Η χώρα μας,ο δήμος μας,ο κόσμος μας όλος, βιώνει ένα ασύλληπτο γεγονός,που μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Ζούμε έναν πόλεμο με πρωτόγνωρα όπλα.Έναν πόλεμο
συστημικό πού αναδεικνύει τα αδιέξοδα ενός συστήματος που εκμεταλλεύεται
τον άνθρωπο,τη φύση,τη ζωή.Έναν πόλεμο που δημιουργεί σοκ. Έναν πόλεμο
πού παρασύρει ανθρώπινες ζωές και οικονομίες χωρίς
διακρίσεις
Ίσως κάποια στιγμή μας πουν,πως ο πόλεμος αυτός είναι
ένα ακόμα φυσικό φαινόμενο, όπως συνηθίζουν να βαφτίζουν το αποτέλεσμα
κάθε εκμετάλλευσης στον κόσμο μας.
Ίσως τον ονομάσουν και εργαστηριακό λάθος.Οι κερδισμένοι πάντως θα είναι ελάχιστοι και τα θύματα αμέτρητα.
Ο δήμος Μονεμβασιάς ένα μικρό κομμάτι αυτής της
τραγωδίας,ποια μέσα άραγε διαθέτει για την προστασία των δημοτών;;Σε
αυτές τις κρίσιμες περιστάσεις φαίνεται πόσο οικονομικά εύρωστοι και
ισχυροί είναι το κράτος και οι δήμοι.
Οι δημότες μας έπραξαν όπως τους υπέδειξαν.Κλείστηκαν
σπίτια τους, φόρεσαν μάσκες, ακολούθησαν πιστά τις υγειονομικές
συμβουλές και ΑΓΩΝΙΟΥΝ....Αυτή είναι η ατομική ευθύνη.Βλέπουμε όμως τις
πραγματικές μάσκες να πέφτουν και το οικοδόμημα της
δήθεν ανάπτυξης που έρχεται και την επιστροφή στην κανονικότητα,να
καταρρέει σα χάρτινος πύργος.
Την Ελλάδα που γυρίζει σελίδα αλλά προς τα πίσω.
Και εδώ φαίνεται η ευθύνη του κράτους αλλά και του
δήμου,ο οποίος εφαρμόζει και υλοποιεί τις οποιεσδήποτε πολιτικές
αποφάσεις της κάθε κυβέρνησης.
Ως δήμος θα αρκεστούμε μόνο στις περιχαρείς ανακοινώσεις, που λένε πως ευτυχώς ακόμα δεν έχουμε κρούσματα;;
Η μήπως θα αρκεστούμε στα ελάχιστα ποσά που διατίθενται
για την αγορά φαρμακευτικού υλικού και τις έκτακτες τετράμηνες
προσλήψεις εργατών καθαριότητας;;
Κάθε άλλο παρά πιο ισχυροί θα γίνουμε,στον ήδη ευάλωτο δήμο που ζούμε στο ίδιο ευάλωτο κράτος γενικότερα.
Η πολιτική των ανωτέρων σας αλλά και η δική σας
συγκάλυψη, έφεραν το νοσοκομείο των Μολάων στο σημείο μηδέν.Το μοναδικό
νοσοκομείο του δήμου και δεν έχει μονάδα εντατικής, μαγνητικό τομογράφο,
θάλαμο αρνητικής συμπίεσης, γιατρούς, νοσηλευτές,
υλικό, οδηγούς και ασθενοφόρα.Η κατάσταση δεν ήρθε ως κεραυνός εν
αιθρία.
Μεθοδεύτηκε χρόνια τώρα κάτω από το βλέμμα σας, γιατί
ήταν πολιτική επιλογή.Μιας πολιτικής που θεωρεί την υγεία εμπόρευμα και
μάλιστα με ακριβό τίμημα.Η απόφαση της δημοτικής αρχής να διαθέσει
40.000 ευρώ για αγορά υλικού και αντισηπτικών καθώς
επίσης και οι έκτακτες εποχικές προσλήψεις προσωπικού για την
αντιμετώπιση της πανδημίας,είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Είναι υποκρισία χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Το χρήμα από προγράμματα,από επιδοτήσεις κρατικές και
Ευρωπαϊκές, από αντισταθμιστικά ωφελήματα, πρέπει να αλλάξει πορεία.Όχι
άλλο χρήμα στις τσέπες των εργολάβων.Να σταματήσει κάθε περιττό έργο που
δεν ωφελεί τους δημότες και να παγώσουν οι
πληρωμές σε υπηρεσίες.Οι επενδυτές αιολικής ενέργειας στο δήμο
Μονεμβασιάς να βάλουν το χέρι στην τσέπη έτσι ώστε μέσα από τα υπέρογκα
κέρδη τους,να βοηθήσουν τους δημότες που υποφέρουν τώρα,αλλά και
αργότερα από τις καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας.
Κάποια στιγμή οι μάσκες θα βγουν οριστικά,τα στόματα θα
μιλήσουν και θα καταδικάσουν το σύστημα και τους ανθρώπους του που δε
διστάζουν να θυσιάσουν την ανθρώπινη ζωή στο βωμό του κέρδους.
Σ' αυτό τον ιό, σ' αυτό τον εχθρό σε αυτή την πανδημία δεν είμαστε όλοι ίσοι.
Η επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης του Δήμου Μονεμβασίας
Αναγνωστοπούλου Ελένη