Σκέψεις για τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας του παπα-Κώστα Λαγού

Για άλλη μια χρονιά, μετά την Ανάσταση και για δύο εβδομάδες, έχουμε τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας στα Κύθηρα. Να πω την αλήθεια, δεν είμαι και μεγάλος φίλος των λιτανειών, ειδικά όταν γίνονται από έθιμο, από παράδοση ή συνήθεια (ό,τι θέλει επιλέγει ο καθένας). Από την άλλη μεριά, δεν μπορεί κανείς να παραθεωρήσει ότι, πράγματι, πολλοί συντοπίτες μας κατανύσσονται από την διαδικασία και θεωρούν ευλογία να συμμετάσχουν στην λιτάνευση της εικόνας. Ακόμα κι αν είναι πολλοί λιγότεροι από αυτούς που το βλέπουν σαν ένα φολκλορικό δρώμενο, αξίζει έστω γι’ αυτούς τους λίγους να συνεχιστεί η ετήσια λιτανεία.
Αν, πάλι, κάποιοι πιστεύουν λανθασμένα ότι το να συμμετάσχουν στη λιτανεία μπορεί να αντικαταστήσει την συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία, την Εξομολόγηση ή τις Ιερές Ακολουθίες, αυτή η εσφαλμένη εντύπωση δεν είναι, φυσικά, λόγος για να σταματήσει η λιτάνευση ή να υπονομευτεί η αξία της. Παπάδες υπάρχουν στο νησί, ας εξηγήσουμε ακόμα και τα αυτονόητα σε όσους έχουν παρεξηγήσει κάποια από αυτά. Αυτά όλα τα αναφέρω μια και υπάρχει μια τέτοιου είδους τάση μέσα στην Εκκλησία μας.

Η λιτάνευση –για να μπούμε κάποια στιγμή στο θέμα– είναι ένα κομμάτι της εκκλησιαστικής ζωής. Και όπως οτιδήποτε γίνεται στην Εκκλησία, από τα Μυστήρια ως την πιο απλή ακολουθία, σκοπό έχει την ένωση τόσο μεταξύ των ανθρώπων όσο και μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Και αυτή η ένωση επιτυγχάνεται προσευχητικά, μυστικά αλλά και πρακτικά. Κατά τη διάρκεια της λιτανείας όλοι οι συμμετέχοντες ενώνονται βαδίζοντας σε βουνά, λαγκάδια και παραλιακούς δρόμους σαν ένα δεμένο σύνολο, όσοι και όσες επωμίζονται την μεταφορά της εικόνας συνεργάζονται σαν ένας άνθρωπος και ενώνονται τόσο σε επίπεδο προσευχής, εφόσον όλοι (ακόμα και οι πιο χαβαλεδιάρηδες) παρακαλούν την Παναγία για ενίσχυση αλλά και σε πρακτικό αφού όλοι προσπαθούν με πνεύμα συνεργασίας για να γίνει όσο το δυνατόν ομαλότερα και καλύτερα η μεταφορά της εικόνας.

Όταν μιλάμε όμως για ένωση, να μιλάμε για πραγματική ένωση. Μια ένωση που υπερβαίνει τα όρια που θέτουν τα χωριά καταγωγής, οι συγγένειες, οι φιλίες ή οτιδήποτε άλλο. Όλα αυτά καταρρίπτονται και εξαφανίζονται μπροστά στην κοινή εκκλησιαστική ζωή. Και αυτό είναι ένα καλό έναυσμα για μας, αφού διώξουμε κάθε είδος χωρισμού κατά τη διάρκεια της λιτανείας (Να το κάνω πιο ξεκάθαρο: ότι περνά η εικόνα από το τάδε χωριό δε σημαίνει ότι μόνο όσοι κατάγονται από αυτό το χωριό την μεταφέρουν. Όλοι είναι –ή πρέπει να είναι– ευπρόσδεκτοι) ας μεταφέρουμε αυτό και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής μας. Να καταργήσουμε κάθε χωρισμό που θεμελιώνεται στην καταγωγή, την κοινωνική θέση ή την πολιτική ιδεολογία. Τότε και μόνο τότε η λιτανεία αυτή θα έχει φέρει τις πρεσβείες της Θεοτόκου στο νησί μας.

Πηγή  http://dragonerarossa.gr/