Ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης των Mad Max χώρεσε σε μια ιστορία την κρίση του καπιταλισμού και του πετρελαίου, τη γέννηση του νεοφιλελευθερισμού και την επιστροφή του νεο-συντηρητισμού. Ενδεχομένως μάλιστα να μην το κατάλαβε καν.
Λένε ότι ο κόσμος δεν πιστεύει πια σε ήρωες. Να πάνε στο διάολο. Εμείς θα τους ξαναφέρουμε τους ήρωές τους. Οι ουρές στα βενζινάδικα μεγάλωναν μέρα με τη μέρα και μαζί τους γιγαντωνόταν η αγανάκτηση. Οι καβγάδες για μερικά λίτρα καυσίμων αποτελούσαν πλέον καθημερινό φαινόμενο ενώ σύντομα έκαναν την εμφάνισή τους και οι πρώτες συμμορίες, που έκλεβαν βενζίνη από παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ο Τζορτζ Μίλερ δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτές τις εικόνες.
Παιδί Ελλήνων μεταναστών από τα Κύθηρα (ο πατέρας του, ο Δημήτρης
Μηλιώτης, άλλαξε το επώνυμό του σε Μίλερ όταν έφτασε στην Αυστραλία)
πίστευε ότι είχε αφήσει πίσω του την ανέχεια των Βαλκανίων και θα ζούσε
το αυστραλιανό όνειρο. Ηταν ίσως ένα κακέκτυπο του αμερικανικού, αλλά
ήταν σίγουρα πολύ καλύτερο απ’ ό,τι είχε να προσφέρει η νοτιανατολική
Ευρώπη εκείνη την εποχή.