Λιγοστοί κάτοικοι των γύρω χωριών τηρήσαμε το έθιμο, παρά την τσουχτερή πρωινή παγωνιά.
Γαληνεύει η ψυχή μας ανεβαίνοντας στο βουνό της Αγίας Μόνης, μνήμες των παιδικών μας χρόνων ζωντανεύουν, όταν αποβραδίς γέμιζαν τα κελιά του μοναστηριού με προσκυνητές.
Ο παππά Ευθύμιος, η Γιαννούλα η Γουμένισσα έτσι την ξέραμε, ο μπάρμπα Θοδωρής ο Καμαριώτης ήταν η ψυχή της Μονής.
Τις εκκλησιαστικές τελετές ακολουθούσαν φαγοπότι και πολλές φορές γλέντι.
Εμείς, η ενενήντατριάχρονη μητέρα μας και τα αδέλφια μου που βρισκόμαστε στα Κύθηρα, τηρώντας την οικογενειακή παράδοση ενός αιώνα, είμαστε και σήμερα εκεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου