Λένε ότι: "Ο Άνθρωπος, όταν νιώθει πόνο... είναι ζωντανός... αλλά όταν νιώθει τον πόνο του άλλου, τότε είναι Άνθρωπος".
Νίκος Καζαντάκης
Οι ταλαιπωρημένοι με θέματα υγείας γονείς μου Μάρκος και Υπατία Χρυσούλη το πρωί της 12/07/2021 έχασαν το παιδί τους, τον Αρχιπυροσβέστη Ματθαίο Χρυσούλη 43 ετών εν ώρα καθήκοντος.
Ο συνδυασμός επιστήμης και ανθρωπιάς που δυστυχώς σπανίζει, θα πρέπει να τονίζεται. Αισθάνομαι λοιπόν την ανάγκη να ευχαριστήσω από καρδιάς και Δημόσια τους Γιατρούς και το Νοσηλευτικό προσωπικό της καρδιολογικής κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Χίου «Σκυλίτσειο».
Με ήθος, αξιοπρέπεια και επαγγελματισμό οι άνθρωποι που τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη και παρέχουν υπεύθυνα τις επιστημονικές και θεραπευτικές του υπηρεσίες
σ’ εκείνους που τις έχουν ανάγκη, προσφέροντας την καρδιά τους και την επιστημοσύνη τους ανιδιοτελώς, ανακοίνωσαν το γεγονός του θανάτου, στους γονείς μου και τους παρείχαν όλη την υποστήριξη ώστε να συνεχίσουν και οι δύο μαζί το πένθος τους, χωρίς ιατρικά προβλήματα.
Τέλος θα ήταν ηθικό έλλειμμα αν δεν αναφερθώ και ευχαριστήσω, την ιατρό της Βολισσού, όλους τους εργαζόμενους στα Τ.Ε.Π. εκείνης της μέρας, καθώς και το προσωπικό του ασθενοφόρου (οδηγό και συνοδούς) για το σιωπηλό έργο τους, με όπλο την αγάπη τους γι’ αυτό που κάνουν, και το χαμόγελο τους.
Το ευχαριστώ είναι ΛΙΓΟ ! Εύχομαι να είστε όλοι σας καλά και ο Θεός να σας προσέχει ! Με ειλικρινή εκτίμηση, σεβασμό και μεγάλη ευγνωμοσύνη!!!!
Εις μνήμη του μικρότερου αδερφού μου, Άννα Χρυσούλη.
Υ.Γ.: Η παρούσα επιστολή μου θα κοινοποιηθεί στο Υπουργείο Υγείας καθώς και στον Ιατρικό Σύλλογο Χίου επίσης και στα Μ.Μ.Ε της Χίου
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου