Στους 2.548 έφτασε φέτος ο αριθμός των ατόμων που υπέβαλαν αίτηση για να
γίνουν εθελοντές πυροσβέστες στο Πυροσβεστικό Σώμα ξεπερνώντας κάθε
αισιόδοξη πρόβλεψη καθώς και τον αριθμό των ήδη υπηρετούντων Εθελοντών
Πυροσβεστών στο Πυροσβεστικό Σώμα
Ο αριθμός αυτός αναδεικνύει το αμείωτο ενδιαφέρον των συμπολιτών μας να
υπηρετήσουν εθελοντικά και άμισθα το Πυροσβεστικό Σώμα και να θέσουν
τους εαυτούς τους στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου, αντιμετωπίζοντας
τους ίδιους κινδύνους με τους μόνιμους και πενταετείς πυροσβέστες και
ειδικότερα σε μια εποχή όπου οι χώρες δοκιμάζονται από την πανδημία του
Κορωνοϊού.
Ωστόσο, τα πρόσφατα περιοριστηκά μέτρα εξ αιτίας της πανδημίας και
γενικότερα η σοβαρότητα της κατάστασης, υποχρέωσε το Αρχηγείο του
Πυροσβεστικού Σώματος να αποφασίσει την αναστολή μέχρι νεωτέρας της
έναρξης της εκπαίδευσης των υποψηφίων, που κάθε χρόνο ξεκινούσε αυτή την
περίοδο και ολοκληρώνονταν στα τέλη Φεβρουαρίου.
Ευελπιστώντας ότι σύντομα η κατάσταση θα βελτιωθεί και θα επιτρέψει την
έναρξη της εκπαίδευσης από την Πυροσβεστική Ακαδημία καλούμε τους
υποψηφίους να βρίσκονται σε επικοινωνία με την Πυροσβεστική Υπηρεσία
στην οποία υπέβαλαν την αίτησή τους ή να καλούν το Τμήμα Οργάνωσης
Εθελοντισμού, στο τηλέφωνο 213 215 76 52 για περεταίρω ενημέρωση.
Αξίζει να σημειωθεί πως σήμερα, στο Πυροσβεστικό Σώμα υπηρετούν 2.200
Εθελοντές Πυροσβέστες σε 250 Επαγγελματικές και Εθελοντικές
Πυροσβεστικές Υπηρεσίες σε όλη την Ελλάδα.
ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Θ' ΛΟΥΚΑ 22-11-2020
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΩΡΑΣ ΚΥΘΗΡΩΝ
ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ LINK
ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΤΟΥ
ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ ΤΟ
ΕΣΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ΩΡΑ 5 Μ.Μ.
Μια φωτογραφία ειρηνικών, ξένοιαστων και ανυποψίαστων ανθρώπων στη Χώρα Κυθήρων πριν 50 χρόνια απολαμβάνει το καφεδάκι στο ιστορικό καφενείο του Κοντολέοντος-Κόκκινου και μετέπειτα Δαπόντε (νυν Συμβολαιογραφείο-Υποθηκοφυλακείο) στο οποίο έδινε παραστάσεις θεάτρου σκιών ο Ευγένιος Σπαθάρης κατά την περίοδο του εμφυλίου και στο οποίο έκανε την εμφάνισή της για πρώτη φορά στα Κύθηρα η περίφημη πάστα μύ(γδα)λο, που έμελλε να γίνει η σπεσιαλιτέ του καταστήματος και ένα από τα καλύτερα της εκλεκτικιστικής ζαχαροπλαστικής των Κυθήρων.
Ένα σπουδαίο έργο ξεκίνησε στο νησί των Αντικυθήρων. Η παλαιά ιστορική Μονή του πολιούχου του νησιού Αγ. Μύρωνος, που μέχρι τη δεκαετία του 1950 συντηρούνταν από μοναχές, ανακαινίζεται και άγεται στο αρχικό της κάλλος με δαπάνες του ευσεβούς κ. Αθανασίου Μαρτίνου, πολιτικού διοικητού του Αγ. Όρους, ο οποίος αποδέχθηκε σχετικό τεκμηριωμένο αίτημα που είχαμε στείλει το 2018 μαζί με τον Σεβ/το Μητροπολίτη μας κ. Σεραφείμ.
Για τα δεδομένα του νησιού το έργο έχει μεγάλη σπουδαιότητα αφού ο Άγιος Μύρων είναι συνυφασμένος με την ιστορία του τόπου, με τους κατοίκους του και τους απόδημους. Θα διαμορφωθούν τα κελιά, θα γίνει Ηγουμενείο, θα ανακαινιστεί ο ναός, θα συντηρηθούν το Τέμπλο και οι Εικόνες, θα ανακατασκευαστούν οι αύλειοι χώροι, η κουζίνα και οι χώροι υγιεινής. Μετά την ολοκλήρωση των έργων ο χώρος θα αποτελέσει ιδανικό τόπο για την φιλοξενία μιας μικρής μοναστικής αδελφότητας που θα είναι κίνηση ζωτικής σημασίας για το νησί.
Ας είμαστε όλοι καλά το καλοκαίρι να κάνουμε τα εγκαίνια!
Με πολύ μεγάλη πλειοψηφία ψηφίστηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιά- με την συμμετοχή και συμφωνία όλων των Βουλευτών,της Αντιπερειάρχου κ. Αντωνάκου Σταυρούλας και του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου κ Σταματογιάννη Γιώργου- η δίκαιη απαίτηση από όλες τις αρμόδιες αρχές να διακοπεί άμεσα η διέλευση βαρέων οχημάτων που μεταφέρουν αδρανή υλικά για την κατασκευή του Νότιου προβλήτα,μέσα από το οδικό δίκτυο της πόλης και να γίνεται αποκλειστικά δια θαλάσσης,προκειμένου να προστατευθεί η υγεία,η ποιότητα ζωής των κατοίκων και το περιβάλλον στον Πειραιά.
Παράλληλα το Δημοτικό Συμβούλιο εξέφρασε την έντονη διαμαρτυρία του και την δυσαρέσκεια του προς το αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλοντος και ζήτησε την άμεση έγκριση της μελέτης Περιβαλοντικών επιπτώσεων ( ΜΠΕ),η οποία έχει καθυστερήσει πάνω από έξι μήνες.
Στο πλαίσιο αυτό ζητήσαμε από τους βουλευτές του Πειραιά όλων των κομμάτων να αναλάβουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και να πιέσουν τον αρμόδιο Υπουργό κ Χατζηδάκη να υπογράψει την νέα ΜΠΕ όπως αυτή έχει ψηφιστεί από το Δημοτικό και Περιφερειακό Συμβούλιο και να καταθέσει και την ΣΜΠΕ,για να σταματήσει επιτέλους η αυθαιρεσία και η αναλγησία της ΟΛΠ-COSCO.
Ο λόγος, η αξιοπιστία των λεγομένων και το πόσο φερέγγυος είναι πολιτικά κάποιος, μπορεί να διαπιστωθεί εύκολα από την διαχρονική του πορεία.
«Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια κύριε Αντιδήμαρχε».
Ο Δήμος των Κυθήρων - Αντικυθήρων είναι ο ΜΟΝΟΣ Δήμος της Ελλάδας που δεν έχει πάρει μέτρα ανακούφισης των πολιτών του για την περίοδο της πανδημίας.
Στο ζήτημα των απευθείας αναθέσεων, σας καλούμε να δημοσιοποιήσετε την λίστα με αυτές που έχει κάνει ο Δήμος την περίοδο 2019 – 2020, την οποία έχουμε ζητήσει με αίτησή από τα μέσα του καλοκαιριού και αρνηθήκατε να δώσετε, ώστε ο κάθε πολίτης αυτού του τόπου να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Απαξιώνετε την αντιπολίτευση κατά την προσφιλή σας συνήθεια και καταφεύγετε σε προσβολές και μειωτικούς χαρακτηρισμούς λόγω ένδειας επιχειρημάτων .
Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης είναι το γνώριμο σας μονοπάτι αλλά δεν θα σας ακολουθήσουμε σε αυτό, όχι γιατί δεν μπορούμε αλλά γιατί πιστεύουμε ότι οι στείρες αντιπαραθέσεις μόνο επιζήμιες είναι για τον τόπο μας.
Θα σας θυμίσουμε μόνο πως οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης εκπροσωπούν το μεγαλύτερο ποσοστό του εκλογικού σώματος των Κυθήρων και των Αντικυθήρων και σας καλούμε να δείξετε στοιχειώδη σεβασμό.
Επειδή γνωρίζουμε ότι ο κόσμος έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει και δεν χρειάζονται περαιτέρω διευκρινίσεις, δεν θα δοθεί καμιά άλλη απάντηση επί του θέματος από την παράταξη μας.
Πρωτοδρομολογήθηκε στη γραμμή μας το 1978 και παρέμεινε μέχρι το 1992.
Δεκατέσσερα χρόνια γεμάτα όμορφα ταξίδια.
Το πλοίο ναυπηγήθηκε στην Ελλάδα το 1971.
Ξεκίνησε δρομολόγια στη γραμμή από Πάτρα για Σάμη-Ιθάκη για την εταιρεία των αδελφών Στρίντζη.
Το 1978 πέρασε στους εφοπλιστές Μηνά Σταθάκη και Βασίλη Μανούσο και ήρθε στις Δυτικές Κυκλάδες.
Παράλληλα έκανε και την άγονη της Πελοποννήσου. Συνήθως τις τέσσερις ημέρες ήταν στις Δυτικές Κυκλάδες και τις τρεις στην άγονη μέχρι το Καστέλι.
Το moto του ήταν “Σύνδεση Πελοποννήσου-Κρήτης και Δυτικών Κυκλάδων».
Η Μεγάλη Τετάρτη του 1978
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την τρομερή Μεγάλη Τετάρτη του 1978 όταν το «ΙΟΝΙΟΝ» έκανε σχεδόν μιάμισι ώρα για να δέσει στη Σίφνο;
Ο πουνέντες ήταν αγριεμένος και αντιμαχόταν για τα καλά το πλοίο.
Ο καπετάνιος επί μιάμιση ώρα προσπαθούσε να δέσει το πλοίο και στο τέλος τα κατάφερε.
Τότε το πλοίο έδενε στο κεφαλόσκαλο του μώλου και ίσα-ίσα χωρούσε ο
καταπέλτης του πλοίου στο μώλο. Τόσο στενός ήταν ο μώλος. Στη συνέχεια,
βέβαια, επεκτάθηκε το 1989 και μέχρι σήμερα το πλοίο συνήθως δένει
κάθετα σε σχέση με τον παλιό. Πλοίαρχός του πλοίου ήταν τότε ο Καπετάν-Λάζαρος Γαβαλάς.
Ο καπετάν-Λάζαρος πάνω στη μανούβρα ζορίστηκε πολύ και για λόγους
υγείας αποχώρησε από την εταιρεία. Στη συνέχεια δούλεψε για την εταιρεία
του Νομικού, αλλά τη Σίφνο ποτέ δεν την ξέχασε. Επιστρέφει και αυτός
συχνά,ιδίως κατά τον μεγάλο εορτασμό της Παναγίας της Χρυσοπηγής.
ΑΡΧΕΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΑΛΟΥ
1978-1992
Δεκατέσσερα ευτυχισμένα χρόνια
Στη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων το «ΙΟΝΙΟΝ» έδωσε πραγματικά ρέστα. Αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο και πρόσφερε πολλά στα νησιά μας. Η Σίφνος είχε πάντα πολλά φορτηγά.
Ο κυρ-Αντώνης ο Μάμιδας μόλις το είδε το «ΙΟΝΙΟΝ» ενθουσιάστηκε.
Πίστεψε ότι η περιπέτεια να μπεις στο πλοίο το καλοκαίρι θα έπαιρνε
επιτέλους τέλος. Πολύ σύντομα αποδείχθηκε ότι το καλοκαίρι και το
«ΙΟΝΙΟΝ» άφηνε φορτηγά έξω για να πάρει Ι.Χ. στη θέση τους.
Μόνο με το «Μήλος Εξπρές» η κατάσταση βελτιώθηκε και μειώθηκαν τα φορτηγά που έμεναν έξω από το πλοίο.
Σε σχέση με το «Κατερίνα» η βελτίωση ήταν αισθητή. Αλλά, σε σχέση
με τα σημερινά πλοία το “ΙΟΝΙΟΝ” θα έμοιαζε σήμερα πολύ μικρό, πιο πολύ
σαν ένα μεγάλο καΐκι συγκριτικά με το «ΝΗΣΟΣ ΡΟΔΟΣ».
Κάθε Κυριακή κατεβαίναμε στις Καμάρες για να δούμε πώς θα κατάφερνε
να χωρέσει όλα τα φορτηγά που περίμεναν με αγωνία για να επιβιβαστούν. Ο Μάμιδας, ο Κασαγιώνης,ο Δεπάστας, ο Μιχάλης, ο Αγγελάς έδωσαν ομηρικές μάχες εκείνα τα χρόνια για να μπουν στο πλοίο.
ΑΡΧΕΙΟ ΑΝΤΩΝΗ ΛΑΖΑΡΗ
Το ταξίδι με το «ΙΟΝΙΟΝ»
Το ταξίδι με το «ΙΟΝΙΟΝ» για τη Σίφνο ήταν πάντα απολαυστικό.
Ακόμα και όταν ο καιρός ήταν φρεσκαρισμένος και το καράβι τσαλαβουτούσε στη θάλασσα σαν καρυδότσουφλο.
Ταξίδι απολαυστικό αρκεί να μην ζαλιζόσουν και να μην φοβόσουν. Όμως εκείνη την εποχή μας φαινόταν πολύ μεγάλο.
Γι’ αυτό τα ταξίδια με το “Ιόνιον” ήταν πραγματικά ταξίδια που
συνοδεύονταν μερικές φορές από πολύ κούνημα, πολύ βρέξιμο και πολλές
φωνές από τους τουρίστες που απολάμβαναν την όλη φάση. Σήμερα είναι όλα πιο άνετα και πιο χλιδάτα. Λείπει, όμως, εκείνο το στοιχείο της περιπέτειας (τουλάχιστον για μερικούς).
ΑΡΧΕΙΟ ΑΝΤΩΝΗ ΛΑΖΑΡΗ
Το μοιραίο ατύχημα
Το μοιραίο ατύχημα έγινε το 1992 στο δρομολόγιο από Καστέλι για
Κύθηρα, με πλοίαρχο τον Ανδρέα Μπενάκη. Ως προς τις συνθήκες, το ναυάγιο
έμοιαζε με αυτό του “Νηρέα” στον Κάβο Σίδερο. Αναίμακτο και χωρίς
ιδιαίτερες παράπλευρες απώλειες (εκτός, βέβαια, από το ίδιο το πλοίο).
Τα οχήματα παρελήφθησαν από το “Μάρθα”, το πλοίο του Μοίρα.
ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΠΕΤΑΝ ΒΑΣΙΛΗ ΛΕΟΝΤΑΡΑΚΗ
Ο καπετάν-Βασίλης ο Λεονταράκης
Ας αφήσουμε τον καπετάν-Βασίλη Λεονταράκη να μας αφηγηθεί
εκείνη την πραγματικά πολύ όμορφη εποχή. Ο καπετάν-Βασίλης Λεονταράκης
από το Τσιρίγο υπηρέτησε για χρόνια στο πλοίο και ήταν αυτός που
παρέλαβε τα οχήματα με το «Μάρθα» τον Οκτώβρη του 1992. Τα παιχνίδια της
μοίρας και της ζωής.
ΑΡΧΕΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΑΛΟΥ
Καπετάν-Βασίλης Λεονταράκης:
«Στην ακτοπλοΐα είχα την τύχη να εργαστώ στα πλοία του Μηνά Σταθάκη και του Βασίλη Μανούσου, το «Ιόνιον» και το «Μήλος Εξπρές». Στην ακτοπλοΐα ήρθα το 1981 ως ύπαρχος με καπετάνιο τον καπετάν-Γιώργη Σιγάλα από την Οία της Σαντορίνης.
Είχα την τιμή να μαθητεύσω την τέχνη της ακτοπλοΐας δίπλα στο
καπετάν-Γιώργη Σιγάλα, ένα πραγματικό βράχο. Και μιλάμε πρώτα για τον
άνθρωπο και μετά για τον πλοίαρχο. Για 3,5 χρόνια δουλέψαμε μαζί και
δεθήκαμε οικογενειακά. Μεγάλωνε μαζί με μένα τα παιδιά μου και τα
αγκάλιαζε με αγάπη όταν ταξίδευαν στο καράβι». Θυμάται χαρακτηριστικά
ότι ο καπετάν-Γιώργης ψάρευε από τη βαρδιόλα του «Ιόνιον» για να
μπορέσουν να κάνουν ψαρόσουπα για τα παιδιά. Και, μάλιστα, αν δεν έπιανε
όλα τα ψάρια το βαπόρι δεν έφευγε. Εγώ του έλεγα ότι πρέπει να φύγουμε
και εκείνος μου έλεγε «Περίμενε, να βγάλω όλα τα ψάρια για την Αγγελική
και μετά θα φύγουμε».
ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΙΓΑΛΑΣ ΚΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝ ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΑΚΗΣ.ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΠΕΤΑΝ ΒΑΣΙΛΗ ΛΕΟΝΤΑΡΑΚΗ
Με το «Ιόνιον» ταξίδευαν στη γραμμή των Κυθήρων και τη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων.
Από Πειραιά αναχωρούσε κάθε Δευτέρα, στις 09:00 πρωΐ, για την άγονη
των Κυθήρων με προσεγγίσεις σε Κυπαρίσσι-Γέρακα-Μονεμβάσια-Νεάπολη-
Ελαφόνησο-Αγία Πελαγία-Γύθειο-Καψάλι-Αντικύθηρα-Καστέλι και επιστροφή
στο λιμάνι του Πειραιά την Τετάρτη το πρωΐ.
Την Τετάρτη το πρωΐ αναχωρούσε για Κύθνο-Σέριφο-Σίφνο-Κίμωλο-Μήλο και
επιστροφή στο λιμάνι του Πειραιά τα ξημερώματα της Πέμπτης.
Κάθε Πέμπτη, στις 09:00 πρωΐ, αναχωρούσε για Μονεμβασία-Νεάπολη-Αγία Πελαγία-Γύθειο-Καψάλι-Αντικύθηρα-Καστέλι.
Κάθε Σάββατο πρωΐ αναχωρούσε για Κύθνο-Σέριφο-Σίφνο-Κίμωλο-Μήλο,
διανυκτέρευση στον Αδάμαντα της Μήλου και επιστροφή στο λιμάνι του
Πειραιά το βράδυ της Κυριακής. Κάθε Κυριακή το βράδυ είχαν τη μόνη
διανυκτέρευση στο λιμάνι του Πειραιά. Και όλα αυτά συνέβαιναν όταν δεν
υπήρχαν απαγορευτικά που τους υποχρέωναν συχνά σε μεταβολές των
δρομολογίων.
ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΠΕΤΑΝ ΒΑΣΙΛΗ ΛΕΟΝΤΑΡΑΚΗ
Η Παναγία η Χρυσοπηγή
«Με το «Ιόνιον» μεταφέραμε κάθε χρόνο την εικόνα της Παναγίας της Χρυσοπηγής στη Σίφνο.
Ακόμα και τώρα συνεχίζω να επισκέπτομαι τη Σίφνο κατά την εορτή της
Χρυσοπηγής. Και οι Σιφνιοί ποτέ δεν μας ξεχνούν και μας περιποιούνται
δεόντως. Οι σχέσεις που δημιουργήθηκαν εκείνα τα χρόνια διατηρούνται
ακόμα. «Οι Σιφνιοί μας τιμούν με τον πιο όμορφο τρόπο».
ΑΡΧΕΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΑΛΟΥ
Δεν ξεχνά ποτέ, αλλά και δεν τον ξεχνούν ποτέ οι ναυτικοί της Σίφνου,
ο πράκτορας της Σίφνου, ο Γιάννης ο Ξύδης, οι επιβάτες της γραμμής και
οι φορτηγατζήδες, μόνιμοι σύντροφοι χειμώνα-καλοκαίρι».
Οι φωτογραφίες με τον καπετάν-Βασίλη Λεονταράκη να κρατά την εικόνα
της Παναγίας της Χρυσοπηγής είναι πολύ νοσταλγικές, τραβηγμένες τριάντα
ένα χρόνια πριν, στα 1989.
Είναι μάλιστα σημαντικό να πούμε πως οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από
τον Γιάννη το Βασσάλο από τα Εξάμπελα, τον Γιάννη του Διαμάντου, ο
οποίος λίγους μήνες πριν μίσεψε για το τελευταίο μεγάλο ταξίδι.
ΑΡΧΕΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΑΛΟΥ
Ο καπετάν-Βασίλης Λεονταράκης συνεχίζει:
«Το «Ιόνιο» άφησε πραγματικά μεγάλη ιστορία. Και
παρόλο που ήταν ένα βαπόρι δύσκολο τόσο για τον καπετάνιο όσο και για το
πλήρωμα του, όλα γίνονταν πιο εύκολα χάρη στο καλό οικογενειακό κλίμα
που υπήρχε μέσα στο πλοίο. Ήταν καλές και αγνές εποχές Οι πλοιοκτήτες
ήταν συνεχώς δίπλα στο πλήρωμα εκείνες τις εποχές. Και όποιος ήθελε
χρήματα, οι πλοιοκτήτες ήταν έτοιμοι να του καλύψουν οποιαδήποτε ανάγκη.
Ο μικρότερος μέσα το πλοίο ήταν 10 χρόνια μέσα στο καράβι. Όποιος
πήγαινε μέσα δεν έφευγε».
Ο Μηνάς ο Σταθάκης από τα Βάτικα της Λακωνίας ήταν πιο γνωστός και είχε περισσότερες συναναστροφές με τον κόσμο. Ο Βασίλης ο Μανούσος
έμενε περισσότερο στο γραφείο του. Ήταν επιχειρηματίες που ξεκίνησαν
από αλιείς και χάρη στην τύχη τους και την εξυπνάδα τους κατάφεραν και
έκαναν αυτά τα πλοία στα οποία ο κόσμος έφαγε γλυκό ψωμί. Τα πλοία ήταν ο
«Κανάρης», το «Ιόνιον» και το «Μήλος Εξπρές». Είχαν ακόμα και ένα άλλο ferry boat, το «Νήσος
Ρόδος», το πρώην «Ρεννέτα» του Κώστα Λάτση. Στο πλοίο αυτό σημειώθηκε φωτιά και, ευτυχώς, δεν υπήρχαν θύματα. Καπετάνιος τότε στο «Νήσος Ρόδος» ήταν ο καπετάν-Γιώργης Σιγάλας και στο σημείο του ατυχήματος έσπευσε να βοηθήσει ο καπετάν-Κούλης Μαστροκόλιας με το «Αλκυών».
ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΠΕΤΑΝ ΒΑΣΙΛΗ ΛΕΟΝΤΑΡΑΚΗ
Στην Ελαφόνησο ο πρώτος καταπέλτης που έπεσε ήταν αυτός της παντόφλας «Ελαφόνησος». Και το πρώτο πλοίο κλειστού τύπου ήταν το επιβατηγό/οχηματαγωγό «Κυκλάδες» των αδελφών Αγαπητού.
Στο «Ιόνιον», ο καπετάν-Βασίλης Λεονταράκης έμεινε μέχρι το 1990. Και στην πορεία έπιασε στο πλοίο αυτό πλοίαρχος γύρω στο 1987. Το 1988 πήγε στην Αγγλία για να παραλάβει το «Μήλος Εξπρές» (πρώην “Vortigern”).
«Το πλοίο το φέραμε στο Πέραμα για τη μετασκευή του και την πρώτη
ημέρα των ταξιδιών του το πλοίο παραδόθηκε στον πλοίαρχο Γιώργη Σιγάλα.
Και εγώ τότε γύρισα πλοίαρχος στο καράβι μου, το «Ιόνιον».
Ο καπετάν-Βασίλης θα μείνει στο «Ιόνιον» μέχρι το
1990. Όμως ο φόρτος εργασίας ήταν ιδιαίτερα βαρύς, μιας και στα
δρομολόγια που αναφέρθηκαν παραπάνω προστέθηκε και ένα ακόμα δρομολόγιο
άγονης γραμμής για Ανατολικές Κυκλάδες, από Πειραιά για Σύρο-Πάρο-Νάξο
–Ηρακλειά-Σχοινούσα-Κουφονήσι-Κατάπολα-Αιγειάλη-Δονούσα-Αστυπάλαια. «Με
το πλοίο αυτό συμπλήρωνα σε μια εβδομάδα εβδομήντα τρεις προσεγγίσεις.
Και το συγκεκριμένο πλοίο ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για όλες αυτές τις
προσεγγίσεις. Κύθηρα-Ανατολικές Κυκλάδες-Κύθηρα-Δυτικές Κυκλάδες. Κάπου
εκεί κουράστηκα και έφυγα από το «Ιόνιον».
ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΠΕΤΑΝ ΒΑΣΙΛΗ ΛΕΟΝΤΑΡΑΚΗ
Πολύ γρήγορα βρέθηκε στο «Μαρθάκι» της εταιρείας του Μοίρα.
«Κάθε Σεπτέμβριο παίρναμε από τα Κύθηρα έναν άνθρωπο με ένα τρακτέρ
με δύο βυτία που τα έφερνε στο Καστέλι για να φορτώσει μούστο. Και μετά
έφερνε τον μούστο στα Κύθηρα και έπαιρναν τα γεροντάκια για να έχουν το
κρασάκι τους. Συχνά τον περιμέναμε για να τον εξυπηρετήσουμε. Και κάποια
στιγμή έγινε μια παρεξήγηση στο καράβι και το θέμα έφτασε μέχρι τα
γραφεία. Ρωτήθηκα από τον Μηνά το Σταθάκη και του εξήγησα ότι
καθυστέρησα την αναχώρηση του πλοίου για να περιμένω αυτόν τον άνθρωπο
να φέρει και το δεύτερο βυτίο με τα μούστο. Του τόνισα ότι για μένα το
βαπόρι έκανε άγονη γραμμή και το να περιμένω αυτόν τον άνθρωπο που
κουβαλούσε το μούστο ήταν μια κοινωνική παροχή για το νησί». Και ο Μηνάς
ο Σταθάκης μου τόνισε «Είσαι λεβέντης και έτσι θέλω να κάνεις. Εμείς θα κάνουμε άγονη γραμμή και θα προσφέρουμε». Αυτές ήταν οι αρχές του Μηνά του Σταθάκη.
ΑΡΧΕΙΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΜΥΡΝΑΙΟΥ
Ο Μηνάς ο Σταθάκης ήταν δεινός ψαράς. Τον παίρναμε συχνά μαζί μας
στις Κυκλάδες τα Σαββατοκύριακα. Και αυτός πολλές φορές πήγαινε να
ψαρέψει με το καΐκι του πράκτορα. Και, ειδικά τον Μάϊο και τον Ιούνιο
έπιανε πάρα πολλές μένουλες. Ήταν τόσο δεινός, αλλά και τόσο τυχερός
ψαράς που οι ποσότητες των ψαριών που έπιανε ήταν πολύ μεγάλες, ακόμα
και 15 τελάρα με ψάρια. Και όταν επιστρέφαμε στον Πειραιά, όλα τα μέλη
του πληρώματος περνούσαν από τη σκάλα και αυτός τους γέμιζε μια σακούλα
με δυο-τρία κιλά μένουλες. Και επειδή οι μένουλες ήταν πολλές και
περίσσευαν, έρχονταν και οι λιμενικοί, οι ταξιτζήδες και διάφοροι του
λιμανιού και έπαιρναν και αυτοί με τη σειρά τους μένουλες. Και στα
γραφεία της εταιρείας στο Μέγαρο Τυπάλδου, συχνά τον έβλεπε κανείς να
μπαλώνει δίχτυα.
«Κάθε Κυριακή στο δρομολόγιο της επιστροφής για Πειραιά με το «Ιόνιον»
γινόταν μάχη για το ποιο φορτηγό θα πρωτομπεί στο καράβι, αλλά και με
ποιον τρόπο θα μπει. Από τη Μήλο είχαμε τότε πολλά φορτηγά, καθώς οι
Βαμβακάρηδες είχαν, ήδη, αγοράσει αρκετά μεγάλα φορτηγά. Στη Σίφνο
θυμάμαι το Μάμιδα και τον Αγγελά. Το «Ιόνιον» έπαιρνε 12 φορτηγά και 40 αυτοκίνητα, ή 85 αυτοκίνητα αν έπαιρνε μόνο αυτοκίνητα.
Και με την εταιρεία του καπετάν-Κώστα του Βεντούρη υπήρχε μεγάλος
ανταγωνισμός, αλλά ποτέ δεν φτάναμε στα άκρα. Το «Κίμωλος» ήταν και
αυτό ένα θαυμάσιο βαπόρι. Όμως, η αγάπη της γραμμής ήταν το «Ιόνιον».
Τους πολλούς και καλούς πελάτες τους είχε το «Ιόνιον». Ο κόσμος το
ένιωθε σαν το σπίτι του. Και η χαρά των μικρών παιδιών ήταν να έρθουν
στη γέφυρα και να σφυρίξουν. Η σφυρίχτρα του ήταν η πιο γλυκιά
σφυρίχτρα. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ τη βεράντα του πλοίου με το ξύλινο
κατάστρωμα. Και η ταχύτητα του πλοίου ήταν αρκετά καλή για την εποχή.
Ειδικά μετά τη δεξαμενή, πιάναμε άνετα τα 17 μίλια».
ΑΡΧΕΙΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΜΥΡΝΑΙΟΥ
Και φθάνουμε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή τον Οκτώβριο του 1992 όταν το «Ιόνιον» προσάραξε στη Γραμβούσα με πλοίαρχο τον καπετάν-Ανδρέα Μπενάκη:
«Ένα πρωϊνό του Οκτωβρίου βρισκόμουν στο Γύθειο με το «Μάρθα».
Με φωνάζει ο πράκτορας, ο Θόδωρος ο Ροζάκης, και μου λέει ότι με θέλει ο
Μηνάς ο Σταθάκης. Τον παίρνω τηλέφωνο και μου λέει «Βασίλη, βοήθα με.
Το «Ιόνιον» είναι σκαρωμένο στη Γραμβούσα. Θέλω να πας να μου το
ξεφορτώσεις με το «Μάρθα». Του απάντησα ότι εγώ ήμουν πανέτοιμος και το
μόνο που ζήτησα ήταν να συνεννοηθεί πρώτα με την εταιρεία».
«Πράγματι, πήρα ένα σήμα από το λιμεναρχείο για να πάμε να πάρουμε τα
οχήματα από το «Ιόνιον». Το σήμα όριζε ότι το όλο operation θα
πραγματοποιηθεί με ευθύνη των δύο πλοιάρχων. Και, συνιστούσε μόνο να
γίνει η επιχείρηση με καλές καιρικές συνθήκες. Πράγματι, πήγαμε, ρίξαμε
τον καταπέλτη στον καταπέλτη του «Ιόνιον» και πήραμε όλα τα οχήματα από
το «Ιόνιον» και μαζί με αυτά και μία μπουλντόζα 70 τόνων. Και πήγαμε στη
Νεάπολη και αποβιβάσαμε τα αυτοκίνητα. Το πλοίο έμεινε
σκαρωμένο στη Γραμβούσα μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου 1992, ανήμερα του Αγίου
Νικολάου. Την ημέρα εκείνη έφυγε από τον κόσμο ο καπετάν-Γιώργης ο
Σιγάλας και την ίδια ημέρα εχάθηκε και το «Ιόνιον» από την επιφάνεια της
θάλασσας. Εβυθίσθη την ημέρα εκείνη. Μέχρι την ημέρα εκείνη φαινόταν το
κατάρτι του. Και στους δύο μήνες που μεσολάβησαν το πλοίο έγερνε ολοένα
και περισσότερο κάθε μέρα που περνούσε, μέχρι που χάθηκε οριστικά».
Όταν ο ίδιος αντίκρυσε το «Ιόνιον» σκαρωμένο πάνω
στο βράχο ένιωσε πολύ άσχημα, δύσκολα συναισθήματα, μιας και στο πλοίο
αυτό μεγάλωσαν και τα τρία του παιδιά. Και δεν θα ήθελε ποτέ να έχει την
τύχη να αναλάβει ο ίδιος αυτή τη μεταφορά των οχημάτων από το αγαπημένο
του πλοίο. Όμως, έπρεπε να το κάνει για να τιμήσει αυτή τη λαμαρίνα που ήταν εκεί και πάλευε με τα κύματα να βυθιστεί.
Ο καπετάν-Βασίλης ταξίδεψε σε μια άλλη εποχή, ολότελα διαφορετική από τη δική μας.
Ταξίδευαν τότε άνθρωποι που δεν είχαν οικονομική άνεση. Και όταν
βρισκόμασταν με απαγορευτικό για μία και δύο ημέρες, οι άνθρωποι δεν
είχαν την άνεση να πάνε να φάνε σε εστιατόριο. Και τότε έλεγα στον Μηνά
το Σταθάκη να τους ετοιμάσουμε μία μακαρονάδα και αυτός φυσικά αμέσως
συμφωνούσε. Και τους δίναμε και κρεβάτι.
«Μια φορά πηγαίναμε στην Κίμωλο με το «Ιόνιον» με
σορόκο 7-8 μποφώρ. Το πλοίο δεν ήταν δυνατόν να προσεγγίσει στην Κίμωλο,
καθώς το κύμα σκέπαζε για τα καλά το μόλο. Η μόνη επιβάτις για το νησί
ήταν μια γιαγιά. Μόλις βάλαμε ρότα για τη Μήλο, η γιαγιά ανέβηκε στη
γέφυρα για να διαμαρτυρηθεί για τη μη προσέγγιση στο νησί. Της είπα ότι
θα πάμε στη Μήλο, θα της δώσουμε κρεβάτι σε μια καμπίνα και θα φάει στο
καράβι και το πρωΐ που θα είναι σπασμένος ο καιρός θα την αφήσουμε στην
Κίμωλο. Η γιαγιά τότε μου λέει ότι δεν της αρέσει το φαΐ του καραβιού
και προτιμά να φάει έξω». Και τότε ο καπετάν-Βασίλης έβγαλε και της
έδωσε εκατό δραχμές και η γιαγιά τα πήρε.
ΑΡΧΕΙΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΜΥΡΝΑΙΟΥ
«Με το «Ιόνιον» πρόλαβα την Κίμωλο χωρίς μόλο και η
αποβίβαση γινόταν με λάντζες. Το ίδιο γινόταν και στα Αντικύθηρα και
στην Ελαφόνησσο, αποβίβαση με λάντζες. Στο Κυπαρίσσι είχαν, αρχικά, μια
βουλιαγμένη μαούνα και την είχαν κάνει μόλο με τσιμέντο. Αργότερα έκαναν
κανονικό λιμάνι στο χωριό και πηγαίναμε εκεί και το «Θησεύς». Με το «Θησεύς»
πιάσαμε κάποιες φορές και στον Γέρακα, αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια οι
επιβάτες για τα λιμάνια αυτά μειώνονταν και σιγά-σιγά τα λιμάνια κόπηκαν
από το δρομολόγιο.
Όταν πρωτοπήγα στο «Ιόνιον» υπήρχε ακόμα η άγονος γραμμή του
Πόρτο-Κάγιου, κάτω από το Γύθειο. Ήταν το τελευταίο ταξίδι που γινόταν
εκεί. Κει μπήκαμε και στο Πόρτο-Κάγιο, όπου η αποβίβαση γινόταν με
βάρκες.
Στα Αντικύθηρα είχαμε πολλά προβλήματα και χάναμε προσεγγίσεις,
ειδικά όταν η αποβίβαση γινόταν ακόμα με βάρκες. Οι άνθρωποι αυτοί
περίμεναν να τους πάμε αλεύρι, φάρμακα. Μια γερόντισσα στα Αντικύθηρα
ζύμωνε και περίμενε να της πάμε το αλεύρι από την Κρήτη για να ζυμώσει.
Και κάποια φορά κάναμε 10 μέρες να πιάσουμε και η γιαγιά περίμενε το
αλεύρι για να κάνει ψωμί»
Αυτό είναι το «Ιόνιον» και αυτός είναι ο κόσμος της παλιάς ακτοπλοΐας.
Ο καπετάν-Βασίλης Λεονταράκης μας τον περιέγραψε με τρόπο γλαφυρό.
Ως KAIPOUTHEOS.GR αφιερώνουμε το μικρό αυτό αφιέρωμα στη
μνήμη του καπετάν-Γιώργη Σιγάλα, του Μηνά Σταθάκη,του Βασίλη Μανούσου,
του Παναγιώτη Πασσάκου, του Γιάννη του Βασσάλου και όλων όσων ταξίδεψαν
με τα πλοία με το «ΣΜ» και έχουν φύγει για να συναντήσουν το «ΙΟΝΙΟΝ»
και το «ΜΗΛΟΣ ΕΞΠΡΕΣ» σε πιο γαλήνιες και ήρεμες θάλασσες.
21η Νοεμβρίου: Διπλή γιορτή για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία!
Γιορτάζουμε, σήμερα, τα Εισόδια της Θεοτόκου, μία μεγάλη θεομητορική γιορτή, καθώς η Παναγία εισέρχεται στο Ναό του Σολομώντα, στα Άγια των Αγίων και πραγματοποιείται έτσι ακόμη ένα βήμα στο σχέδιο του Θεού για την Ενανθρώπηση του Λόγου.
Αυτήν τη σημαντική ημέρα για την Ορθοδοξία γιορτάζουν και οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, δηλαδή ο Στρατός Ξηράς, το Πολεμικό Ναυτικό και η Πολεμική μας Αεροπορία, οι φύλακες του Έθνους και οι υπερασπιστές της εθνικής μας κυριαρχίας. Η Παναγία πάντοτε από την Βυζαντινή περίοδο ήταν προστάτιδα των Ενόπλων Δυνάμεων και αυτό πέρασε στην Παράδοση του Έθνους.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, οι άνδρες και οι γυναίκες όλων των όπλων, τους τελευταίους εννέα μήνες έχουν καταδείξει την επιχειρησιακή τους ετοιμότητα και ικανότητα, την υπομονή και την άρτια εκπαίδευση σε πραγματικές συνθήκες πολέμου και απειλής.
Είμαστε βέβαιοι ότι όποτε και αν το απαιτήσουν οι καιροί οι Ένοπλες Δυνάμεις θα πράξουν αυτό που απαιτούν οι θυσίες των προγόνων, το πνεύμα της θυσίας και το καθήκον απέναντι στην Ιστορία του Έθνους ακολουθώντας την τελευταία ευχή της Σπαρτιάτισσας μάνας: «Ή ταν ή επί τας».
