Αγαπητοί φίλοι, θέλω να καταθέσω δημόσια κάποιες σκέψεις που με απασχολούν πολλές εβδομάδες τώρα.
Διότι έχω αρχίσει να φοβάμαι για την συλλογική κριτική σκέψη των κατοίκων αυτού του τόπου που ζούμε, και αναφέρομαι στα Κύθηρα, ειδικά με τον τρόπο που παρουσιάζονται κάποια γεγονότα και διαμορφώνεται η κοινή γνώμη. Διότι έχω αρχίσει να φοβάμαι πως το ατομικό συμφέρον έχει υπερσκελίσει το συλλογικό, ότι το τοπικό συμφέρον αδιαφορεί για το γενικότερο καλό του τόπου και ότι συγκεκριμένα κέντρα επιχειρούν την χειραγώγηση του πληθυσμού.
Πραγματικά δεν μπορώ να εξηγήσω το πως δεν θίγονται οι επαγγελματίες του Καψαλίου από το κλείσιμο του Camping, την ίδια στιγμή που θίγονται (και καλά κάνουν) οι επαγγελματίες του Αβλέμονα, από το κλείσιμο της Παραλίας της Παλαιοπολης.
Δεν μπορώ να εξηγήσω το πως γίνεται να είμαστε χαρούμενοι όταν ο Δήμος ρίξει μπετό στον δρόμο που οδηγεί και στο τελευταίο μας χωράφι, όταν μέσα στο Διακόφτι, την πύλη εισόδου στο νησί μας, οι περισσότεροι δρόμοι είναι ακόμα χωμάτινοι.
Υπάρχουν και άλλα πολλά, αλλά για να μην μακρηγορώ, το τελευταίο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι εκείνη την λογική που αναφέρει ότι για την απώλεια της τελευταίας Γαλάζιας σημαίας ευθύνεται αποκλειστικά ο εκμισθωτής της παραλίας. Αν νοικιάζω ένα σπίτι, και ο εκμισθωτής έχει αρχίσει να το γκρεμίζει, δεν οφείλω να το προστατέψω?
Δεν οφείλει ο Δήμος και η Εγχώριος Περιουσία να διαφυλάξουν την διατήρηση της τελευταίας Γαλάζιας σημαίας του τόπου μας? Μιας Γαλάζιας σημαίας που αποτελεί σημείο αναφοράς για το τουριστικό μας προϊόν?
Ειδικά μετά την κακή εμπειρία με την απώλεια της Γαλάζιας σημαίας της Κακιάς Λαγκάδας?
Το πάθημα δεν έγινε μάθημα?
Δηλαδή κύριοι διοικούντες όταν γίνεται κάτι σωστό θέλετε (και καλά κάνετε) τα εύσημα και την επιβράβευση αλλά όταν γίνεται κάποιο λάθος φταίνε πάντα οι άλλοι?
Εσείς δεν έχετε ευθύνη?
Όταν ένα καράβι χτυπήσει σε ύφαλο φταίει μόνο ο χειριστής του τιμονιού ή φταίει και ο καπετάνιος?
Νομίζω πλέον δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε με το ποιος φταίει και γιατί. Η δική μου λογική δεν ασχολείται με τιμωρίες επαγγελματιών και αφορισμούς.
Η δική μου λογική δεν μεταφέρει ευθύνες και υποχρεώσεις δικές μου σε τρίτους.
Η δική μου λογική λέει πως πρέπει το πάθημα να γίνει μάθημα και να εργαστούμε ώστε του χρόνου να πάρουμε πίσω την χαμένη σημαία, και μαζί μερικές ακόμα και για άλλες παραλίες.
Η δική μου λογική λέει πως το τουριστικό προϊόν του τόπου μας είναι ενιαίο και αδιαίρετο και οφείλουμε όλοι να το διαφυλάξουμε, πέρα από τοπικιστικές ιδεοληψίες, πάνω από ατομιστικές συμπεριφορές, μακρυά από ευθυνόφοβες πολιτικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου