Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2020

Μια πολύτιμη φωνή στην ελλαδική έρημο…….



 =π.Δ...΅ΕΑΝ ΗΜΕΙΣ ΣΙΩΠΗΣΩΣΙΝ, ΟΙ ΛΙΘΟΙ ΚΕΚΡΑΞΟΝΤΑΙ"......

«Εμείς θα κάνουμε κανονικά τις Λειτουργίες και ας έρθουν να μας συλλάβουν».


Ακριβώς έτσι.


Και ήταν αναμενόμενο.


Γιατί μετά την προ ημερών λαμπρή εκείνη ανακοίνωση του μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτου για τους ναούς της δικής του εκκλησιαστικής περιφέρειας, αν από κάποιον ιεράρχη της Ελλαδικής Εκκλησίας περίμενα να ακολουθήσει την ίδια στάση και να αρθεί στο ύψος των πρωτοφανών περιστάσεων, ήταν κυρίως αυτός.


Δεν είναι ορμητικός, ούτε θορυβώδης. 

 

Είναι ένας γλυκός και ταπεινός παππούλης ηπίων τόνων (που είχα και τη μεγάλη τιμή να τον επισκεφτώ κάποτε στο μικρό γραφειάκι του στα Κύθηρα και να μιλήσω για αρκετή ώρα μαζί του).


Τόσο γλυκός και ήπιος, που τον κάνεις άνθρωπο κυρίως της προσευχής, όχι των πολύ δυναμικών παρεμβάσεων.


Όμως είναι ο πιο σεπτός, ο πιο παραδοσιακός, ίσως ο πιο ορθόδοξος όλων.


Ορθόδοξος όχι στις θεωρίες, ούτε στα…ψιθυριστά, αλλά δια πολλών τεκμηρίων: ως ο μόνος επίσκοπος που αντιδρά εδώ και χρόνια στον επελαύνοντα Οικουμενισμό, ο μόνος που κράτησε ξεκάθαρη (και όχι επαμφοτερίζουσα) θέση στο θέμα της αναγνώρισης της Ουκρανικής ψευδοεκκλησίας, ίσως και ο μόνος που διαμαρτύρεται με συνεχείς παρεμβάσεις προς την Ιερά Σύνοδο και για τη βλασφημία των κλειστών ναών.


Ο μόνος - την ώρα που κάποιοι άλλοι διαπρύσιοι κήρυκες εσιώπησαν, οι πάλαι ποτέ…λέοντες εσίγησαν και «οι δεινοί συζητηταί εμωράνθησαν».


Σε πλήρη εναρμόνιση λοιπόν με όλη αυτή την έως τώρα παρουσία του πολιού μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ και οι προ ολίγων ημερών δηλώσεις του σε μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι.


«Δεν μπορεί κανείς να ανακόψει τη Θεία Λατρεία.


Είναι πολύ φοβερό για εμάς.


Είναι εντελώς απαράδεκτο.


Εμείς θα κάνουμε κανονικά τις Λειτουργίες και ας έρθουν να μας συλλάβουν.


Είμεθα αγανακτισμένοι».


Και θεωρώ δεδομένο ότι για τον άνθρωπο αυτό τα λόγια δεν θα μείνουν μόνο λόγια.


Ίσως τώρα βέβαια κάποιοι αναρωτηθούν αν αρκούν αυτά, βλέποντας και την ευρύτερη εικόνα που δείχνει εδώ και καιρό η διοικούσα Εκκλησία.


Και η απάντηση είναι ότι πιθανότατα όχι.


Κάποιοι ίσως να ρωτήσουν επίσης τι ισχύ μπορεί να έχει η μεμονωμένη παρέμβαση ενός μητροπολίτη μίας απομακρυσμένης και πληθυσμιακά ασήμαντης μητρόπολης, όπως το μικρό νησί των Κυθήρων.


Κάποιοι ίσως πουν ακόμη ότι και φυλακή αν πάει ο γέροντας, τι θα βγει;


Σταγόνα δεν δείχνει στον ωκεανό και φωνή βοώντος εν τη ερήμω;


Τα παραπάνω ερωτήματα δεν μπορούν φυσικά να αγνοηθούν.


Δεκτά όλα αυτά και κατανοητά.


Όμως από την άλλη, είναι μία αρχή.


Και το παράδειγμα αυτού του σεπτού μητροπολίτη (που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως αρκετοί τον υπολήπτονται μέσα στην Ιερά Σύνοδο, ασχέτως αν δεν τολμούν να συνταχθούν ανοιχτά μαζί του σε όσα θαρραλέα κατά καιρούς λέει και πράττει) ίσως να ξυπνήσει και κάποιους ακόμη, ίσως γίνει θρυαλλίδα και εφαλτήριο.


Αλλά ακόμη και μεμονωμένη περίπτωση αν μείνει, φαινομενικά περιθωριακή και ασήμαντη, τέτοια πράγματα αλλιώς μετράνε στα ανθρώπινα μάτια κι αλλιώς στα μάτια του Θεού.


Ειδικά σε μία εποχή που με τόση αγωνία αναζητούνται πραγματικοί υπερασπιστές της πίστης, που με τόση λαχτάρα ψάχνουμε να βρούμε έστω και ένα σύγχρονο Μάξιμο Ομολογητή ή Μάρκο Ευγενικό.


Κάθε αντίσταση, κάθε μαρτυρία, κάθε ομολογία εγγράφει πνευματικές παρακαταθήκες, αποταμιεύει θησαυρούς εν ουρανοίς, φέρνει πνευματικούς μισθούς, ποτίζει το μισοξεραμένο δέντρο της ορθόδοξης πατρίδας.


Λίγο άλας που να μην έχει μωρανθεί δεν ψάχνουμε;


Λίγους κόκκους έστω μονάχα.


Και λίγη μόνο ζύμη.


Αυτή που κάποια στιγμή ίσως να ξαναζυμώσει όλο το φύραμα…


Του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ιστορίας

http://nikosxeiladakis.gr/

Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου: Μικρασιάτισσα και μποέμισα

 


«Εγώ γράφω τραγούδια και τα πουλώ. Από κει και πέρα δεν ανακατεύομαι αν θα πιάσουν ή όχι, αν θα βγουν ή δεν θα βγουν σε δίσκους. Μόλις τα παραδώσω, υπογράφω και μια δήλωση παραιτήσεως από διάφορα δικαιώματα, ας πούμε απαρνούμαι τα πνευματικά μου τέκνα», δήλωνε σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Ακρόπολις το 1960. 

Η Ευτυχία Χατζηγεωργίου-Οικονόμου, αργότερα Νικολαΐδου και τελικά Παπαγιαννοπούλου, ήταν μια γυναίκα μποέμισσα που έζησε με πάθος «σκαρώνοντας» τα στιχάκια της για να έχει λεφτά για την «τσόχα», όπως την αποκαλούσε, χωρίς να νοιάζεται ούτε για καριέρα ούτε για υστεροφημία.

Για ένα κομμάτι ψωμί προμήθευε αφειδώς τους μεγάλους συνθέτες με αξέχαστους στίχους και δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για την είσπραξη δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα, παρά την επιτυχία των τραγουδιών της, να πεθάνει φτωχή, στις 7 Ιανουαρίου του 1972.

Σε προηγούμενες θεατρικές σεζόν, το βιβλίο για τη ζωή της εμβληματικής αυτής μορφής της στιχουργικής, που γράφτηκε από την εγγονή της Ρέα Μανέλη, Η γιαγιά μου η Ευτυχία, έγινε η αφετηρία για να ξεδιπλωθεί η πολυκύμαντη ζωή της σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας από την ηθοποιό Νένα Μεντή.

Αντισυμβατικός και επαναστατικός χαρακτήρας από μικρή, γεννημένη στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, είχε μια έντονη και περιπετειώδη ζωή βιώνοντας από πρώτο χέρι τις τραυματικές εμπειρίες του ξεριζωμού από τη Μικρά Ασία και την προσφυγιά καταφθάνοντας στην Ελλάδα το 1922 με πτυχίο δασκάλας ανά χείρας.

Μας ξεριζώνουν απ' την ίδια μας τη γη. Ξαφνικά ακούγεται φοβερό βουητό, δίνεται το σύνθημα, αρχίζει το ποδοπάτημα...

Η ίδια σπαράζει και η καρδιά της ματώνει όταν περιγράφει τις εικόνες φρίκης που έζησε κατά τη διάρκεια του διωγμού, για τις οποίες απέφευγε να μιλάει συχνά όσο ζούσε: «Μας ξεριζώνουν απ' την ίδια μας τη γη. Ξαφνικά ακούγεται φοβερό βουητό, δίνεται το σύνθημα, αρχίζει το ποδοπάτημα, ποιος θα προλάβει να πρωτομπεί μες στο καράβι, σε σπρώχνουν, σε πονούν. Και έρχονται καράβια και μια θάλασσα άγρια σαν να θέλει να σε πνίξει κι αυτή μες στον καημό σου».

Στη μετέπειτα πορεία της ζωής της σταδιοδρόμησε ως ηθοποιός και ποιήτρια, αλλά τελικά την κέρδισε η στιχουργική η οποία μετά τη χαρτοπαιξία αποτελούσε το μεγάλο της πάθος. Η θεατρίνα δούλεψε με διαλείμματα σε περιπλανώμενα μπουλούκια από το 1926 έως το 1942, περιοδεύοντας στην ελληνική περιφέρεια και φτάνοντας μάλιστα κάποια στιγμή να συνεργαστεί και με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Στην προσωπική της ζωή, ο γάμος της με τον πρώτο σύζυγό της διαλύεται αυτή την εποχή κυρίως λόγω της κοινωνικής κατακραυγής για το επάγγελμά της.


Η καταστροφή της Σμύρνης που οδήγησε στον αιματηρό ξεριζωμό των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία

Η ιστορία της συνδέεται με την ψυχή ενός ολόκληρου λαού, που μέσα από τους στίχους της ένιωθε να εκφράζονται όλοι οι καημοί και οι ελπίδες του. Μέσα από στίχους τους οποίους συνήθιζε να γράφει σε πακέτα τσιγάρων, πριν τους καθαρογράψει στο χαρτί και από εκεί πάρουν το δρόμο προς τη μελοποίηση με προορισμό την καρδιά όλων όσοι τους άκουγαν.

Όπως αναφέρει ο Αλέκος Σακελλάριος, «Η ζωή της όλη ήτανε μια ζωή γεμάτη μιζέρια και φτώχεια. Η Ευτυχία, όμως, ποτέ δεν έχασε το κέφι της. Σατίριζε όλους και όλα. Και πρώτα-πρώτα τον ίδιο της τον εαυτό».

Η πληθωρική φυσιογνωμία της Μικρασιάτισσας που έγινε η φωνή του λαού χωρίς να υπολογίζει το κέρδος και την αναγνώριση ισοδυναμεί με την ακριβή έννοια του όρου της γνήσιας ελληνικής ψυχής και λεβεντιάς, εκπροσωπώντας τον Έλληνα που η ψυχή του έχει δύναμη, στέκεται στα πόδια του, χαμογελάει και αγωνίζεται να ξεπεράσει την σκληρή πραγματικότητα

 

 Μια από τις σπάνιες εμφανίσεις της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου μπροστά στην κάμερα

«Το λαϊκό μας τραγούδι ξεπήδησε από μια ανάγκη, γι' αυτό είναι αληθινό, γι' αυτό εξελίχθηκε. Πρέπει όμως ν' αδειάσεις ψυχή και πνεύμα για να το πιάσεις. Πρέπει να ζυμωθείς με το λαό, να ζήσεις τους καημούς του. Γράφεται πρώτα με την καρδιά και το συναίσθημα και ύστερα με τεχνική», υποστήριζε με όλη της τη δύναμη.

Οι στίχοι της αποτέλεσαν ακρογωνιαίο λίθο της λαϊκής μουσικής, με το «Για μια γυναίκα χάθηκα» να αποτελεί το πρώτο της τραγούδι που μελοποιήθηκε από τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον «δάσκαλό της στους στίχους», όπως τον αποκαλούσε η ίδια. Με δική του επίσης παραγγελία είχε γράψει τους στίχους για το γνωστό τραγούδι «Τα καβουράκια», το οποίο έγινε αργότερα η αφορμή να επέλθει ρήξη στη μεταξύ τους σχέση, όταν εκείνη σκέφτηκε να διεκδικήσει την πατρότητα των στίχων κι εκείνος αντέδρασε αναφέροντας ότι η τελική επιτυχημένη μορφή του τραγουδιού οφείλεται στον ίδιο και ότι εκείνη έδωσε απλώς στην αρχή ένα προσχέδιο.

Οι συνεργασίες της όμως με σπουδαίους συνθέτες της εποχής και μεταγενέστερους δεν σταματάνε εκεί, καθώς δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην υποκλίθηκε στο έμφυτο χάρισμά της. Μανώλης Χιώτης, Στέλιος Καζαντζίδης, Απόστολος Καλδάρας, Αντώνης Ρεπάνης, Μάνος Χατζιδάκις «πάντρεψαν» τις μελωδίες τους με τους στίχους της Ευτυχίας, που φαίνεται ότι χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει, είχε ανακαλύψει το μυστικό που έκανε τα τραγούδια διαχρονικές επιτυχίες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.


Η Νένα Μεντή στο ρόλο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου στη θεατρική παράσταση βασισμένη στη ζωή της μεγάλης στιχουργού

Όποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς, συναντά τα μελωδικά αυτά ίχνη που άφησε στο πέρασμά της η γυναίκα με τη μαγική πένα που συγκινούσε δίνοντας κουράγιο και δύναμη να συνεχίζει κανείς τον αγώνα παρά το σκληρό πρόσωπο που αποκαλύπτει αρκετές φορές η ζωή. Στίχοι αλησμόνητοι με γεύση γλυκόπικρη, όπως το «Δυο πόρτες έχει η ζωή», «Είμαι αετός χωρίς φτερά», «Ηλιοβασιλέματα», «Αντιλαλούνε τα βουνά», «Είμαστε αλάνια», «Λίγο-λίγο θα με συνηθίσεις», «Όνειρο απατηλό», «Περασμένες μου αγάπες», «Πετραδάκι-πετραδάκι», «Τι να σου κάνει μια καρδιά», και αναρίθμητα άλλα μνημειώδη άσματα του λαϊκού μας πενταγράμμου. 

Σε μια άγνωστη πτυχή της ζωής της εκδίδει το 1931 την ποιητική συλλογή Πνοές,  ενώ λόγος γίνεται και για την ύπαρξη ενός δευτέρου ποιητικού πονήματος, του «Φλογέρα και άρπα», το οποίο ωστόσο φαίνεται να χάθηκε στη λήθη του χρόνου. 

Η τραγική απώλεια της κόρης της και το πάθος με τη χαρτοπαιξία
Επτά πρόσωπα ήταν εκείνα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή της και το έργο της ως στιχουργού: η Μαρίκα Κοτοπούλη με την οποία συνεργάστηκε στο θέατρο,  ο άνδρας της ο Γιώργος, ο Τσιτσάνης, ο Χιώτης, η μητέρα της η Μαριόγκα, η εγγονή της η Ρέα, κι άλλο ένα που την σημάδεψε αφήνοντας στην ψυχή της μια πληγή που δεν έκλεισε ποτέ μέχρι και την τελευταία της πνοή: Η μονάκριβη κόρη της η Μαίρη.



Η μονάκριβη κόρη της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, Μαίρη Λαΐδου, στην ταινία Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο

Η Μαίρη Νικολαΐδου –αυτό ήταν το όνομά της πριν το αλλάξει σε Λαΐδου επειδή υπήρχαν κι άλλες με το ίδιο επώνυμο στο θέατρο– υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο κλείνοντας τα μάτια της για πάντα. Είναι γνωστή στο ελληνικό κινηματογραφόφιλο κοινό για τη συμμετοχή της στην ταινία Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, όπου υποδυόταν μία από τις τσιγγάνες που πλαισίωναν τον Μίμη Φωτόπουλο και τον Βασίλη Αυλωνίτη. Τσακισμένη από την τραγική απώλεια, η Ευτυχία βρίσκει παρηγοριά στη χαρτοπαιξία η οποία ήταν και ένα είδος καταφύγιου για τα χρόνια που ακολούθησαν. Αγαπημένο της παιχνίδι ήταν η πόκα, που συνήθιζαν να παίζουν μόνο άνδρες.

Δύο χρόνια νωρίτερα, μάλιστα, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι είχε γράψει το προφητικό τραγούδι «Δύο πόρτες έχει η ζωή» για το οποίο η μεγάλη μαστόρισσα των στίχων έλεγε: «Μέσα σε αυτό το τραγούδι, ένιωσα για πρώτη φορά την οδύνη, σαν χάνεις μια αγαπημένη ύπαρξη και ύστερα μένεις μόνη. Σε αυτούς τους στίχους έχω κλεισμένη όλη μου τη ζωή – ή μάλλον τη ζωή της ζωής μου, την κόρη μου τη Μαίρη».

Χαρακτηριστική για την περίοδο αυτή είναι και η γραπτή κατάθεση του Αλέκου Σακελλάριου στη βιογραφία που έγραψε προς τιμήν της, στην οποία αναφέρει: «Η Ευτυχία, κεραυνοβολημένη από το θάνατο της κόρης της, έβαλε το μαύρο φουστάνι και το μαύρο μαντίλι στο κεφάλι της –που δεν τα έβγαλε ποτέ ως το θάνατο της– κι αφοσιώθηκε στην ανατροφή της μικρής Ρέας».

Όταν έσβησε η φωνή του λαού…
Έκλεισε τα μάτια της σε ηλικία 79 ετών έχοντας στο πλευρό της την εγγονή της Ρέα, που την φρόντισε ως τα γεράματά της. Μια γυναίκα που, όπως δήλωσε η Νένα Μεντή που την υποδύθηκε με εξαιρετική επιτυχία στο θεατρικό σανίδι, «έζησε συνεπής με τα θέλω της». Τελευταία της επιθυμία ήταν να της τραγουδήσουν το «Άμαξα μέσ’ στη βροχή»...

 

 Απόσπασμα από την αυτοβιογραφική θεατρική παράσταση με πρωταγωνίστρια τη Νένα Μεντή

«Μας γέλασες παλιοζωή | μας γέμισες ελπίδες | μα στις βαθιές ρυτίδες | το δάκρυ μας κατρακυλά. | Νύχτα πέρασε το τρένο | και το χάσαμε | κάπου θέλαμε να πάμε | μα δεν φτάσαμε», έγραφε στο ακυκλοφόρητο «Νύχτα πέρασε το τρένο» του Μάνου Λοΐζου, σε έναν στίχο που συμπυκνώνει μια ζωή αστείρευτης δημιουργίας, πάθους και προσωπικών τραγωδιών.

Ωστόσο, εκείνη παρά τις δυσκολίες και τις εσωτερικές της πληγές κατάφερε να επιβιβαστεί στο τρένο. Στο τρένο που οδηγεί κατευθείαν στην καρδιά μας…

Βίκυ Καλοφωτιά

  • Ρέα Μανέλη, Η γιαγιά μου η Ευτυχία, εκδόσεις Άγκυρα, Απρίλιος 2009.
  • Αλέκος Σακελλάριος & Δήμος Λεβιθόπουλος, Κωμικοτραγικά, εκδόσεις Σμυρνιωτάκης.
  •  
  • ΠΗΓΗ  pontos-news.gr

Δ.ΣΧ. ΧΩΡΑΣ -ΚΑΡΒΟΥΝΑΔΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ:ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ (3) ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΔΩΡΕΑ ΤΑΜΠΛΕΤ

   


                                                     

                                          ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Η Διευθύντρια και το εκπαιδευτικό προσωπικό του Δ.Σχ. Χώρας – Καρβουνάδων Κυθήρων αισθάνονται την ανάγκη να ευχαριστήσουν τις τρεις οικογένειες:

της κας Βάντας και κ. Γιώργου Αλεξόπουλου

της κας Εύας και κ. Νίκου Ιατρόπουλου και

της κας Μαρίνας και κ. Αντώνη Ταλιούρη

για την τόσο πολύτιμη δωρεά που έκαναν στο Σχολείο μας, των 37 τάμπλετ, τα οποία μας παραδόθηκαν την πιο κατάλληλη στιγμή, 2 ημέρες πριν ξεκινήσει η τηλεκπαίδευση.

Τα τάμπλετ αυτά δανείστηκαν σε οικογένειες που έχουν 2 ή και 3 παιδιά που φοιτούν στο σχολείο μας, πολύτεκνες οικογένειες ή οικογένειες που δεν είχαν άμεσα εξοπλισμό, με τη δέσμευση να τα επιστρέψουν, όταν σταματήσει η τηλεκπαίδευση, για να χρησιμοποιηθούν στο μάθημα της Πληροφορικής και για τυχόν επόμενη φορά τηλεκπαίδευσης.

Ο λόγος για τον οποίο οι παραπάνω οικογένειες έκαναν την προσφορά, ήταν ο γάμος του Θοδωρή και της Carissa Στρατηγού στους οποίους ευχόμαστε να ζήσουν και να είναι πάντα ευτυχισμένοι.

Η Δ/ντρια του Σχολείου

Ελένη Τζάννε

Kυθήρων : ''Αντισυνταγματική η παρακώλυση της Θείας Λατρείας-Η Εκκλησία αξιώνει δεν παρακαλεί''


 “Στον Μητροπολιτικό Ναό Εσταυρωμένου Χώρας – Κυθήρων, ενώ προβλέπεται η συμμετοχή 50 ατόμων, δεν θα είναι ούτε πέντε 5 !!!” ανέφερε μεταξύ άλλων για τα νέα μέτρα

 ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΜΑ:Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη 

Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη -ΜΕΡΟΣ Α΄ 

Θεία Λειτουργία και η Θεία Κοινωνία, η μετάδοσις του Αχράντου Σώματος και του Τιμίου Αίματος του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού περιθριγκώνει τον Ορθόδοξο Πιστό” αναφέρει στο πρώτο μέρος της αποκλειστικής του συνέντευξης στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων για τις εκκλησίες, ο Μητροπολίτης Κυθήρων και Αντικυθήρων κ. Σεραφείμ και τονίζει πως “δεν είναι κοινός δημόσιος χώρος ο κάθε καθαγιασμένος και καθιερωμένος Ιερός Ναός”...

Χαρακτηρίζει βαρύτατη βλασφημία το λεγόμενο στις ημέρες μας και από ωρισμένους επιστήμονες ιατρούς, «μη έχοντας μόρφωσιν ευσεβείας», ότι υπάρχει κίνδυνος να μολυνθή από τον κορωνοιό ο Χριστιανός, καθώς μεταλαβαίνει με την αγία Λαβίδα το Σώμα και το Αίμα του Χριστού” και καταλογίζει ευθύνη στους λοιμωξιολόγους για κλωνισμό της πίστης μερίδας του λαού.

Συμμερίζεται την μεγάλη δοκιμασία, αλλά κρούει τον κώδωνα του κινδύνου προκειμένου να μην αλλοιωθή το εκκλησιαστικό και το πατριωτικό φρόνημα του λαού μας, με τους περιορισμούς των λατρευτικών και των εθνικών εκδηλώσεων σ’ αυτόν τον καιρό, με τον λογισμό ότι δεν πειράζει και από το σπίτι προσευχόμαστε και τιμάμε την πατρίδα και τους προγόνους μας”.

Εξηγεί γιατί, ακόμη και μετά τις διορθώσεις για τις εορταστικές Λειτουργίες σε περιπτώσεις όπως στον Μητροπολιτικό Ναό Εσταυρωμένου Χώρας – Κυθήρων, ενώ προβλέπεται η συμμετοχή πενήντα (50) ατόμων, δεν θα είναι ούτε πέντε (5)!!!

Και προσθέτει πως η Θεία Λατρεία, η οποία προστατεύεται από το άρθρο 13 του Συντάγματος, (παρ. 2), όταν παρακωλύεται με τις Κ.Υ.Α., “είτε με τον αποκλεισμό όλων των πιστών Χριστιανών από τον εκκλησιασμό τους, είτε με την απαγόρευση στον Ιερέα να ιερουργήσει με ένα ψάλτη και χωρίς τον Λαό ή να κάμει περιφορά του Ιερού Επιταφίου ή την ρίψη του Τιμίου Σταυρού εις την θάλασσαν την ημέρα των Αγίων Θεοφανείων, συνιστά πράξιν αντισυνταγματικήν, αφού κατά το άρθρο 48 του Συντάγματος το εν θέματι άρθρον δεν αναστέλλεται ποτέ, ούτε εν καιρώ πολιορκίας και πολέμου”.
 

Ακολουθεί το πρώτο μέρος της συνέντευξης:

-Σεβασμιώτατε, ὁ περιβόητος κορονοϊός χτύπησε καί τά ὑψηλά κλιμάκια τῆς Ἱεραρχίας. Τήν ἴδια στιγμή ὁ λαός δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως... Ποιές εἶναι οἱ ἀνησυχίες σας καί ποιές παράλληλα οἱ ἐλπίδες σας;

Πράγματι, ὁ κορωνοϊός, μεταλλαγμένος ἴσως, τό τελευταῖο διάστημα (Ὀκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος 2020) μαίνεται, μέ τήν ἐπιθετικότητά του νά εἶναι ἄνευ προηγουμένου. Οἱ θετικοί εἰς τόν ἰόν αὐτόν αὐξάνονται κατακορύφως, ἀφοῦ καί τά τέστ γίνονται κατά χιλιάδες ἡμερησίως. Τά κρούσματα, δηλ. οἱ περιπτώσεις λοιμώξεως τοῦ ἀναπνευστικοῦ, πληθύνονται. Ὁ ἀριθμός τῶν διασωληνωμένων καί νοσηλευομένων εἰς τάς ΜΕΘ εἶναι ὑπερηυξημένος. Τά Νοσηλευτικά Ἱδρύματα σημειώνουν πληρότητα καί ἀνεπάρκεια, ἐνίοτε, διά τήν παροχήν νοσηλείας εἰς τούς περιθαλπομένους ἀσθενεῖς, ἐπιτάσσονται ἰδιωτικές κλινικές, κατασκευάζονται νέες ΜΕΘ, οἱ Ἰατροί καί οἱ νοσηλευτές -τριες εὑρίσκονται ἐπί ποδός νύκτα καί ἡμέρα καί προστίθενται ἐθελοντές -τριες.

Ἀσφαλῶς, ὁ κορωνοϊός δέν κάμνει διακρίσεις, ἀλλά «χτυπᾶ καί τά ὑψηλά κλιμάκια τῆς Ἱεραρχίας», ὅπως γράφετε. Ὅλοι κινδυνεύουμε, ἄν σέ κλειστούς καί ἀνοικτούς χώρους κάνουμε συναναστροφές καί συνεστιάσεις μέ πρόσωπα, τά ὁποῖα εἶναι θετικά στόν ἰό καί φορεῖς τοῦ ἰοῦ. Αὐτό, βεβαίως, συμβαίνει καί μέ τόν ἰό τῆς γρίππης καί μέ ἄλλους ἰούς. Μόνο μέσα στούς ἁγιασμένους χώρους τῶν Ἱερῶν Ναῶν, πού καθαγιάζονται μέ τά Ἱερά Ἐγκαίνια καί τελοῦνται οἱ Θεῖες Λειτουργίες καί τά Ἱερά Μυστήρια τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας προστατεύεται ὁ πιστός ἀπό τήν Θεία Χάρι. Πρωτίστως δέ καί κυρίως ἡ Θεία Λειτουργία καί ἡ Θεία Κοινωνία, ἡ μετάδοσις τοῦ Ἀχράντου Σώματος καί τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ περιθριγκώνει τόν Ὀρθόδοξο Πιστό· «Θεοῦ τό Σῶμα, καί θεοῖ με καί τρέφει. Θεοῖ τό πνεῦμα, τόν δέ νοῦν τρέφει ξένως». 

Γι’ αὐτό εἶναι βαρύτατη βλασφημία τό λεγόμενο στίς ἡμέρες μας καί ἀπό ὡρισμένους ἐπιστήμονες ἰατρούς, «μή ἔχοντας μόρφωσιν εὐσεβείας», ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος νά μολυνθῇ ἀπό τόν κορωνοϊό ὁ Χριστιανός, καθώς μεταλαβαίνει μέ τήν ἁγία Λαβίδα τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Τί ἄλλο θά ἀκούσωμε… Νά σημειωθῆ καί τό ἑξῆς ὅτι δύο ἀγαπητοί καί σεβάσμιοι Ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς, θετικοί εἰς τόν κορωνοϊό, ὁμολογοῦν ὅτι ἐκτός Ἱεροῦ Ναοῦ καί Θείας Λατρείας ἐνόσησαν ἐκ μεταδόσεως ἀπό πρόσωπα θετικά στόν ἰό.

Ὄντως, δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως ὁ λαός· ἡ πίστις καί ἡ ἐμπιστοσύνη του στόν Θεό, ἡ ὑπομονή καί ἡ καρτερία του, οἱ ἀντοχές καί τό κουράγιο του, ὁ περιορισμός καί ἡ πειθαρχία του, οἱ οἰκονομικές δυσχέρειες καί οἱ ἐπιπτώσεις στίς ἐπαγγελματικές ἀπασχολήσεις του κ.ἄ. Ὅμως, ἄν ἀντιμετωπίση σωστά, μέ τά πνευματικά ἐφόδια τοῦ Χριστιανοῦ καί μέ ὑπακοή στήν παιδαγωγική αὐτή μέθοδο τοῦ Θεοῦ, πού ἀποσκοπεῖ στή διόρθωσι καί τήν ἐπιστροφή μας μέ μετάνοια κοντά στόν Κύριο καί Θεό μας, θά ἐξέλθη ἀπό τή μεγάλη αὐτή δοκιμασία ὠφελημένος καί διδαγμένος.

Οἱ ἀνησυχίες μας εἶναι νά μή χαθῆ ὁ ἔλεγχος τῆς ἐπιδημίας αὐτῆς, ἀλλά νά ἀντιμετωπισθῆ μέ τά ἐπιστημονικά δεδομένα καί μέ τά πνευματικά ἐφόδια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί Παραδόσεώς μας. Νά μήν ἀλλοιωθῇ τό ἐκκλησιαστικό καί τό πατριωτικό φρόνημα τοῦ λαοῦ μας, μέ τούς περιορισμούς τῶν λατρευτικῶν καί τῶν ἐθνικῶν ἐκδηλώσεων σ’ αὐτόν τόν καιρό, μέ τόν λογισμό ὅτι δέν πειράζει καί ἀπό τό σπίτι προσευχόμαστε καί τιμᾶμε τήν πατρίδα καί τούς προγόνους μας. 

Τό Ὀρθόδοξο Γένος μας πέρασε διαχρονικά καί πιό μεγάλες καί πιό φοβερές ἐπιδημίες ἀπό λοιμώδεις νόσους, ἀλλά μέσα στήν Ἐκκλησία καί μέ τά ἁγιαστικά της μέσα. Βασικά καί πρωταρχικά, ὅμως, μέ τό φάρμακο τῆς ἀθανασίας, τή Θεία Κοινωνία, τό ἀνυπέρβλητο καί ἀσυναγώνιστο αὐτό φάρμακο, ὅπως λέγει ἕνας ἀπό τούς νεωτέρους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Νικηφόρος ὁ λεπρός. Οἱ ἐλπίδες καί οἱ προσδοκίες μας εἶναι νά ξεπερασθῆ ἡ μεγάλη αὐτή δοκιμασία μέ τή Χάρι τοῦ Κυρίου μας καί νά μᾶς φέρη συνειδητά καί βιωματικά πιό κοντά στό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία μας.

-Προλειαίνεται τό ἔδαφος γιά νά περάσουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό; Ἐσεῖς ἔχετε προειδοποιήσει καί μέ παρεμβάσεις πρός τόν ἴδιο Πρωθυπουργό, ἀλλά μέ τήν ἐν γένει στάση σας. Ἀλλά πῶς σχολιάζετε τήν ἴδια στιγμή τοποθετήσεις Ἱεραρχῶν σύμφωνα μέ τίς ὁποῖες ἄν κριθεῖ ἀπαραίτητο ὅτι πρέπει νά περάσουμε τά Χριστούγεννα στό σπίτι μας, τότε θά τά περάσουμε στό σπίτι μας;

-Ἀπό τήν περασμένη ἄνοιξι ἀκούγονταν τά προμηνύματα ὅτι καθώς πλησιάζει ὁ χειμώνας θά ἔχωμε ἔξαρσι τῆς ἐπιδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ καί ὅτι θά κλείσουν οἱ Ἐκκλησίες μας καί τά Χριστούγεννα, ὅπως τήν Μεγ. Τεσσαρακοστή καί τό Πάσχα. Εὐτυχῶς, πού δέν θά ἔχωμε τήν ἐπανάληψι τῆς περασμένης ἐκείνης θλιβερῆς τραγῳδίας.

Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος διά τῶν ὑπ’ ἀριθ.5048/2098/4-11-2020 καί 5389/2261/7-12-2020 ἐγγράφων πρός τόν Πρωθυπουργόν τῆς Χώρας μας κ.Κυρ. Μητσοτάκην, μέ κοινοποίησιν εἰς τούς Ὑπουργούς Ὑγείας καί Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί εἰς τόν Γεν. Γραμματέα Θρησκευμάτων, ἔθεσε ἐγκαίρως τό θέμα τῆς Θείας Λατρείας εἰς τούς Ἱερούς Ναούς μας ἀπό τήν Κυριακή 20 Δεκεμβρίου καί ἑξῆς (καί ἑπομένως ὅλο τό Ἅγιο Δωδεκαήμερο: Χριστούγεννα – Πρωτοχρονιά - Θεοφάνεια). 

Στό πρῶτο μάλιστα ἔγγραφο τῆς ΔΙΣ ἐζητεῖτο νά προστεθοῦν εἰς τούς ἕξ (6) Κωδικούς κυκλοφορίας τῶν πολιτῶν καί δύο ἀκόμη: α) ἡ προσέλευσις τῶν πιστῶν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν «διά τήν ἐπιτέλεσιν τῶν συνταγματικῶς κατωχυρωμένων θρησκευτικῶν καθηκόντων των» καί β) ἡ μετακίνησις «συγγενῶν εἰς τά κοιμητήρια διά τήν προσευχήν καί φροντίδα τῶν μνημάτων τῶν κεκοιμημένων οἰκείων τους».

Πέρα τούτων ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος κ.Ἱερώνυμος, πρίν καί μετά τήν πρόσφατη ἀσθένειά του, ἐπικοινώνησε διά ζώσης καί τηλεφωνικῶς μέ τόν κ.Πρωθυπουργό διά τό ἴδιο θέμα. Ἀλλά καί φωνές ἀγωνίας καί διαμαρτυρίας Ἀδελφῶν Ἀρχιερέων, τοῦ ΙΣΚΕ καί πολυαρίθμων Συλλόγων καί Σωματείων συνέβαλαν εἰς τήν διαφοροποίησιν τῶν σκληρῶν μέτρων ἀποκλεισμοῦ τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ἐν Ἐκκλησίαις Θεία Λατρεία.

Καί ἐνῶ, κατά τίς προαναγγελίες, ἐλέγετο ὅτι οἱ Ἱεροί Ναοί θά λειτουργήσουν Χριστούγεννα καί Θεοφάνεια μέ ἐννέα (9) πιστούς, μέ ἐξαίρεσι τούς Ἱ. Μητροπολιτικούς Ναούς, πού θά εἶχαν εἰκοσιπέντε (25) πιστούς, ἐν τούτοις, μετά τήν Συνεδρίαν τῆς 15ης Δεκεμβρίου ἐ.ἔ. τῆς ΔΙΣ, τά πράγματα ἐβελτιώθησαν ὡς ἑξῆς: Οἱ Ἱεροί Ναοί μας θά λειτουργήσουν Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά καί Θεοφάνεια μέ εἰκοσιπέντε (25) Χριστιανούς, οἱ δέ Ἱ. Μητροπολιτικοί Ναοί μέ πενήντα (50). Ὅπου εἶναι δυνατόν καί ὑπάρχουν περισσότεροι τοῦ ἑνός Ἱερεῖς θά γίνωνται περισσότερες τῆς μιᾶς Θ. Λειτουργίες καί οἱ Ἱεροί Ναοί θά εἶναι ἀνοικτοί διά τούς πιστούς (διά προσκύνησιν καί «ἀτομική προσευχή»).

Ὅμως, διά τούς μικρούς σχετικά Ἱερούς Ναούς ἡ διεύρυνσις αὐτή τῶν ἀριθμῶν τῶν πιστῶν εἶναι «δῶρον ἄδωρον». Διότι, δυστυχῶς, προβλέπεται διά τήν ἀποφυγή συγχρωτισμοῦ σέ δεκαπέντε (15) τετραγωνικά μέτρα νά εἶναι ἕνας μόνον πιστός … Μέ τή λογική αὐτή εἰς τόν Μητροπολιτικό Ναό Ἐσταυρωμένου Χώρας – Κυθήρων, ἐνῶ προβλέπεται ἡ συμμετοχή πενήντα (50) ἀτόμων, δέν θά εἶναι οὔτε πέντε (5)!!!

Εἰς τό σημεῖο αὐτό θέλω νά τονίσω δύο πράγματα, κ. Χατζηγιάννη.

1. Τό ἐπεσήμανα καί εἰς τήν ἀπάντησίν μου εἰς τήν πρώτην ἐρώτησίν σας. Δέν εἶναι κοινός δημόσιος χῶρος ὁ κάθε καθαγιασμένος καί καθιερωμένος Ἱερός Ναός. «Τοῦτον τόν Οἶκον ὁ Πατήρ ᾠκοδόμησε˙ τοῦτον τόν Οἶκον ὁ Υἱός ἐστερέωσε˙ τοῦτον τόν Οἶκον τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἀνεκαίνισε, τό φωτίζον, καί στηρίζον, καί ἁγιάζον τάς ψυχάς ἡμῶν», ψάλλουμε κατά τήν Ἱεράν Ἀκολουθίαν τῶν Ἐγκαινίων Ἱεροῦ Ναοῦ.

Δυστυχῶς πολλοί συνάνθρωποί μας, καί ἐν προκειμένῳ ὡρισμένοι Ἰατροί, λοιμωξιολόγοι κ.λπ. τῆς Ἐπιστημονικῆς Ἐπιτροπῆς, οἱ ὁποῖοι εἶναι σύμβουλοι τοῦ κ.Πρωθυπουργοῦ καί τῆς Κυβερνήσεως γιά τά θέματα τοῦ κορωνοϊοῦ, μέ τά ἐπιστημονικά τους αἰσθητήρια καί κριτήρια καί τό ὀρθολογικό πνεῦμα τους δέν δύνανται νά διακρίνουν τήν ἱερότητα καί τήν ἀνεπικινδυνότητα τοῦ ἱεροῦ χώρου τῶν καθιερωμένων Ἱερῶν Ναῶν μας καί θεωροῦν ὅτι καί αὐτοί εἶναι δυνατόν νά μεταβληθοῦν σέ ἑστίες μολύνσεως ἐκ τοῦ ἐπικινδύνου κορωνοϊοῦ. Γι’αὐτό συνιστοῦν τήν ἐντός πέντε, ἤ δέκα, ἤ καί δεκαπέντε τετραγωνικῶν μέτρων παρουσίαν ἑνός μόνον ἐκκλησιαζομένου, ἀγνοώντας τήν προστασία τῆς Θείας Χάριτος, πού παρέχεται στούς πιστούς ἐντός τοῦ ἱεροῦ χώρου τοῦ Ἱ. Ναοῦ. 

Βεβαίως, ἄν κάποιος Χριστιανός εἰσέλθη στόν Ἱερό Ναό νά ἐκκλησιασθῆ σέ περίοδο βαρυχειμωνιᾶς καί δέν ἐνδυθῆ ἀναλόγως ἤ σταθῆ σέ κάποιο ρεῦμα ἀέρος (μέ ἀνοικτά παράθυρα) καί ἀρρωστήσῃ, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δέν τόν προστάτευσε, ἀλλά ὅτι ὁ ἴδιος δέν προφύλαξε τόν ἑαυτόν του. Ἄλλο εἶναι αὐτό καί ἄλλο νά φοβᾶται κανείς μήπως μολυνθῇ ἀπό τήν Θεία Κοινωνία, τήν προσκύνησιν τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων καί τῶν Ἁγίων Λειψάνων, τήν λῆψιν τοῦ Ἀντιδώρου καί τοῦ Ἁγιασμοῦ ἤ τόν ἀσπασμόν τῆς χειρός τοῦ θείου Ἱερουργοῦ τῶν Ἱερῶν καί Ἀχράντων Μυστηρίων,

καί

2. Τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, πού εἶναι ὁ ὑπέρτατος πολιτειακός νόμος, προστατεύει, μαζί μέ τά ἄλλα συναφῆ διά τήν Ὀρθόδοξον Καθολικήν Ἐκκλησίαν μας ἄρθρα, τήν θρησκευτικήν συνείδησιν καί τήν θρησκευτικήν λατρείαν (ἄρθρο 13, παρ. 1 καί 2). Μέ τήν ἐπιμονή ὡρισμένων λοιμωξιολόγων ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος μεταδόσεως τῆς μολύνσεως τοῦ κορωνοϊοῦ μέ τήν ἁγία Λαβῖδα τῆς Θείας Κοινωνίας (εἰσηγήθη, μάλιστα, κάποιος ἐξ αὐτῶν ὅτι πρέπει νά σταματήση ἡ μετάδοσις τῆς Θείας Μεταλήψεως μέ τήν ἁγία Λαβῖδα μέχρις ὅτου ἐφευρεθῆ τό ἐμβόλιο!) προκλήθηκε σέ ἕνα μέρος τοῦ Λαοῦ ὁ ἀνύπαρκτος φόβος τῆς μολύνσεως ἀπό τόν ἰό. 

Τοιουτοτρόπως, ἐπλήγη σέ ἕνα ποσοστό ἡ θρησκευτική συνείδησις τοῦ Λαοῦ, ἡ ὁποία, ὅμως, προστατεύεται, ὅπως προείπαμε, ἀπό τό ἄρθρο 13, παρ. 1 τοῦ Συντάγματος. Μέ ἄλλα λόγια κλονίσθηκε ἡ πίστις καί πεποίθησις ὡρισμένων χριστιανῶν εἰς τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν μας, ὡσάν νά εἶναι δυνατόν νά κινδυνεύση ἡ ζωή τους κοντά στόν Χριστό καί τό πνευματικό Του θεραπευτήριο, τήν Ἐκκλησία. Ἡ δέ Θεία Λατρεία, ἡ ὁποία προστατεύεται ἀπό τό ἴδιο ἄρθρο (13, παρ. 2), ὅταν παρακωλύεται μέ τίς Κ.Υ.Α., εἴτε μέ τόν ἀποκλεισμό ὅλων τῶν πιστῶν χριστιανῶν ἀπό τόν ἐκκλησιασμό τους, εἴτε μέ τήν ἀπαγόρευσιν εἰς τόν Ἱερέα νά ἱερουργήσῃ μέ ἕνα ψάλτη καί χωρίς τόν Λαό ἤ νά κάμῃ περιφορά τοῦ Ἱεροῦ Ἐπιταφίου ἤ τήν ρίψιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τήν θάλασσαν τήν ἡμέρα τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, συνιστᾶ πρᾶξιν ἀντισυνταγματικήν, ἀφοῦ κατά τό ἄρθρο 48 τοῦ Συντάγματος τό ἐν θέματι ἄρθρον δέν ἀναστέλλεται ποτέ, οὔτε ἐν καιρῷ πολιορκίας καί πολέμου.

Μέ τά παραπάνω βλέπει κανείς πῶς ἀντιμετωπίζει τά θέματα τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως καί τῆς Θείας Λατρείας ὁ συνταγματικός νομοθέτης. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἑλλαδική μας Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἔχει διακριτούς ρόλους μέ τό Κράτος καί οἱ σχέσεις Ἐκκλησίας καί Κράτους εἶναι σχέσεις συναλληλίας, παρά τόν ἀμοιβαῖο σεβασμό πού πρέπει νά ὑφίσταται, ἀξιώνει καί δέν παρακαλεῖ διά τά τόσον ἐπιμελῶς κατωχυρωμένα συνταγματικά αὐτά δικαιώματα τῆς Ἐκκλησίας. Προσέτι, δέν πρέπει νά ἀγνοοῦμε ὅτι, ὄχι μόνον τά τῆς Θείας Λατρείας, ἀλλά καί οἱ Ἱεροί Κανόνες, δογματικοί καί διοικητικοί, (τό Ἱερό Σύνταγμα τῆς Ἐκκλησίας μας) καί ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Ν.590/1977 ἔχουν Συνταγματικήν ἰσχύν καί προστατεύονται ἀπό τό Σύνταγμα τῆς Πατρίδος μας.

Δέν θά σχολιάσω τίς τοποθετήσεις Ἀδελφῶν Ἀρχιερέων ὅτι πρέπει, ἄν κριθῆ ἀπαραίτητο νά περάσουμε τά Χριστούγεννα στό σπίτι μας, νά τό κάμωμε, γιατί ἡ πρακτική καί ἡ 20 αἰώνων Παράδοσις τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μας δέν μαρτυρεῖ τοιοῦτον τι, διότι οἱ ὅποιες λοιμικές ἀσθένειες καί συμφορές οὐδέποτε ἀντιμετωπίσθηκαν ἔξω καί μακρυά ἀπό τήν ἅγια ἀτμόσφαιρα τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Ἱερῶν μας Ναῶν, ἀλλά μέ τήν Θεία Λατρεία καί τά Ἱερά Μυστήρια. Ὅμως, καί ἡ πρόσφατη πικρή ἐμπειρία μας, κατά τήν περασμένη ἄνοιξι, δέν ἐπιτρέπει κάτι παρόμοιο.

Αύριο ακολουθεί το Β΄μέρος της συνέντευξης για το ουκρανικό ζήτημα και για τα Χριστούγεννα....

https://www.pentapostagma.gr/

Οι Τρεις Παίδες εν Καμίνω – Οι Προστάτες του Πυροσβεστικού Σώματος.

 


Στις 17 Δεκεμβρίου εορτάζουμε με την καθιερωμένη λαμπρότητα τους Προστάτες του Πυροσβεστικού Σώματος, Αγίους Τρείς Παίδες εν Καμίνω.

Λίγα λόγια για τους Τρείς Παίδες εν Καμίνω:

Άγιοι της Χριστιανικής Εκκλησίας, προερχόμενοι από την Παλαιά Διαθήκη. Η μνήμη τους εορτάζεται στις 17 Δεκεμβρίου.

Οι Τρεις Παίδες εν Καμίνω ήταν τρία εβραιόπουλα, ο Ανανίας, ο Αζαρίας και ο Μισαήλ, που κατάγονταν από βασιλικό γένος και ζούσαν στα Ιεροσόλυμα. Όταν η πόλη τους κυριεύτηκε από τον βασιλιά των Βαβυλωνίων, Ναβουχοδονόσορα Β’ τον Μέγα (634-562 π.Χ), τα τρία παιδιά σύρθηκαν αιχμάλωτα στη Βαβυλώνα μαζί με τον φίλο τους Δανιήλ, τον μετέπειτα προφήτη. Εκεί ξεχώρισαν για τη φρόνηση και την αρετή τους και ο βασιλιάς τους διόρισε επιστάτες στην Αυλή του.

Όμως, όταν αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τη χρυσή εικόνα του, ο Ναβουχοδονόσωρ εξοργίστηκε και διέταξε να τους ρίξουν σ’ ένα ιδιαίτερα πυρακτωμένο καμίνι. Τότε εμφανίστηκε άγγελος Κυρίου και τους προστάτευσε, απλώνοντας πάνω τους τις φτερούγες του και μεταβάλλοντας τη φωτιά σε δροσιά.

Έκπληκτος ο Ναβουδονόσωρ από το θαύμα που συντελέστηκε ενώπιόν του, ομολόγησε ότι ο Θεός των Ιουδαίων είναι μεγάλος και τους χάρισε τη ζωή. Έκτοτε, οι «τρεις παίδες» έζησαν εν ειρήνη.

Οι Τρεις Παίδες εν Καμίνω είναι προστάτες Άγιοι της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ελλάδας και Κύπρου και η μνήμη τους τιμάται με σειρά εκδηλώσεων.

«Προστάται θερμοί, πυροσβεστών υπάρχοντες, ω Παίδες Θεού και θείοι αντιλήπτορες, πυροσβεστών επαρήγεις αεί τω σώματι, και δύναμιν και θάρρος αεί τούτοις παρέχεις, ορμωσι πρός τήν σβέσιν πυρκαϊών, μη ελλείπητε Άγιοι ότι υμάς αντιλήπτηρας και θερμούς, εν παντί έχομεν φύλακας».

Στη μακρόχρονη πορεία προσφοράς του Πυροσβεστικού Σώματος στην αντιμετώπιση της ΠΥΡΚΑΪΑΣ μαζί με το φιλότιμο του Έλληνα Πυροσβέστη ευτυχώς υπάρχει και το χέρι της ΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ για να αντισταθμίζει την υψηλή επικινδυνότητα και την έλλειψη των μέσων.

Η Πυρoσβεστική Οικογένεια σύμφωνα με την εθνική μας παράδοση όπου οργανωμένες επαγγελματικές ομάδες να βρίσκουν καταφύγιο προστασίας σε Αγίους που είχαν σχέση με την εργασία τους βρήκε στα πρόσωπα των «Αγίων Τριών Παίδων των εν τη Καμινω βληθέντων» τους ακοίμητους προστάτες που μεσιτεύουν διαρκώς στον Ύψιστο για την προστασία μας στη δύσκολη αναμέτρηση με τις παμφάγες φλόγες των πυρκαγιών.

Με το Π.Δ. 1186/1981 οι Άγιοι Τρείς Παίδες αναγνωρίζονται ως προστάτες Άγιοι του Πυροσβεστικού Σώματος και καθιερώνεται ως η επίσημη ημέρα δοξολογίας και εορτασμού του Πυροσβεστικού Σώματος.

Με το Π.Δ. του 1993 καθιερώνεται ως επίσημη Αργία.

