ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Οἱ ἅγιοι καί ἡ μαρτυρία τους
Οἱ ἅγιοι καί ἡ μαρτυρία τους
Ὁ Χριστός εἶπε στούς μαθητές Του, λίγο πρίν ἀναληφθῆ στούς οὐρανούς : «…λήψεσθε δύναμιν ἐξ ὕψους ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἔσεσθέ μοι μάρτυρες» (Πράξ.α’,8). Ὅποιος λαμβάνει τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁπωσδήποτε γίνεται μάρτυς Χριστοῦ.
Ὅλοι οἱ ἅγιοι εἶναι ἀναμφισβήτητα μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Τί σημαίνει ὅμως μαρτυρία καί τί μαρτύριο;
Σήμερα ἑορτάζουμε δύο μεγάλους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ Ἅγιος Μηνᾶς ὁ Μεγαλομάρτυς πού ἔζησε τήν περίοδο τῶν διωγμῶν.
Ὅλοι οἱ ἅγιοι εἶναι ἀναμφισβήτητα μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Τί σημαίνει ὅμως μαρτυρία καί τί μαρτύριο;
Σήμερα ἑορτάζουμε δύο μεγάλους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ Ἅγιος Μηνᾶς ὁ Μεγαλομάρτυς πού ἔζησε τήν περίοδο τῶν διωγμῶν.
Ὁ ἅγιος Μηνᾶς δέν ἄντεχε νά βλέπῃ τήν πλάνη τῶν εἰδώλων, κι ἔτσι, ὅπως διαβάζουμε στόν βίο του, ἀνῆλθε σέ ὑψηλόν ὅρος ὅπου προετοιμάστηκε μέ νηστεῖες καί προσευχές. Ὅταν δέ ἡ καρδία του φλεγόταν ἀπό τόν θεῖο πόθο τοῦ Χριστοῦ, κατῆλθε ἀπό τό ὅρος καί ὁμολόγησε τόν Χριστό ἐν μέσῳ τῶν εἰδωλολατρῶν, μέ ἀποτέλεσμα νά χύση τό αἷμα του γιά τόν ἀγαπημένο του Νυμφίο Χριστό.
Ὁ δεύτερος, ὁ ὅσιος πατήρ ἡμῶν Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, Ἡγούμενος τῆς Μονῆς τοῦ Στουδίου στήν Κων/πολη, ἔζησε κατά τήν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας, διδάσκων τούς χριστιανούς «τήν ἄχραντον, τιμητικῶς εἰκόνα Χριστοῦ, σέβειν προσκυνεῖν τε καί τιμᾶν θεοφρόνως» (Ὠδή η’ τοῦ Κανόνος τοῦ Ὁσίου), ὁμολογώντας κι αὐτός δηλαδή ἐν μέσῳ τῶν εἰκονομάχων ὅτι πρέπει νά σεβόμαστε καί νά τιμοῦμε τίς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Μητρός Του καί τῶν Ἁγίων Του.
Γι’ αὐτή του τήν ὁμολογία ἐξορίσθηκε καί βασανίσθηκε ἀπό τούς εἰκονομάχους βασιλεῖς τῆς ἐποχῆς του.
Μαρτυρία λοιπόν, εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς ἀληθείας. Μέ τήν ζωή τους οἱ ἅγιοι δίνουν τήν ὁμολογία ὅτι ὑπάρχει Θεός, ὅτι ἡ ἀνάπλασή μας ἔγινε ἐν Χριστῷ, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ταμειοῦχος τῆς Θείας Χάριτος, ὅτι ὑπάρχει πέραν τοῦ τάφου ζωή, ὅπου θά ζῆ ἀθάνατος ὁ ἄνθρωπος, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός καί ἡ σωτηρία μας ἐπιτυγχάνεται μόνον μέ τήν ἕνωση μέ Αὐτόν. Ὁμοίως, μαρτύριο εἶναι τό τέλος μιᾶς μαρτυρικῆς ζωῆς, πού ἐπισφραγίζει καί ἐπισημοποιεῖ τήν ζωή τῆς μαρτυρίας.
Ἑπομένως, ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔδωσαν τήν μαρτυρία περί τοῦ Χριστοῦ μέ τήν ζωή τους, τόν λόγο τους ἤ καί μέ τήν σιωπή τους.
Ἔργο δικό μας λοιπόν εἶναι νά μαρτυροῦμε - ὁμολογοῦμε καθημερινά τόν Θεάνθρωπο Χριστό καί νά ζοῦμε κατά Χριστόν. Σ’ αὐτό θά μᾶς βοηθήση ἡ ἀνάγνωση τῶν βίων τῶν ἁγίων καί τά ἔργα τους, καθώς ὅπως γράφει ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας : «ἀγάπησον τούς ἁγίους ἵνα ἐλεηθῆς δι’ αὐτῶν», «πόθησον τούς ἁγίους ἵνα ὁ ζῆλος αὐτῶν καταφάγῃ σε».
Ὁ δεύτερος, ὁ ὅσιος πατήρ ἡμῶν Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, Ἡγούμενος τῆς Μονῆς τοῦ Στουδίου στήν Κων/πολη, ἔζησε κατά τήν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας, διδάσκων τούς χριστιανούς «τήν ἄχραντον, τιμητικῶς εἰκόνα Χριστοῦ, σέβειν προσκυνεῖν τε καί τιμᾶν θεοφρόνως» (Ὠδή η’ τοῦ Κανόνος τοῦ Ὁσίου), ὁμολογώντας κι αὐτός δηλαδή ἐν μέσῳ τῶν εἰκονομάχων ὅτι πρέπει νά σεβόμαστε καί νά τιμοῦμε τίς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Μητρός Του καί τῶν Ἁγίων Του.Γι’ αὐτή του τήν ὁμολογία ἐξορίσθηκε καί βασανίσθηκε ἀπό τούς εἰκονομάχους βασιλεῖς τῆς ἐποχῆς του.
Μαρτυρία λοιπόν, εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς ἀληθείας. Μέ τήν ζωή τους οἱ ἅγιοι δίνουν τήν ὁμολογία ὅτι ὑπάρχει Θεός, ὅτι ἡ ἀνάπλασή μας ἔγινε ἐν Χριστῷ, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ταμειοῦχος τῆς Θείας Χάριτος, ὅτι ὑπάρχει πέραν τοῦ τάφου ζωή, ὅπου θά ζῆ ἀθάνατος ὁ ἄνθρωπος, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός καί ἡ σωτηρία μας ἐπιτυγχάνεται μόνον μέ τήν ἕνωση μέ Αὐτόν. Ὁμοίως, μαρτύριο εἶναι τό τέλος μιᾶς μαρτυρικῆς ζωῆς, πού ἐπισφραγίζει καί ἐπισημοποιεῖ τήν ζωή τῆς μαρτυρίας.
Ἑπομένως, ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔδωσαν τήν μαρτυρία περί τοῦ Χριστοῦ μέ τήν ζωή τους, τόν λόγο τους ἤ καί μέ τήν σιωπή τους.
Ἔργο δικό μας λοιπόν εἶναι νά μαρτυροῦμε - ὁμολογοῦμε καθημερινά τόν Θεάνθρωπο Χριστό καί νά ζοῦμε κατά Χριστόν. Σ’ αὐτό θά μᾶς βοηθήση ἡ ἀνάγνωση τῶν βίων τῶν ἁγίων καί τά ἔργα τους, καθώς ὅπως γράφει ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας : «ἀγάπησον τούς ἁγίους ἵνα ἐλεηθῆς δι’ αὐτῶν», «πόθησον τούς ἁγίους ἵνα ὁ ζῆλος αὐτῶν καταφάγῃ σε».
Πρωτ. π.Θεολόγος Παντελῆς
