ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΑΝΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΑΣ κ.ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ:Ἔμπονη καί διακριτική παρέμβασις διά τόν ἑορτασμόν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τό βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου.

ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΑΝΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΑΣ κ.ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ

Ἔμπονη καί διακριτική παρέμβασις διά τόν ἑορτασμόν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τό βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου.

 «Tῶν λόγων τοῦ βασιλέως οὐκ ἀκουσόμεθα τοῦ παρελθεῖν τὴν λατρείαν ἡμῶν δεξιὰν ἢ ἀριστεράν»
                                                                                                                    (Α’ Μακκαβ. 2,22)

     Αὐτά εἶπαν οἱ γενναῖοι Μακκαβαῖοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅταν ὁ εἰδωλολάτρης βασιλιᾶς Ἀντίοχος ὁ Ἐπιφανής ἔβγαλε διάταγμα σέ ὅλη τήν βασιλεία του ὅλα τά ἔθνη καί οἱ φυλές νά γίνουν ἕνας λαός καί νά ἐγκαταλείψουν τά νόμιμα τους. Δηλαδή τήν θρησκεία καί τίς ἱερές παραδόσεις τους. Πολλοί Ἰσραηλῖτες ὑπάκουσαν στή διαταγή του βασιλέως, ἐθυσίασαν στά εἴδωλα καί ἐβεβήλωσαν τό Σάββατο πού ἦταν ἡ ἁγία ἡμέρα τῶν Ἰουδαίων. Ὅποιος δέν θά πειθαρχοῦσε στή διαταγή αὐτή τοῦ βασιλέως θά ἔπρεπε νά πεθάνει.

     Κάτι παρόμοιο συμβαίνει ἐδῶ καί ἕνα περίπου χρόνο καί στήν πατρίδα μας. Ὄχι μέ διάταγμα κάποιου βασιλέως, ἀλλά μέ ὕπουλες ἐνέργειες σκοτεινῶν δυνάμεων πού ἀκούουν στό ὄνομα Νέα ἐποχή – Παγκοσμιοποίηση καί μέ ἀφορμή τόν κορωνοϊό. Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες κλείστηκαν στά σπίτια τους, ἔπαθαν κατάθλιψη καί δέν εἶχαν τό δικαίωμα νά 'μποῦν στήν Ἐκκλησία, νά ἀνάψουν κερί, νά προσευχηθοῦν, νά λειτουργηθοῦν καί νά κοινωνήσουν τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, γιά νά πάρουν θάρρος καί δύναμη. Ἀναγκάσθηκαν νά φορέσουν μάσκα γιά νά προφυλάγονται ἀπό τόν ἰό καί νά μήν τόν μεταδίδουν, κυρίως ὅμως γιά νά μάθουν νά μήν ὁμιλοῦν οὔτε νά διαμαρτύρονται γιά ὅσα συμβαίνουν καί θά συμβοῦν.

      Καί εἰς μέν τούς Ἰουδαίους, ἐμφανίστηκαν ἄνδρες εὐσεβεῖς καί ἀνδρεῖοι, οἱ Μακκαβαῖοι, οἱ ὁποῖοι ἀντιστάθηκαν στόν Ἀντίοχο καί ἐπολέμησαν μέ θάρρος ὑπέρ τῶν ἱερῶν καί ὁσίων τῆς φυλῆς τους. Ἐδῶ ὅμως στήν Ἑλλάδα μας δέν συνέβη τό ἴδιο. Ἀφοῦ μετά ἕνα χρόνο ἡ κυβέρνηση ἐπέτρεψε νά 'βγοῦν οἱ Χριστιανοί ἀπό τά σπίτια τους καί ὅλοι ἐχάρησαν, βγῆκε διαταγή ἀπό τόν Καίσαρα ἐφέτος ἡ Ἀνάσταση νά μήν γίνει τά μεσάνυκτα, ὅπως ἐγίνετο ἐδῶ καί ἑκατοντάδες χρόνια, ἀλλά στίς 9 ἡ ὥρα τό βράδυ τοῦ Μ. Σαββάτου. Τί κρῖμα! Ἡ χαρά μετετράπη σέ λύπη. Ὅλοι περίμεναν τήν Διοικοῦσα Ἐκκλησία, τούς Ἐπισκόπους μας, τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας, νά μιλήσουν. Καί μίλησαν. Ἀλλά τί εἶπαν;

     Ὅλοι σχεδόν ἐκτός κάποιων ἐξαιρέσεων προσπάθησαν νά δικαιολογήσουν τά ἀδικαιολόγητα καί νά ἐπιβάλλουν στούς Ἱερεῖς νά κάμουν τήν Ἀνάσταση ὄχι μεσάνυκτα, ξημερώνοντας Κυριακή τῆς Ἀναστάσεως, ὅπως γινόταν μέχρι τώρα ἀλλά Σάββατο.

     Νά γίνει δεύτερη Θεία Λειτουργία τήν ἴδια ἡμέρα, πρᾶγμα ἀπαγορευμένο ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες (Ἱερόν Πηδάλιον Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, δέκατος κανόνας τῆς ἐν Ἀντισιοδώρῳ τοπικῆς Συνόδου ἐπί Ἡρακλείου τό 613: «Διά νά μή διπλασιάζηται ὁ μοναδικός θάνατος τοῦ Χριστοῦ, ἐδιώρισε καί ἡ ἐν Ἀντισιοδώρῳ τῇ πόλει Τοπική Σύνοδος ἐπί Ἡρακλείου κατά τό χιγ΄ (613) ἔτος συναχθεῖσα νά μή γίνωνται δύο λειτουργίαι ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἰς μίαν καί τήν αὐτήν Τράπεζαν ὅπερ παραβαίνουσιν οἱ Λατῖνοι»). Πέραν αὐτῶν ἔχουμε καί τό Ἱερό Σύμβολο τῆς Πίστεως μας, τό Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, στό ὁποῖο ὀμολογοῦμε τήν τριήμερη Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου «Καί ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατά τάς Γραφάς».

     Σεβασμιώτατοι καί ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί. Τί συμβαίνει; Τί πάθαμε; Εἴπατε ὅτι ἡ ἄλλη ἡμέρα ἀρχίζει μέ τόν Ἑσπερινό.

      Ὅμως τό Μ. Σάββατο τό πρωί πού γίνεται ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἀναστάσεως δέν ψάλλουμε τό Χριστός Ἀνέστη, ἀλλά τό ἀνάστα ὁ Θεός, κρίνων τήν γῆν. Ἄλλο ἀνάστα καί ἄλλο ἀνέστη.

     «Ὁ Ἀβραὰμ οὐχὶ ἐν πειρασμῷ εὑρέθη πιστός, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην;» (Α’ Μακκαβ. 2,52). Δέν ἦταν λίγο νά τοῦ εἰπεῖ ὁ Θεός νά σφάξει τό μονάκριβο παιδί του, τόν Ἰσαάκ καί νά τοῦ τό προσφέρει θυσία. «Ὁ ᾿Ιωσὴφ ἐν καιρῷ στενοχωρίας αὐτοῦ ἐφύλαξεν ἐντολὴν καὶ ἐγένετο κύριος Αἰγύπτου» (Α’ Μακκαβ. 2,53)

     «Ἀσεβεῖν γὰρ εἰς τοὺς θείους νόμους οὐ ρᾴδιον» (Β’ Μακκαβ. 4,17)

     «Τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἔρχεται πρωῒ σκοτίας ἔτι οὔσης εἰς τὸ μνημεῖον, καὶ βλέπει τὸν λίθον ἠρμένον» (Ἰωάννου 20,1). Μία τῶν Σαββάτων εἶναι ἡ ΚΥΡΙΑΚΗ.

     «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξεων 5,29)

     «Ὡς δὲ διεπορεύοντο τὰς πόλεις, παρεδίδουν αὐτοῖς φυλάσσειν τὰ δόγματα τὰ κεκριμμένα ὑπὸ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν πρεσβυτέρων τῶν ἐν ῾Ιερουσαλήμ» (Πράξεων 16,4)

     «Ἐπαινῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὅτι πάντα μου μέμνησθε καὶ καθὼς παρέδωκα ὑμῖν τὰς παραδόσεις κατέχετε» (Α’ Πρός Κορινθίους 11,2)

     «Κἂν γάρ τις ᾖ τέλειος ἐν υἱοῖς ἀνθρώπων, τῆς ἀπὸ σοῦ σοφίας ἀπούσης, εἰς οὐδὲν λογισθήσεται» (Σοφ. Σολ. 9,6)

     «Ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι ὑπέρ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ» (Σοφ. Σειρ. 4,28)

     «Ἐπὶ τοὺς ποιμένας παρωξύνθη ὁ θυμός μου» (Ζαχ. 10,3)

     «Διότι οἱ ἡγούμενοι τοῦ λαοῦ μου ἐμὲ οὐκ ᾔδεισαν, υἱοὶ ἄφρονές εἰσι καὶ οὐ συνετοί·» (Ιερ. 4,22)

    «Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐπὶ τὸν λαὸν τοῦτον ἀσθένειαν, καὶ ἀσθενήσουσιν ἐν αὐτῷ πατέρες καὶ υἱοὶ ἅμα, γείτων καὶ ὁ πλησίον αὐτοῦ ἀπολοῦνται» (Ἰερ. 6,21)

     «Ἀγαθὸν ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον ἢ ἐλπίζειν ἐπ᾿ ἄρχουσι» (Ψαλμ. 117,9).

     «Μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145,3)

     «Μὴ ἴσθι φρόνιμος παρὰ σεαυτῷ, φοβοῦ δὲ τὸν Θεὸν καὶ ἔκκλινε ἀπὸ παντὸς κακοῦ» (Παρ. Σολ. 3,7)

     «Μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες σου» (Παρ. Σολ. 22,28)

     «Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Ματθ. 6.24)

     «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς·» (Ματθ. 10,32)

     «Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Ματθ. 22,21)

     «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ» (Μάρκ. 13,5)

     «Ἅ δὲ ὑμῖν λέγω, πᾶσι λέγω· γρηγορεῖτε» (Μάρκ. 13,37)

     «Πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. 18,8).

    «Μὴ φοβεῖσθε μηδὲ δειλιάσητε» (Δευτερ. 1,21)

     «Πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν» (Ἑβρ. 1,10)

     «Ἑνός κακοῦ δοθέντος μύρια ἕπονται» (Σοφοκλῆς)

     Σεβασμιώτατοι πατέρες καί ἀδελφοί, ζητῶ συγγνώμη. Δέν εἶμαι ἄξιος νά κάμω ὑποδείξεις σέ κανέναν καί μάλιστα σέ πρόσωπα ἀξιοσέβαστα ὅπως εἶσθε ἐσεῖς.

    Νά εὐχαριστήσουμε τόν Κύριον μας πού ἐτηρήθη ἡ κανονική τάξη στό Ἅγιον Ὄρος, στήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς, καί ἰδιαίτερα στό Σεπτό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, πού τό διακρίνει πάντα ἡ πολυπειρία καί ἡ σύνεση.

     Ἔτσι ἀνακουφίστηκε κάπως ὁ κουρασμένος καί πονεμένος λαός μας. Μακάρι νά εἶναι ἡ τελευταία φορά πού συμβαίνουν τέτοια πράγματα στήν ταλαιπωρημένη πατρίδα μας.

     Ἄς μείνουμε στό κλῖμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πού μᾶς παρηγορεῖ καί μᾶς ἐμπνέει.

     ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

     Εὐλογεῖτε Πατέρες

     Ρόδος Πάσχα 2021

     † Ὁ Γάνου καί Χώρας Ἀμφιλόχιος

Πηγή:www.dimokratiki.gr (08/05/2021)