Να ρωτήσω για ευθύνες;;

Μερικά ερωτήματα για όσους απέχουν εκούσια ή ακούσια από το βίωμα του χριστιανισμού.
(και είτε το ξέρουν είτε δεν).

Ξέρεις με απλά λόγια θέλω να σε ρωτήσω,

Γιατί ενώ υπερασπίζεσαι μέχρι "τελευταίας ρανίδος" της ελεύθερης σκέψης σου την ελευθερία του ατόμου, κοροϊδεύεις τα πιστεύω κάποιων συνανθρώπων σου απ τα οποία απέχεις; 

Με τα οποία δεν θέλεις να έλθεις σε κοινωνία γιατί απλά κάνεις χρήση του αυτεξούσιου που σου έχει δοθεί είτε από τη φύση είτε από κάτι Ανώτερο απ την ίδια τη φύση.

Γιατί για κάποιες θρησκευτικές πράξεις "αγωνίζεσαι" από το πληκτρολόγιό σου ή από τον καναπέ σου να γίνονται ελευθέρα ως δικαίωμα πανανθρώπινο,

ενώ για κάποιες άλλες επίσης θρησκευτικές διαφορετικού δόγματος και λατρείας σε πιάνει μια φθηνή αριστοφανική τακτική-κρίση,  δείχνοντας ότι ούτε το μεν πρώτο σέβεσαι τελικά,  ούτε το δεύτερο γνωρίζεις. Με άλλα λόγια ρωτώ, ξέρεις για που τραβάς και που βαδίζεις;

 

Το να κλείνεσαι με την «ομαδούλα σου» και να κριτικάρεις «όσους σε παίρνει», αυτό είναι εμπάθεια και αν ήμασταν αμερικάνοι, θα σου έλεγα πως έχεις χαμηλό ΙQ.

Η κοινωνία καταργεί κάθε «ομαδούλα» γιατί είναι ζύμωση με τον άλλον, κι

ο χριστιανισμός ανάγει αυτή τη κοινωνία, σε κοινωνία προσώπων με τα οποία έχουμε την ίδια σχέση αγάπης και ελευθερίας. Όχι σε άλλους να λειτουργούμε «έτσι» και σε άλλους «κάπως έτσι».

Δεν μπορείς φυσικά να ξέρεις κάτι για το οποίο δεν θέλεις και δεν μπορεί κανένας να σου ζητήσει λόγο.

Αυτοί λοιπόν οι συμπολίτες σου οι οποίοι έκαναν μια θρησκευτική πράξη γνώριμη γι αυτούς, αυτοί ζούνε σ αυτή την ίδια κοινωνία με σένα. Αν  αυτό είναι απλά μια «παλαβομάρα» η αποχή σου απ αυτή τη πρακτική, αφαιρεί αυτόματα το δικαίωμα να δείξεις  ότι είσαι «έξυπνος».   

Μέσα σε όλα αυτά, θέλω παρέα να αναρωτηθούμε επιπλέον και το εξης:
 Μήπως επαναπροσδιοριζόμαστε ανάλογα τα δεδομένα; 
Και να ρωτήσουμε όσους εκουσίως βιώνουν τον χριστινισμό:

Τι σημαίνει να είσαι Κυθήριος τελικά; 

Κυθήριος είναι άραγε αυτός που πηγαίνει με τα πόδια στα Μυρτίδια, στη Χάρη της, ενώ υποδέχεται τους τουρίστες στο νησί της Αφροδίτης;
Με άλλα λόγια ρωτώ, ξέρετε που τραβάτε και που βαδίζετε; 

Όσο αυτή η θρησκευτική Κυθηραϊκή διπολική διαταραχή υπάρχει, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να κατανοήσουμε τα λόγια του Τσέχωφ: 

"Έχω ένα θείο, ένα παπά πού έχει τέτοια πίστη ώστε, όταν σε περιόδους ανομβρίας πηγαίνει στα χωράφια να προσευχηθεί για βροχή, 
παίρνει μαζί του την ομπρέλα του και το αδιάβροχο του για να μη βραχεί στην επιστροφή...", 
(Α. Τσέχωφ, Η μονομαχία.)

Ας αναλάβουμε τις κοινωνικές και θρησκευτικές μας ευθύνες. 

Με εκτίμηση. 
Παναγιώτης Μαρσέλος

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Βαλέριο Καλοκαιρινό για τις φωτογραφίες