Εδεσα το παλαμάρι του φεγγαριού στον μόλο της μνήμης, γέμισε ο αιθέρας χρυσοστιγμές, φυτρωμένα κιτρολέιμονα στα μαύρα νερά της πραγματικότητας. Λευκά ιστιοφόρα του παρελθόντος, βατικιώτικα καΐκια, έστριβαν απ’ τον Κάβο Μαλιά στη θάλασσα Κυθήρων και στον όρμο των Βατίκων.
Ανεμος τιμονιέρης άσαρκος, πότε παιδί της θύελλας και πότε της γαλήνης, μπατάρει την ψυχή μας άλλοτε στα χείλη αβυσσαλέων κυμάτων και άλλοτε στον έρωτα μιας ουτοπίας ανυψωτικής, διασχίζει το μέλλον με ηλιοτρόπια ασίγαστων πόθων που κάνουν το κορμί και την ψυχή κρήνη αθανασίας. Ναύτες του Ομήρου κωπηλατούν τα κουπιά πάνω στους σκαρμούς της φθοράς και του θανάτου.
Η θάλασσα με τη φωνή του αίματος τώρα έχουν τον ίδιο ρυθμό, κοινή φωνή και σάλεμα. Περνάμε το απολιθωμένο δάσος του Κάβο Μαλιά, πετρωμένα πανάρχαια όντα ενώνουν τον διαμελισμένο χρόνο, το πέλαγος με τη στεριά, το όνειρο με τις ωδίνες, ακατανόητες σκιές του παρελθόντος δίνουν μορφή στο χάος, ρυθμίζουν την οδύνη και την ομορφιά, τη συνέχεια με τις φτερούγες του μέλλοντος.
Οποιος φοβάται να κωπηλατήσει και να συνταξιδέψει με τον θάνατο είναι αδύνατο να τραγουδήσει ακέρια τη ζωή. Η Κυθήρεια Αφροδίτη και η Αρτεμις των Βατίκων μέσα στη σιγή της νύχτας στις βουλιαγμένες Πολιτείες των Βοιών, απλώνουν το φεγγαρόφωτο του Ομήρου πάνω στη μουσική των κυμάτων. Η θάλασσα στροβιλίζεται στη Νεάπολη, στα Κύθηρα, στο Ελαφονήσι, εμβατήριο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.
Ο Βατικιώτης γιατρός, μουσικός (έπαιζε 6 όργανα), φιλόλογος, ιστορικός ερευνητής, Τζώρτζης Ανωμήτρης (1923-2015), χειρούργησε χιλιάδες απόρους, δωρεάν, στον Πειραιά, πήγαινε νύχτα στις φτωχογειτονιές της ίδιας πόλης και περιέθαλπε τους κατατρεγμένους και τους ανήμπορους. Με το βιολί και το λαγούτο, με το μπουζούκι και το μαντολίνο του έψαλλε την Οδύσσεια του Ομήρου όπως ο ίδιος υποδειγματικά τη μετέφρασε και δεν εκδόθηκε ακόμη.
«…Βάλαμε τάξη στ’ άρμενα, καθίσαμε όλοι κάτω, τ’ αγέρι μάς ταξίδευε, μαζί κι ο τιμονιέρης, ολημερίς στο πέλαγος με τα πανιά γιομάτα. Μα με τα βασιλέματα σκοτείνιασαν οι δρόμοι… Δεήθηκα, ικέτεψα το νεκρικό το πλήθος και έσφαξα τα πρόβατα τα δυο στο λάκκο πάνω κι όπως το αίμα κύλαγε μαύρο, πλησιάσαν πλήθος νεκρών ψυχές του έρεβους που είν’ οι πεθαμένοι. Βασανισμένοι γέροντες, νιόπαντρες, παλληκάρια, άγαμες κόρες να πενθούν που σβήσαν στον ανθό τους, άντρες που τους λαβώσανε με χάλκινα κοντάρια» Νέκυια, ραψωδία λ.
Ταξιδέψτε στα όμορφα Βάτικα με την πνοή του Ομήρου, να δείτε το απολιθωμένο δάσος στον Κάβο Μαλιά, το Αρχαιολογικό Μουσείο της Νεάπολης που φέτος άνοιξε, το επιβλητικό Βυζαντινό κάστρο, το οποίο εγκαινιάζεται στις 30 Ιουλίου από τον υπουργό Πολιτισμού, Αριστείδη Μπαλτά, το καταπληκτικό σπήλαιο της Καστανιάς τρίτο σε ομορφιά στην Ευρώπη, να περιπλανηθείτε στην αρχαιότερη βυθισμένη πόλη στον κόσμο, την Αφροδισιάδα, στο Παυλοπέτρι, τις βυζαντινές εκκλησιές και τα παραδοσιακά χωριά με τις καταπληκτικές παραλίες και τις μοναδικές εναλλαγές.
Πηγή http://www.efsyn.gr/
