Θέλουν να τοποθετήσουν Τούρκο «διοικητή» και να εγκαταστήσουν ναυτική βάση
Όταν οι Τούρκοι διαστρεβλώνουν συνειδητά την ιστορία, προωθούν επιλεκτική μνήμη και προβάλουν γραφικά επεκτατικά επιχειρήματα, τότε οι όποιες διεκδικήσεις τους, περνούν από την σφαίρα του επικίνδυνου και του σοβαρού, σ εκείνη που προκαλεί θυμηδία, δηλαδή του… ανόητου, σύμφωνα με την Εστία.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι υπάρχουν δυο ελληνικά νησιά που δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους.
Τα Κύθηρα και κυρίως τα Αντικύθηρα.
Δεν τόλμησαν να πλησιάσουν καν-για λόγους που περιγράφονται στην συνέχεια-, και παρ όλα αυτά ισχυρίζονται ότι… τους ανήκουν, θέλουν να τοποθετήσουν Τούρκο «διοικητή» και να εγκαταστήσουν ναυτική βάση!
Σχέδιο που προωθεί ο «σουλτάνος» Ρετζεπ Ταγιπ Ερντογαν επιδιώκοντας να αποκτήσει τον έλεγχο της περιοχής.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Οι Τούρκοι δεν κατέλαβαν ποτέ τα Αντικύθηρα, αφού οι Ενετοί κατάφεραν να τα κρατήσουν μέχρι το 1800.
Κατά την Τουρκοκρατία το ενετικό νησί χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο πολλών Πελοποννησίων και Κρητικών που ήθελαν να ξεφύγουν από την οθωμανικό ζυγό ο οποίος πλέον είχε απλωθεί και στις περιοχές τους.
Όταν το 1797 ο Ναπολέοντας νίκησε τους Βενετούς, ανέτρεψε την κυβέρνησή τους, επέβαλε δημοκρατικές διαδικασίες εκλογής και κατέλυσε το κράτος τους, το Τσιρίγο βρέθηκε ουσιαστικά ανεξάρτητο.
Το 1815 όμως πέρασε στα χέρια των Άγγλων ακολουθώντας τη μοίρα των Επτανήσων, παρότι τόσο μακριά από αυτά.
Οι Άγγλοι κάνουν τότε τα Αντικύθηρα τόπο εξορίας και στέλνουν εκεί πολλούς ριζοσπάστες της Επτανήσου, όπως τον Σταματέλο Πυλαρινό, τον Φραγκίσκο Δομενεγίνη, τον Δημήτρη Καλλίνικο, τον Σταματέλο Βούρτση και άλλους.
Τα Αντικύθηρα ενώνονται με την Ελλάδα μαζί με τα υπόλοιπα Επτάνησα το 1864 και αποτελούν έκτοτε και για μισό περίπου αιώνα το νοτιότερο άκρο της χώρας, αφού η Κρήτη παρέμενε ακόμα σε τουρκικά χέρια.
Κατά το διάστημα αυτό το νησί αποτέλεσε συχνά καταφύγιο για Κρήτες επαναστάτες, είτε προσωρινά είτε ως ενδιάμεσος σταθμός για την εγκατάστασή τους στην ελεύθερη Ελλάδα.
Τα Κύθηρα επίσης, είναι από τα ελάχιστα νησιά στον Ελληνικό χώρο που θα παραμείνουν στην Δημοκρατία της Βενετίας μέχρι την πτώση της (1797).
Δεν θα κατακτηθούν ούτε από την Δυναστεία των Παλαιολόγων αλλά ούτε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία παρά τις επίμονες προσπάθειες και τις σκληρές επιδρομές ιδιαίτερα τον 16ο αιώνα από τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα που διέλυσε το Δουκάτο της Νάξου.
Οι Βενετοί τα ονόμασαν “Τσιρίγο”.
Στο τέλος της Ενετοκρατίας, το νησί αριθμούσε περίπου 7.500 κατοίκους.
ΟΙ ΟΡΟΙ ΠΟΥ ΕΘΕΣΑΝ ΣΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ
Στις 7 Ιουλίου 1715, μετά την κατάληψη της Κορίνθου, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Αίγινα και αμέσως επόμενος στόχος τους ήταν τα Κύθηρα.
Την 1η Σεπτεμβρίου, ένας αξιωματικός έφερε το μήνυμα στον μεγάλο βεζίρη ότι οι κάτοικοι των Κυθήρων παραδόθηκαν στον Σουλτάνο.
Πράγματι τα ηγετικά στελέχη της τοπικής διοίκησης με πονηριά και διπλωματία, ζήτησαν ψευδώς να παραδοθούν, όμως ήθελαν διαβεβαίωση εκ των προτέρων πως ερχόμενοι οι Οθωμανοί ως κυρίαρχοι θα σεβαστούν το καθεστώς που ίσχυε στο νησί. Έτσι, συντάχθηκε επιστολή με την οποία οι Κυθήριοι ζητούσαν από τους Οθωμανούς τα εξής:
Να υπάρξει σεβασμός της χριστιανικής θρησκείας και «ο αρχιερέας και όλοι οι παπάδες να χαίρονται όλα τα εκκλησιαστικά μούλκια με ταις εκκλησίαις όπου ευρίσκονται».
2. Να γίνει σεβαστή η περιουσία των κατοίκων.
Τα περιουσιακά στοιχεία να μείνουν απείρακτα «καθώς τα είχαμε και από κάτω των Βενετσιάνων» και ο τόπος να προστατεύεται από μπέηδες, τούρκικα και πειρατικά καράβια.
3. Να μη διασαλευθεί η παλιά κοινωνική κατάσταση πραγμάτων. «Οι άρχοντες του τόπου να είναι ξεχωρισμένοι από τους χωριάταις και να έχουν την τιμήν τους ως και πρώτα».
4. Να μην πληρώνουν φόρο αίματος για τα φονικά.
5. Να μη δίνουν «καμιάς λογής δοσήματα δια δύο χρόνους και σαν τελειωθούν οι διο χρόνοι να διδομεν το χαράτζι μας από ένα ριάλι το κεφάλη και όχι άλλον περισσότερον βάρος και τούτον για δια την πολήν μας, πτοχίαν οπού η ίδια κατάστασης τον τόπον φανερώνει».
6. Να υπαχθούν στο βακούφι της Βαλιντέ σουλτάνας, προφανώς επειδή γνώριζαν ότι θα έχαιραν μεγαλύτερης προστασίας από διάφορες επιβουλές και όχι μόνο διότι το «στέπος της θέλει φυλάξει το νησί από τους πειρασμούς των Κουρσάρων».
7. Να συνεχίσουν να έχουν ελευθερία σε εμπορικές συναλλαγές και αγοραπωλησίες.
8. Να τους χαρίσει ο καπουδάν Πασάς, στη δικαιοδοσία του οποίου ανήκουν, το κεσίμι της γης για δύο χρόνια.
Να μην πληρώνουν, δηλαδή, για τα δύο πρώτα χρόνια το χαράτσι γης «διά έλεος της μεγάλης μας πτοχήας».
Αυτή ήταν η μεγάλη νίκη των Κυθηριων, που κρύβει επιμελώς η σύγχρονη Τουρκία, αρνούμενη να αποδεχτεί την ιστορική της ήττα.
Τα φιρμάνια που συνόδευσαν το κατάστιχο μαρτυρούν ότι το αίτημα των Κυθηρίων για χαριστική φορολογική μεταχείριση, τόσο σχετικά με το κεφαλοχάρατσο όσο και με το χαράτσι της γης και τους λοιπούς φόρους, έγινε αποδεκτό από τον Σουλτάνο.
Και το κυριότερο!
Στρατιωτική δύναμη δεν εμφανίστηκε ποτέ και στα δυο νησιά!
ΠΑΡΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ!
Με απλά λόγια λοιπόν, τα Αντικύθηρα, όπως και τα Κύθηρα και ἡ Ελαφόνησος, περιήλθαν στην Ελλάδα μαζί με τα Επτάνησα.
Ήταν μέρος της υπό βρετανική κηδεμονία Επτανήσου Πολιτείας, ἡ οποία ενσωματώθηκε στην Ελλάδα με την έλευση του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄.
Οι Τούρκοι δηλαδή ουδέποτε είχαν δικαιώματα στα νησιά αυτά.
Παρά ταύτα τα διεκδικούν.
Και θέλουν και να διορίσουν «κρατικό διαχειριστή» !
Ο πρώην γενικός γραμματεύς του τούρκικου Υπουργείου Αμύνης Οὐμίτ Γιαλίμ , λησμονώντας την ιστορία, υποστηρίζει.
«Ἡ Ελλάς, ἡ οποία επιθυμεί να μετατρέψει το Αιγαίο σε ελληνική λίμνη, προσέγγισε ακόμη περισσότερο αυτόν τον στόχο, καταλαμβάνοντας και τα Αντικύθηρα. (Σ.Σ: αναφέρονται με το όνομα «Küçük Çuha».)
Ἡ Ελλάς εφάρμοσε στα νησιά την ίδια πρακτική πού εφάρμοσε το Ισραήλ στα Παλαιστινιακά εδάφη, δηλαδή πρώτα εποικισμό και ακολούθως κατοχή.»
Επιμένει προκλητικά, ότι σύμφωνα με την τουρκική νομοθεσία δεν έπρεπε να υπάρχει εκεί Δήμαρχος με ελληνική υπηκοότητα, καθώς και ότι το τουρκικό Υπουργείο Εσωτερικών δεν μπόρεσε να διορίσει μέχρι τώρα «Κρατικό Διαχειριστή» και να αποπέμψει από την θέση του τον νυν Δήμαρχο Στράτο Χαρχαλάκη!
Για την παραχώρηση των Επτανήσων στην Ελλάδα ούτε λέξη.
Για την Συνθήκη του Βουκουρεστίου πού έληξε τούς Βαλκανικούς Πολέμους ούτε μία αναφορά.
Για την Συνθήκη των Αθηνών του 1913 διά της οποίας ὁ σουλτάνος ἀπεποιήθη ρητως παντός δικαιώματός του ἐπί της Κρήτης, ουδεμία νύξη.
