε ο ασβέστης και η άμμος, που ‘ναι χρειαζούμενα για το χτίσιμο. Μήτε και τα μάρμαρα για το τέμπλο και τα σκαλούνια θα μπορούσαν να κουβαληθούν, μήτε οι βαριές καμπάνες κι όσα άλλα φορτία θα ξεφόρτωναν τα καράβια. Έτσι, σαν ήλθαν οι Εγγλέζοι στο νησί, παρουσιάστηκαν οι δημογέροντες στο κουβέρνο και ζήτησαν άδεια να σκάψουνε μόνοι τους οι Τσιριγώτες τον δρόμο που τώρα πατούμε. Αυτό ήθελαν οι Εγγλέζοι. Να μην πλήρωναν ούτε ένα γρόσι απ’ τους φόρους που μάζωναν στο νησί. Ο δρόμος προχωρούσε γρήγορα κι έφτασε σε τουτοδά το ρέμα. Ήθελε γεφύρι. Οι μαστόροι ξέρανε να χτίζουν και να στεριώνουν καμάρες, μα γεφύρι δεν είχαν ξανακάνει. Καλούπωσαν με ξύλα και πάνω στο καλούπι έχτισαν τη καμάρα με βαριές πέτρες. Σαν έβγαζαν τα στηρίγματα και τούτο γίνεται σιγά - σιγά και με μεγάλη τέχνη, θωρούσανε με κομμένη την ανάσα αν θα κλειδώνανε οι πέτρες αναμεταξύ τους ή το γεφύρι θα σωριαζότανε. Έμειναν οι κοτρόνες στη θέση τους, σαν θαύμα στον αγέρα. Έλα, όμως, που την ίδια μέρα σηκώθηκε βοριάς πρωτόφαντος. Τις πέτρες σήκωνε. Πέρναγε κάτω απ’ τη γέφυρα κι έλεγες πως θα τη σηκώσει στο διάβα του. Είδε κι απόειδε ο πρωτομάστορας και πήρε πάνω του την ευθύνη. Γονάτισε κάτω απ’ τη νέα κατασκευή, σταύρωσε τα χέρια του κι άρχισε να προσεύχεται στη Μυρτιδιώτισσα να κρατηθεί η γέφυρα, που για τη χάρη Της εκείνος την έχτισε. Κι αν γκρεμιζόταν, στην κεφαλή τη δική του να ‘πεφτε και να μην τσάκιζε άλλον διαβάτη, γιατί αυτός ήταν ο μόνος υπεύθυνος. Εκεί ξημερώθηκε ο πρωτομάστορας γονατισμένος… μέχρι που καταλάγιασαν τ’ αερικά. Η Μυρτιδιώτισσα έκαμε το θάμα της και τούτη η επιγραφή που λέει: «1821», μαρτυρά πόσα χρόνια η Παναγιά μας φυλά το γεφύρι και πόσα θα το στηρίζει ακόμα".
Τώρα αν το γεφύρι αλλοίωσε το φυσικό περιβάλλον ή το στόλισε, ο καθένας ας το κρίνει μόνος του, γιατί σήμερα κάποιοι θεωρούν πως δεν ήμαστε άξιοι να κάνουμε ένα γεφύρι που να δένει με το περιβάλλον. Τα οφέλη; Δίχως αυτό το γεφύρι δεν θα είχαμε Μυρτιδίωτισσα, δεν θα έρχονταν μετά από 200 χρόνια τόσο μεγάλα πούλμαν με προσκυνητές
Σημ: Καλό είναι να ερευνηθεί αν το πωροκοπείο, από όπου έγινε οι εξόρυξη για τα πωριά των Μυρτιδίων, πρόσφερε υλικό και για το γεφύρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου