Ἦταν θέλημα τοῦ Θεοῦ, μετά τόν διασκορπισμό τοῦ ἀνθρώπινου γένους (ὡς συνέπεια τοῦ Πύργου τῆς Βαβέλ) νά συγκροτηθοῦν οἱ κοινωνίες σέ ἔθνη.
Κοινό χαρακτηριστικό κάθε ἔθνους ἦταν ἡ γλῶσσα καί ἡ -ὁποιαδήποτε θολῆς μορφῆς- ἀνάμνηση τῆς πίστης στόν Δημιουργό : οἱ θρησκεῖες.
Ἀπό τά πιό εὐνοημένα ἔθνη εἶναι τό γένος τῶν Ἑλλήνων, μέ βεβαιωμένη ὑπερτρισχιλιετῆ ἱστορία.
Ὅταν τό μήνυμα τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, τοῦ Πάθους τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά κυρίως τῆς Ἀναστάσεώς Του ἔφθασε μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο στό ἱστορικό βῆμα τοῦ Ἀρείου Πάγου, ἄρχιζε μιά ἐξελικτική διαδικασία πού ὁλοκληρώθηκε τρεῖς αἰῶνες ἀργότερα.
Κοινό χαρακτηριστικό κάθε ἔθνους ἦταν ἡ γλῶσσα καί ἡ -ὁποιαδήποτε θολῆς μορφῆς- ἀνάμνηση τῆς πίστης στόν Δημιουργό : οἱ θρησκεῖες.
Ἀπό τά πιό εὐνοημένα ἔθνη εἶναι τό γένος τῶν Ἑλλήνων, μέ βεβαιωμένη ὑπερτρισχιλιετῆ ἱστορία.
Ὅταν τό μήνυμα τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, τοῦ Πάθους τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά κυρίως τῆς Ἀναστάσεώς Του ἔφθασε μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο στό ἱστορικό βῆμα τοῦ Ἀρείου Πάγου, ἄρχιζε μιά ἐξελικτική διαδικασία πού ὁλοκληρώθηκε τρεῖς αἰῶνες ἀργότερα.
Πρόκειται γιά τόν Ἑλληνοχριστιανικό Πολιτισμό πού ἔφθασε στό ἀπόγειό του κατά τά χρόνια τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, τοῦ Βυζαντίου. Ἤδη ἡ Αὐτοκρατορία τῶν Ρωμαίων ἐμποτισμένη ἀπό τό κλασικό ἀρχαιοελληνικό πνεῦμα, παρέδιδε τά πεπρωμένα της σ’ ἕνα νέο κράτος, χριστιανικό. Καί οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἄριστα καταρτισμένοι στήν Ἑλληνική Γραμματεία ἔδιναν –πρῶτοι αὐτοί- πλήρως Ἑλληνικό χρῶμα στήν ὑπερχιλιετῆ ἀκμή τῆς νέας Αὐτοκρατορίας.
Τήν Ἑλληνικότητα τοῦ Βυζαντίου, δέν μπόρεσαν νά ἀλλοιώσουν οὔτε οἱ Δυτικόφρονοι Σταυροφόροι, ἀλλά οὔτε ἀργότερα ἡ μάστιγα τῶν Ὀθωμανῶν.
Ἔχοντας προσφέρει χιλιάδες νεομαρτύρων, τό Ἑλληνικό Ἔθνος, μέ πλήρη συνείδηση τῆς Πίστης του, διεκδίκησε καί ἐπέτυχε πάλι τήν Ἐλευθερία του.
Πέρασαν περισσότερα ἀπό 100 χρόνια καί ἤδη μέσα ἀπό πολλές ταλαιπωρίες, νίκες καί συμφορές κατόρθωσαν οἱ Ἕλληνες νά ἀποκαταστήσουν ἐλεύθερο τό μεγαλύτερο μέρος τῆς πατρίδας τους.
Καί ἐνῶ ἦσαν ἀφοσιωμένοι στά εἰρηνικά τους ἔργα, οὐδέτεροι πρός ὅλους, ὑπέστησαν τήν ἐπίθεση ἀπό τούς φασίστες Ἰταλούς τήν 28η Ὀκτωβρίου 1940, γιά νά ἀκολουθήσει –μετά τό Ἑλληνικό Ἔπος τῆς Ἀλβανίας- ἡ ὡμή παρέμβαση τῶν ναζιστῶν Γερμανῶν.
Τίς κατόπιν δυστυχίες τῆς Κατοχῆς, καθώς καί τόν ἐνθουσιασμό τῆς ἀπελευθέρωσης, τά ζήσαμε οἱ μεγαλύτεροι τήν ἡλικία.
Δέν μᾶς διαφεύγει, ὅμως, ὅτι ἡ φωτιά τῆς τελικῆς Νίκης ξεκίνησε ἀπό τήν σπίθα τῆς Πίστης. Μιᾶς Πίστης στόν Δωρεοδότη τῆς Ἐλευθερίας μας. Μιᾶς πίστης πού ὁδήγησε τόν Στρατό μας νικηφόρο, στήν Βόρεια Ἤπειρο, νικηφόρο στό Ροῦπελ, νικηφόρο στήν Ἀφρική καί στό Ρίμινι.
Αὐτή τήν πίστι ἄς φυλάξουμε σάν τό πολυτιμότερο πρᾶγμα τῆς ζωῆς μας. Ἄς δοξολογοῦμε τήν Τριαδική Θεότητα γιά τήν Ἐθνική μας Γιορτή. Κι ἄς θυμόμαστε τίς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων μας καί πάνω ἀπ’ ὅλους τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, τῆς Παναγίας μας, πού τῆς Σκέπης Της μάρτυρες ἦσαν οἱ ἥρωες τοῦ ’40.
Πρωτ. π.Π.Μαριᾶτος
Τήν Ἑλληνικότητα τοῦ Βυζαντίου, δέν μπόρεσαν νά ἀλλοιώσουν οὔτε οἱ Δυτικόφρονοι Σταυροφόροι, ἀλλά οὔτε ἀργότερα ἡ μάστιγα τῶν Ὀθωμανῶν.
Ἔχοντας προσφέρει χιλιάδες νεομαρτύρων, τό Ἑλληνικό Ἔθνος, μέ πλήρη συνείδηση τῆς Πίστης του, διεκδίκησε καί ἐπέτυχε πάλι τήν Ἐλευθερία του.
Πέρασαν περισσότερα ἀπό 100 χρόνια καί ἤδη μέσα ἀπό πολλές ταλαιπωρίες, νίκες καί συμφορές κατόρθωσαν οἱ Ἕλληνες νά ἀποκαταστήσουν ἐλεύθερο τό μεγαλύτερο μέρος τῆς πατρίδας τους.
Καί ἐνῶ ἦσαν ἀφοσιωμένοι στά εἰρηνικά τους ἔργα, οὐδέτεροι πρός ὅλους, ὑπέστησαν τήν ἐπίθεση ἀπό τούς φασίστες Ἰταλούς τήν 28η Ὀκτωβρίου 1940, γιά νά ἀκολουθήσει –μετά τό Ἑλληνικό Ἔπος τῆς Ἀλβανίας- ἡ ὡμή παρέμβαση τῶν ναζιστῶν Γερμανῶν.
Τίς κατόπιν δυστυχίες τῆς Κατοχῆς, καθώς καί τόν ἐνθουσιασμό τῆς ἀπελευθέρωσης, τά ζήσαμε οἱ μεγαλύτεροι τήν ἡλικία.
Δέν μᾶς διαφεύγει, ὅμως, ὅτι ἡ φωτιά τῆς τελικῆς Νίκης ξεκίνησε ἀπό τήν σπίθα τῆς Πίστης. Μιᾶς Πίστης στόν Δωρεοδότη τῆς Ἐλευθερίας μας. Μιᾶς πίστης πού ὁδήγησε τόν Στρατό μας νικηφόρο, στήν Βόρεια Ἤπειρο, νικηφόρο στό Ροῦπελ, νικηφόρο στήν Ἀφρική καί στό Ρίμινι.
Αὐτή τήν πίστι ἄς φυλάξουμε σάν τό πολυτιμότερο πρᾶγμα τῆς ζωῆς μας. Ἄς δοξολογοῦμε τήν Τριαδική Θεότητα γιά τήν Ἐθνική μας Γιορτή. Κι ἄς θυμόμαστε τίς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων μας καί πάνω ἀπ’ ὅλους τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, τῆς Παναγίας μας, πού τῆς Σκέπης Της μάρτυρες ἦσαν οἱ ἥρωες τοῦ ’40.
Πρωτ. π.Π.Μαριᾶτος
