Παράλληλα ο τ. Πρόεδρος του χωριού μας, απευθύνει έκκληση προς κάθε κατεύθυνση έτσι ώστε να διορθωθούν άμεσα όλες οι ατέλειες και -οι εκ του αποτελέσματος- αστοχίες του συστήματος υγείας, που πιθανώς να στοίχησαν την ζωή του άτυχου συγχωριανού μας.
«ΑΔΙΚΑ, ΑΔΙΚΑ, ΑΔΙΚΑ » έφυγε από κοντά μας ο Γιώργος Τσαλαβούτας. Γιατί; Απίστευτο. Μέσα στον παραλογισμό και την οδύνη μου ,θέλω να εκφράσω την αγανάκτηση αλλά και την αγωνία μου για την λειτουργία του συστήματος υγείας στο Νομό Λακωνίας. Αγωνία για το ποιος θα είναι το επόμενο θύμα. Δεν ξέρω ποιο είναι το κριτήριο όταν γίνεται ένα τροχαίο ατύχημα σε απόσταση 15 - 20 λεπτών από ένα «καλό» νοσοκομείο ,όπως φημολογείται , σαν αυτό της Τρίπολης, τελικά να αποφασιστεί και να δοθεί εντολή ο τραυματίας να διακομισθεί στο νοσοκομείο της Σπάρτης. Μήπως για συντομία;
Είναι καλύτερα εξοπλισμένο; Για οικονομικούς λόγους; Ίσως. Μήπως είναι καλύτερα και ασφαλέστερα να μεταφέρονται ακόμη παρακάτω στο νοσοκομείο των Μολάων ; Ποιος φορέας ή ποια διοίκηση δίνει αυτές τις εγκληματικές εντολές; Ποιός αποφασίζει; Δεν κάνω ειρωνικό σχόλιο αλλά ο πόνος είναι φριχτός. Γιατί; Ο αδερφός μου χάθηκε από ένα ασήμαντο τροχαίο. Ο Γιώργης μας! Πιστεύω πως χάθηκε λόγω μιας σειράς ατυχών γεγονότων. Χάθηκε ένας πασίγνωστος επαγγελματίας ,ένας πολύ αγαπητός άνθρωπος… ο Γιώργης.
Στις 21 / 12 / 2017 οδηγούσε το αγαπημένο του φορτηγάκι από την Σπάρτη προς την Τρίπολη και στις 14:55 στο 29,2 χμ. Ε. Οδού Τρίπολης – Σπάρτης ,(κοντά στο εστιατόριο «Αρδάμης») ,κάτω από περίεργες και αδιευκρίνιστες συνθήκες προσέκρουσε πλαγιομετωπικά στην άκρη του δρόμου. Μετά την επίσκεψη μου στο χώρο του δυστυχήματος και από την εμπειρία μου , καθώς και σύμφωνα με την πρώτη εκτίμηση της τροχαίας, δεν είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα, ίσως το οδόστρωμα ήταν ολισθηρό και πιθανώς δεν φορούσε ζώνη. «Αδιευκρίνιστα αίτια», λέει έως τώρα η Τροχαία.
Θεωρώ πως εάν μεταφερόταν άμεσα σε ένα κατάλληλα εξοπλισμένο νοσοκομείο, με την απαιτούμενη υποστήριξη για τέτοιου είδους επείγοντα περιστατικά δεν θα συνέβαινε το μοιραίο ,το οποίο συνέβη –άκουσον άκουσον – μετά από 4,5 - 5 ώρες. Αναρωτιέμαι, αν ήταν σε ένα νοσοκομείο της Αθήνας μετά από 1,5 - 2 ώρες από την ώρα του συμβάντος, θα συνέβαινε αυτό; Κάποιοι όμως αποφάσισαν να τον γυρίσουν πίσω, προς την Σπάρτη. «Διοικητικά όρια»… επικαλούνται. Ντροπή! Αίσχος! Αυτό είναι το κριτήριο για να σωθεί μια ζωή ή περισσότερες ζωές;
Ο Γιώργος δεν είχε εξωτερικά τραύματα είχε όμως εσωτερική αιμορραγία, ήταν σε θέση να συζητά και να έχει επαφή με το περιβάλλον για ώρες. Πόσοι έχουν σωθεί τελικά γιατί έγιναν εσπευσμένα τα απαραίτητα; Είναι βέβαιο πως χάθηκε χρόνος. Παρέχει το Νοσοκομείο της Σπάρτης τις απαιτούμενες υπηρεσίες; Υπάρχει η απαιτούμενη υποδομή στους γιατρούς; Υπάρχει εντατική ή οτιδήποτε άλλο απαραίτητο; Ποιός θα έχει την επόμενη τύχη ; Κάτι πρέπει να αλλάξει ,χάνονται άδικα ζωές. Σήμερα ο Γιώργος , αύριο ποιος; Έχουμε παιδιά που οδηγούν καθημερινά στους δρόμους της Λακωνίας ή οπουδήποτε αλλού.
Κάνω έκκληση προς κάθε κατεύθυνση και σε όλους τους ανεύθυνους- υπευθύνους που κατέχουν σημαντικές θέσεις , σε όποιους έχει μείνει λίγο φιλότιμο να αλλάξουν αυτό το σύστημα σύμφωνα με την κοινή λογική. Τέτοια περιστατικά πρέπει να διακομίζονται σε νοσοκομεία με την απαραίτητη υποδομή. Προς την Τρίπολη; Προς την Αθήνα; Πάντως όχι ανάποδα όπως έγινε στην περίπτωση του αδερφού μου. Θα μας ακούσεις όμως κανείς; ΟΧΙ! Σίγουρα για εκείνους έγιναν όλα σωστά. Άρα τι ψάχνω;
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Τροχαία Σπάρτης και τους γιατρούς για την προσπάθεια τους. Ευχαριστούμε τους περαστικούς οι οποίοι ήταν παρόντες στο συμβάν και όσους βοήθησαν με οποιοδήποτε τρόπο. Δυστυχώς, οι εντολές προς τους διασώστες ήταν συγκεκριμένες και δεν εισακουστήκαν οι εκκλήσεις των παραβρισκόμενων να μεταφέρουν το Γιώργο στο νοσοκομείο της Τρίπολης ,οπού πιθανώς , για να μην πω σίγουρα, να είχε αποφευχθεί το μοιραίο.
30/12/2017
Ι. Τσαλαβούτας
------------------------------------------------
Πηγή: agiosnikolaos.net
------------------------------------------------
