ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ (ὑπ’ ἀριθ. 178/2019)
Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
«Δοῦλος ὁ Χριστός ἐγένετο διά σέ, μορφήν
δούλου λαβών, καί ἐσταυρώθη καί ἀνέστη˙
καί δέον Ἀναστάντα προσκυνῆσαι διά τοῦτο
καί θαυμᾶσαι τήν φιλανθρωπίαν» (Ε.Π.Ε 18, 36)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά˙
δούλου λαβών, καί ἐσταυρώθη καί ἀνέστη˙
καί δέον Ἀναστάντα προσκυνῆσαι διά τοῦτο
καί θαυμᾶσαι τήν φιλανθρωπίαν» (Ε.Π.Ε 18, 36)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά˙
Ὁ Ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν ἄς ἐπιδαψιλεύῃ πλουσίως τά Θεῖα δωρήματα τῆς λαμπροφόρου καί ἐνδόξου Ἀναστάσεώς Του: τό Θεῖο φῶς , τήν ἀληθινή χαρά, τήν θεοπάροχη εἰρήνη, τήν θεία ἀγάπη καί τήν οὐράνια χάρι καί εὐλογία Του εἰς ὅλους σας, τούς οἰκείους καί συγγενεῖς σας, εἰς τήν κοινωνίαν μας, τό εὐσεβές Ἔθνος μας καί εἰς ὅλον τόν κόσμον.
Ὁ Χρυσορρήμων ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, χαίρων καί συγχαίρων διά τήν ἀνεκλάλητη χαρά καί εὐφροσύνη, τήν ὁποία χαρίζει εἰς τούς πιστούς ἡ κοσμοχαρμόσυνη καί κοσμοσωτήρια Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διακηρύσσει ὅτι ὁ Θεῖος Λυτρωτής μας Ἰησοῦς Χριστός κατεδέχθη νά γίνῃ δοῦλος πρός χάριν μας, ἀφοῦ ἔλαβε μορφήν δούλου καί ἐσταυρώθη καί ἀνέστη ὡς Παντοδύναμος Θεός. Καί δι΄αὐτόν τόν λόγον συνιστᾶ ὅτι πρέπει νά τόν προσκυνήσωμεν Ἀναστάντα καί νά θαυμάσωμεν τήν ἄμετρον εὐσπλαγχνίαν καί φιλανθρωπίαν Του.
Ὁ Ἱερός Ὑμνογράφος, τό ἡδύλαλον στόμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ψάλλει μέ σκιρτῶσαν καρδίαν ἐξ ὀνόματος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ: «Ὁ Σταυρός Σου Κύριε, ζωή καί ἀνάστασις, ὑπάρχει τῷ λαῷ Σου, καί ἐπ΄αὐτῷ πεποιθότες, Σέ τόν Ἀναστάντα Θεόν ἡμῶν ὑμνοῦμεν˙ ἐλέησον ἡμᾶς». «Ἡ Ἀναστασίς Σου Χριστέ Σωτήρ, ἅπασαν ἐφώτισε τήν οἰκουμένην, καί ἀνεκαλέσω τό ἴδιον πλάσμα. Παντοδύναμε Κύριε δόξα Σοι». «Ἐν τῷ Σταυρῷ Σου Χριστέ καυχώμεθα, καί τήν Ἀνάστασίν Σου, ὑμνοῦμεν καί δοξάζομεν˙ σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν, ἐκτός Σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν».
Σταυρός καί Ἀνάστασις, τό καύχημα καί ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Χριστωνύμου Λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἔνθερμη καί διάπυρη ἀνέρχεται ἡ ἱκεσία πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον καί Θεόν μας : «Τό στερέωμα τῶν ἐπί Σοί πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τήν Ἐκκλησίαν, ἥν ἐκτήσω τῷ τιμίῳ Σου Αἵματι».
Ἡ ὑπέρτατη σταυρική θυσία τοῦ Θεανθρώπου καί ἡ θεία καί ἔνδοξος Ἀνάστασίς Του ἐστερέωσαν ἐπί τήν ἀσάλευτον πέτραν, τόν ἀκρογωνιαῖον λίθον, τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τήν αἱματοπότιστον φυτείαν, τήν Ἁγίαν τοῦ Παντοκράτορος Κυρίου μας Ἐκκλησίαν, εἰς τούς θείους κόλπους τῆς ὁποίας σῴζονται πάντα τά πιστά μέλη της.
Ὁ μέγας Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας Ἱερός Χρυσόστομος διασαλπίζει ὅτι «μία εἶναι ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία εἰς τήν οἰκουμένην, ἄν καί ὑφίσταται σέ πολλούς τόπους. Πολύ περισσότερο μία πρέπει νά εἶναι (καί ἀδιάσπαστη) ἡ κάθε τοπική Ἐκκλησία. Καί ἄν ἀκόμη διαχωρίζονται τοπικά οἱ πιστοί, ὁ Κύριος, ὅμως, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἴδιος δι’ ὅλους, τούς ἑνώνει (εἰς ἕνα ἀδιαίρετο πνευματικό σῶμα)... Τό ὄνομα τῆς Ἐκκλησίας σημαίνει ἕνωσι καί συμφωνία, καί ὄχι χωρισμό» (Ε.Π.Ε. 18, 22). «Ἡ Ἐκκλησία ἱδρύθηκε ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὄχι διά νά εἴμεθα χωρισμένοι ὅσοι ἔχουμε συναχθῆ εἰς τήν Θεία Λατρεία, ἀλλά διά νά ἑνωθοῦν ὅσοι εἶναι διῃρημένοι. Αὐτό ἄλλωστε φανερώνει ἡ ἐκκλησιαστική μας σύναξις... Ὅπως τό σῶμα καί ἡ κεφαλή εἶναι ἕνας ἄνθρωπος, ἔτσι ἡ Ἐκκλησία καί ὁ Χριστός, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, εἶναι ἕνα. Διά τοῦτο καί ἔθεσε τόν Χριστόν ἀντί τῆς Ἐκκλησίας μέ τό νά ὀνομάζη ἔτσι τό ἅγιο Σῶμα Του» (Ε.Π.Ε. 18α, 194. 276). «Τίποτε δέν ἠμπορεῖ νά διαιρέσῃ τόσο πολύ τήν Ἐκκλησία, ὅσο ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ φιλαρχία. Καί τίποτε δέν παροξύνει τόσο πολύ τόν Θεόν, ὅσον ἡ διαίρεσις εἰς τήν Ἐκκλησίαν» (Ε.Π.Ε. 20, 706).
Ὁ Ἱερός Ὑμνογράφος, τό ἡδύλαλον στόμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ψάλλει μέ σκιρτῶσαν καρδίαν ἐξ ὀνόματος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ: «Ὁ Σταυρός Σου Κύριε, ζωή καί ἀνάστασις, ὑπάρχει τῷ λαῷ Σου, καί ἐπ΄αὐτῷ πεποιθότες, Σέ τόν Ἀναστάντα Θεόν ἡμῶν ὑμνοῦμεν˙ ἐλέησον ἡμᾶς». «Ἡ Ἀναστασίς Σου Χριστέ Σωτήρ, ἅπασαν ἐφώτισε τήν οἰκουμένην, καί ἀνεκαλέσω τό ἴδιον πλάσμα. Παντοδύναμε Κύριε δόξα Σοι». «Ἐν τῷ Σταυρῷ Σου Χριστέ καυχώμεθα, καί τήν Ἀνάστασίν Σου, ὑμνοῦμεν καί δοξάζομεν˙ σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν, ἐκτός Σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν».
Σταυρός καί Ἀνάστασις, τό καύχημα καί ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Χριστωνύμου Λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἔνθερμη καί διάπυρη ἀνέρχεται ἡ ἱκεσία πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον καί Θεόν μας : «Τό στερέωμα τῶν ἐπί Σοί πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τήν Ἐκκλησίαν, ἥν ἐκτήσω τῷ τιμίῳ Σου Αἵματι».
Ἡ ὑπέρτατη σταυρική θυσία τοῦ Θεανθρώπου καί ἡ θεία καί ἔνδοξος Ἀνάστασίς Του ἐστερέωσαν ἐπί τήν ἀσάλευτον πέτραν, τόν ἀκρογωνιαῖον λίθον, τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τήν αἱματοπότιστον φυτείαν, τήν Ἁγίαν τοῦ Παντοκράτορος Κυρίου μας Ἐκκλησίαν, εἰς τούς θείους κόλπους τῆς ὁποίας σῴζονται πάντα τά πιστά μέλη της.
Ὁ μέγας Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας Ἱερός Χρυσόστομος διασαλπίζει ὅτι «μία εἶναι ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία εἰς τήν οἰκουμένην, ἄν καί ὑφίσταται σέ πολλούς τόπους. Πολύ περισσότερο μία πρέπει νά εἶναι (καί ἀδιάσπαστη) ἡ κάθε τοπική Ἐκκλησία. Καί ἄν ἀκόμη διαχωρίζονται τοπικά οἱ πιστοί, ὁ Κύριος, ὅμως, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἴδιος δι’ ὅλους, τούς ἑνώνει (εἰς ἕνα ἀδιαίρετο πνευματικό σῶμα)... Τό ὄνομα τῆς Ἐκκλησίας σημαίνει ἕνωσι καί συμφωνία, καί ὄχι χωρισμό» (Ε.Π.Ε. 18, 22). «Ἡ Ἐκκλησία ἱδρύθηκε ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὄχι διά νά εἴμεθα χωρισμένοι ὅσοι ἔχουμε συναχθῆ εἰς τήν Θεία Λατρεία, ἀλλά διά νά ἑνωθοῦν ὅσοι εἶναι διῃρημένοι. Αὐτό ἄλλωστε φανερώνει ἡ ἐκκλησιαστική μας σύναξις... Ὅπως τό σῶμα καί ἡ κεφαλή εἶναι ἕνας ἄνθρωπος, ἔτσι ἡ Ἐκκλησία καί ὁ Χριστός, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, εἶναι ἕνα. Διά τοῦτο καί ἔθεσε τόν Χριστόν ἀντί τῆς Ἐκκλησίας μέ τό νά ὀνομάζη ἔτσι τό ἅγιο Σῶμα Του» (Ε.Π.Ε. 18α, 194. 276). «Τίποτε δέν ἠμπορεῖ νά διαιρέσῃ τόσο πολύ τήν Ἐκκλησία, ὅσο ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ φιλαρχία. Καί τίποτε δέν παροξύνει τόσο πολύ τόν Θεόν, ὅσον ἡ διαίρεσις εἰς τήν Ἐκκλησίαν» (Ε.Π.Ε. 20, 706).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ὁ Θεῖος Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἐσαρκώθη ὡς ταπεινός ἄνθρωπος, ἔζησε ἀνάμεσα εἰς τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς Του ἐπί 33 ὁλόκληρα χρόνια, πρίν 20 καί πλέον αἰῶνας, ἐκήρυξε τό Θεῖον Του Εὐαγγέλιο, «διῆλθε (τόν ἐπίγειον βίον Του) εὐεργετῶν καί ἰώμενος», ἐκάλεσε τούς πάντας εἰς τό μέγα Δεῖπνον τῆς Βασιλείας Του, συνέστησε τήν Ἁγίαν Του Ἐκκλησίαν «τῷ Σταυρῷ προσηλωθείς καί τῇ λόγχῃ κεντηθείς, πηγάσας (οὕτω) τήν ἀθανασίαν τοῖς ἀνθρώποις» καί καλεῖ διαχρονικῶς ἅπαντας τούς συνανθρώπους μας εἰς τήν ἐπουράνιον καί ἀτελεύτητον Βασιλείαν Του.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι «ὁ Χριστός παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας». Εἶναι ἡ ἁγία Κιβωτός, τό πνευματικόν Ἰατρεῖον, τό ναυαγοσωστικό Πλοῖο, τό Θερμοκήπιο τῆς Θείας Χάριτος, τό ἀσφαλές Λιμάνι, ἡ ἁγία Μάνδρα τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ.
Ὁ Θεῖος Λυτρωτής μας ἐπαγγέλλεται τόν ἁγιασμόν καί τήν σωτηρίαν τῶν πιστῶν. Ὅμως, ἐκτός τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, δέν ὑπάρχει σωτηρία (extra Ecclesia nulla salus), κατά τόν Ἅγιον Κυπριανόν Καρχηδόνος. Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἔχει τήν μακραίωνη Παράδοσι τῶν 20 χριστιανικῶν αἰώνων, ἔχει τήν δογματική της διδασκαλία καί τηρεῖ ἀπαρασαλεύτως τούς Ὅρους καί τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων (αἱ ὁποῖαι ἐπεκυρώθησαν ὑπό τῶν πρώτων). Κυβερνᾶται θεοφωτίστως μέ τό Συνοδικόν της σύστημα καί τό Θεῖον Σύνταγμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι εἶναι αἰωνίου κύρους καί ἀπαρασάλευτοι.
Δοκιμάζεται καί χειμάζεται ὄντως σήμερον ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί ἐπαπειλεῖται ἡ ἁγία ἑνότης καί συνοχή της, ἐφ’ ὅσον ὑφίσταται καί εὑρίσκεται ἐν δράσει καί ἐξελίξει τό σχίσμα εἰς τήν Οὐκρανίαν, μετά τήν ἐπίσημον ἀνακήρυξιν εἰς Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῶν δύο σχισματικῶν μερίδων τῆς χώρας τῆς Οὐκρανίας, μή ἀνεγνωρισμένων ὅμως ὑπό τῶν λοιπῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. Ἡ Κανονική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὑπό τόν κανονικόν Μητροπολίτην Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ.Ὀνούφριον, (ἡ ὁποία διατηρεῖ τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ ὅλες τίς ἄλλες Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες), εὑρίσκεται ἐν διωγμῷ καί εἰς τήν κανονικήν της δικαιοδοσίαν ἐκτυλίσσονται σκηνές βίας καί βιαιοπραγιῶν, ταραχές καί συγκρούσεις, μετά τήν ἐπίσημον ἀναγνώρισιν τῶν σχισματικῶν ὡς «νέας Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας».
Μετά μεγάλης θλίψεως ἀναφερόμεθα εἰς τό παρατεινόμενο δρᾶμα τῆς Κανονικῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, δεόμενοι ἐκτενῶς καί παρακαλοῦντες νά ἱκετεύσωμεν ἅπαντες τόν Θεῖον Ἀρχηγόν καί τήν Κεφαλήν τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τόν Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης καί Κυβερνήτην τοῦ νοητοῦ σκάφους τῆς θεοϊδρύτου Ἐκκλησίας μας, τόν Ἀναστάντα Σωτῆρα Χριστόν, νά ἐπιδαψιλεύσῃ τό θεῖον δῶρον τῆς εἰρηνεύσεως καί καταστάσεως Αὐτῆς καί τῆς γαλήνης τῆς δεινῶς δοκιμαζομένης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας.
Ἐπί δέ τούτοις, εὐχόμενος ὁλοκαρδίως πᾶσαν παρά τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν εὐλογίαν καί χαρίτωσιν εἰς ὅλους σας καί εἰς τάς οἰκογενείας σας, καί ἰδιαιτέρως εἰς τούς ἀγαπητούς μας ναυτικούς, οἱ ὁποῖοι ταξιδεύουν ἀνά τάς θαλάσσας τοῦ κόσμου, διατελῶ,
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι «ὁ Χριστός παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας». Εἶναι ἡ ἁγία Κιβωτός, τό πνευματικόν Ἰατρεῖον, τό ναυαγοσωστικό Πλοῖο, τό Θερμοκήπιο τῆς Θείας Χάριτος, τό ἀσφαλές Λιμάνι, ἡ ἁγία Μάνδρα τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ.
