ΣΠΑΡΤΗ.Μουσείο Φωτογραφικών Μηχανών - Τάκη Αϊβαλή

 ΑΡΧΕΙΟ ADELIN 107,3 FM

Το Μουσείο Φωτογραφικών Μηχανών – Τάκη Αϊβαλή εγκαινιάστηκε το Μάρτιο του 2013. Αποτελεί το όνειρο μιας ζωής και το επιστέγασμα των προσπαθειών του Τάκη και της Αναστασίας Αϊβαλή. Αποτελεί τη μεγαλύτερη παγκοσμίως ιδιωτική συλλογή φωτογραφικών μηχανών.

Στο χώρο αυτό παρουσιάζεται η συλλογή φωτογραφικών μηχανών του φωτογράφου Παναγιώτη Αϊβαλή. Ο συλλέκτης ξεκίνησε την συλλογή του στα μέσα της δεκαετίας του ’40, όταν ο πατέρας του έφερε από την Αμερική σαν δώρο, μια μικρή φωτογραφική μηχανή Kodak 1Α τύπου pocket του 1923, η οποία – ξεκινώντας σαν παιχνίδι μιας και δεν είχε φιλμ – έμελλε να γίνει το αντικείμενο με το οποίο ασχολήθηκε όλη του τη ζωή, – το «σαράκι» του όπως έλεγε.

 

Το 1952, ευρισκόμενος ήδη στην Αμερική, ο Παναγιώτης αποκτά τη δεύτερη μηχανή του, μια Billy Clark της Agfa και ξεκινά πλέον η φωτογραφική του καριέρα.

Η συλλογή του από φωτογραφικές μηχανές μεγαλώνει και το 1967 φτάνει στην Ελλάδα με 300 και πλέον μηχανές, μεταξύ των οποίων και 6 αεροφωτογραφικές. Οι μηχανές αυτές προέρχονται κυρίως από την Αμερική, όπου τη δεκαετία του ’60 τις αποκαλούσαν «μαύρα σκουπίδια», δεν τις θεωρούσαν συλλεκτικά κομμάτια και τις πούλαγαν σε εξευτελιστικές τιμές στα παλαιοπωλείο και στα παζάρια της Νέας Υόρκης. Επειδή τις αγόραζε σε οποιαδήποτε κατάσταση και συχνά είχαν βλάβες, τις επισκεύαζε ο ίδιος.

Αργότερα, ο Παναγιώτης Αϊβαλής διεύρυνε τις αγορές του κι από άλλα σημεία του κόσμου όπως η Ολλανδία, η Γαλλία, ο Καναδά, η Ιταλία, διαμορφώνοντας σιγά σιγά τη δική του, προσωπική συλλογή, εμπλουτίζοντας τη με οτιδήποτε είχε σχέση με τη φωτογραφία.

Όλες οι μηχανές είναι μεταχειρισμένες με το ανάλογο πιστοποιητικό, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που τις αγόρασε καινούργιες.

Η συλλογή του Παναγιώτη Αϊβαλή περιλαμβάνει κυρίως την εξέλιξη των φωτογραφικών μηχανών του εικοστού αιώνα που απευθυνόταν κυρίως στον ερασιτέχνη χρήστη. Μια από τις παλαιότερες είναι μια Kodak N2 Plico του 1885 και ακολουθεί μια ολόκληρη γκάμα χαρακτηριστικές των εκάστοτε χρονολογιών, της μάρκας αλλά και των τύπων των φωτογραφικών μηχανών, όπως εξελίχθηκαν μέσα στον 20ο αιώνα.

Ανάμεσα σ’ όλα αυτά, φιγουράρουν ονόματα όπως Kodak, Agfa, Ansco, Argus, Coronet, Zeiss Ikon, Bilora, Dacora, Ferrania, Minolta , Ilford, Yashica, Nikon, Canon, Olympus, Mamiya, Polaroid, Zenit, Gomz, Practica, Fed, Lomo μαζί με αεροφωτογραφικές μηχανές – κομμάτια βαριά και ογκώδη που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν από τον αμερικάνικο στρατό για τη δημιουργία χαρτών ή τη φωτογράφηση ολόκληρων περιοχών.

H συλλογή περιλαμβάνει και ξύλινες φωτογραφικές μηχανές, φακούς, αρνητικά, μηχανές φωτοπολυβόλων πολεμικών αεροσκαφών, εξαρτήματα , βιβλία σχετικά με τη φωτογραφία που ολοκληρώνουν την συλλογή αυτή.

Γενικά η συλλογή αποτελείται από τις εξής κατηγορίες φωτογραφικών μηχανών:

Πτυσσόμενη Φωτογραφική Μηχανή – Folding Camera

Φωτογραφική Μηχανή Τύπου «Κουτί» – Box Camer
Φωτογραφική Μηχανή με Σκόπευτρο – Viewfinder Camera

Φωτογραφική Μηχανή με Αποστασιόμετρο – Rangefinder Camera

Διοπτική Φωτογραφική Μηχανή – TLR Camera

Μονοοπτικη Ρεφλέξ Φωτογραφική Μηχανή – SLR Camera

Μηχανή Σκόπευσης και Φωτογράφησης – Point and Shoot Camera

Φωτογραφική Μηχανή κασέτας – Cartridge Film Camera

Φωτογραφική Μηχανή Παιχνίδι – Toy Camera

Φωτογραφική Μηχανή Μισού Φορμά – Half Frame Film Camera

Φωτογραφική Μηχανή Άμεσης Εκτύπωσης – Instant Camera

Φωτογραφική Μηχανή Μινιατούρα – Miniature Camera

Φωτογραφική Μηχανή Υπομινιατούρα – Subminiature Camera

Φωτογραφική Μηχανή τύπου «Hit Type» – Hit Type Camera

Φωτογραφική Μηχανή τσέπης – Pocket Camera

Φωτογραφική Μηχανή για Φιλμ Δίσκου – Disk Film Camera

Φωτογραφική Μηχανή μιας χρήσης – Disposable Camera

Στερεοσκοπική Φωτογραφική Μηχανή – Stereoscopic Camera

Φωτογραφική Μηχανή Αεροφωτογραφιών – Air Camera

Μηχανές παιχνίδια, μπρελόκ, διακοσμητές (non cameras)

Μηχανή Λήψεως – Cine Camera

Ο Παναγιώτης Αϊβαλής γεννήθηκε στο Μυστρά στις 10 Μαρτίου 1934 και αφού τελείωσε το Γυμνάσιο στη Σπάρτη, φεύγει ως Αμερικανός υπήκοος για τις Ηνωμένες Πολιτείες όπου συνεχίζει τις σπουδές του στο Harpur University στο Binghampton της Νέας Υόρκης.

Υπηρετεί στον αμερικάνικο στρατό με απόσπαση στην Γερμανία σε μονάδα κατευθυνομένων βλημάτων (Nike Ajax) της 7ης Στρατιάς. Στην Γερμανία ασχολείται σοβαρά, φωτογραφίζοντας για λογαριασμό του στρατού και αφού απολύεται, σπουδάζει στο New York Institute Of Photography και παίρνει το πτυχίο του με ειδικότητα στην διαφημιστική, τουριστική, εμπορική φωτογραφία και φωτογραφία μόδας.

Μετά την αποφοίτησή του, παραμένει στην Σχολή και διδάσκει για τρία συναπτά χρόνια.

Το 1967 έρχεται πίσω στην Ελλάδα και εργάζεται για ένα χρόνο στην διαφημιστική εταιρεία «Γκρέκα» του Αρ. Σκυλίτση. Στη συνέχεια ανοίγει δικό του στούντιο και ασχολείται με τη φωτογραφία, φωτογραφίζοντας επί δεκαπέντε χρόνια κατ’ αποκλειστικότητα για το εξαμηνιαίο περιοδικό μόδας «Modehellas» και επί δώδεκα χρόνια – επίσης κατ’ αποκλειστικότητα – για το εξαμηνιαίο περιοδικό «The shoe and leather goods export magazine». Ιδρυτικό μέλος της ΕΦΕΔΗΦ (Ένωση Φωτογράφων Ελλάδος Δημιουργικής Φωτογραφίας) και μέλος του μουσείου της Kodak στη Νέα Υόρκη, αποκτά ως πελάτες του τις τράπεζες Εθνική, Ιονική και Λαϊκή με τις πολιτιστικές τους εκδόσεις, τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού, βιομηχανίες, βιοτεχνίες και την Phillip Morris για την οποία φωτογραφίζει κατ’ αποκλειστικότητα διαφημιστικά των τσιγάρων Malboro για τις Aραβικές Χώρες και την Αφρική.

Το 1985 προσλαμβάνεται σαν Διευθυντής του φωτογραφικού τμήματος της «Γραμμής Α.Ε.», η οποία εξέδιδε τότε τα περιοδικά ΕΝΑ, ΜΙΑ, TV-3, ΔΥΟ, ΤΕΤΑΡΤΟ και τις εφημερίδες «24 Ώρες» και «Καθημερινή».

Όταν μετά από δύο χρόνια αποχωρεί από την “Γραμμή Α.Ε.”, συνεργάζεται με την εκδοτική εταιρεία Τεγόπουλος-Μανιατέας και φωτογραφίζει τον Τόμο Νο 12 ΕΛΛΑΔΑ-ΚΥΠΡΟΣ του “Νέου Παγκόσμιου Άτλαντα”, την τρίτομη “Ελληνική Γεωγραφική Εγκυκλοπαίδεια” κατ’ αποκλειστικότητα (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 1999) και όλα τα ελληνικά θέματα της πολύτομης εγκυκλοπαίδειας “Δομή”. Η τελευταία του εργασία ήταν το αποκλειστικό φωτογραφικό υλικό των 52 τόμων με τίτλο “Ελλάδα” των εκδόσεων “Δομή” , με ειδική προσφορά της εφημερίδας “Το Βήμα”. Κατά τη διάρκεια της πολύχρονης και αξιόλογης καριέρας του, λαμβάνει μέρος σε εκθέσεις ατομικές, ομαδικές και διεθνείς αποσπώντας ανάλογες διακρίσεις.

Την άνοιξη του 1999 ο εκπρόσωπος των βραβείων Guinness στην Ελλάδα, έχοντας δει παλιό δημοσίευμα περιοδικού αφιερωμένο σ’ εκείνον, του ανακοινώνει την δυνατότητα του να διεκδικήσει μια θέση στο βιβλίο.

Έτσι, το 2001, γίνεται κάτοχος του Βραβείου Guinness για τη μεγαλύτερη ιδιωτική συλλογή φωτογραφικών μηχανών παγκοσμίως, που αποτελείται από περίπου 1.000 μηχανές.

Το 2006 συγγράφει και εκδίδει το φωτογραφικό – ιστορικό λεύκωμα «Μυστράς: Ταξίδι στο χρόνο», μέσω του «Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων», το οποίο τυγχάνει πολύ καλής ανταπόκρισης με αξιολογότατα σχόλια.

Πηγή

 http://www.exploresparta.gr/

Τό Μήνυμα τῆς Κυριακής 23-10-2016 και Γραπτό Θείο Κήρυγμα

Τό Μήνυμα της Κυριακής (ηχητικό μήνυμα) από τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων

κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ

(23-10-2016)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ (23-10-2016)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

          

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε, χριστιανοί μου, περιγράφεται καθαρά ἡ συμπεριφορά ἑνός δαιμονισμένου καί ψυχικά ἀσθενοῦς ἀνθρώπου «ὅς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καί ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καί ἐν οἰκία οὐκ ἔμενεν...» δηλ. εἶχε μέσα του δαιμόνια ἀπό πολύ καιρό, ροῦχο δέ ντυνόταν, οὔτε ἔμενε σέ σπίτι, ἀλλά ζοῦσε στά μνήματα. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἦταν πρόβλημα γιά τήν πόλη τῶν Γαδαρηνῶν διότι δημιουργοῦσε πολλές φασαρίες καί προβλήματα.

Ζητάει τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ ἀποκαλώντας τόν «Υἱό τοῦ Θεοῦ» θεραπεύεται καί εἶναι πλέον κοντά στόν Ἰησοῦ «ἱματισμένος καί σωφρονῶν». 

Ἐντύπωση ὅμως προκαλεῖ ἡ στάση τῶν κατοίκων τῆς πόλεως ἀπέναντι στόν Ἰησοῦ. Ὁ Κύριός μας μπορεῖ νά θεωρηθεῖ εὐεργέτης γι' αὐτούς τούς ἀνθρώπους διότι τούς ἀπάλλαξε ἀπό ἕνα μόνιμο  πρόβλημα. Παρ' ὅλα αὐτά κυριευμένοι καί οἱ ἴδιοι ἀπό τό δαιμόνιο τοῦ πλουτισμοῦ καί τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος καί ἐφ' ὅσον ἡ θεραπεία τοῦ ἑνός ἔγινε εἰς βάρος τῶν συμφερόντων τῶν πολλῶν (τά δαιμόνια πού ἔφυγαν ἀπό τόν ἄρρωστο ἄνθρωπο πῆγαν στήν ἀγέλη τῶν χοίρων, πού βρίσκονταν ἐκεῖ κοντά, πού παράνομα συντηροῦσαν οἱ ἄνθρωποι τῆς πόλεως ἀλλά παρ' ὅλα αὐτά ἡ ἐκτροφή τῶν χοίρων τούς ἔφερνε κάποιο κέρδος) ζήτησαν ἀπό τόν Ἰησοῦ νά φύγει ἀπό τήν πόλη τους. 

Καί βλέπουμε τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ καί τό σεβασμό πού δείχνει στήν ἀνθρώπινη ἐλευθερία. «Αὐτός ἐμβάς εἰς τό πλοῖον ὑπέστρεψεν». Τό λυπηρό εἶναι γιά τούς ἀνθρώπους πού ἐμμένουν στό κοσμικό τους φρόνημα καί ἀγαποῦν τόν ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου. «Κόσμος, κατά τόν Ἀββᾶ Ἠσαΐα, εἶναι νά ἐνεργοῦν οἱ ἄνθρωποι τά ἀντίθετα πρός τήν ἀνθρώπινη φύση. Κόσμος εἶναι τό νά νομίσει κανείς ὅτι εἶναι παντοτινά σ' αὐτή τή ζωή. Κόσμος εἶναι νά καυχιέται κανείς γι' αὐτό πού ἀφήνει πίσω του». 

Καί ἕνας σύγχρονος θεολόγος λέγει «ὅπως ὁ κόσμος τότε ἀρνήθηκε τόν Χριστό καί τόν ἔδιωξε ἀπό τή ζωή του, ἔτσι καί ὁ δικός μας κόσμος σταθερά καί σταδιακά ἀποχριστιανοποιεῖται. Οἱ κοινωνίες μας γίνονται ἀπρόσωπες, οἱ σχέσεις μας ἀκοινώνητες, θρησκεῖες χωρίς Θεό, κοινωνίες χωρίς ἄνθρωπο, παιδεία χωρίς πνεῦμα. Πλανᾶται γύρω μας μᾶλλον τό πνεῦμα τοῦ κακοῦ παρά τό πνεῦμα τοῦ ἀγαθοῦ καί τοῦ καλοῦ». 

Χριστιανοί μου, μπορεῖ ὁ Χριστός νά φύγει ἀπό ἐκεῖ πού τόν διώχνουν ἔρχεται ὅμως καί πολύ εὔκολα σ' αὐτούς πού τόν καλοῦν, μέ τήν προσευχή μας, μέ τήν ταπεινή καί ἤρεμη ζωή τους μέ τήν συμμετοχή τους στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ πού θά ἐκπορευθεῖ ἀπό τέτοιους χριστιανούς μπορεῖ ν' ἀλλάξει τόν κόσμο. Τό ἐρώτημα εἶναι ὑπάρχουν τέτοιοι χριστιανοί;

ΑΜΗΝ
π. Π.Μεγαλοκονόμος 

---------------------------------

Πηγή:   imkythiron.gr

---------------------------------

ΔΗΜΟΣ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου

Την Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016 και ώρα 14:00 συνεδριάζουν τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Μονεμβασίας με πέντε (5) θέματα στην ημερήσια διάταξη.

1. «Περί καθορισμού του τρόπου εκτέλεσης του έργου «Προστασία οικισμού ΔΔ Νεάπολης από κατολισθήσεις», προϋπολογισμού 499.998,53 €».
Εισηγητής: Αντιδήμαρχος κ. Κουτσονικολής Χαράλαμπος.

2. «Περί καθορισμού του τρόπου εκτέλεσης του έργου «Προστασία οικισμού ΔΔ Λαχίου από κατολισθήσεις», προϋπολογισμού 299.999,88 €».
Εισηγητής: Αντιδήμαρχος κ. Κουτσονικολής Χαράλαμπος.

3. «Περί καθορισμού του τρόπου εκτέλεσης του έργου «Προστασία οικισμού ΔΔ Αγίου Νικολάου από κατολισθήσεις», προϋπολογισμού 300.000,00 €».
Εισηγητής: Αντιδήμαρχος κ. Κουτσονικολής Χαράλαμπος.

4. «Περί καθορισμού του τρόπου εκτέλεσης του έργου «Προστασία οικισμού ΔΔ Μεσοχωρίου από κατολισθήσεις», προϋπολογισμού 199.999,81 €».
Εισηγητής: Αντιδήμαρχος κ. Κουτσονικολής Χαράλαμπος.

5. «Περί καθορισμού του τρόπου εκτέλεσης του έργου «Προστασία οικισμού ΔΔ Φαρακλού από κατολισθήσεις», προϋπολογισμού 200.000,00 €».
Εισηγητής: Αντιδήμαρχος κ. Κουτσονικολής Χαράλαμπος.
http://monemvasia.gov.gr/

ENA ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !

Αλλη μια σεζόν τερμάτισε! Ευχαριστω το κοσμο που με στήριξε! Ειλικρινά ευχαριστω! Ομως θελω να ευχαριστήσω και τα "πλατανάκια μου" που για ακομη μια χρονια με έβγαλαν ασπροπρόσωπη! Το Ιωαννακι, Τη Τανια, Τη Λινα, τη Μαρσιντα, την Ελλιτσα, την Αλντα, το Ρεντη, τον Αλεκο, το Θεμη, το Λεντη, το Χριστινακι, τον Αλη, τους άψογους νεοσύλλεκτους Σπυράκο και Αντριάνο, το Βαγγο το Ειρηνακι, την αδελφή μου και φυσικά την ηρωίδα Μανα!!! Η δουλειά εχει χαρές, αλλα εχει και κατι άτιμες λύπες.. Ολα μαζι σας γινονται.. διαφορετικά! Ευχαριστω!

Kalliopi Karidi

Το Δημοτικό Συμβούλιο Αν.Μάνης υπερψήφισε τις ανεμογεννήτριες

Δεσποτάτο του Μυστρά ( Φωτό video )

Το δεσποτάτο του Μυστρά, ή Δεσποτάτο του Μορέως, αποτέλεσε ημιαυτόνομη περιοχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στην Πελοπόννησο και διέγραψε τη δική της πορεία από το 1262 ως το 1460 οπότε καταλύθηκε από τον Μωάμεθ Β΄.

Το 1249, ο Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος, Φράγκος ηγεμόνας του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, κατασκεύασε κάστρο σε μία βουνοκορφή του Ταϋγέτου, τον Μυστρά, με σκοπό την υποταγή της σλαβικής φυλής των Μηλιγγών της Μάνης. Η φιλοδοξία του Γουλιέλμου δεν περιοριζόταν στην Πελοπόννησο αλλά είχε βλέψεις και πιο μακριά. Το 1259 συμμάχησε με τον Δεσπότη της Ηπείρου, Μιχαήλ Β΄ και τον Μανφρέδο της Σικελίας με σκοπό να σταματήσουν την Αυτοκρατορία της Νίκαιας η οποία, μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, ήταν η ισχυρότερη δύναμη στη βόρειο Ελλάδα και είχε βλέψεις στην Κωνσταντινούπολη. Τον ίδιο χρόνο, στη μάχη της Πελαγονίας, ο συνασπισμός αυτός συγκρούστηκε με τις δυνάμεις του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου αλλά οι σύμμαχοι ηττήθηκαν. Οι στρατιώτες της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας ανακάλυψαν τον Γουλιέλμο λίγο μετά την μάχη να κρύβεται σε μία θημωνιά και τον αιχμαλώτισαν.

Το 1262, όταν οι Νικαιάτες είχαν ήδη ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη, ο Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος ήρθε σε συμφωνία με τον Μιχαήλ για την απελευθέρωσή του. Θα έμενε ελεύθερος αν του παρέδιδε τρία κάστρα στο νότο της Πελοποννήσου, τα κάστρα του Μυστρά, της Μονεμβασιάς,και της Μεγάλης Μάνης (ή Μαΐνης). Αυτά τα κάστρα έγιναν και ο πυρήνας του Δεσποτάτου του Μυστρά.Στο Δεσποτάτο συμπεριλαμβανόταν και ο οικισμός Λυκοβουνό με το περίφημο μοναστήρι του Αι-Γιώργη που αναφέρεται σε χρυσόβουλο του 1292 απο τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Κομνηνό Παλαιολόγο.

Τα κάστρα όντως παραδόθηκαν αλλά αμέσως μετά ξέσπασε νέος πόλεμος μεταξύ του Πριγκιπάτου της Αχαΐας και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το 1263 οι Βυζαντινοί προσέλαβαν 1.500 Τούρκους μισθοφόρους από τη Μικρά Ασία και τους έστειλαν στην Πελοπόννησο για τον πόλεμο με τους Φράγκους. Τον ίδιο χρόνο οι Βυζαντινοί θα καταφέρουν να καταλάβουν τη γειτονική κωμόπολη Λακεδαιμονία (στη θέση της αρχαίας Σπάρτης) και τη Βαρωνία του Γερακίου μαζί με την περιοχή της Τσακωνιάς. Θα ξεκινήσουν επιδρομές στην υπόλοιπη Πελοπόννησο αλλά το 1264 οι Τούρκοι μισθοφόροι θα αυτομολήσουν στους Φράγκους και στην μάχη του Μακρυπλαγίου οι Βυζαντινοί θα ηττηθούν.

Καθώς ο καιρός περνούσε, ολόκληρη η Πελοπόννησος μετατρεπόταν σε μεγάλο πεδίο μαχών. Το 1275 οι Βυζαντινοί νικούν τους Φράγκους στη μάχη της Μεγάλης Αράχωβας. Παρά τη φραγκική αντίδραση, οι Βυζαντινοί μέχρι το 1320, περίπου, καταφέρνουν να καταλάβουν τα κάστρα της Άκοβας, της Καρύταινας, του Πολύφεγγου και του Αγίου Γεωργίου στα Σκορτά και το 1330 περίπου καταλαμβάνουν τα Καλάβρυτα.

Παράλληλα, υπήρξε φροντίδα για την εσωτερική οργάνωση της περιοχής. Από το 1262 το κάστρο του Μυστρά έγινε έδρα διοικητή με ετήσια θητεία (κεφαλή), ενώ από το 1308 η θητεία των διοικητών επεκτάθηκε και πολλοί από αυτούς ήταν μόνιμοι (επίτροποι). Το 1289 η έδρα του διοικητή της επαρχίας, που μέχρι τότε βρισκόταν στη Μονεμβασιά, μεταφέρθηκε στον Μυστρά. Εν τω μεταξύ γύρω από τον Μυστρά συγκεντρώνονταν πολλοί κάτοικοι από τη γύρω περιοχή για περισσότερη ασφάλεια και σύντομα χτίστηκαν και νέα τείχη για να συμπεριλάβουν τα καινούρια σπίτια του Μυστρά. Ειδικά οι κάτοικοι της γειτονικής Λακεδαιμονίας είχαν μετακινηθεί για περισσότερη ασφάλεια στον Μυστρά και η Λακεδαιμονία είχε ερημώσει το αργότερο το 1265.

Το 1349 ο Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός έστειλε τον δευτερότοκο γιο του, Μανουήλ στην Πελοπόννησο. Αυτός ήταν ο πρώτος δεσπότης του Μυστρά (1348-1380). Στην εποχή του παρουσιάζεται για πρώτη φορά άνθηση στις τέχνες, και είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι το έργο του Μανουήλ στον Μυστρά έφερε αέρα ανανέωσης στην περιοχή. Το 1380 που θα πεθάνει θα τον διαδεχθεί ο αδελφός του, Ματθαίος και έπειτα ο Δημήτριος(1383-1384). Στη συνέχεια όλοι οι δεσπότες θα ανήκουν στην οικογένεια των Παλαιολόγων, με πρώτο το Θεόδωρο Α΄ (1384-1407), αδελφό του αυτοκράτορα Μανουήλ Β' Παλαιολόγου και μετά από αυτόν το Θεόδωρο Β΄ (1407-1443), δευτερότοκο γιο του Μανουήλ Β΄. Το Θεόδωρο Β΄ διαδέχθηκε ο αδελφός του Κωνσταντίνος(1443-1449) και αυτόν οι αδελφοί του Θωμάς και Δημήτριος μέχρι το 1460. Αυτήν την εποχή το δεσποτάτο εξουσιάζει σχεδόν όλη την Πελοπόννησο.

Μέχρι το 1395,οι δυνάμεις του Θεόδωρου καταλαμβάνουν μέρος της Μεσσηνίας, την Αργολίδα και την Κορινθία.

Το 1388 το Άργος πέφτει στα χέρια του Θεόδωρου, αλλά αμέσως μετά το καταλαμβάνουν οι Βενετοί. Παράλληλα, οι Τούρκοι πλησιάζουν την Πελοπόννησο και ξεκινούν και προς τα εκεί επιδρομές από το 1387. Η ένταση ανάμεσα στη Βενετία και το δεσποτάτο εκτονώθηκε λόγω της κοινής απειλής των Οθωμανών εκτονώθηκε και το 1394 έφτασαν σε συμφωνία για στρατιωτική συνεργασία κατά των Οθωμανών.

Το 1395 περίπου δέκα χιλιάδες Αλβανοί, μαζί με τις οικογένειες και τα κοπάδια τους φτάνουν στην Κορινθία και παίρνουν άδεια από το δεσπότη να εγκατασταθούν σε διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου που ο πληθυσμός είχε ελαττωθεί. Το 1397 πραγματοποιήθηκε φοβερή επιδρομή των Τούρκων στην Πελοπόννησο υπό τον Εβρενός Μπέη. Το Άργος καταστράφηκε ολοκληρωτικά και ερημώθηκε, ενώ οι 30.000 κάτοικοί του που κατάφεραν να επιζήσουν σύρθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής. Λίγες μέρες αργότερα ο στρατός του Θεόδωρου Α΄ ηττήθηκε κοντά στο Λεοντάρι.

Το 1400 η Κόρινθος πωλείται στους Ιωαννίτες Ιππότες από το Θεόδωρο, οι οποίοι παρέμειναν εκεί μέχρι το 1404, οπότε και ο κίνδυνος από τις επιδρομές των Οθωμανών είχε προσωρινά απομακρυνθεί.

Επίσης το 1400 ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων, υπέρμαχος του πλατωνισμού και οραματιστής του νέου ελληνισμού, ιδρύει στον Μυστρά φιλοσοφική σχολή. Ο Πλήθων στα επόμενα χρόνια βλέποντας την κρίση στην οποία περιέρχεται το δεσποτάτο προτείνει ριζοσπαστικά μέτρα, όπως τη δημιουργία μόνιμου στρατού από Έλληνες και όχι από μισθοφόρους, τον χωρισμό των κατοίκων σε στρατιώτες (και μη φορολογούμενους) και σε φορολογούμενους χωρίς την υποχρέωση στράτευσης, τη διαμόρφωση ισχυρής συγκεντρωτικής εξουσίας, να γίνει κοινή περιουσία όλη η καλλιεργήσιμη γη και όποιος ήθελε να καλλιεργεί χέρσα γη να το κάνει ελεύθερα, με το 1/3 της παραγωγής να πηγαίνει σε κοινό ταμείο. Οι προτάσεις του όμως αυτές αγνοήθηκαν.

Το 1415 ο Μανουήλ Β΄ κατάφερε να ανακατασκευάσει το Εξαμίλιον τείχος κατά μήκος του Ισθμού της Κορίνθου μέσα σε σαράντα ημέρες για καλύτερη προστασία της Πελοποννήσου από τις τουρκικές επιδρομές. Για να το καταφέρει αυτό αναγκάστηκε να επιβάλει ειδικούς φόρους στους Πελοποννησίους, πράγμα που οδήγησε πολλούς άρχοντες σε επανάσταση η οποία συνετρίβη από τον Μανουήλ σε μάχη κοντά στην Καλαμάτα. Η κατασκευή του Εξαμιλίου όμως δεν κατάφερε να εμποδίσει τον Τουραχάν (ή Τουρχάν) Μπέη να επιδράμει στην Πελοπόννησο ξανά το 1423.

Κάστρο Αγίου Γεωργίου Κολοκυθιάς.Αγία Πατρικία

Ερείπια βυζαντινού κάστρου και οικισμού στην κορυφή βραχώδους υψώματος, στη ΒΑ ακτή των Κυθήρων, πάνω από τον όρμο της Αγίας Πατρικίας και βόρεια του λιμανιού της Αγίας Πελαγίας.

Ιστορία

Είναι γνωστό πως ο Άγιος Γεώργιος Κολοκυθιάς ήταν η έδρα μιας από τις πέντε διοικητικές περιφέρειες στις οποίες είχαν χωρίσει τα Κύθηρα οι Ενετοί. Ο οικισμός προϋπήρχε από τη μεσοβυζαντινή περίοδο. Η θέση προσδιορίστηκε με ακρίβεια μόλις πρόσφατα.

Φαίνεται ότι οι Ενετοί δεν έκαναν επεμβάσεις. Η οχύρωση ανήκει στην κατηγορία των φρουρίων, τα οποία κατασκεύαζαν οι Βυζαντινοί σε καίρια σημεία προκειμένου να εγκαταστήσουν στρατιωτικά σώματα για τον έλεγχο και την προστασία του θαλάσσιου δρόμου του Μαλέα. Η ανέγερσή του δεν μπορεί να χρονολογηθεί με ακρίβεια. Από τα ακίνητα και τα κινητά ευρήματα στο χώρο μπορούμε να χρονολογήσουμε τη λειτουργία του χώρου ως οχυρού από τον 8ο έως τον 12ο αιώνα.

Η πληροφορία της κατοίκησης στον Άγιο Γεώργιο της Κολοκυθιάς κατά τον 11ο αιώνα, η οποία παραδίδεται σε ανώνυμο ενετικό χρονικό του 16ου αιώνα, αποτελεί ένα ακόμη τεκμήριο για την χρήση του χώρου την εποχή εκείνη.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Η θέση και η πρώιμη εγκατάλειψή της συνέτειναν στη διατήρηση της μορφής του φρουρίου, το οποίο συνιστά τυπικό παράδειγμα της οχυρωματικής αρχιτεκτονικής, πριν από την εξάπλωση της πυρίτιδας. 

Το οχυρωματικό περίγραμμα ακολουθεί τη διαμόρφωση του εδάφους, έχει δηλαδή ακανόνιστο, ελλειπτικό σχήμα, με πολυγωνικό το καλύτερα σωζόμενο νοτιοδυτικό τμήμα της ακρόπολης. Η ανατολική πλευρά -τόσο στις γωνίες όσο και στο μέσον-, ενισχύθηκε με πεταλόσχημους πύργους, οι οποίοι διατηρούν, σε κάτοψη το σχήμα τους. Ίχνη θυρώματος εντοπίζονται στο νότιο πέρας της ανατολικής πλευράς.

Εντός του χώρου υπάρχει ο μονόχωρος ναός του Αγίου Γεωργίου αλλά όχι στην αρχική του μορφή.

Πηγές http://www.kastra.eu/

• ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, «Η ΟΧΥΡΩΜΑΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑΣ ΚΥΘΗΡΩΝ», Διεθνές Συνέδριο από την 25η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, Περιλήψεις-«Οχυρωματική Αρχιτεκτονική στην Πελοπόννησο 5-15 αι.», 2011

 Η περίοδος των 300 χρόνων από το 673 μέχρι το 961 μ.χ. είναι για τα Κύθηρα οι λεγόμενοι «σκοτεινοί χρόνοι» Ήταν τότε που οι Άραβες κατέκτησαν την Κρήτη και ρήμαξαν τα Κύθηρα με τις επιδρομές τους. 

Το νησί ερημώθηκε και οι Άραβες χρησιμοποίησαν τις βραχώδεις ακτές του σαν ορμητήρια στις επιδρομές τους. Κρυμμένοι στους δυσπρόσιτους όρμους των Κυθήρων έγιναν ο φόβος και ο τρόμος στα περαστικά καράβια.
 

 Τα Κύθηρα «έρημα και αοίκητα» έγιναν απλησίαστα «ως φωλεός των αθέων Αγαρηνών» σύμφωνα με το συναξάρι του οσίου Θεοδώρου. 


Μόλις ησύχασε η θάλασσα των Κυθήρων από τους Άραβες το 961, τότε που τους έδιωξε από την Κρήτη ο Νικηφόρος Φωκάς, τα Κύθηρα σιγά σιγά ξανακατοικήθηκαν. 


Σύμφωνα με ένα ανώνυμο χρονικό του 16ου αι. που βρέθηκε στη Βενετία, εκείνη την περίοδο, δηλ. μετά το 961, πρόσφυγες από την Πελοπόννησο ήρθαν στα Κύθηρα και εγκαταστάθηκαν σε ένα ύψωμα στα βόρεια των Κυθήρων, κοντά στην Αγία Πελαγία, απέναντι από τη Νεάπολη της Λακωνίας και δημιούργησαν ένα οικισμό που ονομάστηκε Κολοκυθιά, από τον οποίο σώζεται ο ναός του αγίου Γεωργίου και λείψανα βυζαντινών οχυρώσεων.
 Ελένη Χάρου-Κορωναίου

ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ADELIN 107,3 FM