ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Τήν δεύτερη Κυριακή (Ματθαίου) μετά τήν
Πεντηκοστή, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν ἱερή μνήμη ὅλων τῶν ἁγίων Ἁγιορειτῶν
Πατέρων. Ὅλους ἐκείνους, δηλαδή, τούς ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθωνος ἐν
ἀσκήσει διαλάμψαντες. Ὁ κοινός αὐτός ἑορτασμός τοῦ ὁποίου τήν σύνθεσι
τῆς Ἱερᾶς αὐτοῦ Ἀκολουθίας μετά τῶν Ἐγκωμίων ἔκανε ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ
Ἁγιορείτης ἔγινε α) διά νά τιμῶνται καί ἐγκωμιάζονται ὅσοι δέν ἔχουν
ἰδιαίτερη Ἁσματική Ἀκολουθία, β) γιά νά μήν φαίνονται ἀχάριστοι οἱ
μεταγενέστεροι πρός τίς εὐεργεσίες τῶν πνευματικῶν τους Πατέρων καί γ)
κυρίως ὅμως γιά νά ἀποτελέσει ὁ ἑορτασμός αὐτός παράδειγμα πρός μίμηση
τῆς ἀρετῆς καί τοῦ ζήλου τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων.
Συχνά ἀκούμε ἀπό τά χείλη τῶν εὐλαβῶν
προσκυνητῶν καί τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων νά ἀποκαλεῖται τό Ἅγιον Ὄρος ὡς
τό Περιβόλι τῆς Παναγίας. Διότι τό Ἅγιον Ὄρος ἀποτέλεσε καί ἀποτελεῖ
αἰῶνες τώρα ἕναν τόπο πνευματικό πού νομίζει κανείς, ἀντικρύζοντάς τον,
πώς ζῆ μέσα στόν κῆπο τῆς Ἐδέμ. Σ’ αὐτό τό μέρος πόσες ἅγιες ψυχές ἆραγε
ἔκαναν σκληρή ἄσκηση γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ! Πόσες ψυχές ἀπό τήν βοή
τῶν πόλεων προσέτρεξαν κάτω ἀπό τήν πνευματική στέγη τοῦ Ἄθωνος γιά νά
βροῦν ζεστασιά καί ἀνάπαυσι οἱ ταραγμένες τους καρδιές!
Πόσοι
Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἀσκήτευσαν «ἐν ταῖς ὁπαῖς τῆς γῆς» παρέα μέ σκορπιούς
καί ἄλλα θηρία, ἔχοντας ὅμως ζέσι στήν καρδιά τους, γιά τόν Χριστό.
Ὥστε τίποτε νά μήν τούς ἀπομακρύνει ἀπό τόν στόχο τους, τήν πλήρη
μετάνοια καί κατά συνέπεια τήν κοινωνία μέ τόν Θεό!
Δέν εἶναι λίγοι
ἐκεῖνοι πού θυμοῦνται ἀκόμα τόν διωρατικό καί πανάρετο ὅσιο μοναχό, τόν
Ἅγιο Παΐσιον. Πόσοι δέν βρῆκαν λυτρωμό μέ τίς συμβουλές Του! Πόσοι δέν
ἔνιωσαν τήν σκιά τοῦ Θεοῦ νά τούς σκεπάζει, ὅταν συνομιλοῦσαν μέ τόν
ἅγιο αὐτό Γέροντα. Καί δέν εἶναι μόνον ὁ ἅγιος Παΐσιος, ἀλλά καί
ἀναρίθμητοι ἄλλοι ἅγιοι Πατέρες στό πέρασμα τῶν αἰώνων. Αὐτό ἔκαναν καί
κάνουν οἱ ἅγιοι Ἁγιορεῖτες Πατέρες. Ἄφησαν τήν τρυφηλή ζωή καί τίς
κοσμικές ἀπολαύσεις, καθώς καί ὅλους τούς οἰκείους τους, ὥστε γιά τήν
ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ νά γίνουν κι αὐτοί Ἀπόστολοι τοῦ μηνύματος τῆς Θείας
Οἰκονομίας πού ἐκπληροῦται ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς λέγουν καί ἡ
ἄσκηση εἶναι τό ἀσφαλές λιμάνι κάθε ταραγμένης καρδιᾶς. Σάν νά ἀναφωνοῦν
ὅλοι μαζί αὐτό πού λέγει ὁ Χριστός. «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες
καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς».
Γι’ αὐτό πρέπει καί μεῖς νά
τούς μιμηθοῦμε στόν ζῆλο τους γιά τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη καί θυσία. Καί μέ
τήν ἀγωνιστική καί πνευματική ζωή, ἡ ζωή μας θά γίνει ἕνας πνευματικός
οὐρανός. Μήν ξεχνοῦμε ὅτι καί ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ἔκανε
Ἅγιον Ὄρος τήν Ὁμόνοια. Ἔτσι καί μεῖς. Βάζοντας Χριστό μέσα στή ζωή μας,
θά κάνουμε τήν ὕπαρξή μας, τό σπίτι μας καί ἴσως καί τήν πόλη μας, ἕναν
δεύτερο κῆπο τῆς Ἐδέμ, ὥστε ἀπό τώρα νά προγευόμεθα τά ἀγαθά τῆς
αἰωνίου μακαριότητος.
Ἄς βάλουμε, λοιπόν, περισσότερη ἄσκηση καί
προσευχή στή ζωή μας γιά νά φτιάξουμε μία σκάλα πού θά μᾶς ἀνεβάσει
σίγουρα στόν οὐρανό! Ἀμήν.
π. Νικ. Ζουναρέλης
