ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ
Τ.Κ. 801 00 Κ Υ Θ Η Ρ Α
ΤΗΛ.:2736031202 & 2736038359
FAX :2736031202
Ἐν Κυθήροις τῇ 25ῃ Φεβρουαρίου 2016
Ἀριθ. Πρωτ.: 75
Πρός
Τήν Ἱεράν Σύνοδον
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἰωάν. Γενναδίου 14
115 21 Ἀθῆναι
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Ἐλήφθησαν, τόσον τό ὑπ’ ἀριθ. 755/351/16-2-2016 Ὑμετέρον Σεπτόν Συνοδικόν ἔγγραφον, ἀναφερόμενον εἰς τά τῆς συγκλήσεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, ὅσον καί τά προαποσταλέντα κείμενα τῆς Ε’Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως καί τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τῶν Μακ. Προκαθημένων, διό καί σπεύδω νά Σᾶς εὐχαριστήσω θερμῶς διά τήν γενομένην ἐπαρκῆ ἐνημέρωσιν. Ἐπιλαμβανόμενος δέ τῆς εὐκαιρίας, τήν ὁποίαν μοί παρέχει ἡ Ἱερά Σύνοδος διά τοῦ προμνησθέντος Σεπτοῦ Αὐτῆς ἐγγράφου νά ἐκφράσω «τάς οἵας ἔχω ἐπί τῶν συγκεκριμένων κειμένων κρίσεις ἤ προτάσεις πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον, διά νά μελετηθοῦν αὗται καί νά ἀξιοποιηθοῦν κατά τό δυνατόν εἰς τάς ἐργασίας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου»,προάγομαι νά καταθέσω βαθυσεβάστως τάς ἀκολούθους ταπεινάς θέσεις καί προτάσεις ὑπό μορφήν συντόμου ὑπομνήματος.
Α’
Ὁ σπουδαῖος καί πανεύσημος χαρακτηρισμός τῆς ἐν θέματι Ἱερᾶς Συνόδου ὡς Ἁγίας καί Μεγάλης παραπέμπει καί ταυτίζεται, οὕτως εἰπεῖν, κατά τό Κανονικόν Δίκαιον καί τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας τῶν ἑπτά (7) Οἰκουμενικῶν Συνόδων (διά νά ἀρκεσθῶμεν μόνον εἰς αὐτάς) πρός τήν μεγαλειώδη προσηγορίαν μιᾶς Συνόδου ὡς Οἰκουμενικῆς.
Μία ἔρευνα εἰς τούς Ἱερούς Κανόνας μόνον τῶν Ἁγίων ἑπτά (7) Οἰκουμενικῶν Συνόδων καταδεικνύει ὅτι ἡ ἁγία Οἰκουμενική Σύνοδος ἀποκαλεῖται πότε «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος», πότε «Μεγάλη Σύνοδος», ἐνίοτε «Ἁγία καί Οἰκουμενική Σύνοδος» καί ἄλλοτε «Ἁγία Σύνοδος» καί παρέχει τά ἑξῆς στοιχεῖα : Πέντε (5) Ἱεροί Κανόνες τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἕνας (1) τῆς Δ’ (Η’, ΙΔ’, ΙΕ’, ΙΖ’ καί ΙΗ’ τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς καί ὁ Γ’ τῆς Δ’) χρησιμοποιοῦν τόν χαρακτηρισμόν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος. Τρεῖς (3) Ἱεροί Κανόνες (Β’, Γ’ καί ΣΤ’) τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς κάμνουν χρῆσιν τῆς ὀνομασίας Μεγάλη Σύνοδος. Τρεῖς (3) Κανόνες τῆς Γ’Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Α’, Γ’ καί Η’), ἕνας (1) τῆς Δ’ (Ι’) καί δύο (2) τῆς Πενθέκτης (Γ’ καί ΝΑ’) καταγράφουν τήν ὀνομασία Ἁγία καί Οἰκουμενική Σύνοδος. Καί ἕνας (1) ἐκ τῶν Κανόνων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς (ὁ Κ’), ἕνας (1) τῆς Β’ (ὁ ΣΤ’), ἑπτά (7) τῆς Γ’ (Α’, Β’, Δ’, Ε’, ΣΤ’, Ζ’καί Η’), ἐννέα (9) τῆς Δ’ (Γ’,ΣΤ’,Ι’,ΙΒ’,ΙΔ’,ΙΘ’,ΚΓ’,ΚΕ’καί ΚΖ’), δύο (2) τῆς Πενθέκτης (Β’καί ΝΕ’) καί ἕνας (1) τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (ὁ ΙΘ’) μεταχειρίζονται τόν ὅρον Ἁγία Σύνοδος.
Ἡ ἐναλλαγή τῆς ὀνομασίας καί τοῦ ὅρου τῶν Συνόδων, κατά τά ὡς ἄνω, δέν σημαίνει τήν ἀναφοράν εἰς διαφορετικάς Συνόδους (λ.χ. Τοπικάς καί Ἐπαρχιακάς), ἀλλά εἰς τάς ἁγίας Οἰκουμενικάς Συνόδους τῆς Ἐκκλησίας μας καί μόνον, συμφώνως καί πρός τήν ἑρμηνείαν τῶν ἐν θέματι Ἱερῶν Κανόνων ὑπό τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἡ ὁποία καταχωρεῖται εἰς τό Ἱερόν Πηδάλιον τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας.[1]
Καί ἐδῶ προβάλλεται τό ἐρώτημα: Διατί, ἐφ΄ὅσον οἱ Θεῖοι καί Ἱεροί Κανόνες τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τήν χρῆσιν τοῦ ὅρου Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος ἐννοοῦν σαφέστατα καί παραπέμπουν ἐναργέστατα εἰς Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἡ συγκληθησομένη «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» ἀποποιεῖται ἐξ ἀρχῆς τόν χαρακτηρισμόν της ὡς Οἰκουμενικῆς, ἐνῷ προφανῶς ἔχει τήν ἀξίωσιν τό κῦρος της νά εἶναι ἰσάξιον καί ἰσοδύναμον τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων; Βεβαίως, προβάλλεται ὁ ἰσχυρισμός ὅτι δέν συγκαλεῖται ὡς Οἰκουμενική, διότι δέν θά συμμετάσχουν οἱ ἀπεσχισμένοι Δυτικοί Χριστιανοί. Ὅμως ἡ πρᾶξις καί ἡ Παράδοσις τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας δέν παραθεωρεῖ τό γεγονός ὅτι ἀπό τοῦ πρώτου αἰῶνος μ.Χ. καί μέχρι σήμερον ὑπῆρχον καί ὑπάρχουν οἱ διαχρονικά ἀπεσχισμένοι αἱρετικοί καί σχισματικοί (π.χ. Νικολαΐται, Ἀρειανοί, Νεστοριανοί, Μονοφυσῖται κλπ), ἀλλ΄αὐτό ποτέ δέν παρημπόδισε τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν νά συγκαλέσῃ Οἰκουμενικάς Συνόδους.
Καί Πανορθόδοξος Σύνοδος δέν ὀνομάζεται ἡ ὑπό σύγκλησιν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος», διότι, προφανῶς, ἀποκλείεται ἐκ τῶν προτέρων ἡ συμμετοχή ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων. Ὅμως, εἰς τό σημεῖον αὐτό ἑστιάζεται τό σπουδαιότερον, προδήλως, ἐκκλησιολογικόν πρόβλημα τῆς μελλούσης νά συναχθῇ Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου καί τό ἐρώτημα:
Εἶναι δυνατόν νά συνέλθῃ μία, κατά τά ὡς ἄνω, Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος χωρίς τήν παρουσίαν καί τήν συμμετοχήν ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων;
Ταπεινῶς φρονῶ ὅτι ἡ ἀπάντησις εἰς τό ἐρώτημα αὐτό μέ κανονικά κριτήρια εἶναι ἀρνητική, ἐφ΄ὅσον, ὡς ἐλέχθη, Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος, κατά τούς Ἱερούς Κανόνας, εἶναι μόνον ἡ Οἰκουμενική. Καί μία Οἰκουμενική Σύνοδος, κατά τόν Ἅγιον Νικόδημον τόν Ἁγιορείτην[2], τέσσαρα χαρακτηριστικά ἰδιώματα πρέπει νά ἔχῃ: α) Νά συναθροίζεται διά προσταγῶν Βασιλικῶν (αὐτό, βεβαίως, ἴσχυε ὅταν ὑπῆρχε ἡ ἑνιαία Βυζαντινή Αὐτοκρατορία, ὑπό τήν ὁποίαν ὑπήγοντο διοικητικῶς ὅλαι οἱ Ἐπαρχίαι τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων, Ἀρχιεπισκοπῶν καί Ἐπισκοπῶν, ἐνῷ τοῦτο τώρα εἶναι ἀδύνατον νά πραγματοποιηθῇ, διότι ἡ κοσμική ἐξουσία δέν ἀσκεῖται ἀπό μίαν ἐγκόσμιον βασιλείαν, ἀλλ’ἀπό πολλάς˙ δι’αὐτό καί ἡ πρωτοβουλία συγκλήσεως Οἰκουμενικῆς Συνόδου δύναται νά προέλθῃ ἀπό τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην, τόν Πρῶτον μεταξύ ἴσων εἰς τήν Ἐκκλησιαστικήν Ὀρθόδοξον Ἱεραρχίαν. β) Νά γίνεται «ζήτησις περί πίστεως» καί ἀκολούθως νά ἐκτίθεται ἀπόφασις καί ὅρος δογματικός εἰς κάθε μίαν ἀπό τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους[3].γ) Νά εἶναι πάντα τά ἐκτιθέμενα παρ’αὐτῆς δόγματα καί οἱ Κανόνες Ὀρθόδοξα, εὐσεβῆ καί σύμφωνα μέ τάς Θείας Γραφάς καί τάς προηγηθείσας Οἰκουμενικάς Συνόδους. (Καί παραθέτει ἐδῶ τό πολυθρύλητον ἀξίωμα τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ «τό εἰς τοιαύτην ὑπόθεσιν ῥηθέν»˙ «Τάς γενομένας Συνόδους ἡ εὐσεβής πίστις κυροῖ, καί πάλιν ἡ τῶν δογμάτων ὀρθότης κρίνει τάς Συνόδους» καί δ)Τό νά συμφωνήσουν καί νά ἀποδεχθοῦν τά παρά τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων διορισθέντα καί κανονισθέντα ἅπαντες οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι καί Ἀρχιερεῖς τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, εἴτε διά τῆς αὐτοπροσώπου παρουσίας αὑτῶν, εἴτε διά τῶν ἰδίων Τοποτηρητῶν ἤ καί τούτων ἁπόντων, διά γραμμάτων αὑτῶν. Καί τονίζει ἐπιπροσθέτως ὅτι«αὕτη ἡ τῶν τῆς Οἰκουμένης Πατριαρχῶν καί Ἀρχιερέων συμφωνία εἶναι ὁ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων συστατικός καί διακριτικός χαρακτήρ»[4].
