ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή παρακολουθοῦμε μιά παράδοξη ἀναμέτρηση. Μιά γυναῖκα παρακαλεῖ θερμά τόν Κύριο νά τῆς θεραπεύσει τήν κόρη της καί ὁ Χριστός ἐπίμονα ἀρνεῖται. Γιατί ἄραγε; Πῶς τό ἀντιμετωπίζει αὐτό ἡ γυναῖκα; Ποιά ἡ τελική ἔκβαση τῆς ἀναμέτρησης;
Ἄς δοῦμε πῶς τό σχολιάζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
«Κάποτε ὁ Ἰησοῦς Χριστός πήγαινε πρός τά μέρη τῆς Τύρου καί τῆς Σιδώνας. Καί νά, λοιπόν, μιά γυναῖκα Χαναναία (εἰδωλολάτρισσα) βγῆκε ἀπό τά σύνορα ἐκεῖνα καί ἄρχισε νά φωνάζει πρός τόν Χριστό: - «Ἐλέησέ με Κύριε. Ἡ κόρη μου ὑποφέρει ἀπό φοβερό δαιμόνιο».
Ἄς δοῦμε πῶς τό σχολιάζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
«Κάποτε ὁ Ἰησοῦς Χριστός πήγαινε πρός τά μέρη τῆς Τύρου καί τῆς Σιδώνας. Καί νά, λοιπόν, μιά γυναῖκα Χαναναία (εἰδωλολάτρισσα) βγῆκε ἀπό τά σύνορα ἐκεῖνα καί ἄρχισε νά φωνάζει πρός τόν Χριστό: - «Ἐλέησέ με Κύριε. Ἡ κόρη μου ὑποφέρει ἀπό φοβερό δαιμόνιο».
Ο Χριστός δέν τῆς δίνει καμμία ἀπολύτως ἀπάντηση. Ἐκείνη τρέχει κοντά Του καί Τόν παρακαλεῖ καί Τόν ἱκετεύει καί δείχνει τόση εὐλάβεια. Ἐκεῖνος ὅμως, δέν τή θεωρεῖ ἄξια οὔτε κἄν νά τῆς μιλήσει. Ποιόν δέν θά σκανδάλιζε αὐτή ἡ συμπεριφορά Του; Ἴσως πολλοί νά σκανδαλίζονταν, αὐτή ὅμως δέν σκανδαλίσθηκε.
Οἱ μαθητές Του τόν πλησιάζουν καί τοῦ λένε : «Κάνε της αὐτό πού θέλει γιά νά φύγει, διότι φωνάζει δυνατά πίσω μας». Ὁ Χριστός ἀπαντᾶ: «Ἐγώ ἦρθα στόν κόσμο γιά τά χαμένα πρόβατα τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ». Ἡ γυναῖκα τά ἄκουσε ὅλα αὐτά. Καί; Μήπως σιώπησε καί σηκώθηκε νά φύγει; ἤ μήπως λιγόστεψε τήν ὁρμή της; Κάθε ἄλλο. Ἔγινε τώρα πιό ὁρμητική. Διότι μέχρι τώρα δέν τολμοῦσε νά ἔρθει μπροστά στόν Κύριο, ἀλλά φώναζε ἀπό πίσω. Καί τώρα πού κανονικά θά ἔπρεπε νά φύγει, τώρα πλησιάζει πιό κοντά καί τόν προσκυνεῖ λέγοντας «Κύριε, βοήθησε με!».
- Μά τί κάνεις γυναῖκα; Μήπως ἔχεις περισσότερο θάρρος ἀπό τούς Ἀποστόλους; Ἔχεις μεγαλύτερη δύναμη;
- Θάρρος καί δύναμη, λέει, δέν ἔχω καθόλου. Ἀπεναντίας εἶμαι γεμάτη ἀθλιότητα καί αὐτή τήν ἀθλιότητα τήν ἐκθέτω μπροστά Του ἀντί γιὰ προσευχή. Δέν θά ἀπορρίψει τήν ἐπιμονή μου.
Πῶς ἀπαντᾶ ὁ Χριστός στήν νέα ἱκεσία της; Τήν προσβάλλει ἀκόμα περισσότερο. Λέει: «Δέν εἶναι σωστό νά πάρω το ψωμί τῶν παιδιῶν (τῶν Ἰσραηλιτῶν) καί νά τό δώσω στά σκυλάκια (στούς εἰδωλολάτρες)». Ἐκείνη αὐξάνει τήν ἱκεσία της καί ὁ Χριστός αὐξάνει τήν ἄρνησή Του. Τήν ὀνομάζει τώρα σκυλάκι.
Τί κάνει λοιπόν ἡ γυναῖκα;
Ἀπαντᾶ: «Ἄν εἶμαι σκυλάκι, λέει, δέν θά ἀπορριφθῶ. Ἀκριβῶς, ἐπειδή εἶμαι σκυλάκι γι αὐτό ἔχω καί ἐγώ μερίδιο στήν τροφή τῶν παιδιῶν (τά ψίχουλα)». Εἶδες τήν ἑτοιμότητα τῆς γυναίκας; τήν ἐπιμονή της καί τήν ταπεινοφροσύνη της;
Γι’ αὐτό καθυστεροῦσε ὁ Χριστός. Γιατί γνώριζε, ὅτι θά μιλήσει ἔτσι. Γι’ αὐτό ἀρνοῦνταν τήν δωρεά, γιά νά φανερώσει τόν πλοῦτο της στά αὐτιά τῶν κατά τά ἄλλα εὐσεβῶν Ἰσραηλιτῶν.
Τώρα, λοιπόν, τί λέει; «Ὦ γυναῖκα, μεγάλη εἶναι ἡ πίστις σου. Ἄς γίνει λοιπόν ὅπως ἐσύ θέλεις». Καί ἡ κόρη της θεραπεύθηκε.
Ἄν κάποτε καί στίς δικές μας προσευχές δείχνει ὁ Κύριος νά μήν ἀπαντᾶ εἶναι ὅτι μᾶς ἔχει καλέσει σέ ἕναν ἀγῶνα ἀναμέτρησης μαζί Του, στόν ὁποῖο θέλει νά μᾶς ἀνακηρύξει νικητές. Ἀρκεῖ νά τοῦ δείξουμε ὅ,τι καί αὐτή ἡ γυναῖκα: πίστη, ταπείνωση, ἐπιμονή.
Οἱ μαθητές Του τόν πλησιάζουν καί τοῦ λένε : «Κάνε της αὐτό πού θέλει γιά νά φύγει, διότι φωνάζει δυνατά πίσω μας». Ὁ Χριστός ἀπαντᾶ: «Ἐγώ ἦρθα στόν κόσμο γιά τά χαμένα πρόβατα τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ». Ἡ γυναῖκα τά ἄκουσε ὅλα αὐτά. Καί; Μήπως σιώπησε καί σηκώθηκε νά φύγει; ἤ μήπως λιγόστεψε τήν ὁρμή της; Κάθε ἄλλο. Ἔγινε τώρα πιό ὁρμητική. Διότι μέχρι τώρα δέν τολμοῦσε νά ἔρθει μπροστά στόν Κύριο, ἀλλά φώναζε ἀπό πίσω. Καί τώρα πού κανονικά θά ἔπρεπε νά φύγει, τώρα πλησιάζει πιό κοντά καί τόν προσκυνεῖ λέγοντας «Κύριε, βοήθησε με!».
- Μά τί κάνεις γυναῖκα; Μήπως ἔχεις περισσότερο θάρρος ἀπό τούς Ἀποστόλους; Ἔχεις μεγαλύτερη δύναμη;
- Θάρρος καί δύναμη, λέει, δέν ἔχω καθόλου. Ἀπεναντίας εἶμαι γεμάτη ἀθλιότητα καί αὐτή τήν ἀθλιότητα τήν ἐκθέτω μπροστά Του ἀντί γιὰ προσευχή. Δέν θά ἀπορρίψει τήν ἐπιμονή μου.
Πῶς ἀπαντᾶ ὁ Χριστός στήν νέα ἱκεσία της; Τήν προσβάλλει ἀκόμα περισσότερο. Λέει: «Δέν εἶναι σωστό νά πάρω το ψωμί τῶν παιδιῶν (τῶν Ἰσραηλιτῶν) καί νά τό δώσω στά σκυλάκια (στούς εἰδωλολάτρες)». Ἐκείνη αὐξάνει τήν ἱκεσία της καί ὁ Χριστός αὐξάνει τήν ἄρνησή Του. Τήν ὀνομάζει τώρα σκυλάκι.
Τί κάνει λοιπόν ἡ γυναῖκα;
Ἀπαντᾶ: «Ἄν εἶμαι σκυλάκι, λέει, δέν θά ἀπορριφθῶ. Ἀκριβῶς, ἐπειδή εἶμαι σκυλάκι γι αὐτό ἔχω καί ἐγώ μερίδιο στήν τροφή τῶν παιδιῶν (τά ψίχουλα)». Εἶδες τήν ἑτοιμότητα τῆς γυναίκας; τήν ἐπιμονή της καί τήν ταπεινοφροσύνη της;
Γι’ αὐτό καθυστεροῦσε ὁ Χριστός. Γιατί γνώριζε, ὅτι θά μιλήσει ἔτσι. Γι’ αὐτό ἀρνοῦνταν τήν δωρεά, γιά νά φανερώσει τόν πλοῦτο της στά αὐτιά τῶν κατά τά ἄλλα εὐσεβῶν Ἰσραηλιτῶν.
Τώρα, λοιπόν, τί λέει; «Ὦ γυναῖκα, μεγάλη εἶναι ἡ πίστις σου. Ἄς γίνει λοιπόν ὅπως ἐσύ θέλεις». Καί ἡ κόρη της θεραπεύθηκε.
Ἄν κάποτε καί στίς δικές μας προσευχές δείχνει ὁ Κύριος νά μήν ἀπαντᾶ εἶναι ὅτι μᾶς ἔχει καλέσει σέ ἕναν ἀγῶνα ἀναμέτρησης μαζί Του, στόν ὁποῖο θέλει νά μᾶς ἀνακηρύξει νικητές. Ἀρκεῖ νά τοῦ δείξουμε ὅ,τι καί αὐτή ἡ γυναῖκα: πίστη, ταπείνωση, ἐπιμονή.
Πρεσβ. π. Παῦλος Καλλίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου