Το ημερολόγιο δείχνει 5 Μαΐου του 2010. Η οδός Σταδίου είναι πλημμυρισμένη από κόσμο που διαδηλώνει.
Ξαφνικά, μέσα από το πλήθος, ξεπηδά μια ομάδα 12 ατόμων (σύμφωνα με το βούλευμα των δικαστών), η οποία -με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά- κατευθύνεται στο βιβλιοπωλείο «Ιανός» και στο υποκατάστημα της τράπεζας «Marfin Bank» στον αριθμό 23. Τρεις από αυτούς σπάνε τις τζαμαρίες και πετούν εντός των καταστημάτων βόμβες μολότοφ.
Τρεις νέοι άνθρωποι και ένα αγέννητο παιδί έχουν βρει τον θάνατο. Εκείνη την ημέρα κόβεται το νήμα της ζωής για τον Επαμεινώνδα (36 ετών), την Παρασκευή (35 ετών) και την εγκυμονούσα Αγγελική (32 ετών).Την ιδία στιγμή, σε άλλα σημεία της πόλης συνεχίζονται οι καταστροφές σε κτίρια και οχήματα. Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου.
Οι αστυνομικές αρχές και οι δικαιοσυνη δεν κατάφεραν ποτέ να δικαιώσουν τους τραγικούς νεκρούς εργαζόμενους που πλήρωσαν με την ζωή τους την κρατική ανεπάρκεια , την ανομία, την ατιμωρησία .
Οι συγγενείς των θυμάτων, αλλά και οι επιζώντες της επίθεσης περιμένουν ακόμη την δικαίωση των αγαπημένων προσώπων τους.
Δέκα χρόνια μετά τον εμπρησμό από «αγνώστους» του υποκαταστήματος της τράπεζας Marfin στην οδό Σταδίου, κατά τη διάρκεια αντικυβερνητικού συλλαλητηρίου, όπου βρήκαν φρικτό θάνατο τρεις συμπολίτες μας, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ανοίγει ξανά τον φάκελο της υπόθεσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολιτική ειρωνεία είναι ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης ήταν αρμόδιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη και την περίοδο που διαπράχθηκε ο εμπρησμός της Marfin, επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου, αλλά τότε οι Αρχές δεν είχαν καταφέρει να εντοπίσουν τους εγκληματίες. Προφανώς ο κ. Χρυσοχοΐδης δεν ξέχασε, ούτε το δικό του χρέος, ούτε και το χρέος της Πολιτείας να εξιχνιαστεί το έγκλημα
Τα όσα συνέβησαν τον Μάιο του 2020 με την επιχείρηση τυμβωρυχίας της κυβέρνησης με την υπόθεση του στυγερού εγκλήματος στη Μαρφιν τον Μάιο του 2010, είναι γνωστά
Γνωστή επίσης η μετατροπή της ανάγκης σε φιλοτιμία από την κυβέρνηση, η οποία εξαναγκάστηκε μετά τις αποκαλύψεις να δηλώσει – και μάλιστα διά στόματος του πρωθυπουργού – ότι θα παραιτηθεί, τελικά, το Δημόσιο από την αίτηση αναίρεσης κατά των αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων που δικαιώνουν τους συγγενείς των θυμάτων.
Κι όμως, τέσσερις μήνες μετά, παρά την παραίτηση από την αναίρεση και την κατάργηση της δίκης στο ΣτΕ στις 1-6-2020, παρότι πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία αφού οι σχετικές αποφάσεις πέρα από τελεσίδικες έχουν καταστεί και αμετάκλητες, η αθλιότητα και ο εμπαιγμός συνεχίζονται! Τέσσερις μήνες μετά τις διαβεβαιώσεις του κ,Μητσοτάκη ότι οι συγγενείς των θυμάτων θα λάβουν τις αποζημιώσεις που τους έχουν επιδικαστεί από τα δικαστήρια, και δέκα χρόνια μετά από εκείνο το στυγνό έγκλημα, το κράτος που ποτέ δεν εντόπισε τους στυγνούς δολοφόνους, επιδίδεται σε ένα όργιο ανακολουθίας και πολιτικής ατιμίας.
Ενώ ο ίδιος ο υπουργός Χρυσοχοίδης δήλωνε μεγαλόστομα ότι επιμελείται του ζητήματος προσωπικώς (ως ένδειξη ευαισθησίας), παραπέμφθηκε από το Υπουργείο του στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους το ερώτημα εάν θα πρέπει να καταβληθούν τα αμετακλήτως πλέον επιδικασθέντα ποσά από το Δημόσιο προς τους δικαιούχους, εν όψει της εισπράξεως από εκείνους τον Αύγουστο 2020 των αποζημιώσεων που επιδικάστηκαν από τα αστικά δικαστήρια εις βάρος της Marfin για το δικό της μερίδιο ευθύνης!
Δηλαδή, παρά τις υποσχέσεις του ίδιου του πρωθυπουργού, και παρά το γεγονός ότι ουδεμία συσχέτιση μπορεί να γίνει μεταξύ των διοικητικών με τα αστικά δικαστήρια, το υπουργείο ζητά από το ΝΣΚ να αποφανθεί αν θα πρέπει, τελικά, να υλοποιηθεί η δέσμευση του πρωθυπουργού και να αποζημιωθούν από το Δημόσιο οι συγγενείς ή, μήπως, θα πρέπει η υπόσχεση του πρωθυπουργού να κριθεί… παράνομη, αφού οι συγγενείς ενδεχομένως αποζημιωθούν και από την Τράπεζα για τις δικές της ευθύνες.
Ти си шибан
Διαγραφή