Χριστούγεννα στην εποχή της πανδημίας
Του Γιώργου Λουράντου:
Χριστούγεννα στην εποχή της πανδημίας
Του Γιώργου Λουράντου:
1995: Αρχίζει η Κρίση των Ιμίων που η κορύφωσή της την 31η Ιανουαρίου 1996 θα φέρει Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα πολέμου. Η κρίση άρχισε στις 25 Δεκεμβρίου, όταν το τουρκικό φορτηγό πλοίο Φιγκέν Ακάτ προσάραξε σε αβαθή ύδατα κοντά στην Ανατολική Ίμια και εκπέμπει σήμα κινδύνου. Ο πλοίαρχός του αρνήθηκε βοήθεια από το Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και ότι οι μόνες αρμόδιες είναι οι αρχές της χώρας του. Η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έκανε τα πρώτα της βήματα, φέρνοντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα ένοπλης αντιπαράθεσης.
Αθήνα
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΜΑΡΥΣΙΑ
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ;
Στο παιδί της
πλατείας Κάνιγγος
- Παππού – παππού! Έκανα κι εγώ καλά το μάθημα…
21 Δεκεμβρίου 201…, έλαμψε το δωμάτιο από το χαμόγελο της 11χρονης εγγονούλας. Και πριν πει λέξη ο κ. Νίκος, όρμησε ο μικρότερος αδελφός της:
- Ποιο μάθημα, Αντιγόνη; Έγινες κυρα – δασκάλα; χαμογέλασε ο παππούς σκεπάζοντας τη θλίψη του.
- Πολλά γίνονται, Φοίβο μου. Η κυρία Ρόζα είχε προετοιμάσει τα παιδιά της Έκτης τάξης, να κάνουν εκείνα το μάθημα της 21ης Δεκεμβρίου, πριν από τις διακοπές. Όσα ήθελαν, να παρουσιάσουν χριστουγεννιάτικα διηγήματα, με συντομία, από εκείνα που τους είχε δώσει σε φωτοτυπίες. Ή κάποιο άλλο.
- Εσύ, Αντιγόνη;
- Είπα την ιστορία του Βάνκα1, που μου την είχες μάθει, παππού. Και έκανε μεγάλη εντύπωση.
- Να την μάθει κι ο Φοίβος;
- Ο Ρώσος συγγραφέας Άντον Τσέχωφ έγραψε για τη μεγάλη λύπη του Βάνκα, του Ιβάν Ζούκοφ. Ήταν εννιά χρονών, δισάρφανος. Και τον έστειλε ο φτωχός παππούς του από το χωριό στη Μόσχα, σε ένα τσαγκαράδικο, για να μάθει την τέχνη. Τέσσερις μήνες το αφεντικό τον χτυπούσε άδικα. Κάποτε τον έσυρε στην αυλή και τον έδερνε, γιατί, την ώρα που κουνούσε το μωρό, τον πήρε ο ύπνος. Και στο τσαγκαράδικο τον βασάνιζαν όλοι οι παραγιοί. Για φαγητό του δίνανε δυο ξεροκόμματα και λίγο κουρκούτι, το ίδιο κάθε μέρα.
- Παππού, διακόπτει ο Φοίβος, αυτά τα βάσανα ήταν σαν εκείνα του Χριστού μας.
- «Στα ξένα χέρια», θυμάται ο κύριος Νίκος το αριστούργημα του Μαξίμ Γκόρκι. Συνέχισε Αντιγόνη μου..
- Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, όταν όλοι είχαν φύγει, ο μικρός αρχίζει να γράφει ένα γράμμα. Κρατούσα το βιβλίο τού παππού με το διήγημα και διάβασα στην τάξη μερικά λόγια: «Πολυαγαπημένε μου παππού Κωσταντή Μακάριτς. Σου γράφω γράμμα. Σου εύχομαι καλά Χριστούγεννα… Δεν έχω πια ούτε πατέρα ούτε μάνα, μονάχα εσύ μου απόμεινες. Έλα γρήγορα, αγαπημένε μου παππού, για όνομα του Θεού. Σε παρακαλώ, πάρε με από δω. Λυπήσου με το δύστυχο ορφανό, γιατί όλοι με δέρνουν και πεινάω πολύ. Και έχω τόση στενοχώρια, που δεν ξέρω πώς να σου την πω. Όλο κλαίω παππού. Και μια μέρα το αφεντικό μού ’δωσε μια στο κεφάλι με το καλαπόδι, τόσο δυνατά που έπεσα κάτω και έλεγα πως δε θα σηκωθώ. Δεν είναι ζωή αυτή, χειρότερη και από του σκύλου… Ο εγγονός σου Ιβάν Ζούκοφ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΠΑΠΠΟΥ, ΕΛΑ».
Όταν τέλειωσε το γράμμα ο Βάνκας, το έβαλε σ’ ένα φάκελο, όπου έγραψε: ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ. ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ. Και πρόσθεσε: Κωσταντή Μακάριτς. Αμέσως μετά έτρεξε και έριξε «το πολύτιμο μήνυμά του» στο κοντινότερο ταχυδρομικό κουτί. ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ.
- Δεν πήγε το γράμμα!
Φώναξε ταραγμένη μια συμμαθήτριά μου. Ο Βάνκας είχε ξεχάσει να γράψει στο φάκελο το όνομα του χωριού. Και συγκινήθηκε η Πέγκη, παππού. Η Πέγκη τέσσερις μήνες δεν είχε μιλήσει ποτέ. Δεν ξέρουμε γιατί. Σήμερα ακούσαμε τη φωνή της! Η δασκάλα μας νομίζω δάκρυσε. Και δυο συμμαθητές μας έβαλαν τα κλάματα…
- Πώς όχι; Πώς όχι, παιδιά μου… Και η Πέγκη… Μπράβο Αντιγόνη!
Ο κύριος Νίκος σταμάτησε. Μόνο…
- Πηγαίνετε για λίγο στη γιαγιά…
∽ Το παιδάκι της πλατείας Κάνιγγος ∽
Ο ηλικιωμένος κύριος μένει ακόμη πολύ λυπημένος. Είναι συνεχώς απέναντί του η πρωινή συνάντηση. Ενώ καθόταν έξω από το καφενείο που συμπαθούσε, δίπλα στην πλατεία Κάνιγγος, σήκωσε τα μάτια από την εφημερίδα. Μπροστά του στεκόταν ένας μικρούλης, τεσσάρων – πέντε χρονών; Κοίταζε τον κύριο Νίκο. Χωρίς να ζητά τίποτε… Στα καστανά, υπομονετικά μάτια του παιδιού δεν πρέπει να υπήρχε μόνο η αναμονή μιας μικρής βοήθειας. Και φόβος; Ντροπή;
- Από πού είσαι, παιδί μου;
Απάντησε μ’ έναν ελάχιστο, ακαθόριστο ψίθυρο. Ίσως είπε «Συρία». Γιατί να ρωτήσει ο ευαίσθητος άνθρωπος; Ποτέ ξανά. Τον φτωχό να μην τον ρωτάμε.
Θέλησε να δώσει ένα μικρό χαρτονόμισμα. Μα... δεν χωρούσε. Δεν χωρούσε στη χουφτίτσα του μικρού… Χάιδεψε το προσφυγάκι και του είπε να βάλει στην τσέπη του το διπλωμένο χαρτονόμισμα. Αμέσως μετά, ο κύριος Νίκος σαν να χάθηκε κάποιες στιγμές. Δεν είδε να φεύγει το τόσο μικρό παιδί της βουβής ανάγκης. Τον εξόριστο άγγελο του κόσμου μας.
«Τα ερείπια των παιδιών του, γίνονται τα δικά μας ερείπια»2.
«Ω π ε ν ι χ ρ α α λ λ’ υ π ε ρ τ ά τ η ε υ τ υ χ ι α
τ ο υ π τ ω χ ο ύ!»
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
- Αντιγόνη, Φοίβο… Να σας πω κι εγώ δυο ιστορίες; Από τους θησαυρούς που μας χάρισε ο άγιος συγγραφέας, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης3.
Στο νησί του, τη Σκιάθο, ζούσε και η θεια-Αχτίτσα με τα ορφανά εγγονάκια της, το Γέρο και την Πατρώνα. Δεν τους μιλούσε
με τα πραγματικά τους ονόματα, για να μην της θυμίζουν τους χαμένους, τον άντρα και την κόρη της. Και δεν είχε στον ήλιο μοίρα, ανάτρεφε τα παιδιά κάνοντας ό,τι περνούσε από τα χέρια της.
Βοτάνιζε, μάζευε ελιές για τους χωριανούς, ξενοδούλευε. Από κούμαρα έβγαζε ρακί. Και τι δεν έκανε… Για «τα αξιολύπητα, τα καημένα»… Πρώτα απ’ όλα όμως ήταν «Η σταχομαζώχτρα» - κι ας την κορόιδευαν οι φαρμακερές γλώσσες. Κάθε Ιούνιο, στην απέναντι Εύβοια, μάζευε τα στάχυα, που έπεφταν απ’ τα δεμάτια των θεριστών. Γέμιζε τρεις – τέσσερις σάκους και εξασφάλιζε το ψωμί της χρονιάς.
Το έτος όμως, 187…, ποιες αμαρτίες πλήρωνε η πικρή γη; Ελάχιστα τα στάχυα, πουθενά ελιές, φτώχεια ακόμη και στις κουμαριές. Αφορία παντού! Ένας ασυνήθιστος, άγριος, αδιάκοπος χειμώνας έκανε μεγαλύτερη τη δυστυχία. Γρήγορα τελείωναν τα ξύλα, που έφερνε από τα δάση η Αχτίτσα, το σπιτικό ήταν παγωμένο. Βοριάς «χιονιστής» φυσούσε και τις παραμονές των Χριστουγέννων, Ο Γέρος δεν έβρισκε ούτε ψίχουλα στο ντουλάπι. Πήρε ένα κομμάτι κρυσταλλιασμένο χιόνι, για να ξεγελάσει την πείνα του μαζί με την Πατρώνα.
Το πρωί της παραμονής, στην πόρτα τους ο παπα – Δημήτρης.
- Καλώς τα ’δέχθης, είπε στη γιαγιά. Έλαβα ένα γράμμα για σένα...
Για την Αχτίτσα; Ποιος θα της έγραφε; Και όμως. Ο εξαφανισμένος, στην Αμερική τόσα χρόνια γιος της, ο Γιάννης, την θυμήθηκε. Με γράμμα, με τις περιστάσεις της ξενιτιάς και ένα «συνάλλαγμα».
- Πόσα χρήματα; διακόπτει ο Φοίβος.
- Ούτε ο ιερέας, ούτε ο δάσκαλος μπορούσαν να καταλάβουν. Ο κυρ – Μαργαρίτης, ο πολυτεχνίτης, είπε ότι έκανε να δίνει στη
μάνα λιγότερα από δέκα τάλιρα. Ευτυχώς, τότε φάνηκε περαστικός έμπορος από τη Σύρο. Κοίταξε το «συνάλλαγμα¨.
- Συναλλαγματική για δέκα αγγλικές λίρες. Σίγουρα.
Και τελικά, μέτρησε στο χέρι της θειας – Αχτίτσας, μπροστά στα «έκθαμβα μάτια της» εννιά γυαλιστερές λίρες!
- Θαύμα, μονολογεί η Αντιγόνη.
Θαύμα, που έγινε καθαρά πουκαμισάκια, νέα πέδιλα για τα παιδιά και καινούρια, «άδολη» μαντήλα της γιαγιάς, της σταχομαζώχτρας! Τα δικά τους Χριστούγεννα έμοιαζαν με ηλιόλουστο όνειρο.
Πήρε μια ανάσα ο κ. Νίκος. Ανυπομονούσε όμως η Αντιγόνη.
- Η δεύτερη ιστορία, παππού;
- Ναι, η ιστορία της «’Πηρέτρας». «Υπηρέτρα» είχε ονομάσει ο μπαρμα – Διόμας τη γερόντισσα βάρκα του. Χωρίς σύνταξη, μόνον μ’ αυτήν είχε απομείνει. Και τον υπηρετούσε. Στο ψάρεμα, σε μεταφορές, να βγάζει το ψωμί το δικό του και της Ουρανιώς, της θυγατέρας του, του μοναδικού δικού του ανθρώπου. Στην Υπηρέτρα έλεγε και τα παράπονά του: «Βασανισμένο μου κορμί, τυραγνισμένα νιάτα…»
Το μεσημέρι της παραμονής των Χριστουγέννων, σαλπάρησαν για το γειτονικό νησί, την Τσουγκριά και εκεί γέμισε σχεδόν η βάρκα με όρνιθες, τυριά και άλλα αναγκαία. Σύντομα βρέθηκε στα μισά του θαλασσινού δρόμου της, και ξαφνικά… Ο γαϊδαράκος, ο συνταξιδευτής του μπαρμπα – Διόμα. χτύπησε δυνατά τη σανίδα της Υπηρέτρας, έσπασε το μαδέρι της και αμέσως αναποδογύρισε, με όλα της τα υπάρχοντα στα κύματα. Ο ναυαγός κρεμάστηκε από τα πλευρά της και, κολυμβητής σαν το χέλι, πάλευε να μη βουλιάξουν. Η πιστή Υπηρέτρα τον κρατούσε μέχρι τώρα στη ζωή και, στα τελευταία της, απόδιωχνε το θάνατό του!
Στο μεταξύ το Ουρανιώ περίμενε.
- Πέρασαν τα μεσάνυχτα, κι ο πατέρας μου!
Τότε, κρυμμένη στο σκοτεινό εξώστη, παρακολουθούσε την ετοιμασία των γειτόνων για τη γιορτινή λειτουργία. Κάποια στιγμή ήρθε ο φοβερός λόγος:
- Ο γείτονας είπαν πως βούλιαξε. Σπαρακτική κραυγή ακούστηκε…
- Χριστέ μου..! Έκανε το σταυρό της η Αντιγόνη.
Ξημέρωνε και η θεία της κόρης, που σπάραζε από τον πόνο, δεν μπορούσε να την παρηγορήσει.
Στη θάλασσα, ενώ υπήρχε ακόμη αρκετό φως μετά το ηλιοβασίλεμα, ένα μεγάλο τρεχαντήρι έτυχε να πλησιάζει τον γέροντα και διέκρινε τη ναυαγισμένη Υπηρέτρα, σαν φωλιά αλκυόνης πάνω στα κύματα. Σε λίγο ο μπαρμπα – Διόμας, μόλις άκουσε κουπιά να πλαταγίζουν κοντά του, ευθύς λιποθύμησε, ύστερα από δύο ωρών μάχη με το Χάρο. Οι καλοί κωπηλάτες τον ανέβασαν στο τρεχαντήρι, κατάφεραν να τον ξαναφέρουν στη ζωή και τον άφησαν γερό στο λιμάνι του.
Έτρεξε κι αγκάλιασε την Ουρανιώ, με τα δάκρυα τής ευτυχίας της. Ο πατέρας δεν έφερε ούτε μυζήθρες, ούτε αυγά, αλλά το σκληραγωγημένο, το θαλασσόδαρτο άτομό του με τα στιβαρά χέρια, ικανά, ακόμη κάποια χρόνια, να πασχίζουν για τον επιούσιον. «Ω πενιχρά, αλλ’ υπερτάτη ευτυχία του πτωχού!», εξηγεί ο παππούς το λόγο του ανυπέρβλητου, Σκιαθίτη – που στα περισσότερα χρόνια του ήταν πολύ φτωχός.
∽ Το μήνυμα του Βρέφους της Βηθλεέμ ∽
Άλλαξε θέμα ο κ. Νίκος.
- Παιδιά μου, φτάνουν τα Χριστούγεννα. Ποια δώρα θέλετε; Παιγνίδια, καινούρια μπουφάν;
- Τίποτε από αυτά, απαντά ο Φοίβος. Προτιμώ ένα βιβλίο του Τσέχωφ. Εσύ κυρα – δασκάλα;
- Δύο βιβλία του Παπαδιαμάντη. Το ένα θα το χαρίσω στην Πέγκη. Για να μιλάει, για να την ακούμε. Σε παρακαλώ, παππού!
Ο ηλικιωμένος κύριος κατευθύνθηκε στο τηλέφωνο, γρήγορα. Δεν έπρεπε να φανούν τα δάκρυά του.
- Παρακαλώ… Κύριε Άλκη, στείλτε μου τρία βιβλία…
Τα βιβλία της αγάπης. Με το χρόνο, θα βοηθούν την Αντιγόνη και το Φοίβο να γίνονται όλο και καλύτεροι άνθρωποι. Να βάνουν το λιθαράκι τους στο κτίσιμο ενός ανθρώπινου κόσμου. Όπου, πρώτα – πρώτα, ας μην υπάρχουν εκατομμύρια καταφρονεμένα, ταπεινωμένα παιδιά, ακόμη και σε χειρότερη κατάσταση από τα εγγόνια του Κωσταντή Μακάριτς, της θειας – Αχτίτσας και από το παιδάκι της πλατείας Κάνιγγος.
Ο κ. Νίκος κοιτάζει τη συνομιλήτρια και το συνομιλητή του. Μεγάλωσαν! Κοντά τους ζει τα Χριστούγεννα της Ελπίδας; Της αμυδρής Ελπίδας. Αλλά πολύτιμης…
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Άντον Τσέχωφ, Διηγήματα, μτφρ. Κυριάκος Σιμόπουλος, Θεμέλιο. Συμπεριλαμβάνεται στα «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» της Α΄ Γυμνασίου.
2. Από το κείμενο «Ο άγγελος της ιστορίας με τις λέξεις του να οπισθοχωρούν». του Μπάμπη Μπαλτά. Η Εφημερίδα των Συντακτών, 20-11-2020.
3. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης δεν είδε, όσο ζούσε τυπωμένο βιβλίο του. Η εξαιρετική «Ιστορία της Ελληνικής
Επαναστάσεως» του Σκώτου ιστορικού George Finlay, που είχε μεταφράσει υποδειγματικά ο Σκιαθίτης, εκδόθηκε 100 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή της, το 2008, από το «Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία».
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΚΥΘΗΡΩΝ:
2020: Η Χρονιά των Αντικυθήρων!
Αναλυτικά η ανακοίνωση των ΕΛΤΑ:
«Αγαπητοί πελάτες,
Καλά Χριστούγεννα!
Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί, Πυροσβέστες/ριες, Σπουδαστές της Πυροσβεστικής Ακαδημίας, Πολιτικοί Υπάλληλοι του Σώματος, Πυροσβέστες Πενταετούς Υποχρέωσης, Συμβασιούχοι και Εθελοντές Πυροσβέστες.
Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της και μία καινούρια ανατέλλει. Λίγο πριν την εκπνοή του χρόνου, η Χριστιανοσύνη μας γιορτάζει με κατάνυξη τη γέννηση Tου Θεανθρώπου.
Η έλευση Του Ιησού Χριστού στον κόσμο και η ενανθρώπισή Του, μας καθοδηγεί σε μια νέα αφετηρία, μια οδό σωτηρίας, ελπίδας και προσδοκίας. Συνάμα μας προσκαλεί να ενεργοποιηθούμε, ο καθένας με τις γνώσεις και με τις ικανότητές του, ώστε να συμβάλουμε στη σωτηρία του τόπου μας και να σταθούμε στο πλευρό του δοκιμαζόμενου συνανθρώπου μας, όπως άλλωστε πράττουμε καθημερινά στην άσκηση του επαγγέλματός μας.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, λόγω των πρωτόγνωρων συνθηκών που ζούμε αντιμέτωποι με μια από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες της ανθρωπότητας, την πανδημία του COVID-19 είναι επείγουσα ανάγκη να συνεχίσουμε και την καινούργια χρονιά, να υπηρετούμε, με την ίδια διάθεση και εργατικότητα, με την ίδια αυταπάρνηση και το ίδιο υψηλό αίσθημα ευθύνης, το λειτούργημά μας, για το καλό του κοινωνικού συνόλου, τώρα που όλοι μας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ.
Θέλω να σας ευχαριστήσω έναν - έναν προσωπικά και να σας συγχαρώ για την αφοσίωση που επιδεικνύεται στο δύσκολο έργο που καλούμαστε να επιτελέσουμε καθημερινά.
Εύχομαι σε όλους εσάς και τις οικογένειες σας χρόνια πολλά με υγεία.
Καλά Χριστούγεννα.
Ειρηνικό και δημιουργικό Νέο Έτος.
Ο Αρχηγός
Στέφανος Δ.Κολοκούρης
Αντιστράτηγος ΠΣ
Τροποποίηση του δρομολογίου της Κυριακής 27/12
Η δημοτική παράταξη της πλειοψηφίας, ο επικεφαλής της και Δήμαρχός μας κ. Ευστράτιος Χαρχαλάκης, οι αιρετοί και όλα τα στελέχη του συνδυασμού, ευχόμαστε Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους τους Κυθήριους και Αντικυθήριους όπου Γης.
“Αληθινή μετάνοια και να κάνουμε Χριστούγεννα στην φάτνη της καρδιάς μας” ευχήθηκε ενόψει εορτών
Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη -ΜΕΡΟΣ Β'
“Το ακανθώδες και περίπλοκο Ουκρανικό ζήτημα δυστυχώς, προέκυψε από επίμονες και φορτικές πιέσεις πολιτικών παραγόντων (από Η.Π.Α. και Ουκρανική ηγεσία) στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στην Ελλάδα και αλλαχού” αναφέρει στο δεύτερο μέρος (Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος ) της αποκλειστικής του συνέντευξης στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ο Μητροπολίτης Κυθήρων και Αντικυθήρων κ. Σεραφείμ και τονίζει πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο επιχειρεί με αφόρητες πιέσεις “να αποσπάση την συγκατάθεσι και αναγνώρισι του τετελεσμένου αυτού γεγονότος από τις ένδεκα (11) κατά τόπους Αυτοκεφάλους Ορθοδόξους Εκκλησίες, οι οποίες επικαλούμενες εκκλησιολογικούς και κανονικούς λόγους ανθίστανται εις την αναγνώρισιν της Ουκρανικής «Αυτοκεφαλίας»”.
Ο δυναμικός Ιεράρχης τόνισε πως Αυτοκέφαλες Εκκλησίες διχάστηκαν με αφορμή πρωτοβουλίες Προκαθημένων τους φέρνοντας το παράδειγμα της Κύπρου, εξέφρασε την άποψη πως πρέπει να λυθεί το ουκρανικό ζήτημα με Πανορθόδοξη Σύνοδο, ενώ τέλος ζήτησε ενόψει Χριστουγέννων από τους πιστούς αληθινή μετάνοια και κάλεσε άπαντες να κάνουμε Χριστούγεννα καί μέσα στην φάτνη της καρδιά μας.
Ακολουθεί το δεύτερο μέρος της συνέντευξης:
– Οὐκρανικό ζήτημα: Οἱ τελευταῖες ἐξελίξεις μέ τά νέα δεδομένα πλέον καί ἀπό τήν Κυπριακή Ἐκκλησία σᾶς ἀνησυχοῦν;
Ὅσον ἀφορᾷ στό ἀκανθῶδες καί περίπλοκο Οὐκρανικό ζήτημα ἔχω ἐκφρασθῇ κατ’ἐπανάληψιν καί κατά κόρον. Δυστυχῶς, προέκυψε ἀπό ἐπίμονες καί φορτικές πιέσεις πολιτικῶν παραγόντων (ἀπό Η.Π.Α. καί Οὐκρανική ἡγεσία) στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, στήν Ἑλλάδα καί ἀλλαχοῦ. Καί δοθείσης, δυστυχῶς, μέ ἀντικανονικό τρόπο τῆς «Αὐτοκεφαλίας» στήν Οὐκρανία, (παραθεωρηθέντος καί ἀγνοηθέντος ἐν τέλει τοῦ Κανονικοῦ Μητροπολίτου Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ. Ὀνουφρίου, ὁμοῦ μετά τῆς περί αὐτόν Κανονικῆς Ἱεραρχίας), γενομένης συλλήβδην τῆς «ἀποκαταστάσεως» τῶν ἀκοινωνήτων, ἀχειροτονήτων, σχισματικῶν καί ἀφωρισμένων «Ἐπισκόπων», ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἐνῷ οἱ δικαστικοί φάκελλοι μέ τήν δικογραφία, τάς κανονικάς ποινάς καί τά ἐπιτίμια (καθαιρέσεις καί ἀφορισμοί) εὑρίσκονται εἰς τό Πατριαρχεῖο Μόσχας καί τάς εἶχε ἀποδεχθῇ τό Πατριαρχεῖο Κων/πόλεως ἐν ἔτει 1997), ἐπί Πατριαρχείας τοῦ νῦν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.Βαρθολομαίου.
Μέ ἀφορήτους πιέσεις τῶν ὡς εἴρηται πολιτικῶν παραγόντων (ὅπερ καταδικάζεται ὑπό τῶν Ἱερῶν Κανόνων) παρεχωρήθη τό Οὐκρανικό «Αὐτοκέφαλο» καί μέ παρόμοιο τρόπο τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἐπιχειρεῖ νά ἀποσπάσῃ τήν συγκατάθεσι καί ἀναγνώρισι τοῦ τετελεσμένου αὐτοῦ γεγονότος ἀπό τίς ἕνδεκα (11) κατά τόπους Αὐτοκεφάλους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες ἐπικαλούμενες ἐκκλησιολογικούς καί κανονικούς λόγους ἀνθίστανται εἰς τήν ἀναγνώρισιν τῆς Οὐκρανικῆς «Αὐτοκεφαλίας».
Ἀσφαλῶς μέ ἀνησυχοῦν οἱ τελευταῖες ἐξελίξεις μέ τά νέα δεδομένα εἰς τήν Κυπριακή Ἐκκλησία. Ὁ Προκαθήμενος ἐμνημόνευσε ἄνευ Συνοδικῆς Ἀποφάσεως τόν ἀντικανονικό καί ἀκοινώνητο διά τά 2/3 τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν «Μητροπολίτη» Ἐπιφάνιο. Συνοδικοί Μητροπολῖται ἀντέδρασαν καί ἀπεχώρησαν ἀπό τήν Πρωθιεραρχική Θεία Λειτουργία, ὅπου ἦσαν συμπροσευχόμενοι. Ἡ πλειονοψηφία τῆς Κυπριακῆς Ἱερᾶς Συνόδου, χωρίς νά ἀνθίσταται εἰς τήν πρωτοβουλία τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου, δέν ἀποφαίνεται ἐπισήμως διά τήν ἀναγνώρισιν τῆς κανονικότητας τοῦ Ἐπιφανίου, οἱ δέ μειοψηφοῦντες Συνοδικοί Σύνεδροι δέν θά συλλειτουργοῦν μετά τοῦ ἐν αὐτοῖς Πρώτου, τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.Χρυσοστόμου.
Ὀδυνηρός καί λυπηρός ὁ διχασμός αὐτοῦ τοῦ Ἱεροσυνοδικοῦ Σώματος τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Διχασμόν, ὡσαύτως καί δυσαρέσκειαν ἐπροξένησε πρό ἔτους καί εἰς τήν Ἑλλαδικήν ἡμῶν Ἐκκλησίαν ἡ ἄνευ κανονικῆς ψηφοφορίας καί ἐπισήμου Ἀποφάσεως τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μνημόνευσις τοῦ ὀνόματος τοῦ «Μητροπολίτου» Ἐπιφανίου ὡς «Προκαθημένου» τῆς «Αὐτοκεφάλου» Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ὑπό τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.Ἱερωνύμου.
Ὤ πόσων κακῶν πηγή ὑπῆρξε καί ὑπάρχει ἡ χαίνουσα καί πυορροοῦσα πληγή τῆς ἀντικανονικῆς καί ἀντιεκκλησιολογικῆς «Αὐτοκεφαλίας»ἐν Οὐκρανία! «Ἑνός κακοῦ μύρια ἕπονται». Καί, δυστυχῶς, δέν θά ἐπουλωθῇ ἡ βαθεῖα αὐτή πληγή, ἐάν μή ἐν βαθείᾳ ταπεινώσει καί συναισθήσει ὅτι ἐπίκειται ἀνά πᾶσαν στιγμήν ἡ ἀναχώρησις ἡμῶν διά τό αἰώνιον ταξίδιον πρός τήν Ἐπουράνιον Βασιλείαν καί τήν ἀγήρω μακαριότητα, ἀλλά καί ἡ ἐμφάνισις μας ἐνώπιον τοῦ Δικαιοκρίτου Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν, ὅ τε Παναγ. Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.Βαρθολομαῖος καί ἅπαντες οἱ Μακ.Προκαθήμενοι τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν συνερχόμενοι ἐν Πανορθοδόξῳ Συνόδῳ διευθετήσουν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι τό κατεπεῖγον αὐτό καί οὐσιῶδες Ἐκκλησιαστικόν καί Διορθόδοξον ζήτημα. Ἐν ἐναντίᾳ δέ περιπτώσει θά σύρεται ἐπ’ ἀόριστον ἡ τόσον εὐαίσθητος ἱεροκανονική αὐτή ὑπόθεσις καί ἡ σύμπασα Ὀρθοδοξία θά βιώνη ἕνα ἄτυπο σχίσμα εἰς χαράν καί εὐφροσύνην τοῦ ἀλάστορος.
– Ποιά εἶναι ἡ συμβουλή σας στούς πιστούς γιά πνευματική πορεία μέχρι τά Χριστούγεννα;
Ἡ συμβουλή μου στούς πιστούς γιά πνευματική πορεία πρός τά Χριστούγεννα δέν εἶναι διαφορετική ἀπό τή σύστασι τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας γιά μετάνοια, ἀληθινή μετάνοια καί προσμονή τῆς Γεννήσεως τοῦ Θείου Βρέφους καί στή φάτνη τῆς καρδιᾶς μας, ὅπως παρώτρυνε μέ τίς Ποιμαντορικές Ἐγκυκλίους του ὁ νεοφανής Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Καλλίνικος, Μητροπολίτης Ἐδέσσης (†1984), ἀλλά καί ὁ χριστιανός ποιητής· «Χριστούγεννα καί μέσα στήν καρδιά μας».
ΠΗΓΗ pentapostagma.gr
Σύμφωνα με:
Κ Α Λ Ε Ι Σ Θ Ε σε τακτική – ειδική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κυθήρων, που θα γίνει με τηλεδιάσκεψη μέσω της πλατφόρμας ΖΟΟΜ σε πραγματικό χρόνο στις 29/12/2020, ημέρα Τρίτη με ώρα έναρξης την 14:00 μ.μ. με τα ακόλουθα θέματα ημερήσιας διάταξης:
|