Γιορτάζουμε τον ηρωισμό αυτών που εγγυήθηκαν την πορεία του Δυτικού πολιτισμού στα στενά της Σαλαμίνας και την αυταπάρνηση εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για να μας απελευθερώσουν από τον Τουρκικό ζυγό.
Φέτος είναι μια γιορτινή χρονιά εν μέσω πανδημίας. Και -ιού επιτρέποντος- μπορεί να δούμε και φαντασμαγορικά πράματα, αφού η φυλή μας αρέσκεται σε τέτοια -φουσκώνουμε από περηφάνια ως «απόγονοι ηρώων». Ιδιαίτερα δε η παρουσία της κυρίας Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη στην κορυφή των εορτασμών, αποτελεί «εγγύηση» ότι όλα θα γίνουν «ηρωικά»!
Ωστόσο, η σκληρή πραγματικότητα, η πραγματική εικόνα των «απογόνων» -όταν «κρατήσουν οι χοροί»- άλλα μας λέει και άλλα μαρτυρά για την Ελλάδα του σήμερα και το άδηλο μέλλον των παιδιών της.
Αν ξεφύγεις από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες της ιστορίας και την εικονική πραγματικότητα που επικαλούνται, εύκολα θα διακρίνεις όχι μόνο τον αντι-ηρωισμό μας, αλλά και την εθνική μελαγχολία και μοναξιά μας στον αιώνα.
2.500 χρόνια από τη Σαλαμίνα και 200 χρόνια από το 1821, μάλλον δεν είμαστε και τόσο άξιοι απόγονοι.
- Κράτος, σύγχρονο κράτος, ανεξάρτητο, δεν καταφέραμε να φτιάξουμε, παρά τις συνεχείς εξαγγελίες και τις προσπάθειες κάποιων φωτεινών μυαλών. Επικράτησε περισσότερο η «γιαλαντζί-ανατολίτικη» λογική, παρά η Δυτική μας προοπτική, αυτή του Διαφωτισμού στην πράξη. Παραμένουμε στα «πιτς» της ιστορίας και δεν μπορούμε να πρωταγωνιστήσουμε πουθενά. Μας αρκεί να φαινόμαστε «καθαροί», αφού συστηματικά «σπρώχνουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί» – μεγάλο χάλι.
- Ενότητα ουσιαστική δεν σφυρηλατήσαμε. Ποτέ δεν καταφέραμε να ομονοήσουμε ούτε για όσα στην προηγμένη Ευρώπη θεωρούνται αυτονόητα. 200 χρόνια τώρα, οι πολιτικές δυνάμεις συναγωνίζονται στο «ράβε-ξήλωνε», αρνούμενες να γίνουν ιστορικοί σκυταλοδρόμοι δημιουργίας επ’ ωφελεία των πολιτών που εκπροσωπούν. Η διχόνοια η δολερή παραμένει σε πρώτο πλάνο. Οι λογικές υποταγής είναι πάντα παρούσες και αυτή είναι μια μελανή σελίδα που ακυρώνει το «δαιμόνιο της φυλής» που αυτάρεσκα επιμένουμε να προβάλουμε.
Κάπως έτσι, μετά τους εορτασμούς και τους χορούς για τους ήρωες -που δεν τους μοιάσαμε- και την Επανάσταση -που δεν τιμήσαμε ποτέ στην πράξη- θα μας βρει πάλι η επόμενη μέρα: Χρεωμένους, Διχασμένους, Ουραγούς και Παρίες στην Ευρώπη των λαών και τον κόσμο των ανοιχτών οριζόντων!
Ας κρατήσουν οι χοροί!
Είναι πλέον προφανές ότι παραποιούμε συνειδητά τις λέξεις και τα νοήματα. Δεν αρκούν οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις, οι ψεύτικοι εκσυγχρονισμοί, ούτε οι αποκαλούμενες αλλαγές. Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να πορεύεται ως… «οικόπεδο και αποικία», δεν αντέχει άλλη παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας με την ευγενική μεσολάβηση των «συμμάχων» της.
Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα Big bang, μια μεγάλη έκρηξη δημιουργίας, μια νέα ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ, μια νέα εθνικοαπελευθερωτική πορεία που θα οδηγήσει στην πραγματική ανεξαρτησία για όλους τους Έλληνες, με όλους τους Έλληνες, μια πορεία αρχών, αξιών και αξίων, με συμμετοχή και εθνική αλήθεια που θα οδηγήσει στην εθνική εκτίναξη και την πρωτοπορία που λέμε ότι δικαιούμαστε με βάση τα προγονικά μας επιτεύγματα.
Μόνο έτσι θα είναι περήφανοι εκείνοι που αντιστάθηκαν ηρωικά πριν 2.500 χρόνια στη Σαλαμίνα, εκείνοι που μας απελευθέρωσαν από τους Τούρκους πριν 200 χρόνια και τώρα, στο σταυροδρόμι της ιστορίας, μας παρακολουθούν θλιμμένοι να πορευόμαστε σκυφτά, χωρίς ταυτότητα, χωρίς πυξίδα, χωρίς προορισμό.
Ζήτω το 1821! Ζήτω η Ναυμαχία της Σαλαμίνας!
*Ο Δημήτρης Κατσικάρης είναι δημοσιογράφος, πρώην Αντιπεριφερειάρχης Νήσων και νυν Περιφερειακός Σύμβουλος Πειραιά με την παράταξη Ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση Αττικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου