Του Τάσου Κόϊκου.
Το 1943 η αντίσταση κατά των κατακτητών μεγαλώνει στην Πελοπόννησο. Οι Γερμανοί κατακτητές με υπόδειξη των ταγμάτων ασφαλείας της περιοχής προχωρούν σε μαζικές συλλήψεις. Στις 22-23 Οκτωβρίου στη Σπάρτη και τη γύρω περιοχή συλλαμβάνονται 550 Έλληνες πολίτες. Γίνονται προσπάθειες από τους συγγενείς των συλληφθέντων μεταξύ των οποίων ήταν 4 ανήλικα αδέλφια της οικογένειας Δημητρίου Τζιβανόπουλου να αποφυλακιστούν από τις φυλακές της Τρίπολης όπου εκρατούντο.
Όλες οι προσπάθειες για όλους απέβησαν άκαρπες και το τι επακολούθησε είναι σε όλους μας γνωστό. Εκτελέστηκαν στο Μονοδένδρι, οι 118 από αυτούς (μεταξύ τους και τα 4 ανήλικα αδέλφια).
Έχουν γραφτεί πολλά για τη βάρβαρη αυτή πράξη των Γερμανών και των Ελλήνων συνεργατών τους. Όλα αναδεικνύουν τη διαφορά του δημοκρατικού και ελεύθερου φρονήματος της μιας πλευράς και της φασιστικής σκέψης των ολοκληρωτικών καθεστώτων (Ναζισμός, Σταλινισμός και κάθε ισμός) από την άλλη.
Η ΜΙΑ ΠΛΕΥΡΑ: Η αυταπάρνηση, ο αλτρουισμός, η ανδρεία, η αγάπη για τους άλλους και κυρίως για τους νέους, η απέχθεια προς τη βαρβαρότητα, η περιφρόνηση του θανάτου, που συμπυκνώνονται στη στάση, ενός από τους εκτελεσθέντες, του εξαίρετου ανθρώπου και διακεκριμένου επιστήμονα, του Γιατρού Χρήστου Καρβούνη.
Αλλά ας αφήσουμε μια σπουδαία Ελληνίδα την κ. Ιωάννα Τσάτσου (σύζυγο του πρώτου Προέδρου της Δημοκρατίας της μεταπολίτευσης) να τα περιγράψει:
«27 Νοεμβρίου 1943» «……….Χτύπησε το τηλέφωνο. Σήκωσα η ίδια το ακουστικό και άκουσα την είδηση: -Στη Σπάρτη, στο Μονοδένδρι, τουφέκισαν χτες οι Γερμανοί 117, όλον τον ανθό της πόλης και μέσα σ' αυτούς, το Χρήστο Καρβούνη. Έμεινα σαν απολιθωμένη. Δεν καταλάβαινα. Δεν ήθελα να καταλάβω. Ο άνθρωπος ξαναείπε τα ίδια λόγια, τον ακούω ακόμα. Χτες το πρωί στο Μονοδένδρι τουφέκισαν εκατόν δέκα εφτά. Τέσσερα παιδιά του Τζιβανόπουλου και τον γιατρό Καρβούνη. Κάθε σπίτι κι ένας νεκρός. Όλη η Σπάρτη μοιρολογάει. Αν είχε καεί ολόκληρη, θάταν λιγότερο το κακό.
Οι Γερμανοί την τελευταία στιγμή σεβάστηκαν τον εξαιρετικό επιστήμονα και του έδωσαν χάρη. Ο Καρβούνης παρακάλεσε να δοθεί η δική του χάρη σ’ ένα από τους τέσσερις Τζιβανόπουλους. Να μη κλάψει η μάνα τέσσερις γιους μαζί. Ο Γερμανός αρνήθηκε. Τότε ο Καρβούνης επαναστάτησε.- Είστε ένας λαός βάρβαρος, είπε στον αξιωματικό, σε τέλεια γερμανικά. Ντρέπομαι που σπατάλησα οχτώ χρόνια στον τόπο σας. Οχτώ χρόνια πεταμένα, χαμένα.
Ο Γερμανός θύμωσε, κοκκίνισε και με όλη τη δύναμή του τον χτύπησε με το κοντάκι του όπλου του στο μπράτσο. Όταν μάζεψαν τους νεκρούς στο Μονοδένδρι, ο Χρήστος Καρβούνης είχε το μπράτσο σπασμένο».... .» (Από το βιβλίο της Ιωάννας Τσάτσου» Φύλλα Κατοχής).
Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ: Η βαρβαρότητα και η κτηνωδία των Γερμανών, σε πλήρη ταύτιση με τη μισαλλοδοξία, τη φασιστική νοοτροπία, και τη μανία αλληλοεξόντωσης κάποιων Ελλήνων. Όλα αυτά συμπυκνώνονται στην παρακάτω επιστολή του Διοικητή του Τάγματος Ασφαλείας της Σπάρτης «Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ». Θαυμάστε τη:
«Προς την Γερμανική Διοίκησιν Σπάρτης. Ενταύθα
Κατόπιν προφορικής υμών διαταγής λαμβάνομεν την τιμήν να επιστρέψωμεν υμίν συνημμένως την από 22. 11. 43 αίτησιν του κ. Δημητρίου Τζιβανόπουλου μεθ’ όλων των συνημμένων και να αναφέρωμεν υμίν ότι οι μεν δυο αδελφοί Δημοσθένης και Ιωάννης είναι ενεργά μέλη του ΕΑΜ, οι δε έτεροι δυο Σωκράτης και Παρασκευάς ανήκουν εις την μαχητικήν ομάδα ΕΑΜ - ΕΠΟΝ.
Κατόπιν των ανωτέρω άπαντα τα εν τη αιτήσει του πατρός των αναφερόμενα είναι ψευδέστατα και οι τέσσεροι υιοί του όχι μόνον δεν πρέπει να απολυθούν εκ των φυλακών Τριπόλεως ένθα κρατούνται, απεναντίας δε απορρούμεν πως ούτοι μέχρι σήμερον δεν έχωσι εκτελεσθή.
Ο Διοικητής
Λεωνίδας Βρεττάκος».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ένας από τους πέντε επικεφαλείς που συνδιοικούσαν το εν λόγω τάγμα Ασφαλείας, υπό τον Λεωνίδα Βρεττάκο, μετά τα Δεκεμβριανά του 1944, κατάφερε όχι μόνο να αποφύγει την τιμωρία του για τη συνεργασία του με τους κατακτητές, αλλά μετατάχτηκε όπως πολλοί όμοιοί του στον τακτικό Ελληνικό Στρατό.
Δεν ξέχασε όμως τα διδάγματα που αποκόμισε από τους Ναζί (πρώην συνεργάτες του) και πρωταγωνίστησε, λίγο αργότερα το 1947, σε ένα άλλο όμοιο, αλλά μικρότερο σε αριθμό θυμάτων ολοκαύτωμα στα Πελετά Αρκαδίας. Τότε υπηρετούσε ως υπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού, στο Λεωνίδιον.
- Δείτε το αφιέρωμα για την σφαγή στο Μονοδένδρι Λακωνίας από την εκπομπή της ΕΡΤ "Μαρτυρίες", ΕΔΩ.
ΠΗΓΗ https://www.leonidion.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου