Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν! Μπορεί οι υποχρεώσεις στην ενορία να είναι τόσες και τέτοιες που κάποτε και όχι σπάνια, γι αυτούς που ξέρουν και εκτιμούν, να εφαρμόζεται το αγιογραφικό "ει δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις μου νυσταγμὸν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις μου έως ού"……. πλήρως στην ιερατική ζωή μου, αλλά υπάρχουν στιγμές που η κούραση εξαφανίζεται και η χαρά πλημυρίζει το είναι σου! Ευτυχώς που με την ανοχή του Θεού υπάρχει η Αγία Τράπεζα πρώτα απ όλα, το οξυγόνο μας, αυτό μας δίνει δύναμη και το πρώτο, η ανοχή του Θεού.….
Δεν θα μπορούσα να περάσω πιο όμορφα την ημέρα της γιορτής του Αγίου Νικολάου προστάτου των ναυτικών μας, από το να βρίσκομαι μετά τη Θεία Λειτουργία, σε πλοίο και να τελώ τον αγιασμό με το πλήρωμά του. Έτσι μετά από την επιθυμία του αρχικαπετάνιου και του καπετάνιου του καπτανΠαρασκευά, βρέθηκα σε ένα τεράστιο εντυπωσιακό καράβι που ήλθε στον κόλπο των Βατίκων 330Χ60μ! για τον αγιασμό, με τη φροντίδα του γραφείου του Δημήτρη από Νεάπολη. Δεν ξέρω αλλά η ακολουθία σε τέτοιες σπάνιες βέβαια περιπτώσεις, παίρνει άλλη διάσταση. Όλο το πλήρωμα με το πρόσταγμα του καπετάνιου στη γέφυρα να παρακολουθούν με προσήλωση ακόμα και αυτοί που δεν ανήκουν στο Ορθόδοξο δόγμα! Έλληνες οι περισσότεροι, Ουκρανοί μα και Φιλιππινέζοι. Είναι η θάλασσα, η απομάκρυνση από τις εστίες τους, η συναίσθηση της μικρότητος του ανθρώπου μπροστά στα στοιχεία της φύσης, όλα αυτά και άλλα κάνουν να βλέπουν τον ιερέα που έρχεται ευαγγελιζόμενος κοντά τους, με λαχτάρα και χαρά! Ο καπετάνιος μετέφραζε όλα όσα η καρδιά μας είχε να τους προσφέρει εκτός από τις ευχές μας προς όλους εκείνη την στιγμή, για τον Άγιο και την εύσημον ημέρα της γιορτής του, για την ακολουθία, για την πίστη μας…. "Πάτερ μου", λέει ο καπετάνιος, "κατεβείτε και στο μηχανοστάσιο"…. Δεν το περίμενα, όταν με είδαν κάτω, έκαμαν το σταυρό τους, ανέβηκαν μάλιστα στο πιο πάνω πάτωμα που βρισκόμουν με τον αγιασμό για να πάρουν ευχή! "καλώς ήλθες και εδώ κάτω πάτερ, την ευχή σου"
Ίσως στο διάστημα των 25 χρόνων ζωής του πλοίου, ποτέ να μην συμβεί ξανά να το επισκεφθεί ιερέας… Τέτοια θεριά έχουν λίγους συγκεκριμένους προορισμούς. Λίγα λιμάνια στον κόσμο μπορούν να τα φιλοξενήσουν και μάλιστα πάντα αρόδο, μακριά από το αγκυροβόλιο. Ήταν λοιπόν γι αυτούς ένα γεγονός, αλλά και για μένα. Το πλοίο έφυγε μετά από λίγη ώρα και για λίγο με πήρε μαζί του… μαζί με τον καπετάν Παρασκευά, τη σύσυγό του και και τα δύο τους παιδιά που ανέβηκαν με την ευκαιρία να τους ιδούν, τους αξιωματικούς και όλο το πλήρωμα, με πήρε μαζί του στη θάλασσα και τους προορισμούς, σε άγνωστους προορισμούς… Για λίγο. Εκείνοι πήραν μαζί τους την ευλογία, τις ευχές μου και την αγάπη μου μέσα απ την καρδιά μου και τις ευχαριστίες μου που μου έδωσαν την ευκαιρία για λίγο να ονειρευτώ…! Καλά ταξίδια!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου