ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, παρουσιάζεται ὁ Χριστός νά κάνει ἕνα ἀκόμη σημεῖο μέ τό νά τροφοδοτεῖ τίς χιλιάδες τῶν εὐλαβῶν ἀκροατῶν του, πολλαπλασιάζοντας πέντε ψωμιά καί δύο ψάρια.
Μέσα ἀπ’ αὐτό τό συγκλονιστικό θαῦμα, πού ἐπετέλεσε ὁ Χριστός μας, θέλει νά μᾶς διδάξει, ὅτι ὅποιος τόν ἀκολουθεῖ καί μένει διαρκῶς πιστός σ’ Ἐκεῖνον καί στό Ἱερόν Του Εὐαγγέλιον, ὄχι ἁπλῶς δέν ἔχει νά χάσει ἀπολύτως τίποτε, ἀλλά ἔχει, μαζί μέ τά πνευματικά καί τά βιοτικά ἀγαθά. Ὁ Κύριος ὅλα τά παρέχει στόν ἄνθρωπο, ἀρκεῖ καθένας ἀπό ἐμᾶς νά τοῦ ἔχει ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη. Ὅπως εὔχεται διαρκῶς καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα!».
Ὅλη μας τήν ζωή λοιπόν, ἀγαπητοί μου, πρέπει νά τήν ἐναποθέσωμε στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Θά ἀναφέρουμε στό σημεῖο αὐτό μία σοφή ἱστορία ἀπό ἕνα χριστιανικό βιβλίο.
Ἕνας πιστός ἄνθρωπος εἶχε ἰδῆ ἕνα ὅραμα, ὅτι ἐβάδιζε μέ τόν Κύριο σέ μία ἀπέραντη ἔρημο καί ὁ Κύριος τοῦ εἶχε ὑποσχεθεῖ, ὅτι σέ κάθε δύσκολη στιγμή τῆς ζωῆς του Αὐτός θά ἦταν κοντά του. Ἐν τῷ μεταξύ ὁ πιστός αὐτός χριστιανός κοιτώντας παράλληλα πρός τά πίσω ἔβλεπε τά ἀποτυπώματα ἀπό τά πόδια τους, καί ἐκείνου καί τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν πέρασε καιρός, αὐτός ὁ πιστός ἄνθρωπος βρέθηκε σέ μία μεγάλη δοκιμασία. Πάνω στόν πόνο του παραπονιόταν ὅτι ὁ Θεός τόν ἄφησε μόνο του καί δέν ἐκπλήρωσε τήν ὑπόσχεσή του! Προσευχόμενος κάποια στιγμή στόν Χριστό τοῦ ἐξέφρασε τό παράπονό του, λέγοντάς του : «Κύριε, ἐσύ μοῦ εἶχες ὑποσχεθεῖ ὅτι θά εἶσαι πάντοτε μαζί μου καί δέν θά μέ ἐγκαταλείψεις. Καί νά ... τώρα, γυρνῶ πίσω μου, σάν νά βλέπω καί πάλι ἐκεῖνο τό ὅραμα, μά βλέπω μόνο ἕνα ζευγάρι βήματα, τά δικά μου!» Καί ὁ Χριστός τοῦ ἀπάντησε. «Παιδί μου, ποτέ δέν σέ ἄφησα μόνο καί οὔτε ἀθέτησα τήν ὑπόσχεση πού σοῦ ἔδωσα. Ἀλλά, ὅταν ἐσύ παιδί μου δυστυχοῦσες κι ἔνοιωθες μόνος δέν ἤσουν καί στήν πραγματικότητα μόνος καί τό ἕνα ζευγάρι ἀπό τά πέλματα πού ἔβλεπες καί πού βλέπεις καί τώρα δέν εἶναι τά δικά σου. Ἁπλά σέ κρατοῦσα στήν ἀγκαλιά μου».
Ἔτσι, λοιπόν, ἀδελφοί μου, ὁ Κύριος εἶναι μία ζεστή ἀγκαλιά, πού ὅλους τούς ἀνθρώπους τούς σκεπάζει. Ὅμως, πρέπει κι ἐμεῖς ἀπό τήν πλευρά μας νά εἴμαστε εὐγνώμονες καί νά τόν εὐχαριστοῦμε καθημερινά γιά τίς ἄπειρες εὐεργεσίες του καί πάντοτε νά προσευχόμαστε μέ θέρμη σ’ Ἐκεῖνον, πρῶτον γιά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί μετά γιά ὅλα τ’ ἄλλα. Νά προσευχόμαστε, ὅπως μᾶς δίδαξε στήν Κυριακή προσευχή. «Ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου. Γενηθήτω τό θέλημά Σου», ὅπως πάντα προσευχόταν καί ὁ ἅγιος τῆς ὑπομονῆς ὁ Ἰώβ˙ «εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον», λέγοντάς το σέ κάθε σκληρή δοκιμασία του.
Ὅμως, ἀδελφοί μου, ἐάν δέν ἔχουμε ὀρθή πίστη καί ταλαντευόμεθα μέσα στίς κακοδαιμονίες μας καί στίς πλάνες μας, δέν ἐνεργεῖ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Αὐτό, τό ἐπεσήμανε καί ὁ Θεῖος Παῦλος στήν Α’ πρός Κορινθίους Ἐπιστολή του. Οἱ χριστιανοί εἶχαν χωρισθεῖ σέ ὁμάδες. Ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι εἶναι τοῦ Κηφᾶ, ἄλλοι τοῦ Παύλου, ἄλλοι τοῦ Ἀπολλώ καί ἄλλοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ὁ Παῦλος τούς ἐβεβαίωσε ὅτι αὐτό εἶναι λάθος, διότι ὅλοι ἀνήκουμε στό ἅγιο Σῶμα τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό, ἀδελφοί μου, χρειάζεται νά πιστεύουμε σωστά καί νά ἀπαρνηθοῦμε τίς πλάνες μας. Διότι, ἄν δέν δεχόμαστε τήν ὀρθή Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, καί ἀντίθετα ἀποδεχόμαστε ὡς Ἐκκλησία κάθε αἱρετικό δόγμα (εἴτε παπικό, εἴτε προτεσταντικό κ.ἄ.), τότε εἶναι σάν νά ἐπιθυμοῦμε καί ἡμεῖς ὅπως καί οἱ Κορίνθιοι τήν διαίρεση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία εἶναι σάν τήν Ἁγία Τριάδα ἀπό τήν φύση της ἀδιαίρετη.
Γι’ αὐτό, ἀδελφοί μου, καί ὁ οἰκουμενισμός εἶναι αἵρεση. Διότι, ἐπιθυμεῖ μέ τίς κακοδοξίες του τήν διαίρεση τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἀναγνωρίζει ὡς χριστιανική Ἐκκλησία κάθε αἵρεσι καί κακοδοξία καί δέχεται ὅτι τό κάθε δόγμα πιστεύει στόν Θεό μέ τόν δικό του τρόπο. Ὅμως δέν ἐπιτρέπεται, μία λανθασμένη ὁμολογία, ὅπως ἐπί παραδείγματι ὁ παπισμός, νά λέμε ὅτι εἶναι Ἐκκλησία. Ἀφοῦ ἡ Παράδοσις μας λέγει πώς ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική μέ Κεφαλή καί Ἀρχηγό τόν Χριστό. Ὄχι πολλές καί μέ ἄλλους πνευματικούς ἀρχηγούς. Γι’ αὐτό, ἀδελφοί μου, εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἑνότητα μέσα στήν Ἐκκλησία καί ἡ κοινή Πίστις.Ἀμήν.-
π.Νικ. Ζουναρέλης