Παναγιώτης Βελής

Δημοτική Κοινότητα Σκάλας:Συγκινητική η προσέλευση στην Εθελοντική Αιμοδοσία

 


Η Δημοτική Κοινότητα Σκάλας, θέλει να ευχαριστήσει τους
συμπολίτες μας για την συγκινητική τους προσέλευση στην Εθελοντική Αιμοδοσία, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2020, υπό την αιγίδα του Δήμου Ευρώτα, με όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας.
Μέσα στις δύσκολες συνθήκες λόγω της πανδημίας COVID-19, οι συμπολίτες μας, με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες, προσφέροντας το πιο πολύτιμο δώρο ζωής, το ΑΙΜΑ τους.
Η αυτόβουλη συμμετοχή των ενεργών πολιτών της Σκάλας, στις αυξημένες κοινωνικές ανάγκες, χωρίς το κίνητρο της υλικής ανταμοιβής, είναι το μέτρο του ήθους και του δυναμισμού της Τοπικής μας Κοινωνίας.
Οι Εθελοντές Αιμοδότες της Σκάλας, προσέφεραν για μια ακόμη φορά, ένα ανεκτίμητο δώρο ζωής στους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη.
Σας ευχαριστούμε, γιατί αποδεικνύετε κάθε φορά, ιδιαίτερα τώρα με την πανδημική κρίση, ότι η Εθελοντική Αιμοδοσία είναι έμπρακτο μήνυμα ΖΩΗΣ και Αλληλεγγύης! ΙΩΆΝΝΑ ΚΟΥΡΛΑ

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2020

ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΩΣ 31/01/21 & ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ 28/12 ΕΩΣ 03/01/2021



 



Kορωνοϊός: Αυτό είναι το έντυπο συναίνεσης που θα υπογράφεται πριν τον εμβολιασμό



Συνεχίζονται οι πυρετώδεις προετοιμασίες στα 1.088 εμβολιαστικά κέντρα ενόψει της έναρξης και στην Ελλάδα των εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού, ακόμα και πριν το νέο έτος.

Ήδη σε όλα τα εμβολιαστικά κέντρα έχει σταλεί από το βράδυ της Δευτέρας το εγχειρίδιο των 64 σελίδων για τον εμβολιασμό.

Στα παραρτήματα του εγχειριδίου περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, το ερωτηματολόγιο το οποίο θα συμπληρώνει κάθε πολίτης πριν του χορηγηθεί το εμβόλιο αλλά και ένα έντυπο συναίνεσης «μετά από ενημέρωση για ενήλικες μη δυνάμενους να παράσχουν προφορική συγκατάθεση».

Στο ερωτηματολόγιο οι πολίτες θα καλούνται να απαντήσουν, μεταξύ άλλων, αν έχουν κάποια γνωστή αλλεργία, αν είχαν κάποια σημαντική αντίδραση μετά από εμβολιασμό και αν έχουν διαγνωστεί με Covid-19.


Το ερωτηματολόγιο πριν τον εμβολιασμό

Όσον αφορά το έντυπο συγκατάθεσης θα συμπληρώνεται από «νόμιμο εκπρόσωπο/δικαστικό συμπαραστάτη» ή από κάποιον «οικείο» του ενήλικα που δεν μπορεί να δώσει προφορική συγκατάθεση

Το έντυπο συγκατάθεσης

Στις 64 σελίδες του εγχειριδίου περιγράφονται κατά κεφάλαια τα συμπτώματα, η διάγνωση και η αντιμετώπιση της covid-19, οι ομάδες που θα πρέπει να εμβολιαστούν, τα διαθέσιμα εμβόλια, η αποθήκευση, η μεταφορά και η διάθεσή τους, το πώς θα πρέπει να λειτουργεί το εμβολιαστικό κέντρο και η διαδικασία εμβολιασμού, οι ανεπιθύμητες ενέργειες και η αντιμετώπιση σφαλμάτων κατά τη χορήγηση των εμβολίων.

ΠΗΓΗ https://www.cnn.gr/


Με αφορμή το δυσάρεστο περιστατικό με την κίνηση μηχανοκίνητων οχημάτων στις αμμοθίνες της Ελαφονήσου.

Με αφορμή το δυσάρεστο περιστατικό με την κίνηση μηχανοκίνητων οχημάτων στις αμμοθίνες της Ελαφονήσου, σας θυμίζουμε το πρόσφατο άρθρο του Γιώργου Σφήκα στο περιοδικό ΦΥΣΗ, με τίτλο «Αμμοθίνες – Βιότοποι σε κίνδυνο» το οποίο παρουσιάζει 10 τύπους οικότοπων και την χλωρίδα που συχνά συναντάμε σε αμμόλοφους στην Ελλάδα.

Ολόκληρο το άρθρο στο περιοδικό ΦΥΣΗ (τεύχος 163 https://www.eepf.gr/.../vir.../product/Fysi163-018e-web9.pdf ).
Μερικά αποσπάσματα:
«Έως πριν λίγες δεκαετίες αμμοθίνες έβρισκε κανείς σε πάρα πολλές παραλίες στην ηπειρωτική και τη νησιωτική Ελλάδα, όμως ο άνθρωπος αφαίρεσε την άμμο –ειδικά κοντά στα αστικά κέντρα– για να τη χρησιμοποιήσει στην οικοδομή. Αλλά και σε πιο απομακρυσμένα μέρη, όπου οι αμμοθίνες επιβίωσαν ως τις μέρες μας, αυτές υφίστανται συνεχώς πίεση από την τουριστική κυρίως δραστηριότητα.
Όλες οι αμμοθίνες δεν είναι ίδιες. Στο περιοδικό μας 'Φύση' δημοσιεύουμε, για πρώτη φορά, όλους τους τύπους αμμοθινών που απαντούν στον ελληνικό χώρο όπως ορίζονται με βάση την Οδηγία 92/43 ΕΟΚ από την οποία όλοι οι τύποι αμμοθινών έχουν κηρυχθεί προστατευόμενοι.
Υποτυπώδεις κινούμενες θίνες (κωδικός 2110). Πρόκειται για θίνες στην αρχή της δημιουργίας τους, που δεν έχουν μεγάλο ύψος και ακόμα δεν έχουν εγκατασταθεί πάνω τους φυτά για να τις συγκρατούν. Όπως γίνεται αντιληπτό, αυτού του τύπου οι αμμοθίνες είναι εύκολο να ισοπεδωθούν από τους λουόμενους.
Κινούμενες θίνες της ακτογραμμής με το φυτό Ammophila arenaria (κωδικός 2120). Στην περίπτωση αυτή έχουμε ήδη καλοσχηματισμένες θίνες, οι οποίες έχουν την τάση να κινούνται τον χειμώνα λόγω του ανέμου, όπως περίπου η άμμος της ερήμου. Πάνω τους φυτρώνει το Αμμόφιλο, ένα αγρωστώδες με σκληρούς βλαστούς και βαθύ ριζικό σύστημα.
Θίνες με θαλασσόκεδρα και θαμνοκυπάρισσα (κωδικός 2250). Εδώ πλέον έχουμε αμμοθίνες με σημαντικό πλάτος, όπου, με το πέρασμα των αιώνων, κατάφεραν να φυτρώσουν θαλασσόκεδρα (Juniperus macrocarpa) και θαμνοκυπάρισσα ή βένια (Juniperus phoenicea), δεντράκια που χρειάζονται πολλά χρόνια για να ριζώσουν και να αναπτυχθούν.
Ας δούμε ποια χαρακτηριστικά φυτά φυτρώνουν πάνω στις αμμοθίνες: φυτά που, αν οι αμμοθίνες εξαφανιστούν, θα τις ακολουθήσουν στον αφανισμό.
Πρώτα απ’ όλα, ο περίφημος Θαλασσόκρινος (Pancratium maritimum) με τα φύλλα του που μοιάζουν σαν γαλαζοπράσινες ταινίες, και τα λευκά, λεπτεπίλεπτα, αρωματικά άνθη, που εμφανίζονται τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο.
Η Καμπανέλα (Calystegia sοldanella), με τα άνθη της που μοιάζουν με ροζ χωνάκια και τα σαρκώδη φύλλα της, έρπει μέσα στην άμμο και ανθίζει τον Απρίλιο-Μάιο.
Η Μαργαρίτα της άμμου (Anthemis tomentosa) ξεχωρίζει από τους γκριζοπράσινους, χνουδωτούς βλαστούς και τα χνουδωτά φύλλα της.»