ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Δ' ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ (19-7-2020)
ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε, ἀγαπητοί
μου, ἡ πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν 11η Ἰουλίου, ἡ σημερινὴ δηλαδή, νὰ εἶναι
ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῶν Πατέρων τῆς Τετάρτης (Δ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Σήμερα ἑορτάζουν ὄχι ἕνας ἢ δύο, ἀλλὰ 630 πατέρες, 630 «ἀστέρια», ὅπως
λέει τὸ δοξαστικό. Συνῆλθαν στὴ Χαλκηδόνα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τὸ 451 μ.Χ.,
στερέωσαν τὴν ὀρθόδοξη πίστη, καὶ κατεδίκασαν τοὺς τότε αἱρετικοὺς, τὸν
Εὐτυχῆ καὶ τὸν Διόσκουρο, ποὺ προσέβαλλαν τὸ δόγμα τῆς θεανδρικότητος
τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Στὴν Τετάρτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο οἱ
Ἅγιοι Πατέρες δίδαξαν πῶς ἑνώθηκαν οἱ δύο φύσεις στὸ πρόσωπό του
Χριστοῦ, ὅτι δηλαδή ὁ Χριστὸς εἶναι τέλειος ἄνθρωπος, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ
τέλειος Θεός·ὅτι ἐν τῷ Χριστῷ ὑπάρχουν δύο φύσεις, ἡ ἀνθρωπίνη καὶ ἡ
θεία, κι αὐτὲς εἶναι ἑνωμένες «ἀχωρίστως» καὶ «ἀδιαιρέτως», «ἀτρέπτως»
καὶ «ἀσυγχύτως». Δηλαδή, τί πάει νά πεῖ αυτό; Οἱ Πατέρες χρησιμοποιοῦν
ἕνα βοηθητικὸ παράδειγμα. Ἂν πάρῃς ἕνα κομμάτι σίδερο καὶ τὸ βάλῃς μέσα
στὴ φωτιά, θὰ γίνῃ κατακόκκινο, θὰ πάρῃ τὴ φωτιὰ ὅλη ἐπάνω του. Τὸ
σίδερο ὅμως δὲν παύει νὰ εἶναι σίδερο, οὔτε ἡ φωτιὰ παύει νὰ εἶναι
φωτιά· κρατοῦν καθένα τὴν ἰδιότητά του. Κάπως ἔτσι μποροῦμε νὰ
ἐννοήσουμε πῶς στὸν Χριστὸ τὸ ἀνθρώπινο ἑνώθηκε μὲ τὸ θεῖο. Αὐτὴ τὴ
μεγάλη ἀλήθεια δίδαξε ἡ Τετάρτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐναντίον τῶν
αἱρετικῶν.
Σέ κάθε ἐποχή ὑπάρχουν αἱρετικοί. Ποιά ἡ στάση μας ἀπέναντι τους; Ἐπιβάλλεται, ἀγαπητοί μου, νὰ κρατήσουμε μία αὐστηρὴ στάση στὸν αἱρετικό, ὅπως συμβουλεύει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης· «Μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε» (Β΄ Ἰω. 10-12). Στὶς 14 Ἰουλίου ἑορτάζει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί, λέει ὁ Ἅγιος, ὅταν ἄκουγαν αἱρετικό, ἔφευγαν μακριά, ὅπως φεύγει κανεὶς ἀπὸ τὸ φίδι. Καί ἀλλοῦ λέει: Ἂν ἐσὺ θέλῃς νὰ νοικιάσῃς ἕνα ὡραῖο σπίτι, ἀλλὰ μάθῃς ὅτι μέσα σ᾽ αὐτὸ πέθανε ἕνας φθισικός, πᾶς νὰ κατοικήσῃς ἐκεῖ; Ἂν σοῦ πῇ κάποιος «Μὴν πιάσῃς τὸ ποτήρι αὐτὸ νὰ πίῃς νερό, γιατὶ ἀπ᾽ αὐτὸ ἤπιε ἕνας λεπρός», τὸ πλησιάζεις; Ἔ, ὅπως προσέχεις νὰ μὴ προσβληθῇ τὸ σῶμα ἀπὸ μικρόβια, ἔτσι φυλάξου κι ἀπ᾽ τὰ μικρόβια τῆς αἱρέσεως.
Αὐτὰ διδάσκει ὁ ἅγιος Νικόδημος, αὐτὰ οἱ Πατέρες, αὐτὰ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Νὰ προσέξουμε, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, γιατὶ σήμερα ὑπάρχουν πολλὲς αἱρέσεις. Μεγαλύτερη αὐτῶν τῶν αἱρέσεων σήμερα εἶναι ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός; Μία χοάνη πού θέλουν οἱ ἐπιτήδειοι νά ρίξουν ὅλες τίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου καί νά βγάλουν ἕναν ἀχταρμᾶ, αὐτό πού ὀνομάζεται Οἰκουμενισμός. «Μετά λύπης μου, λέει ὁ σύγχρονος ἅγιος Παΐσιος, ἀπό ὅσους φιλενωτικούς ἔχω γνωρίσει, δέν εἶδα νά ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματική, οὔτε φλοιό. Ξέρουν, ὅμως, νά ὁμιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεό, διότι δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει. Ἐπίσης, ἄς γνωρίσωμεν καλά ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δέν ἔχει καμμίαν ἔλλειψιν. Ἡ μόνη ἔλλειψις πού παρουσιάζεται, εἶναι ἡ ἔλλειψις σοβαρῶν Ἱεραρχῶν καί Ποιμένων μέ πατερικές ἀρχές. Εἶναι ὀλίγοι οἱ ἐκλεκτοί. Ὅμως, δέν εἶναι ἀνησυχητικόν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί Αὐτός τήν κυβερνάει».
Σέ κάθε ἐποχή ὑπάρχουν αἱρετικοί. Ποιά ἡ στάση μας ἀπέναντι τους; Ἐπιβάλλεται, ἀγαπητοί μου, νὰ κρατήσουμε μία αὐστηρὴ στάση στὸν αἱρετικό, ὅπως συμβουλεύει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης· «Μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε» (Β΄ Ἰω. 10-12). Στὶς 14 Ἰουλίου ἑορτάζει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί, λέει ὁ Ἅγιος, ὅταν ἄκουγαν αἱρετικό, ἔφευγαν μακριά, ὅπως φεύγει κανεὶς ἀπὸ τὸ φίδι. Καί ἀλλοῦ λέει: Ἂν ἐσὺ θέλῃς νὰ νοικιάσῃς ἕνα ὡραῖο σπίτι, ἀλλὰ μάθῃς ὅτι μέσα σ᾽ αὐτὸ πέθανε ἕνας φθισικός, πᾶς νὰ κατοικήσῃς ἐκεῖ; Ἂν σοῦ πῇ κάποιος «Μὴν πιάσῃς τὸ ποτήρι αὐτὸ νὰ πίῃς νερό, γιατὶ ἀπ᾽ αὐτὸ ἤπιε ἕνας λεπρός», τὸ πλησιάζεις; Ἔ, ὅπως προσέχεις νὰ μὴ προσβληθῇ τὸ σῶμα ἀπὸ μικρόβια, ἔτσι φυλάξου κι ἀπ᾽ τὰ μικρόβια τῆς αἱρέσεως.
Αὐτὰ διδάσκει ὁ ἅγιος Νικόδημος, αὐτὰ οἱ Πατέρες, αὐτὰ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Νὰ προσέξουμε, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, γιατὶ σήμερα ὑπάρχουν πολλὲς αἱρέσεις. Μεγαλύτερη αὐτῶν τῶν αἱρέσεων σήμερα εἶναι ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός; Μία χοάνη πού θέλουν οἱ ἐπιτήδειοι νά ρίξουν ὅλες τίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου καί νά βγάλουν ἕναν ἀχταρμᾶ, αὐτό πού ὀνομάζεται Οἰκουμενισμός. «Μετά λύπης μου, λέει ὁ σύγχρονος ἅγιος Παΐσιος, ἀπό ὅσους φιλενωτικούς ἔχω γνωρίσει, δέν εἶδα νά ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματική, οὔτε φλοιό. Ξέρουν, ὅμως, νά ὁμιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεό, διότι δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει. Ἐπίσης, ἄς γνωρίσωμεν καλά ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δέν ἔχει καμμίαν ἔλλειψιν. Ἡ μόνη ἔλλειψις πού παρουσιάζεται, εἶναι ἡ ἔλλειψις σοβαρῶν Ἱεραρχῶν καί Ποιμένων μέ πατερικές ἀρχές. Εἶναι ὀλίγοι οἱ ἐκλεκτοί. Ὅμως, δέν εἶναι ἀνησυχητικόν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί Αὐτός τήν κυβερνάει».
Πρεσβ. π. Παῦλος Καλλίκας
