ΑΣ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ,
Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια οι εκδημίες συγχωριανών μας πληθαίνουν, όπως και σε όλην την κυθηραϊκή ύπαιθρο. Το θλιβερό αυτό όμως γεγονός συνοδεύεται από μια ευχάριστη έκπληξη. Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά.
Παρατηρώντας τις ηλικίες εκείνων που φεύγουν, σε γενικές γραμμές είναι άνθρωποι μεγάλων ηλικιών, οι οποίοι μάλιστα από άποψη λήξεως του βίου τους έχουν σχεδόν θα λέγαμε ένα ήπιο τέλος. Συμπερασματικά λοιπόν ο μέσος όρος ηλικίας του Φρατσιώτη είναι τα 85-87 έτη.
Στατιστικά ένα μεγάλο ποσοστό ηλικιωμένων ξεπερνάει το 80ο έτος, ένα ελάχιστα μικρότερο ξεπερνάει το 85ο έτος, ένα μικρότερο το 90ο και ένα μικρό αλλά όχι αδιάφορο ποσοστό ξεπερνάει το 95ο έτος. Εδώ όμως κάπου θέλουμε να προσθέσουμε πως υπάρχουν και 6 τουλάχιστον περιπτώσεις που ξεπερνούν το 100ο (!!!) έτος. Είναι αδύνατον όμως να απαριθμήσουμε έναν έναν όλους τους γέροντες γι'αυτό θα αναφερθούμε στις 6 τελευταίες περιπτώσεις και θα καταλάβατε πού ακριβώς το πάμε...
Το πρώτο "κρούσμα" μιας και ακούγεται συχνότατα τον τελευταίο χρόνο ο όρος αυτός, ήταν η αείμνηστη συγχωριανή μας Μαρία Γ. Πετροχείλου η κατά κόσμον γριά-Ζουδερίνα. Γεννήθηκε το 1873 στα Φράτσια και ήταν μια από τις πλέον αρχοντικές φυσιογνωμίες! Νυμφεύθηκε τον συγχωριανό μας Γεώργιο Πετρόχειλο ή Ζουδερό και μαζί δημιούργησαν οικογένεια. Ευτύχησε να δει παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα, ενώ πίκρες για αυτήν ήταν ο χαμός του συζύγου της και ο ξενιτεμός των παιδιών της. Η κυρά Μαρία έχοντας σώας τα φρένας και ευρισκόμενη σε καλή σωματική κατάσταση κοιμήθηκε ειρηνικά τον χειμώνα του 1975 σε ηλικία 102 ετών στην οικία της στα Τζαρμάδικα απολαμβάνοντας την φροντίδα της κόρης της Σταματικής (+1998).
Η δεύτερη περίπτωση ήταν εκείνη του συγχωριανού μας Δημητρίου Ε. Στάθη ή κατά κόσμον γέρο-Αγαλίου. Ο μπάρμπα Μήτσος γεννήθηκε το 1905 και ανδρώθηκε στα Πετροχειλιάνικα και ήταν ο πρώτος που έσπασε το κατεστημένο των Πετροχειλιάνων, δηλαδή πως σε αυτήν την συνοικία δεν θα μπαίνει άλλος πλην Πετρόχειλων. Παντρεύτηκε με την αείμνηστη συγχωριανή μας Χρυσούλα (το γ. Πετροχείλου-Μπόνη) και μαζί δημιούργησαν οικογένεια. Έλαβε μέρος για μικρό χρονικό διάστημα στην επανάσταση του 1940 ενώ διετέλεσε κάποια χρόνια ιεροψάλτης στον Άγιο Χαράλαμπο. Το 1992 έφυγε η σύζυγός του από τη ζωή και ο ίδιος απεσύρθη εις το γηροκομείο Κυθήρων. Έως και λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή είχε σώας τας φρένας και βρισκόταν θα λέγαμε σε άριστη σωματική κατάσταση. Το βράδυ της 15ης Απριλίου του 2008 κοιμήθηκε ειρηνικά μετά από ολιγόμηνη δοκιμασία σε ηλικία 103 ετών απολαμβάνοντας την φροντίδα των εργαζομένων και την αγάπη της οικογένειάς του. Κετέλειπε 4 παιδιά, 7 εγγόνια και 7 δισέγγονα. Ήταν ο τελευταίος εν ζωή από τα αδέλφια του.
Η τρίτη αναφορά είναι και σε εκείνην που έσπασε τα ρεκόρ θα λέγαμε, την αλησμόνητη Καλομοίρα Γ. Μηλιγκάκη (το γ. Μ. Ραΐση). Οι κυρία Καλομοίρα γεννήθηκε το 1903 στα Λενταρακιάνικα. Παντρεύτηκε στο Λιβάδι τον σύζυγό της και απέκτησαν οικογένεια. Η πίκρες της ζωής της ήταν ο χαμός του συζύγου της και ο ξενιτεμός αδελφών και τέκνων. Τα ξημερώματα της 6ης Αυγούστου 2010 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 107 ετών στην οικία της στο Λιβάδι. Ενώ διέθετε διαύγεια πνεύματος, ήταν αρκετά καταπονημένη από τα δύσκολα της ζωής της. Στο τέλος του βίου της απόλαυσε την θαλπωρή των τέκνων της ενώ φυσικά ήταν η τελευταία εν ζωή από τα αδέλφια της.
Τέταρτος κατά σειρά παραλαμβάνει την σκυτάλη ο Ιωάννης Π. Καλοκαιρινός. Ο μπάρμπα Γιάννης του Χριστόφαλου γεννήθηκε το 1906 στα Παντολιάνικα και ήταν ένα γλυκύτατο πλάσμα. Νυμφεύθηκε την σύζυγό του Καλλιόπη (το γ. Ι. Πετρόχειλου-Μανιάτη) και μαζί απέκτησαν οικογένεια. Ο μπάρμπα Γιάννης ήταν οδηγός ταξί στο επάγγελμα και διακρινόταν για τις αγαθοεργίες του. Ήταν απλός άνθρωπος και πάντοτε χαμογελαστός ενώ υπήρξε κατασταλτικός παράγοντας της ανεγέρσεως του Ι.Ν. Αγίου Μηνά λιμένος Διοκοφτιού όπου διατηρούσε και εξοχική κατοικία. Είχε αστείρευτο χιούμορ έως και το τέλος της ζωής του και ζούσε ταπεινά. Μετά την χηρεία του απεσύρθη στο Γηροκομείο Κυθήρων. Είχε σώας τα φρένας έως το τέλος της ζωής του αλλά δεν ήταν σε πολύ καλή σωματική κατάσταση. Πικρές της ζωής του ήταν ο χαμός της κυρίας του και ο ξενιτεμός του γιου του. Αναχώρησε για τους ουρανούς την άλλη μέρα από της Μυρτιδιωτίσσης στις 25 Σεπτεμβρίου 2010 σε ηλικία 104 ετών στο νοσοκομείο Κυθήρων, απολαμβάνοντας την αγάπη της οικογένειάς του. Άφησε πίσω του 3 παιδιά, 9 εγγόνια και 14 δισέγγονα, σπουδαίο κοινωνικό έργο και μια γλυκύτατη ανάμνηση.
Προτελευταίο αφήσαμε τον Θεόδωρο Δ. Καλοκαιρινό ο οποίος γεννήθηκε το 1918 στα Λενταρακιάνικα. Ήταν γόνος πολυμελούς οικογένειας όπως φυσικά και οι προαναφερθέντες. Το παρωνύμιό του ήταν ο μπάρμπα Θόδωρος ο Λέτουρας. Παντρεύτηκε την αείμνηστη σύζυγό του Παναγιωτίτσα (το γ. Λ. Κασιμάτη) και μαζί απέκτησαν οικογένεια. Τον Απρίλιο του 2008 εχήρεψε και έκτοτε διέμενε κοντά στα παιδιά του στην Αθήνα. Θα τον χαρακτηρίζαμε "νεαρότερο" των προαναφερομένων διότι κοιμήθηκε σε ηλικία 100 ετών στην οικία του στην Αθήνα απολαμβάνοντας την φροντίδα της οικογένειάς του στις 11 Αυγούστου 2018. Ο μεταστάς άφησε πίσω του τρία παιδιά κι έναν εγγονό, τεράστιο έργο στον σύλλογό μας και αρκετή εθελοντική εργασία για την ανάδειξη του χωριού μας. Ενδεχομένως τα 100 έτη να προσέγγισε και ο κατά σάρκαν αδελφός του Μιχαήλ (+2004) όμως δεν το έχουμε εξακριβώσει, σίγουρα όμως ήταν ο τελευταίος εν ζωή από τα αδέλφια του. Αδελφή του επίσης ήταν η αείμνηστη συγχωριανή μας και δασκάλα επί σειρά ετών στο χωριό μας Καλλιόπη Θ. Πετροχείλου.
Θα κλείσουμε όμως με τον έκτο που είναι πρόσωπο εκλεκτό και αγαπητό. Θα θέλαμε το 2021 να το αφιερώσουμε ομόφωνα στον ΚΥΡΙΟ Γρηγόρη Δ. Μασσέλο. Ο μπάρμπα Γρηγόρης γεννήθηκε στις 22/10/1921 στα Χαρχαλιάνικα των Φρατσίων. Γονείς του ήταν οι καλοκάγαθοι γέροντες Δημήτριος και Μαρία Μασσέλου και ένας εκ των κατά σάρκαν αδελφών του ο ρέκτης πρόεδρος των Φρατσίων (που του χρωστάμε πολλά) Θεόδωρος Δ. Μασσέλος ή Κουτσοθόδωρος. Παντρεύτηκε την επίσης αξιότιμη σύζυγό του Καλλιόπη [+2016 (το γ. Μ. Λεονταράκη)] και μαζί απέκτησαν 2 παιδιά και 5 εγγόνια. Ο θείος ο Γρηγόρης φέτος περπατάει τον έναν αιώνα ζωής, έχει σώας τα φρένας και βρίσκεται σε καλή κατάσταση για την ηλικία του. Είναι άνθρωπος γλυκύτατος, πράος, προσιτός και ταπεινός. Τον χαρακτηρίζει εκείνο το αστείρευτο χαμόγελο και ο καλός του λόγος. Διακρινόταν ανέκαθεν έως και σήμερα για το αθόρυβο του χαρακτήρα του ενώ δεν υπάρχει κάνεις να του προσάψει το οτιδήποτε αρνητικό. Για εμάς που τον γνωρίζουμε προσωπικά είναι ιδιαίτερη χαρά που έχουμε μόνον όμορφες αναμνήσεις από αυτόν. Είναι ο τελευταίος εν ζωή από τα αδέλφια του, αν δεν κάνουμε λάθος.
Θα θέλαμε λοιπόν σε αυτό το σημείο να ευχηθούμε σε αυτόν τον λεβέντη Φρατσιώτη γέροντα ακόμα να έχει χρόνια όσα ποθεί και να είναι καλά και φυσικά σύντομα να τα εκατοστήσει! Να συνεχίσει να είναι παράδειγμα για όλους μας και να αξιωθεί σύντομα να επισκεφθεί το χωριό του.
Τα Φράτσια υπερήφανα του αφιερώνουν αυτό το μικρό κείμενο και τον παρακινούν να....... ζωστεί με σκόρδα, μάτια και κρεμμύδια για να μπορούμε να του ευχηθούμε και του χρόνου.
Μπάρμπα Γρηγόρη σε εκτιμούμε, σε σεβόμαστε και σου στέλνουμε τις θερμότερες ευχές μας όπως μας έδινες εσύ πάντα! Μας λείπεις πολύ από το χωριό αλλά δεν σταματούμε να σε σκεφτόμαστε. Είσαι ο γηραιότερος εν ζωή Φρατσιώτης και ένας από του σωστότερους χωριανούς! Οι οικείοι του να τον χαίρεστε και να του ομοιάσετε!
Υ.Γ. Ευχαριστούμε πολύ τον γιο του Δημήτρης Μασσέλος για την παροχή πληροφοριών και την σχετική άδεια για αυτό το αφιέρωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου