Με το καΐκι του αείμνηστου μπάρμπα μου, καπτάν Νίκου Τορακη, είδα για πρώτη φορά την σπηλιά στην Χύτρα κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 70.
Επιβλητική μεν λόγω του ύψους της, άλλη μια σπηλιά δε όπως οι υπόλοιπες μικρότερες στα παράλια του νησιού.
Επόμενη απόπειρα ήταν κάποια καλοκαιρινή νύκτα με ένα φουσκωτό που είχε ο Σπύρος, (τέλη δεκαετιας 80;;) χωρίς επιτυχία ομως καθώς βρήκαμε «θάλασσα» μετά τον Τραχηλα και επιστρέψαμε.
Επόμενη επίσκεψη ήταν με το Σπύρο πάλι οταν είχε δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά και «γούσταρε» να μεταφέρει και να δείχνει με τόσο πάθος στον κόσμο την σπηλιά.
Εκδρομή και εμπειρεια μοναδική!
Εδώ και αρκετά χρόνια η Χύτρα είναι αυτομάτως συνδεδεμένη με τον Σπύρο, κάτι για το οποίο έχει κάθε λόγο να περηφανεύεται ο κάπτεν. Το βασικότερο είναι ότι δεν κάνει αυτην την ξενάγηση (ανάμεσα σε αλλες εκδρομες) για να «κονομησει» αλλά γιατί αυτή η εμπειρεια που προσφέρει είναι το παθος του, είναι η ζωή του, το δημιούργημα του, το παιδί του, ο έρωτας του για αυτην την ... κουφάλα, χωρίς να αποσκοπεί σε οικειοποίηση της.
Η εγχώριος έχει πολύ δύσκολες αρμοδιότητες, απαιτητικές και μέχρι πρόσφατα ήταν υποστελεχωμένη.
Είναι το πιο παρεξηγημένο «πρόσωπο» στο νησί λόγω της ιδιαιτερότητας της και του νομικού πλαισίου της που η πλειοψηφια του κόσμου δεν γνωρίζει.
Αλλά επειδή οι νόμοι και κανονισμοί αυτοί χρησιμοποιούνται από μια ντόπια επιτροπή και όχι από γραφειοκράτες του δημοσίου, απαιτείται και αρκετή ευελιξία και «συναίσθημα» όταν παίρνονται αποφάσεις τέτοιου είδους.
Δεν αμφιβάλλω ότι στέκει νομικά, ή ότι δεν εχει το δικαίωμα να προβεί σε μια τέτοια απόφαση η επιτροπή. Αλλά δεν μετριόνται στην ζωή όλα με τον κανόνα και το χρήμα. Ο άνθρωπος κάνει την διαφορά και στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτός είναι ο Σπύρος.
Η Χύτρα αυτή την στιγμή είναι ένα τουριστικό προϊόν πρώτης επιλογής που οφείλεται καθαρά στην μακροχρόνια δουλειά και επιμονή του Σπύρου.
Ένας οποιοσδήποτε άλλος θα μετάφερε απλά κόσμο στην σπηλιά και δεν θα είχε καμμία διαφορά από το να τους έδειχνε μια άλλη μικρότερη σπηλιά από αυτές που υπάρχουν στο νησί.
Ο Σπύρος είναι η ειδοποιός διάφορα, ο παράγοντας άνθρωπος που δίνει ψυχή και σώμα σε μια σπηλιά. Και αυτός ο άνθρωπος είναι Τσιριγώτης, είναι αυτόματα «μέλος» της εγχώριου περιουσίας, όπως και όλα τα μέλη της επιτροπής. Είστε αδέλφια. Μην γίνεστε αδελφοκτόνοι.
Δεν υπάρχει λόγος και μάλιστα αυτη την COVIDοπερίοδο, να προβεί η επιτροπή σε τέτοιες αποφάσεις. Και αν θέλει οπωσδήποτε να ενισχύσει το ταμείο και να έχει κάποιον έλεγχο ως προς την εκμετάλλευση της περιουσίας που διαχειρίζεται και να κερδίσει και «πόντους» θα μπορούσε να κάνει το εξής:
Να θεσπίσει ένα νοίκι, το οποίο θα πρέπει να καταβάλουν όσοι επιχειρούν επαγγελματικά στην Χύτρα. Να θεσπίσει κανονες χρησης για να προστατευθεί ο φυσικος χωρος. Χωρίς πλειοδοτικούς διαγωνισμούς. Έτσι θα μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος επαγγελματίας να δείχνει με τον τρόπο του αυτό το αξιοθέατο. Θα υπάρχουν έτσι ανταγωνιστικές τιμές και όχι μονοπώλιο( λόγω πλειοδοτικού διαγωνισμού).
Και αν θέλει να δείξει ότι είναι μια εγχωριος ανοιχτόμυαλη, μια εγχωριος που αγαπάει τα παιδιά της, μια επιτροπή που σκέφτεται out of the box, τότε να ΜΗΝ ζητήσει ενοίκιο από τον Σπύρο, ως μια μικρή ένδειξη αναγνώρισης για αυτό που έχει προσφέρει για την ανάδειξη του «Αυγού».
ΥΓ.
Α ρε Κρονε, που να φανταζόσουν τότες, μερικές χιλιετίες πίσω, όταν έκοβες τα αχαμνά του γιου σου, Ουρανού, τι πρόβλημα θα δημιουργούσες στην μικρή κοινωνία των Κυθήρων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου