ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Καταλλαγή καί σωτηρία
«…εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ» (Ῥωμ. ε΄ 10).
«…Διότι ἄν ἔγινε κατορθωτό, ἐνῷ ἐχθρευόμαστε τόν Θεό, νά συμφιλιωθοῦμε μέ Αὐτόν, διά τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ Του, πολύ περισσότερο τώρα, συμφιλιωμένοι (καί πιστοί Του) θά σωθοῦμε μέ τήν ζωντανή παρουσία Του (δίπλα στόν Πατέρα)».
Στήν σημερινή Ἀποστολική περικοπή ὁ Παῦλος κάνει ἀρχικά λόγο γιά μιά καύχηση πού διακρίνει τούς Χριστιανούς. Καί ἡ καύχηση αὐτή εἶναι ἡ βεβαία ἐλπίδα, ἡ προσδοκία νά ἀπολαύσωμε τήν Δόξα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἐλπίδα αὐτή στηρίζεται στήν πίστη, δηλαδή τήν ἐμπιστοσύνη πού ἔχομε στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθώς καί στό λυτρωτικό Του ἔργο.
Θεωρεῖ, μάλιστα, ὅπως φαίνεται ἀπό τίς πιό πάνω προτάσεις, πιό σίγουρη τήν σωτηρία μας ἀκόμη κι ἀπό τήν συμφιλίωσή μας μέ τόν Θεό!
Ἄς δοῦμε, ὅμως, τί ἐννοεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μέ τήν λέξη «καταλλαγή», δηλαδή «συμφιλίωση»;
Στίς ἀνθρώπινες σχέσεις ἡ συμφιλίωση ἐπέρχεται μεταξύ δύο ἤ περισσοτέρων ἀνθρώπων, πού προηγουμένως ἀλληλομισοῦνταν. Γιά ἀπόδειξη δέ τῆς συμφιλίωσης κάνουν δηλώσεις, ὑπογράφουν συμφωνίες, ἀναλύουν σέ συνθῆκες τούς ὅρους. Συνήθως διοργανώνουν καί γιορτές γιά νά πανηγυρίσουν τό γεγονός. Πίσω ἀπ’ ὅλα αὐτά, ὅμως, κρύβεται τό οὐδιῶδες γεγονός˙ ὅτι τό κάθε μέρος ἔπαψε νά μισεῖ τό ἄλλο.
Στήν σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό καί Πατέρα του, τά πράγματα εἶναι διαφορετικά: Ποτέ ὁ Θεός δέν μίσησε τό πλᾶσμα Του. Τό μῖσος (ἀδικαιολόγητο, ἐμπαθές, ἀνεξήγητο καί ἄδικο) εἶναι μόνο ἀπό τήν πλευρά τοῦ ἀνθρώπου.
Χρειαζόταν ἡ Σταυρική Θυσία τοῦ Ἰησοῦ γιά νά κατανοήσουν οἱ ἄνθρωποι πώς ὁ Θεός προσφέρει τόν Υἱό Του γιά κάποιους πού εἶναι ἄδικοι. Καί πού καμμιά ἀνθρώπινη δικαιοσύνη δέν θά ὑπεδείκνυε λυτρωτική προσφορά ἀπό τόν … ἀδικούμενο.
Καί ὑπογραμμίζει ὁ Παῦλος : εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει κάποιος, παρ’ ὅτι σπάνιο, πού θά δεχθεῖ νά πεθάνει γιά χάρη κάποιου δικαίου. Ἐνῶ ἡ οὐσία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅτι ὁ Χριστός θυσιάσθηκε τή στιγμή πού ἐμεῖς εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Αὐτή ἡ ἀπρόσμενη Θεϊκή ἀγάπη εἶναι πού μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν Δημιουργό μας. Ἔχοντας, λοιπόν, πίστη στόν Ἀναστάντα, προσδοκοῦμε καί τήν δική μας Ἀνάσταση, ἀφοῦ τό «δύσκολο» μέρος τῆς σωτηρίας μας ἔγινε στόν Γολγοθᾶ…
Θεωρεῖ, μάλιστα, ὅπως φαίνεται ἀπό τίς πιό πάνω προτάσεις, πιό σίγουρη τήν σωτηρία μας ἀκόμη κι ἀπό τήν συμφιλίωσή μας μέ τόν Θεό!
Ἄς δοῦμε, ὅμως, τί ἐννοεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μέ τήν λέξη «καταλλαγή», δηλαδή «συμφιλίωση»;
Στίς ἀνθρώπινες σχέσεις ἡ συμφιλίωση ἐπέρχεται μεταξύ δύο ἤ περισσοτέρων ἀνθρώπων, πού προηγουμένως ἀλληλομισοῦνταν. Γιά ἀπόδειξη δέ τῆς συμφιλίωσης κάνουν δηλώσεις, ὑπογράφουν συμφωνίες, ἀναλύουν σέ συνθῆκες τούς ὅρους. Συνήθως διοργανώνουν καί γιορτές γιά νά πανηγυρίσουν τό γεγονός. Πίσω ἀπ’ ὅλα αὐτά, ὅμως, κρύβεται τό οὐδιῶδες γεγονός˙ ὅτι τό κάθε μέρος ἔπαψε νά μισεῖ τό ἄλλο.
Στήν σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό καί Πατέρα του, τά πράγματα εἶναι διαφορετικά: Ποτέ ὁ Θεός δέν μίσησε τό πλᾶσμα Του. Τό μῖσος (ἀδικαιολόγητο, ἐμπαθές, ἀνεξήγητο καί ἄδικο) εἶναι μόνο ἀπό τήν πλευρά τοῦ ἀνθρώπου.
Χρειαζόταν ἡ Σταυρική Θυσία τοῦ Ἰησοῦ γιά νά κατανοήσουν οἱ ἄνθρωποι πώς ὁ Θεός προσφέρει τόν Υἱό Του γιά κάποιους πού εἶναι ἄδικοι. Καί πού καμμιά ἀνθρώπινη δικαιοσύνη δέν θά ὑπεδείκνυε λυτρωτική προσφορά ἀπό τόν … ἀδικούμενο.
Καί ὑπογραμμίζει ὁ Παῦλος : εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει κάποιος, παρ’ ὅτι σπάνιο, πού θά δεχθεῖ νά πεθάνει γιά χάρη κάποιου δικαίου. Ἐνῶ ἡ οὐσία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅτι ὁ Χριστός θυσιάσθηκε τή στιγμή πού ἐμεῖς εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Αὐτή ἡ ἀπρόσμενη Θεϊκή ἀγάπη εἶναι πού μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν Δημιουργό μας. Ἔχοντας, λοιπόν, πίστη στόν Ἀναστάντα, προσδοκοῦμε καί τήν δική μας Ἀνάσταση, ἀφοῦ τό «δύσκολο» μέρος τῆς σωτηρίας μας ἔγινε στόν Γολγοθᾶ…
Πρωτ. π.Π.Μαριᾶτος
