Η Πανώλη επί Καποδίστρια:Διαδόθηκε με φοβερή ταχύτητα στα παράλια της Πελοποννήσου έως τα Κύθηρα.

Ερχόμενος ο Καποδίστριας στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 1824 και πατώντας την αιματοβαμμένη, και σπαρασσόμενη ακόμη, Πελοπόννησο, κοντά στο μέλημά του να δημιουργήσει κράτος από το χάος είχε ν’ αντιμετωπίσει και την επιδημία της πανώλης που

προήλθε απ’ τους Αιγύπτιους στρατιώτες του Ιμπραήμ και διαδόθηκε με φοβερή ταχύτητα πρώτα στα παράλια της νότιας και ανατολικής Πελοποννήσου και στη συνέχεια στα απέναντι νησιά του δυτικού Αιγαίου από Σποράδες έως τα Κύθηρα.
Ο Κυβερνήτης, χωρίς να διστάσει λεπτό, έτρεξε ο ίδιος στα νησιά ή όπου αλλού μάθαινε ότι εξαπλώνεται η μάστιγα και με την ιατρική του ιδιότητα, αλλά και με πατρική παρουσία και προστασία, πάσχιζε να τονώσει το ηθικό των κατοίκων και ταυτόχρονα να επιβάλλει τα μέτρα εκείνα που ο ίδιος έκρινε απαραίτητα ενάντια στη διάδοση της θανατηφόρας επιδημίας. Οι όποιες προσπάθειες των υπουργών και των γιατρών να εμποδίσουν τις ενέργειές του στάθηκαν αδύνατες να τον σταματήσουν. Το χρέος του απέναντι στον άνθρωπο βρισκόταν πέρα και πάνω από τον κίνδυνο του θανάτου. Και ας σημειωθεί ότι την ίδια περίοδο τις ίδιες καταστάσεις αντιμετώπιζε στην Οδησσό της Ρωσίας η Ρωξάνδρα Στούρτζα, μια γυναίκα άκρως σχετική με τον Καποδίστρια και για την οποία θα μιλήσουμε εν ευθέτω.
Πληροφορίες για την εξάπλωση της επιδημίας και τα μέτρα αντιμετώπισής της από τον Κυβερνήτη μάς δίνει ο Νικόλαος Δραγούμης στο έργο του «Ιστορικαί Αναμνήσεις 1874» που τότε τύχαινε να είναι Γραμματικός του. Κι αφού ο Καποδίστριας περιέτρεξε τις πληγείσες περιοχές και αφού έδωσε σχετικές οδηγίες στους κατά τόπους Επιτρόπους, μεταξύ των οποίων και στον αδελφό του Βιάρο, όντας υποχρεωμένος να επικοινωνεί με τους ναυάρχους των τριών δυνάμεων Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας (Λάιονς, Λαλάντ και Ρίκορντ αντιστοίχως), που χρησιμοποιούσαν ως βασικό τους ορμητήριο το λιμάνι Περιβόλες στην Ύδρα, αλλά και επειδή έπρεπε να έρχεται σε διπλωματικές επαφές με τους πρεσβευτές των τριών δυνάμεων, και πήραν εντολή απ’ τις Κυβερνήσεις τους να μετακομίσουν στον Πόρο, κατέλυσε κάπου στο ενδιάμεσο για την άσκηση των κυβερνητικών του καθηκόντων.
Και ενώ ο Βιάρος στην αρχή είχε τρομοκρατήσει τους πάντες σχετικά με την επιδημία, στη συνέχεια οι τρεις ναύαρχοι προσπαθούσαν να δώσουν κουράγιο στον κόσμο, καθώς η επιδημία έδειχνε να υποχωρεί στην Ύδρα, στις Σπέτσες και εν συνεχεία και στην Αίγινα. Η επιδημία είχε κάνει τον κύκλο της, σκότωσε όσους σκότωσε και άρχισε την αντίστροφη πορεία της (Η τωρινή, άραγε, πότε θα κάνει τον κύκλο της;). Οπότε «οι πληθυσμοί έβγαιναν κατά το γενικό υγειονομικό σύστημα της πεπολιτισμένης Ευρώπης, όπως ανακτήσωσι και αυτοί την προτέραν ελευθέραν κοινωνίαν με τον επίλοιπον κόσμον».
Μας ενημερώνει επιπλέον ο Ν. Δραγούμης και για κάποια πρόσθετα μέτρα που λάμβανε ο Κυβερνήτης προκειμένου να προφυλάξει και τους Γραμματικούς του με τους οποίους ήταν υποχρεωμένος να έρχεται σε καθημερινή επαφή. Μας λέει λοιπόν: «Τα έγγραφα τα μετέφεραν οι Γραμματείς εις το αγροκήπιον και τα έχοντα ανάγκην υπογραφής τα εφάρμοζαν σε φύλλο λευκοσιδήρου ισομεγέθες του χάρτου και μακράν έχον σχισμήν, να προφυλλάτωσιν από του μολύσματος τον Κυβερνήτην. Ανάγκη δε να σημειώσω ότι κατά την γνώμην των εν Αιγίνη εχόντων πείραν του νοσήματος δεν ήταν ο λοιμός. Δια τούτο ούτε την δίαιταν μετεβάλλομεν, ούτε την προς αλλήλους συγκοινωνίαν διεκόψαμεν, αλλ’ ούτε την ευθυμίαν ημών εμετριάσαμεν».
Βεβαίως ο Δραγούμης δίνει αρκετές λεπτομέρειες που αφορούν στη στάση και τις ενέργειες του Κυβερνήτη απέναντι στην επιδημία. Όπως ασφαλώς και η αντιπολίτευση ακολουθούσε τη δική της πρακτική μη χάνοντας μάλιστα την παραμικρή ευκαιρία να στραφεί εναντίον του Κυβερνήτη. Και επειδή ο Καποδίστριας ανέβαλε κάθε τόσο να συγκαλέσει τη Δ΄ Εθνοσυνέλευση, οι αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν σφοδρά ότι δήθεν επινόησε (!) την επιδημία για να αποφύγει τη σύγκληση της Εθνοσυνέλευσης. Ή ότι χρησιμοποιεί την επιδημία σκορπίζοντας στον κόσμο τον φόβο και τον πανικό για να... περάσει αβρόχοις ποσί τα αντιλαϊκά ου νομοσχέδια και να επιβάλλει με το έτσι θέλω την τυραννική του διακυβέρνηση...
Πάντως έτσι που τα διαβάζω, έτσι μου ‘ρχεται να πιστέψω ότι, εφόσον οι αντίπαλοί του είχαν δίκιο, ο Καποδίστριας διάβαζε καθαρά τα μηνύματα από το μέλλον και ειδικά από την πολιτική πρακτική, συμπολιτευόμενη και αντιπολιτευόμενη, του σήμερα. Το ότι όμως οι συγκλήσεις της Εθνοσυνέλευσης, οι δημοκρατικές δήθεν διαβουλεύσεις, οι πρακτικές του να συζητάμε για να λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, σε θέματα που δεν γνωρίζει, είναι μονάχα άσκοπες, χρονοβόρες και επιζήμιες διαδικασίες. Το σκέφτηκαν ποτέ οι πολέμιοί του; Θα μου πείτε: Αυτό επιβάλλει η δημοκρατία. Συμφωνώ απολύτως, υπό τον όρο ότι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις ξέρουν για ποιο σκοπό τις παίρνουν! Τι γνώριζαν απ’ όλα αυτά οι Έλληνες τότε;
Κι ο Καποδίστριας μάτωνε για το καλό του έθνους, έστω κι αν έπαιρνε σκληρότατες αποφάσεις ή δεν λάμβανε υπόψη τη γνώμη του λαού. Το θεωρούσε και μια διαδικασία άχρηστη, περιττή και επικίνδυνη.

Για την Ομάδα Ιστορικής Έρευνας «Δημήτρης Αγραφιώτης»
Ιωάννης Μανίκας

ΠΗΓΗ https://www.eleftheria.gr/

Συνελήφθη ένας ημεδαπός άνδρας στις Σέρρες για κατοχή ναρκωτικών

Συνελήφθη ένας ημεδαπός άνδρας στις Σέρρες για κατοχή ναρκωτικών

Κατασχέθηκαν περισσότερα από 1.500 γραμμάρια κάνναβης

Στις έρευνες συμμετείχε και ο αστυνομικός σκύλος ανίχνευσης ναρκωτικών «Άτλας»

Συνελήφθη χθες (11 Ιανουαρίου 2021) το πρωί στις Σέρρες, από αστυνομικούς του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Σερρών, ένας ημεδαπός άνδρας, για παράβαση της νομοθεσίας περί εξαρτησιογόνων ουσιών.

Ειδικότερα, στο πλαίσιο στοχευμένων ελέγχων των αστυνομικών της Ομάδας ΔΙ.ΑΣ. της Διεύθυνσης Αστυνομίας Σερρών, εντοπίστηκε ο προαναφερόμενος άνδρας, στην κατοχή του οποίου βρέθηκε και κατασχέθηκε ένα τσιγάρο κάνναβης.

Σε έρευνα που ακολούθησε στο αυτοκίνητο του, με τη συνδρομή και του αστυνομικού σκύλου ανίχνευσης ναρκωτικών «Άτλας» της Διεύθυνσης Αστυνομίας Σερρών, βρέθηκε κρυμμένη κάτω από το κάθισμα του συνοδηγού ποσότητα κάνναβης βάρους 1 κιλού και 116 γραμμαρίων.

Επίσης σε έρευνες που έγιναν σε 2 οικίες που χρησιμοποιούσε βρέθηκαν και κατασχέθηκαν 13 συσκευασίες με κάνναβη συνολικού βάρους 469,3 γραμμαρίων.

Το παραπάνω αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσε κατασχέθηκε, όπως και ένα κινητό τηλέφωνο που βρέθηκε στην κατοχή του.

Συνολικά κατασχέθηκαν 1 κιλό και 585,3 γραμμάρια κάνναβης.

Ο συλληφθείς, με τη δικογραφία που σχηματίσθηκε σε βάρος του, θα οδηγηθεί στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Σερρών.

Για την υπόθεση έχει αναρτηθεί βιντεοληπτικό υλικό στον επίσημο λογαριασμό της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Κεντρικής Μακεδονίας στο facebook , στον παρακάτω σύνδεσμο:

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΗΜΕΡΑ:Η Εθνική εκστρατεία εμβολιασμού κατά της πανδημίας COVID-19 ‘’ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’’, ξεκίνησε

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΌ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΚΟΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

Η Εθνική εκστρατεία εμβολιασμού κατά της πανδημίας COVID-19 ‘’ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’’, ξεκίνησε στο Νοσοκομείο Κυθήρων.

Σήμερα, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, εμβολιάστηκε όλο το υγειονομικό προσωπικό που επιθυμούσε.

Η επιχείρηση θα συνεχιστεί τις επόμενες ημέρες με εμβολιασμούς στο γενικό πληθυσμό, κατά ηλικιακές ομάδες, όπως σχεδιάστηκε και υλοποιείται με επιτυχία από το Υπουργείο Υγείας.

Συγχρόνως, μέχρι την οριστική νίκη κατά του κορωνοϊού, πρέπει να συνεχίσουμε να τηρούμε ευλαβικά όλα τα μέτρα προστασίας.

Το Νοσοκομείο μας, με αισιοδοξία, ΟΔΗΓΕΙ ΤΑ ΚΥΘΗΡΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Με τιμή,

Ο Διοικητής του ΓΝ-ΚΥ Κυθήρων ¨ΤΡΙΦΥΛΛΕΙΟ¨

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΠ. ΜΕΓΑΛΟΚΟΝΟΜΟ

Ευρώτας – Κατσίγαρος – Ρύπανση : Στο ίδιο έργο θεατές

 Ευρώτας – Κατσίγαρος – Ρύπανση : Στο ίδιο έργο θεατές

Γράφει ο Ηλίας Παναγιωτακάκος:

Για μια ακόμα φορά όπως για δεκαετίες ,ποτάμια και ρέματα είναι αποδέκτες των υποπροϊόντων κυρίως των υγρών αποβλήτων των Ελαιουργείων, Πυρηνελαιουργείων και συναφών δραστηριοτήτων.

Όλες οι Μεσογειακές χώρες αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Η Ελλάδα έχει να διαχειριστεί 1.800.000 τόνους υγρών αποβλήτων (κατσίγαρου) και 200.000 τόνους στερεών αποβλήτων και υπολειμμάτων (πολτός ελιάς κλπ) που ρυπαίνουν/μολύνουν ρυάκια, ποτάμια, λίμνες, θάλασσες και εδάφη.

Κορυφαία και εμφανής η ρύπανση του ιστορικού ποταμού Ευρώτα. Δικαιολογημένα όπως κάθε χρόνο μαζί με το κόψιμο της πίτας συλλόγων και φορέων λόγω εποχής (φέτος δεν θα γίνουν εκδηλώσεις λόγω Κορονοϊού) υπάρχουν οι διαμαρτυρίες/καταγγελίες για τα επαναλαμβανόμενα κατ’ έτος φαινόμενα της ρύπανσης.

Φωτογραφίες θα γεμίσουν το FB , τα ΜΜΕ θα καλύψουν την κατ’ έτος δημοσιογραφική ύλη, διαβίβαση των καταγγελιών στο εισαγγελέα, αυτοψίες των αρμοδίων υπηρεσιών και κάποια πρόστιμα από την Περιφέρεια και ο κύκλος θα ολοκληρωθεί την Άνοιξη όταν ο βιολογικός κύκλος καθαρίσει τον Ευρώτα και εκεί όλα θα ξεχαστούν μέχρι τον ερχόμενο χειμώνα.

Με το σημείωμα μου θα ήθελα να τονίσω ότι οι πολίτες δίκαια διαμαρτύρονται και εξεγείρονται με όποιο πρόσφορο μέσον πιστεύουν για να καταγγείλουν το επαναλαμβανόμενο και απαράδεκτο φαινόμενο με ασύμμετρες συνέπειες στο περιβάλλον και τους υδροφόρους ορίζοντες.

Είναι γεγονός ότι η Αυτοδιοίκηση και συγκεκριμένα οι δύο Δήμοι (Σπάρτης και Ευρώτα) δεν έχουν αρμοδιότητα και την τεχνογνωσία για να παρέμβουν και αδίκως επωμίζονται ευθύνες που δεν τους αναλογούν.

Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει πλέον η τεχνογνωσία και οι ανάλογες μελέτες για επεμβατικές λύσεις από την πηγή παραγωγής του προβλήματος έως την επεξεργασία των υγρών αποβλήτων (κατσίγαρος) και των υποπροϊόντων , ώστε να γίνουν χρήσιμα εδαφοβελτιωτικά προϊόντα και άλλα εκμεταλλεύσιμα στοιχεία για πολλές χρήσεις.

Ο διάλογος πιστεύω ότι έχει εξαντληθεί, τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, αλλά και η Ευρωπαϊκή Τεχνολογία με εφαρμοσμένες καλές πρακτικές έχουν δώσει πολλαπλές λύσεις. Τι λείπει:

1.Ισχυρή πολιτική βούληση &

2. Επενδυτικό σχέδιο

*Η μεν πολιτική βούληση μπορεί να προέλθει και από την διεκδικητική συμμετοχή της Κοινωνίας των Πολιτών, ώστε πέραν του καταγγελτικού λόγου να απαιτήσει από τους φορείς της εξουσίας την άμεση εφαρμογή περιβαλλοντικού πλαισίου και φυσικά την εποπτεία του.

*Το δε επενδυτικό σχέδιο μπορεί να προέλθει ειδικά από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης που δυστυχώς δεν προβλέπεται στο σχέδιο της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΙΣΣΑΡΙΔΗ.

Ακριβώς σε τέτοιες δράσεις πρέπει να κατευθυνθούν οι πόροι με επιδοτούμενα μοντέλα ειδικά στις μικρές επιχειρήσεις – ελαιουργία, όπως και την επιδότηση νεοφυών επιχειρήσεων που θα ασχοληθούν με τον κύκλο της εκμετάλλευσης των υγρών αποβλήτων, των υποπροϊόντων και παραπροϊόντων επεξεργασίας του Ελαιολάδου.

Υπάρχουν νέοι επιστήμονες και παραγωγικές δυνάμεις που με την αρωγή των Πανεπιστημίων και των Τεχνολογικών Ινστιτούτων μπορούν να ανοίξουν νέους κύκλους παραγωγικής δραστηριότητας και φυσικά νέες θέσεις εργασίας.

Υ.Γ: Είναι κοινός ο παρανομαστής των ‘’ΘΕΛΩ’’ όλων μας και όπως τονίζω συνεχώς δεν υπάρχουν ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΜΕΤΡΑ που κρατούν κάποιοι να δίνουν τα ανάλογα πιστοποιητικά.

Τα ΘΕΛΩ μπορούν να γίνουν ΠΡΑΤΤΩ με στόχευση και αποτελεσματικότητα στο κοινό πλαίσιο αναφοράς που θα αποποιείται το πολιτικό κόστος και θα δημιουργεί όρους ποιοτικής ανάπτυξης με προϋπόθεση επίλυσης δύο ουσιωδών ζητημάτων:

α) Την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Στερεών και Υγρών Αποβλήτων (το ρυπαντικό φορτίο υπάρχει πολλές δεκαετίες , οι ρυπαντές πολλοί το πρόβλημα είναι πως το περιορίζεις)

β) Το Ενεργειακό έλλειμμα (Πως αποκτάς πολλαπλές πηγές φτηνού κόστους και περιβαλλοντικής απομείωσης και εκμετάλλευσης του Αιολικού δυναμικού με την πράσινη ενέργεια για να καλυφθούν οι ανάγκες του τουρισμού και όλων των παραγωγικών δραστηριοτήτων).

Ανάπτυξη χωρίς επίλυσης αυτών των προβλημάτων είναι απλή έκθεση ιδεών και μάλιστα επαναλαμβανόμενη.

Α! Με 17 Λάκωνες στο Κουβέρνο δικαιολογίες δεν υπάρχουν νομίζω….

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ : Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΥΟΦΟΡΕΙ ΤΗΝ «ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ»

 ΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 

 

Εν Πειραιεί τη 11η Ιανουαρίου 2021 

 

Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΥΟΦΟΡΕΙ ΤΗΝ «ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ» 

                

Ο παγκόσμιος Οικουμενισμός, η φοβερή αυτή παναίρεση, που μαστίζει την ανθρωπότητα εδώ και πάνω από ένα αιώνα, δεν έχει τον χαρακτήρα των χιλιάδων κακοδοξιών, οι οποίες εμφανίστηκαν μέχρι τώρα στην Εκκλησία, αλλά αποτελεί την συμπερίληψη και την ανακεφαλαίωσή τους! Δεν πρόκειται για μια ακόμη αίρεση, αλλά για την συνένωση όλων των αιρέσεων και πλανών, παλαιών και συγχρόνων, σε ένα νέο θρησκευτικό μόρφωμα. Μέσα σ’ αυτόν χωρούν τα πάντα, θρησκευτικές αντιλήψεις διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους, πολιτικές ιδεολογίες, φιλοσοφικές πεποιθήσεις, ακόμη και η αθεΐα. Συνεκτικός τους δεσμός η σχετικοποίηση κάθε αυθεντίας και η από κοινού συνεργασία όλων των θρησκειών για την εξυπηρέτηση εγκοσμίων στόχων, όπως η παγκόσμια ειρήνη και η αντιμετώπιση παγκοσμίων κοινωνικών προβλημάτων. Για τον Οικουμενισμό δεν υπάρχουν a priori, ή εξ αποκαλύψεως αλήθειες, αλλά «ψήγματα» αλήθειας σε κάθε πίστη και ιδεολογία. Για την ανεύρεση της όλης αλήθειας θα πρέπει να συνενωθούν όλες οι θρησκείες, να εμπλουτίσει η μία την άλλη και να εμπλουτιστεί η κάθε μία από όλες τις άλλες. Ένα βασικό της δόγμα είναι: Πίστευε ό,τι θέλεις. Μόνο μην είσαι αποκλειστικός και εγκλωβισμένος στην δική σου θρησκευτική πίστη, αλλά να είσαι ανοιχτός προς όλες τις άλλες θρησκείες, έτοιμος να αποδεχθείς κάθε άλλη πίστη. Μακαριστός ομολογητής θεολόγος έλεγε πως οι οικουμενιστές είναι τρισχειρότεροι από τους αιρεσιάρχες, διότι ουδέποτε αιρεσιάρχης υποβίβασε την πλάνη του και την εξίσωσε με άλλες πίστεις, σε αντίθεση με πολλούς σημερινούς υψηλόβαθμους και μη, εκκλησιαστικούς παράγοντες, οι οποίοι επιχειρούν να εξισώσουν την αγία και αμώμητη χριστιανική μας πίστη με τις αιρέσεις και τις θρησκείες του κόσμου. Ο απώτερος στόχος τους είναι να εξαφανίσουν την σώζουσα αλήθεια της Εκκλησίας στον φοβερό κυκεώνα των πλανών και των θρησκειών του κόσμου. Αυτό φανερώνει περίτρανα πως πίσω από αυτό το δόλιο εγχείρημα βρίσκεται ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής» (Ιωάν.8,44), ο διάβολος. Αυτή η τραγική και επικίνδυνη πλευρά του Οικουμενισμού φαίνεται στις ανακοινώσεις των θιασωτών του, στις εισηγήσεις και τα πορίσματα των διαφόρων Διαθρησκειακών Συνεδρίων, όπου κυριαρχεί το πνεύμα της «ανοχής», της «αλληλοκατανόησης», της «καταλλαγής», της «αγάπης» και της «ειρήνης», ως δήθεν υπέρβαση των παλαιών «διαχωριστικών», γεγονός αδιανόητο για τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, στις σχέσεις τους με τους αιρετικούς. 

Ένα ακόμη πρόσφατο δημοσίευμα, στο ιστολόγιο «Πενταπόσταγμα» με τίτλο «Η νέα θρησκεία της ειρήνης» ήρθε να επιβεβαιώσει όλα τα παρά πάνω. Το δημοσίευμα αναφέρεται στους  Διαθρησκειακούς Διαλόγους και μας δίδει ένα πιθανό εξωτερικό σχήμα της κυοφορούμενης νέας θρησκείας του μέλλοντος, της Πανθρησκείας. Ο αρθρογράφος σχολιάζει μια εισήγησή του κ. Sergey Melnik, καθηγητή στη Φιλοσοφία, Ερευνητή στο INION RAS και καθηγητή Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών Σπουδών του πανεπιστημίου των Αγίων Κύριλλου και Μεθόδιου, που έγινε στις 12 Δεκεμβρίου 2020 σε διεθνές Συνέδριο με τίτλο «Προσωπικότητα σε μια Μεταθρησκευτική Έννοια». Ο καθηγητής στην ομιλία του προσπαθεί να αναλύσει εις βάθος το φαινόμενο των Διαθρησκειακών Διαλόγων, την μεθοδολογία τους και τον σκοπό στον οποίο αποβλέπουν. Παρατηρώντας τις διαδικασίες των Διαλόγων σε διεθνές επίπεδο, παρουσιάζει στην ανάλυσή του τις σημαντικότερες, (τρείς), τάσεις που εμφανίζουν στο παρόν στάδιο. Εν τέλει καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι η ανθρωπότητα εισήλθε σε μια νέα εποχή, στην λεγόμενη «μεταθρησκευτική εποχή», όπου κυοφορείται  μια νέα θρησκευτικότητα, ένα νέο παγκόσμιο υπερ-θρησκευτικό σύστημα, η «Θρησκεία της Ειρήνης»!  

Σχετικά με την πρώτη τάση γράφει: «Η πρώτη τάση είναι η ανάπτυξη, με πρωτοβουλία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, του λεγόμενου πνευματικού διαλόγου, ο οποίος μερικές φορές αναφέρεται ως ‘διάλογος θρησκευτικής εμπειρίας’. Προϋποθέτει μια βαθιά είσοδο στην προοπτική της εμπειρίας μιας άλλης θρησκείας, μέχρι τη συμμετοχή στις πνευματικές πρακτικές της. Ο στόχος ενός τέτοιου διαλόγου θεωρείται ‘αμοιβαίος εμπλουτισμός’, ‘πνευματική και προσωπική ανάπτυξη’ των συμμετεχόντων». Δηλαδή σύμφωνα με την τάση αυτή, οπαδοί μίας θρησκείας προσπαθούν να εισχωρήσουν, (με την βοήθεια προφανώς διάφορων πρακτικών και τεχνικών), στην πνευματικότητα μιας άλλης θρησκείας, με σκοπό αφ’ ενός να αποκτήσουν νέες πνευματικές «εμπειρίες» και αφ’ ετέρου να επιτύχουν αυτό που ονομάζουν «αμοιβαίο εμπλουτισμό»,  δηλαδή να εμπλουτίσουν και να εμπλουτιστούν από την θρησκεία αυτή. Εύκολα μπορεί κάνεις να αντιληφθεί ότι πρώτον οι εν λόγω «εμπειρίες» κρινόμενες με Ορθόδοξα κριτήρια, δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, παρά δαιμονικές «εμπειρίες», αν λάβει κανείς υπ’ όψη του ότι όλες οι θρησκείες του  κόσμου είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα, στις οποίες ενεργούν δαιμονικές δυνάμεις. Και δεύτερον ότι είναι των αδυνάτων αδύνατον κάποιος οπαδός μιας άλλης θρησκείας, να εισχωρήσει στην Ορθόδοξη πνευματικότητα και να αποκτήσει εμπειρία Χάριτος. Και τούτο διότι η Χάρις του αγίου Πνεύματος δεν αποκτάται μ’ ένα μαγικό τρόπο, με τη βοήθεια διαφόρων τεχνικών και πρακτικών, αλλά δίδεται ως ανεκτίμητη δωρεά, μόνο στα ζωντανά μέλη της Εκκλησίας, τα οποία έχουν απαρνηθεί κάθε άλλη θρησκευτική πίστη. 

Παρά κάτω, αναφερόμενος στην δεύτερη τάση, γράφει: «Η δεύτερη τάση αντιπροσωπεύεται από τη ‘θεολογία του διαθρησκευτικού διαλόγου’. Είναι η ανάπτυξη θεολογικών εννοιών που μπορεί να καθοδηγήσει τους πιστούς στην αναζήτηση θετικής αλληλεπίδρασης με οπαδούς άλλων θρησκειών». Εδώ κατ’ αρχήν γίνεται λόγος για μια άλλη «θεολογία», την «θεολογία του Διαθρησκευτικού Διαλόγου», η οποία βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με την θεολογική και δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας, αλλά είναι τελείως ξένη προς αυτήν. Η «θεολογία» αυτή η οποία αναπτύχθηκε μέσα στα πλαίσια των Διαθρησκειακών Διαλόγων και Συνεδρίων, ουσιαστικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά μιά «θεολογία» οικουμενιστικών προδιαγραφών. Μια «θεολογία» της οποίας τις βασικές θεολογικές αρχές και δογματικές παραδοχές έχουμε αναπτύξει σε παλαιότερες εργασίες μας. Υπενθυμίζουμε μερικές: Η αρχή του δογματικού συγκρητισμού, του δογματικού μινιμαλισμού, της περιεκτικότητος, του δογματικού πλουραλισμού κ.α.   

Τέλος αναφέρεται και σε μια τρίτη τάση. Γράφει: «Η τρίτη τάση σχετίζεται με την ανάπτυξη διαθρησκευτικού διαλόγου σε διεθνές επίπεδο…Στον σύγχρονο διαθρησκευτικό διάλογο σε διεθνές επίπεδο, η αξία της ειρήνης τίθεται κατά πρώτο λόγο, δηλαδή, η αρμονική συνύπαρξη πιστών διαφορετικών θρησκειών και η συνεργασία τους για την ευημερία της ανθρωπότητας. Σε αυτό το πλαίσιο, ο διαθρησκευτικός διάλογος θεωρείται πρωτίστως ως εργαλείο για τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης και αρμονίας, για την επίλυση διαφόρων πρακτικών ζητημάτων που σχετίζονται με τη συνύπαρξη οπαδών διαφόρων θρησκειών, (ειρήνη και τύποι διαλόγου εταιρικής σχέσης)».  

Παρά κάτω ο καθηγητής κάνει λόγο για ένα ακόμη Διεθνές Συνέδριο, που είχε και αυτό ως θέμα την παγκόσμια ειρήνη: «Μίλησε για τη Συνέλευση του μεγαλύτερου διαθρησκευτικού οργανισμού στον κόσμο – “Θρησκείες για την ειρήνη” (RfP), που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2019 στο Lindau της Γερμανίας. Το επίπεδο εκπροσώπησης ήταν υψηλό – μεταξύ των ομιλητών ήταν ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Γερμανίας Frank-Walter Steinmeier, ο Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων για την Ειρήνη V. Wendley, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Το γενικό θέμα της Συνέλευσης ήταν “Φροντίδα για το κοινό μας μέλλον – προώθηση της συλλογικής ευημερίας”. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του συγγραφέα, από το 2013, το RFP υπογράμμισε την ιδέα ότι στις συνθήκες του σύγχρονου αλληλεξαρτώμενου κόσμου, οι άνθρωποι συνδέονται ριζικά μεταξύ τους»!  

Παραθέτει ακόμη τα κύρια χαρακτηριστικά της αναδυόμενης «θρησκείας της ειρήνης», τα οποία επισημάνθηκαν στο παρά πάνω Παγκόσμιο Συνέδριο: «Η δέσμευση για την αξία της ειρήνης, όχι μόνο ως απουσία του πολέμου, αλλά και για την ευημερία όλων…η αναγνώριση της ισότητας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των γυναικών και των μειονοτήτων, της ανοχής, του σεβασμού των διαφορών και της διαφορετικότητας του κόσμου και, φυσικά, της αξίας της ελευθερίας…το έλεος, η συμπόνια και η αγάπη… η ανάγκη σεβασμού των διαφορετικών θρησκειών και των οπαδών τους». Η παγκόσμια θρησκευτική και πολιτική ηγεσία επαγγέλλεται την «συλλογική ευημερία» με την εγκαθίδρυση της «θρησκείας της ειρήνης». Εθελοτυφλεί όμως, παραβλέποντας ότι οι θρησκείες του κόσμου, όχι μόνον δεν μπορούν να προωθήσουν την ειρήνη, αλλά είναι μήτρες, όπου κυοφορείται το μίσος, η μισαλλοδοξία, η βία και ο πόλεμος, όπως λ.χ. το Ισλάμ. Σε παλαιότερες μελέτες μας έχουμε αναλύσει διεξοδικά, με βάση την αγία Γραφή και την διδασκαλία των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, τι είδους ειρήνη και τί είδους συνεργασία επιδιώκεται στους Διαλόγους και εάν και κατά πόσον είναι επιτρεπτή οποιασδήποτε μορφής συνεργασία της Εκκλησίας με τις θρησκείες του κόσμου, ώστε δεν χρειάζεται να επανέλθουμε.  

Κλείνοντας, θέλουμε να συγχαρούμε το καλό ιστολόγιο «Πενταπόσταγμα», το οποίο ανάρτησε αυτό το ενδιαφέρον δημοσίευμα, το οποίο, σε πλήρη εναρμόνιση με όσα κατά καιρούς γράψαμε γύρω από το θέμα αυτό, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, ενώ παράλληλα υπογραμμίζει  το κατάντημα πολλών εκκλησιαστικών ανδρών, οι οποίοι, ως θερμοί θιασώτες του δαιμονικού Οικουμενισμού, γίνονται συνεργοί στον αφανισμό της Εκκλησίας του Χριστού μέσα στον κυκεώνα των πλανών των θρησκειών του κόσμου και παράλληλα συνεργοί στη δημιουργία της εφιαλτικής Πανθρησκείας, της θρησκείας του Αντιχρίστου, η οποία θα ακούει στο όνομα: «Θρησκεία της Ειρήνης»! 

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών