Η προστασία την ζωής και της περιουσίας του κάθε ανθρώπου, από την απειλή της πυρκαγιάς και των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, δεν είναι μόνον υπόθεση και υποχρέωση της Πολιτείας και του Πυροσβεστικού Σώματος, αλλά και του καθένα πολίτη χωριστά.
Αυτό το δεδομένο ήταν ξεκάθαρο και εφαρμοζόταν στην πράξη, από τους κατοίκους μιας ημιορεινής περιοχής της έξω Μάνης, στην Ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου.
Οι κάτοικοι της περιοχής του Καποδιστριακού Δήμου Σμήνους και του σημερινού ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος του Δήμου Ανατολικής Μάνης, δεκαετίες πριν από σήμερα, εκφράζοντας την προσωπική τους διάθεση και πρακτική ανάγκη, δημιουργούσαν ομάδες ανά χωριό, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την απειλή της φωτιάς, αλλά και κάθε άλλη φυσική απειλή, που έφερνε την περιοχή σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Σε κάθε ένα από τα 17 χωριά που ανήκουν σε αυτό το Δημοτικό Διαμέρισμα, με κεφαλοχώρι την Πετρίνα, είχαν ομάδες άμεσης ενεργοποίησης με πενιχρό στην αρχή εξοπλισμό και επενέβαιναν σε κάθε έναρξη συμβάντος κυρίως πυρκαγιάς.
Στο Αρχοντικό, στη Μέλισσα, τον Άγιο Νικόλαο και σε κάθε ένα από τα χωριά αυτά από την δημιουργία του Καποδιστριακού Δήμου Σμήνους, είτε με έξοδα του Δήμου, είτε ακόμα και από τους τοπικούς Πολιτιστικούς Συλλόγους, τοποθετήθηκαν δεξαμενές 5000 λίτρων, (λόγω της μεγάλης χρονικής απόστασης από φυσικές πηγές ύδατος ή από την θάλασσα) και ρυμουλκούμενες κατασκευές με βυτία 1000 έως 2000 λίτρων με αντλίες πυρόσβεσης.
Το καλοκαίρι του 2000 βρέθηκε κατά την διάρκεια άδειάς του, ο ‘’ντόπιος’’ Αξιωματικός του Πυροσβεστικού Σώματος Κωνσταντίνος Γραφάκος, (ευαισθητοποιημένος στα θέματα του Εθελοντισμού στο Πυροσβεστικό Σώμα), σε πυρκαγιά στην περιοχή. Εκεί παρατήρησε την έντονη κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής που βοήθησαν καταλυτικά στο πυροσβεστικό έργο και κατασβήστηκε η πυρκαγιά με την μικρότερη δυνατή καμένη έκταση.
Τον Μάρτιο του 2002 με αφορμή την προηγούμενη αντιπυρική περίοδο και με την ευκαιρία της οργάνωσης της επόμενης αντιπυρικής περιόδου 2003, ο τότε Διοικητής τους Π.Υ. Γυθείου Μιλτιάδης Μιλτιαδάκος απένειμε στους κατοίκους της Πετρίνας, (ως εκπροσώπους της ευρύτερης περιοχής), ευχαριστήριο δίπλωμα για την σημαντική τους προσφορά στο επιχειρησιακό πυροσβεστικό έργο.
Από τον Ιούλιο του 2003 όπου και τοποθετήθηκε στην Π.Υ. Γυθείου ο νέος τότε Αξιωματικός του Πυροσβεστικού Σώματος Κωνσταντίνος Γραφάκος, άρχισε να βάζει τα πρώτα λιθαράκια του Εθελοντισμού στης Υπηρεσία του Γυθείου και μέχρι το 2006 όπου και μετατέθηκε στην Αθήνα. Δημιουργήθηκε η ‘’μαγιά’’ των πρώτων εθελοντών που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους και άλλαζαν σιγά σιγά την νοοτροπία των πυροσβεστών για την συνύπαρξη τους υπηρεσιακά και επιχειρησιακά με τους Εθελοντές Πυροσβέστες.
Η παρουσία των άτυπων έως τότε Εθελοντών Πυροσβεστών της Πετρίνας ήταν διαρκής και σημαντική όλα τα χρόνια που ακολούθησαν έως το Μάρτιο του 2013 που την Διοίκηση της Π.Υ. Γυθείου ανέλαβε ο Πυραγός (τότε) Γραφάκος Κωνσταντίνος. Τότε και με την αφορμή της έναρξης των συζητήσεων για την αντιπυρική περίοδο, ο τότε Πρόεδρος της Τ.Κ. Πετρίνας Δημήτρης Βασιλάκος, ο Παναγιώτης Κατράδης και ο Βασίλης Αλιφέρης, ζήτησαν από τον νέο Διοικητή το χρόνιο αίτημά τους για όσο το δυνατόν καλύτερη οργάνωση και καλύτερη συνεργασία με την Υπηρεσία. Έλεγαν χαρακτηριστικά, « Θέλουμε να βοηθήσουμε τα μέγιστα στην πρόληψη και την προστασία της περιοχής μας από την απειλή τις φωτιάς».
Ο καιρός είχε πλησιάσει και η συμφωνία μεταξύ Διοικητή και ενεργών πολιτών της περιοχής ήταν γεγονός.
«Όλοι μαζί πάμε για την δημιουργία Εθελοντικού Πυροσβεστικού Σταθμού».
Το φθινόπωρο του 2013 αμέσως μετά την λήξη της αντιπυρικής περιόδου και πριν την αρχή της ελαιοσυγκομιδής, 28 συνειδητοποιημένοι κάτοικοι των χωριών Πετρίνα, Προσήλιο, Μέλισσα, Άγιος Νικόλαος, Μελιτίνη και Παλαιόβρυση, κάθησαν στα θρανία, επέλεξαν την γνώση, και άρχισαν να παρακολουθούν το σχολείο εθελοντών πυροσβεστών, ώστε να καταφέρουν να λάβουν την Πιστοποίηση που προβλέπεται από το Πυροσβεστικό Σώμα και να είναι έτοιμοι να ενταχτούν στην δύναμη του Εθελοντικού Σταθμού που είχαν αποφασίσει να ιδρύσουν.
Η ίδρυση όμως δεν ήταν απλή υπόθεση. Έπρεπε να συμφωνήσει τη Δημοτική Αρχή δηλαδή ο Δήμος Ανατολικής Μάνης που σημειώνεται ότι είναι από τους ελάχιστους Δήμους στην Ελλάδα όπου έχει περισσότερες από μία Πυροσβεστικές Υπηρεσίες. Έχει βέβαια και ένα πολύ βαρύ ιστορικό από καταστροφικές πυρκαγιές. Συνάμα έπρεπε να ξεπεραστούν αγκυλώσεις του δημοσιοϋπαλληλικού συστήματος, δεδομένου ότι θα έπρεπε να παρθούν αποφάσεις και εγκρίσεις από όλη σχεδόν την Δημόσια Διοίκηση έως και τους τότε Υπουργούς Εσωτερικών και Οικονομικών.
Η διαμορφωμένη δεκαπενταετής πείρα σε Ελλάδα και εξωτερικό του Πυραγού Γραφάκου Κωνσταντίνου στον θεσμό του Εθελοντισμού, ο οποίος είχε στο ενεργητικό του τον πρώτο Εθελοντικό Πυροσβεστικό Σταθμό στον Δήμου Ευρώτα, η απόλυτη σύμπνοια του Δήμου Ανατολικής Μάνης και ιδικά του Δημάρχου Πέτρου Ανδρεάκου, και η χαρακτηριστική στήριξη του Βουλευτή Λακωνίας Θανάση Δαβάκη, αλλά και όλων των πολιτικών προσωπικοτήτων την περιοχής, που έσκυψαν με θέληση στο ζήτημα, έφεραν τελικά το αποτέλεσμα.