Ὁ Θεῖος Λυτρωτής μας ἐπαγγέλλεται τόν ἁγιασμόν καί τήν σωτηρίαν τῶν πιστῶν. Ὅμως, ἐκτός τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, δέν ὑπάρχει σωτηρία (extra Ecclesia nulla salus), κατά τόν Ἅγιον Κυπριανόν Καρχηδόνος. Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἔχει τήν μακραίωνη Παράδοσι τῶν 20 χριστιανικῶν αἰώνων, ἔχει τήν δογματική της διδασκαλία καί τηρεῖ ἀπαρασαλεύτως τούς Ὅρους καί τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων (αἱ ὁποῖαι ἐπεκυρώθησαν ὑπό τῶν πρώτων). Κυβερνᾶται θεοφωτίστως μέ τό Συνοδικόν της σύστημα καί τό Θεῖον Σύνταγμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι εἶναι αἰωνίου κύρους καί ἀπαρασάλευτοι.
Δοκιμάζεται καί χειμάζεται ὄντως σήμερον ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί ἐπαπειλεῖται ἡ ἁγία ἑνότης καί συνοχή της, ἐφ’ ὅσον ὑφίσταται καί εὑρίσκεται ἐν δράσει καί ἐξελίξει τό σχίσμα εἰς τήν Οὐκρανίαν, μετά τήν ἐπίσημον ἀνακήρυξιν εἰς Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῶν δύο σχισματικῶν μερίδων τῆς χώρας τῆς Οὐκρανίας, μή ἀνεγνωρισμένων ὅμως ὑπό τῶν λοιπῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. Ἡ Κανονική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὑπό τόν κανονικόν Μητροπολίτην Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ.Ὀνούφριον, (ἡ ὁποία διατηρεῖ τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ ὅλες τίς ἄλλες Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες), εὑρίσκεται ἐν διωγμῷ καί εἰς τήν κανονικήν της δικαιοδοσίαν ἐκτυλίσσονται σκηνές βίας καί βιαιοπραγιῶν, ταραχές καί συγκρούσεις, μετά τήν ἐπίσημον ἀναγνώρισιν τῶν σχισματικῶν ὡς «νέας Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας».
Μετά μεγάλης θλίψεως ἀναφερόμεθα εἰς τό παρατεινόμενο δρᾶμα τῆς Κανονικῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, δεόμενοι ἐκτενῶς καί παρακαλοῦντες νά ἱκετεύσωμεν ἅπαντες τόν Θεῖον Ἀρχηγόν καί τήν Κεφαλήν τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τόν Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης καί Κυβερνήτην τοῦ νοητοῦ σκάφους τῆς θεοϊδρύτου Ἐκκλησίας μας, τόν Ἀναστάντα Σωτῆρα Χριστόν, νά ἐπιδαψιλεύσῃ τό θεῖον δῶρον τῆς εἰρηνεύσεως καί καταστάσεως Αὐτῆς καί τῆς γαλήνης τῆς δεινῶς δοκιμαζομένης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας.
Ἐπί δέ τούτοις, εὐχόμενος ὁλοκαρδίως πᾶσαν παρά τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν εὐλογίαν καί χαρίτωσιν εἰς ὅλους σας καί εἰς τάς οἰκογενείας σας, καί ἰδιαιτέρως εἰς τούς ἀγαπητούς μας ναυτικούς, οἱ ὁποῖοι ταξιδεύουν ἀνά τάς θαλάσσας τοῦ κόσμου, διατελῶ,
Μετά πατρικῶν Πασχαλίων εὐχῶν καί εὐλογιῶν
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου