Γ
ΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ὁ Κύριος, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἐθεράπευσε στήν πόλη τῶν Γεργεσηνῶν δύο ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἦταν δαιμονισμένοι καί λόγῳ τῆς πνευματικῆς τους αὐτῆς ἀσθενείας, ἦταν ἐπιθετικοί πρός τούς συνανθρώπους τους καί ἀρνητικοί γιά κάθε καλή πρᾶξη. Μάλιστα, ἀναπαύονταν μέ τό νά ζοῦν στά μνήματα καί νά προκαλοῦν τόν φόβο στούς συμπατριῶτες τους. Ὁ Κύριος τούς ἐθεράπευσε ἐπιτρέποντας, (γιά τήν παράνομη ἐκτροφή τῶν χοίρων, πού ἀπαγόρευε ὁ Νόμος τῆς Π.Δ.) νά εἰσέλθουν οἱ δαίμονες στήν ἀγέλη τῶν χοίρων.
Οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς αὐτῆς, ὅμως, ἀντί νά εὐχαριστήσουν καί νά δοξάσουν τόν Θεόν γιά τό θαῦμα πού συνετελέσθη ὑπό τοῦ Ἰησοῦ στήν περιοχή τους ἔδιωξαν τόν Χριστόν, διότι ἀγάπησαν μᾶλλον τόν χρυσόν. Καί ἀγάπησαν περισσότερο τό χρῆμα, διότι τό μόνο πού τούς ἐνδιέφερε ἦταν τό μάταιο κέρδος καί ὄχι ἡ πνευματικότητα καί ἡ Χάρις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, ἀντί νά ἰδοῦν τόν Χριστό ὡς φίλο, ἰατρό, ἀδελφό, τόν εἶδαν σάν ἐχθρό καί τόν παρακάλεσαν νά φύγει ἀπό τήν πόλη τους καί ἀπό τή ζωή τους. Τούς ἔλειπε, ἀδελφοί μου, ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη γιά τόν Θεό καί γιά τόν συνάνθρωπο.
Γι’ αὐτό ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν ὁ θεῖος Παῦλος, στήν πρώτη πρός Κορινθίους Ἐπιστολή του, σήμερα, μᾶς μίλησε γιά τήν ἀγάπη, μέ ἕνα ξεχωριστό ὕμνο, τόν γνωστό καί ὡς ὕμνο τῆς ἀγάπης. Μᾶς εἶπε, λοιπόν, ὅτι ὁ Θεός ἔδωσε σέ κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας διάφορα χαρίσματα. Λόγου χάριν σέ ἄλλον ἔδωσε τό προφητικόν χάρισμα, σέ ἄλλον τό χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας, σέ ἄλλον τό ἰαματικό κ.λπ. Ὁ κάθε ἕνας ἔχει στήν Ἐκκλησία τήν ἀποστολήν του. Ὅμως, μᾶς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, ὑπερέχει ἕνα ἄλλο χάρισμα, τό ὁποῖο εἶναι ἀνώτερο ὅλων τῶν προαναφερθέντων χαρισμάτων, καί αὐτό θέλω νά τό ἐξασκῆτε εἰς ὅλον τόν πνευματικόν βίον σας. Εἶναι τό χάρισμα τῆς ἀγάπης. Εἶναι τό κύριο συστατικό τῆς χριστιανικῆς ψυχῆς. Ἐάν, ὁμιλῶ τίς γλῶσσες τῶν ἀγγέλων –λέγει ὁ θεῖος Παῦλος- δέν ἔχω ὅμως ἀγάπη, ὁ ἦχος τῆς φωνῆς μου, ἀκούγεται σάν ἕνας ἦχος πού βγάζει ἕνα μέταλλο ἤ ἕνα κύμβαλο. Καί ἐάν ἔχω ὅλα τά χαρίσματα, δέν ἔχω ὅμως ἀγάπη εἶμαι ἕνα τίποτα. Καί προσθέτει! Καί ἐάν ἀκόμη δώσω τό σῶμα μου γιά νά καεῖ, δέν ὠφελοῦμαι ἄν δέν ἔχω μέσα στήν καρδιά μου τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη. Καί παρακάτω, ἀφοῦ μᾶς ἐκθέτει τά χαρακτηριστικά τῆς ἀγάπης, ὅπως τήν συγχωρητικότητα, τήν ἀοργησία, τήν πραότητα κ.ἄ., μᾶς λέγει ὅτι ἡ ἀγάπη ποτέ δέν θά ἐκπέσει, ἀλλά μένει πάντοτε ἀληθινή καί ἰσχυρή, ἀκόμη καί μετά τόν θάνατό μας.
Καί οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι, οἱ Κοσμᾶς καί τόν Δαμιανός οἱ Ἰατροί, πού σήμερα ἑορτάζουμε, ἐάν δέν εἶχαν τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη στόν τέλειο βαθμό, δέν θά τούς τιμούσαμε ὡς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά ἴσως σάν ἁπλούς ἰατρούς σέ κάποιο ἰατρικό Συνέδριο. Ὅμως, οἱ Ρωμαῖοι ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, ἐπειδή ἀκριβῶς εἶχαν αὐτήν τήν τέλεια ἀγάπη πού διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος, ἐθεράπευαν τήν κάθε ἀσθένεια στούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί στά ζῶα. Ὁ Κύριός μας ἔλεγε πρός τούς μαθητές του. Νά ἔχετε μεταξύ σας ἀγάπη. Καί ἔτσι οἱ ἄνθρωποι θά γνωρίζουν ὅτι εἶσθε μαθηταί μου. Ἀμήν.-
Γι’ αὐτό ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν ὁ θεῖος Παῦλος, στήν πρώτη πρός Κορινθίους Ἐπιστολή του, σήμερα, μᾶς μίλησε γιά τήν ἀγάπη, μέ ἕνα ξεχωριστό ὕμνο, τόν γνωστό καί ὡς ὕμνο τῆς ἀγάπης. Μᾶς εἶπε, λοιπόν, ὅτι ὁ Θεός ἔδωσε σέ κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας διάφορα χαρίσματα. Λόγου χάριν σέ ἄλλον ἔδωσε τό προφητικόν χάρισμα, σέ ἄλλον τό χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας, σέ ἄλλον τό ἰαματικό κ.λπ. Ὁ κάθε ἕνας ἔχει στήν Ἐκκλησία τήν ἀποστολήν του. Ὅμως, μᾶς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, ὑπερέχει ἕνα ἄλλο χάρισμα, τό ὁποῖο εἶναι ἀνώτερο ὅλων τῶν προαναφερθέντων χαρισμάτων, καί αὐτό θέλω νά τό ἐξασκῆτε εἰς ὅλον τόν πνευματικόν βίον σας. Εἶναι τό χάρισμα τῆς ἀγάπης. Εἶναι τό κύριο συστατικό τῆς χριστιανικῆς ψυχῆς. Ἐάν, ὁμιλῶ τίς γλῶσσες τῶν ἀγγέλων –λέγει ὁ θεῖος Παῦλος- δέν ἔχω ὅμως ἀγάπη, ὁ ἦχος τῆς φωνῆς μου, ἀκούγεται σάν ἕνας ἦχος πού βγάζει ἕνα μέταλλο ἤ ἕνα κύμβαλο. Καί ἐάν ἔχω ὅλα τά χαρίσματα, δέν ἔχω ὅμως ἀγάπη εἶμαι ἕνα τίποτα. Καί προσθέτει! Καί ἐάν ἀκόμη δώσω τό σῶμα μου γιά νά καεῖ, δέν ὠφελοῦμαι ἄν δέν ἔχω μέσα στήν καρδιά μου τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη. Καί παρακάτω, ἀφοῦ μᾶς ἐκθέτει τά χαρακτηριστικά τῆς ἀγάπης, ὅπως τήν συγχωρητικότητα, τήν ἀοργησία, τήν πραότητα κ.ἄ., μᾶς λέγει ὅτι ἡ ἀγάπη ποτέ δέν θά ἐκπέσει, ἀλλά μένει πάντοτε ἀληθινή καί ἰσχυρή, ἀκόμη καί μετά τόν θάνατό μας.
Καί οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι, οἱ Κοσμᾶς καί τόν Δαμιανός οἱ Ἰατροί, πού σήμερα ἑορτάζουμε, ἐάν δέν εἶχαν τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη στόν τέλειο βαθμό, δέν θά τούς τιμούσαμε ὡς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά ἴσως σάν ἁπλούς ἰατρούς σέ κάποιο ἰατρικό Συνέδριο. Ὅμως, οἱ Ρωμαῖοι ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, ἐπειδή ἀκριβῶς εἶχαν αὐτήν τήν τέλεια ἀγάπη πού διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος, ἐθεράπευαν τήν κάθε ἀσθένεια στούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί στά ζῶα. Ὁ Κύριός μας ἔλεγε πρός τούς μαθητές του. Νά ἔχετε μεταξύ σας ἀγάπη. Καί ἔτσι οἱ ἄνθρωποι θά γνωρίζουν ὅτι εἶσθε μαθηταί μου. Ἀμήν.-
π.Νικ.Ζουναρέλης
